Fei Dunaway

Een onafhankelijke filmster, de muze van Kusturica en Polanski, Faye Dunaway is niet alleen een actrice, ze is een heldin van de tijd en een icoon van stijl. Hoe de carrière van de grote actrice in de loop van de jaren evolueerde, hoe het werk naast het persoonlijke leven bestond en hoe het lot van de legendarische Bonnie vandaag vorm aanneemt, zul je in ons artikel te weten komen.

De toekomstige filmster werd geboren op 14 januari 1941. Faye Dunaway verliet de eenvoudigste familie: haar vader, John, was een militair en haar moeder Grace, een huisvrouw. Fei's kindertijd vond plaats in constante reizen met betrekking tot de dienst van de vader van het gezin. Ouders leefden niet in perfecte harmonie, en Faye droomde ervan om snel op te groeien en haar disfunctioneel vaderlijk huis te verlaten. Gelukkig bevond Faye Dunaway zich al vroeg in de richting van een acteur en was vastbesloten om naar de universiteit te gaan voor de theaterafdeling.

Faye's talenten zijn eenvoudig genoeg voor haar om zich eenvoudig in te schrijven aan de Universiteit van Florida. Ze studeerde af aan de theaterafdeling en begon in 1962 als actrice te werken bij het American National Theatre. In hetzelfde jaar verscheen Faye Dunaway voor het eerst op Broadway: in de productie van "A Man for All Seasons" kreeg de actrice de rol van de dochter van Thomas More.

Werken in het theater was de hele tijd bij Fay, maar elke actrice in haar jeugd droomt om in films te handelen. Daarom heeft Dunaway een paar jaar later dit plan geïmplementeerd. 1967 werd het startpunt voor de filmografie van de actrice. De eerste films - "Happening" en "Hurry up the Sunset" - dit is een episodische verschijning van Fay in het kader, de foto's zelf zijn onopvallend.

Maar in hetzelfde jaar slaagde Faye Dunaway er in om de rol te krijgen die haar verheerlijkte en maakte haar voor altijd een idool en stijlicoon. Fei werd bevestigd als de gangster Bonnie Parker in de veelgeprezen film Bonnie en Clyde.

Na het verschijnen van deze foto donderde Fay Dunaway een golf van voorstellen: filmrollen, fotoshoots voor populaire glossy magazines. In 1970 groeide filmcarrière Faye in de lift, ze ontving veel heldere en diverse rollen:

• Vicky Anderson in The Thomas Crown's Affair (1968);
• Mevr. Louise Pendrake in "The Little Big Man" (1970);
• Jill in House Under the Trees (1971);
• Milady in Three Musketeers: Suspensions of the Queen (1973) en Four Musketeers: Revenge of Milady (1974);
• Evelyn Mulrey in Chinatown (1974);
• Diana Christensen in het TV-netwerk (1976);
• Wanda in Pyani (1987);
• Elaine Stalker in The Arizona Dream (1993);
• Wilhelmina Cooper in Jia (1998).

In de jaren 80 was er een lichte daling in de populariteit van Faye Dunaway met regisseurs. Allemaal vanwege de rol in de ongelukkige foto - oude actrice Joan Crawford kan het verval van zijn carrière niet aanvaarden (biografische film "Dear Mom"). De rol van een beetje verwende Fay-reputatie: de actrice ontving de beruchte Golden Raspberry-prijs. Echter, deze 'vlieg in de zalf' werd volledig gecompenseerd voor alle andere prestaties van Dunaway in de bioscoop - verschillende Golden Globes, één eretoekenning en vele nominaties.

De aanlokkelijke schoonheid en kracht van charme Faye Dunaway heeft zich altijd aangetrokken tot de actrice een veel interessante en heldere vrijer. Een van hen was Marcello Mastroiani - de ster van de Italiaanse cinema. Op het moment van de ontmoeting, Marcello en Faye, was de acteur al getrouwd. De geliefden ontmoetten elkaar een tijdje in het geheim, maar toen Fay zich realiseerde dat Mastroianni niet van plan was zijn vrouw te verlaten, viel het paar uiteen.

Na deze trieste ervaring heeft Faye haar vaste regel niet gebroken: werk en privéleven niet combineren. De actrice was twee keer getrouwd. De eerste echtgenoot van de filmster was Peter Wolff - de gitarist van de rockband Geils Band. Fei werd op het eerste gezicht verliefd op hem, toen ze op een dag per ongeluk een rockconcert sloeg.Dus twee heldere sterren uit twee verschillende werelden ontmoetten elkaar, leefden samen en leefden samen een gekke en zeer korte gezamenlijke geschiedenis - slechts vijf jaar.

De tweede echtgenoot van Dunaway was Terry O'Neill - een beroemde Britse fotograaf. Deze unie duurde niet lang - zeven jaar. In 1980, het paar had een zoon, Liam, in 1987, Terry en Fay gescheiden.

Na alle tegenslagen in zijn persoonlijke leven, besloot Dunaway haar hart te sluiten. Elke relatie die ontstond in de actrice na de tweede scheiding, plaatste haar als vluchtige hobby's, zoals ze eerst haastte om de partner op de hoogte te stellen. In haar autobiografische boek Waiting for Gatsby schetst de actrice alle liefdeservaringen van haar leven. Het is verbazingwekkend hoe het lot soms de slechte steen speelt: in tegenstelling tot het echte leven, op het scherm, heeft Dunaway altijd veel geluk gehad in de liefde.

Sinds de jaren 1990 verschijnt de actrice steeds minder in de films. In 1996 verscheen er een ster op de Hollywood Walk of Fame, die de naam Faye Dunaway bestendigde. De laatste keer op het scherm verscheen Faye in 2009, in de film "Balladin" met een cameo-rol. De actrice leidt een bescheiden en gesloten levensstijl. Ooit erkend als een van de mooiste vrouwen van de 20e eeuw, begrijpt Fay dat jaren hun tol eisen en probeert ze niet zo veel mogelijk in het openbaar te verschijnen.

Na de release van de film "Bonnie and Clyde" op de schermen, populariseerde Fay Dunaway ongewild het beeld dat ze belichaamde op het scherm. Gladde bob-hals, halsdoek en baret, verschoven naar een kant, werd de belangrijkste trends van het hele decennium. Veel ontwerpers begonnen dergelijke attributen in hun collecties te introduceren, fotografen voerden fotosessies in de stijl van Bonnie en Clyde, specifiek voor publicaties in modieuze glossy magazines. Zelfs vandaag de dag zijn dergelijke fotosessies erg gewild.

Het is vermeldenswaard dat Faye Dunaway in Hollywood de glorie van een vrouw met een moeilijk karakter gecementeerd heeft, maar tegelijkertijd erg sexy. En deze eigenschappen hebben haar stijl van kleden perfect aangevuld en voltooid. In de garderobe verzette Faye zich altijd tegen twee uitersten: fragiele en ontroerende ensembles bestonden in het arsenaal van de actrice met krachtige en agressieve beelden. Samen met luxe jurken, Fei graag pronken in strikte kostuums geleend van de mannelijke stijl.

Als je de stijl analyseert die de actrice in haar jeugd liet zien, vooral op het hoogtepunt van haar filmcarrière (1970-1980), kun je daar veel sets of individuele elementen vinden die vandaag relevant zijn. Dit zijn bijvoorbeeld losse stijlafbeeldingen, belichaamd met de hulp van witte chino's en zandkleurige coltruien, of een spijkerbroekpak - broek met een licht uitlopende snit en een trui. Dergelijke zonnebrillen zien er heel origineel en gepast uit.

Wat kleurvoorkeuren betreft, verscheen de actrice vaak in het openbaar in zwart, zwart en wit, roze of koraalkledij. In haar jeugd kon ze het zich veroorloven om een ​​preppy stijl te demonstreren. Kon eenvoudige kleding of tweekleurige dragen. Het zou een eenvoudige zwarte coltrui kunnen zijn, versierd met zilveren kettingen en hangers, of het zou een verraderlijke minirok kunnen zijn, in evenwicht gehouden door een strikte mantel. Op volwassen leeftijd schakelde Faye over naar ingetogen klassiekers.

Op een gegeven moment toonde Faye Dunaway in tal van fotoreportages een heleboel verbazingwekkende schoonheidstriemen: dit is het beeld van een ondeugende meisjestomber en marionettenmake-up en de beste voorbeelden van vampstijl.

Zelfs in de afgelopen jaren, wanneer de actrice al ouder is dan 70, toont Fay nog steeds een hoge stijl en de mogelijkheid om verbluffende beelden te maken. Dus, bij een van de sociale evenementen, verscheen Dunaway in een prachtige jurk: lengte op de grond, een combinatie van fluwelen en transparante chiffon, een elegante clutch en hoge handschoenen - allemaal in de geest van een echte dame.

Een andere optie is een broekpak. De eerste is een combinatie van wit en pastels, de tweede is een zwart-witte set met een luxueus shirt met een diepe halslijn, versierd met franjes.Beide broekensets completeren consequent de klassieke pumps in het bereik van het ensemble.