Wat is het verschil tussen een Parson Russell Terrier en Jack Russell Terrier?

Tot het begin van de eenentwintigste eeuw werd de Russell Terrier beschouwd als een volwaardig ras met kleine verschillen in grootte en uiterlijk. Tegenwoordig zijn dit twee volwaardige rassen, waarvan er een is gefokt in Engeland (Parson-Russel), en de andere in Australië (Jack-Russel), die heeft gehandeld als een fokland voor dit hondenras. Laten we eens kijken wat anders is en waar de Parson Russell Terrier en Jack Russell Terrier op lijken.

Niets vertelt meer over de verschillen tussen bepaalde rassen van honden dan de geschiedenis van hun voorkomen.

Rond het begin van de XIX eeuw onder Engelse fokkers werd actief vormgegeven voor het fokken van unieke variëteiten van honden met verbeterde uithoudings-, snelheids- en immuniteitskarakteristieken voor de jacht. Een actieve positie onder jagers en hondenliefhebbers in die dagen was in handen van Eerwaarde Pater Jack Russell uit Devonshire. San priester bemoeide zich niet met zijn hobby: hij hield ervan tijd door te brengen achter een paardenjacht, waaraan jachthonden hebben deelgenomen. Helaas, of gelukkig, bereikte Jack Russell geen sterke hoogten in zijn kerkloopbaan, maar onder Engelse cynologen en fokkers had hij grote autoriteit en invloed.

Geboren J. Russell aan het einde van de achttiende eeuw, van kinds af aan was hij actief op jacht en bewonderde de jachtkwaliteiten van de terriers van die tijd. Al in 1814 ontving hij zijn eerste terriër (hij noemde hem Trump, wat eigenlijk betekent - Trump). Deze witte persoon met draadharen bezat een krachtige buitenkant, lange ledematen en een scherpe geest, en dit was, vanuit het perspectief van een toekomstige priester, ideale eigenschappen voor een eersteklas jachthond. Het fokken van Russell Terriers begon met dit individu - de voorganger probeerde dieren te creëren met dezelfde uiterlijke kenmerken.

Ondanks het feit dat Trump werd de voorouder van het ras Russell Terrierer zijn geen betrouwbare gegevens over het genetisch materiaal van andere hondenrassen die voor hun fokkerij worden gebruikt. Het enige echte feit in dit geval is alleen het feit dat J. Russell een groot aantal pogingen deed om eenkleurig individu van terriers over te steken. Vermoedelijk hebben in de formatie van het ras Jack Russell Fox Terriers, Borders, Lakeland en Beagles deelgenomen. Tijdens zijn experimenten streefde Jack Russell maar één doel na: het fokken van niet één persoon met jachtkwaliteiten, maar verschillende honden die hem tijdens de jacht zouden vergezellen, konden lange tijd veilig het tempo van het paard bijhouden en niet moe worden. Een van de factoren die de priester wilde was een vast karakter en de mogelijkheid van teamwork.

Het maakt niet uit hoe vreemd het klinkt, maar Jack Russell vroeg bij het fokken van terriers geen specifieke norm of duidelijke kenmerken van de standaard.. Noch de kleur van het individu, noch de vorm van de schedel, noch de vacht van het soort huisdier hadden enige waarde. Hij vertrouwde specifiek op de jachtkwaliteiten van werknemers: grootte, lengte van de ledematen, breedte van het borstbeen, skeletgewicht, sterkte van de kaakdoos. De ideale jachtterriër moet naar zijn mening veerkrachtig zijn, een flexibel lichaam hebben om manoeuvres uit te voeren, evenals een krachtige en luide stem die over vele kilometers duidelijk te horen is.

Na verloop van tijd, j.Russell slaagde erin enkele tientallen individuen te creëren die niet alleen uitstekend werk deden bij het volgen van dieren, maar ook een ongewoon gevoelige intuïtie bezaten die hen in staat stelde om het beest en zijn gewoonten te begrijpen, zijn bewegingen te controleren en zijn elke stap te volgen. Al snel breidde de bekendheid van Russell Terriers zich uit tot ver buiten de grenzen van Devonshire - alle opmerkelijke Britse jagers wilden ze ontvangen.

Tegen het midden van de 19e eeuw was de Jack Russell-terriër al meer dan honderdjarig en perfect gevouwen voor jagers. Rond de jaren 1930 werd de eerste club fans van dit ras gevormd, waar deze honden hun naam kregen - Parson Jack Russell Terrier, wat zich vertaalt als "Pastor Jack Russell Terrier".

In de jaren 70 van de 19e eeuw was de voorganger te oud geworden om dezelfde hoeveelheid tijd aan de jacht te wijden, dus hij begon nog meer tijd te besteden aan het fokken van nieuwe individuen van Russels. Een tijdje was hij actief betrokken bij de evaluatie van terriers in de hondenclubs van Britse clubs, maar hij presenteerde zijn huisdieren nooit op tentoonstellingen. Hij probeerde altijd om de identiteit van deze honden te behouden.

Rond het midden van de XIXe eeuw begon Jack Russell op te merken dat, samen met standaard individuen, individuen van iets kleinere omvang en met minder lange ledematen begonnen te verschijnen (Ze werden later Jack Russels genoemd). Dit was het resultaat van de introductie van teckels en welsh corgi in de broedkern. Na verloop van tijd werd het verschil in grootte meer merkbaar, evenals veranderingen in de werkkwaliteiten van dieren, maar Russell zelf, zoals zijn volgelingen, heeft opzettelijk geen miniatuurpersonen geregistreerd, die een bepaalde rasstandaard willen behouden. Alleen in sommige rasclubs van Groot-Brittannië, Amerika en Australië werd besloten om de standaard van dit ras te verlengen met betrekking tot de grootte en lengte van deze honden.

Dit leidde tot het feit dat tot 1990 was er officieel slechts één ras van Russell Terrier onder hun primaire naam - Parson Jack Russell Terrier. Pas in 2001 besloot de ICF om de Parson-Jack-Russell Terrier op te splitsen in twee afzonderlijke en onafhankelijke rassen met individuele normen.

Het feit dat deze rassen van honden tot 2001 werden gezien als één volledig ras, zij het met verschillen in groei en grootte, zegt al veel over de gelijkenis van het uiterlijk en het temperament van deze honden.

• Kleur. Misschien is het de specifieke kleur van deze honden die veel twisten veroorzaakte onder fokkers van de 20e eeuw. Beide rassen van honden onderscheiden zich door het overwicht van wit in de kleur met zonale segmentatie van de snuit, oren, staart, kroep en rug door karamel of bruine vlekken.

• Type wol. Beide rassen worden gekenmerkt door identieke ondersoorten van wol op basis van de structuur en lengte. Beide rassen hebben dus vertegenwoordigers van het langharige (met een uitgesproken baard, wenkbrauwen en elleboogveren), een semi-lange en hardharige look (die regelmatig trimmen vereist - het haar van de wachter eruit trekken om het uiterlijk van het haar te corrigeren).

• Oren. Een ander helder gemeenschappelijk kenmerk van "Parsons" en "Jacks" in dezelfde oorvorm met hangende uiteinden. De oren van beide honden zijn op ongeveer dezelfde afstand van elkaar geplaatst. In een kalme staat kijken ze aan de kant, in de opgewonden - ze worden naar voren gedraaid.

• Exterieur. Als we de beschrijving van beide rassen vanuit het oogpunt van de buitenkant beschouwen, kunnen we de volgende soortgelijke kenmerken vinden: beide rassen hebben een vrij lange, krachtige hals, dezelfde vorm van het hoofd en de snuit, ongeveer dezelfde staartlengte (die licht is gebogen in de aangeslagen toestand en staat strikt loodrecht op de rug van het huisdier) platte rug en afgeronde kroep en een opgetrokken buik.

• Karakter. Naast de algemene kenmerken van het exterieur, lijken jack races en parson races erg op elkaar qua temperament. Beide rassen hebben een actieve en opgewekte instelling, ze zijn uiterst loyaal aan hun eigenaar, zijn lof waardig en perfect geschikt voor training.

Tot op vandaag gaat de individualisering van deze twee rassen door op volle snelheid, waardoor we verschillende onderscheidende kenmerken konden identificeren waarmee individuen van een bepaald ras kunnen worden herkend.

• De eerste en meest opvallende eigenschap is de rompvorm. Feit is dat het in de Parson-Russell-exemplaren meer op een vierkant lijkt, terwijl in de Jack Russell-exemplaren de lichaamsvorm langgerekt is en als een rechthoek wordt weergegeven.
• Door de unificatie van beide rassen te gebruiken, slaagden we er ook in hun maten te segmenteren. Jack Russell-individuen groeien dus meestal niet boven de 30 centimeter (meestal van 25 tot 30), en in Parsons is het gemiddelde cijfer iets hoger - tot 35,5 (vanaf 33) centimeter bij de schoft.
• Een ander kenmerk is de lengte van de ledematen. Als je individuen van beide rassen in profiel bekijkt, zul je merken dat de Parson Russell zijn voorpoten aanzienlijk langer heeft dan de Jack Russell. De achterpoten van de parsons zijn slank en langwerpig, gespierd en bij Jack Russell zijn ze korter, met goed gedefinieerde knieën. Lange poten zorgen voor een hogere snelheid, dus parsons zijn vaak veel sneller dan Jack Russels.
• Parson rassela wordt tegenwoordig veel gebruikt bij de jacht (zoals tijdens de oprichting van het ras), tegelijkertijd worden jack rassela steeds meer alleen gebruikt als decoratieve rotsen voor de gebruikelijke inhoud in de muren van het appartement.
• Tegenwoordig kosten Jack Russell-puppy's meestal aanzienlijk meer dan parsons. Dit kan worden verklaard door de wijdverspreide populariteit van "boeren" bij de distributeurs van decoratieve en tentoonstellingsrassen van honden.
• Als Parson Terriers het meest voorkomen in Europa, waar ze een niche van 3 meest populaire Terrier-rassen bezetten, komen Jack Jacks vaker voor in Australië, waar de meeste fokkennels voor deze honden zich bevinden.

Als je voor de keuze staat om een ​​Jack Russell Terrier of Parson Russell Terrier te kopen, en je weet niet welk ras van honden de voorkeur heeft, kun je naar bepaalde punten verwijzen waar je op moet letten bij het kopen van deze honden.

Voordat u een hond koopt, moet u begrijpen waarvoor u hem precies nodig heeft.

Zoals al gezegd Parson Russell Terriers worden meestal specifiek voor de jacht gekocht.Het zijn uitstekende wachters en trouwe metgezellen die altijd bij je zijn en helpen zo ver mogelijk. Deze honden zijn erg winterhard, in staat om het spel voor lange tijd te achtervolgen en niet moe te worden. Ze gehoorzamen ongetwijfeld de eigenaar, terwijl ze een unieke structuur van de ledematen en het lichaam bezitten, waardoor ze snel over lange afstanden kunnen bewegen, zelfs door moerassige gebieden.

Jack Russell Terriers hebben ongeveer hetzelfde aantal kwaliteiten, maar vanwege de structuur van hun lichaam zijn ze niet zo aangepast aan hen als de Parsons.

Een andere belangrijke factor die uw keuze kan beïnvloeden. Men gelooft dat Parson Russell Terriers zijn beter geschikt om op straat te houden, het zijn geweldige wachters, en daarom geven veel Engelse fokkers er de voorkeur aan hen op te sluiten voor een bepaalde site.

Jack Russells zijn meer squatten en, hoewel ze ook gek zijn, zullen ze heel blij zijn om ze uit te voeren binnen de muren van het appartement van hun meester. Vanwege de kleine omvang van deze honden kunt u zelfs in kleine appartementen met één slaapkamer veilig blijven, zonder dat u zich ongemakkelijk voelt.

Een andere even belangrijke factor bij het kiezen van puppy's van een hond.

Zoals hierboven vermeld, Jack races zijn steeds duurder dan Parsons, maar dit prijsverschil is niet zo groot dat je een hondenras moet opgeven. Het hangt allemaal af van je verlangen om een ​​individu van een bepaald ras te krijgen.

Wat betreft andere factoren, zoals de gezondheid van beide rassen, hun karakter, de kenmerken van onderhoud en zorg voor hen - alles is ongeveer hetzelfde. Als je een bepaald persoon van de Russell Terrier hebt gekocht en er geen ontwikkeling van jachtvaardigheden, gehoorzaamheid of andere vaardigheden hebt bereikt, moet je de verantwoordelijkheid voor het ras niet verleggen. Hoogstwaarschijnlijk zit het probleem in de verkeerde opleiding.

Over wat Jack Russell anders is dan Parson Russell, zie de volgende video.