Vintage trouwjurken

Eeuwenlang was de bruiloft voor een vrouw meer dan een feest en een feestelijke datum op de kalender. Bijgevolg werd de keuze voor een bruidsjurk met meer ijver benaderd dan bij elke andere jurk. Het zal interessant zijn om te weten dat witte kleur niet altijd werd geassocieerd met de bruiloft. Eerder hadden de bruid de voorkeur gegeven aan volledig verschillende kleuren. Ja, en de stijlen zijn heel anders dan die we op de bruiden zagen. Een uitstapje naar de verleden wereld van de bruidsmode belooft interessant, spannend en soms zelfs verrassend te worden.

De rijke decoratie van de bruid getuigde van de welvaart van haar familie, dus de duurste stoffen werden gekozen om een ​​trouwjurk te maken. Vaak was het zijde of tule, satijn of fluweel. Op de stof was er een rijke decoratie van gouden draden en waardevolle natuurlijke vacht.

De moraal van het verleden was streng en eiste dat de bruid een zo gesloten mogelijke jurk zou kiezen. De maximale lengte was niet alleen aanwezig op de rok, maar ook op de mouwen.

Gemeenschappelijke kleuren waren natuurlijk omdat ze werden gemaakt op basis van alleen natuurlijke ingrediënten. Heldere bruidsjurk dieprode, blauwe of roze kleur kon alleen worden gevonden op een zeer rijke bruid.

Wat voor juwelen hebben dure trouwjurken niet versieren. In de loop waren parels, diamanten, saffieren en smaragden. Hun aantal was soms zo groot dat het moeilijk was om de stof van de jurk zelf te beschouwen.

Het duidelijkste bewijs hiervan is het huwelijk van gravin Margaret uit Vlaanderen, wiens kleding zeer zwaar was vanwege de grote hoeveelheid sieraden. Ze telden in de duizenden. Het was onmogelijk om in zo'n jurk te lopen, dus brachten ze haar naar de kerk.

Met de komst van de 17e eeuw begon de bruiloft een nogal dynastieke rol te spelen. Maar dit temperde niet het enthousiasme van de bruiden, die hun best deden om voor de gasten te verschijnen in de mooiste jurken.

Toegegeven, deze inspanningen werden niet altijd op prijs gesteld. Ontvang op zijn minst het huwelijk van prinses Katrina Bragana uit Portugal en de Engelse koning. De bruid veranderde de modetrends in haar land niet en koos een roze jurk, die voorzag in de aanwezigheid van een binnenste lijst. De Britten begrepen deze beslissing niet, hoewel ze na een tijdje verliefd werden op soortgelijke bruidsjurken.

Deze periode werd gekenmerkt door de hoge populariteit van natuurlijk duur bont in trouwjurken. Alleen zeer rijke dames die voor nerts en sabelbont kozen, konden zich zo'n afwerking veroorloven.

Bruiden van minder rijke families waren tevreden met vos of haas. Nou, vrij arme bruiden konden het zich veroorloven om linnen stof te kiezen voor het naaien van een jurk in plaats van het gebruikelijke ruwe materiaal dat werd gebruikt om vrijetijdskleding te creëren.

De status van de bruid kon worden beoordeeld aan de hand van de lengte van de mouwen en de zoom op haar jurk. Gewone meisjes, wier rijkdom niet geweldig was, de bruidsjurk diende later als feestkleding, die gekleed was voor een grote vakantie.

In die tijd was wit nog niet de hoofdkleur voor een bruidsjurk, hoewel het als vlekkeloos werd beschouwd.

Vanwege de onpraktischheid en marges waren roze en blauw de overhand. Trouwens, het was precies de blauwe kleur die werd geassocieerd met de maagdelijkheid van de maagd Maria zelf. Dit gebruik heeft moderne bruiden uit Engelssprekende landen bereikt, die onvermijdelijk een element van blauw in hun uitrusting maken.

Pink was ook vaak aanwezig in bruidsjurken.Neem bijvoorbeeld de bruidsmeisjekleding van Joseph Nolekes (Britse beeldhouwer), die weliswaar was gemaakt van witte stof, maar roze bloemen rijkelijk versierd. De jurk werd aangevuld met zeer hoge schoenen voor die tijd (wel 8 cm) met hetzelfde roze borduurwerk. Ondanks zijn ongewone en extravagantie trok zo'n outfit alle fans van trouwmode aan, en namen dames van mode het in dienst.

Een andere categorische kleur was zwart, die rouwtonen droeg. Zelfs de gasten probeerden hem niet te kleden om de jongeren geen problemen te bezorgen. Gele kleur is net begonnen te verschijnen in de wereld van de bruidsmode, heropleving en bloei met een nieuwe kracht nadat het in de 15e eeuw heidens was verklaard.

De armste bruiden hadden niets anders te doen dan grijze of bruine jurken aan te trekken, die de meest praktische en niet-strepende waren. Honderd jaar zijn verstreken en de grijze kleur werd geassocieerd met de dienaar.

Het begin van de 19e eeuw bracht een mode voor linten met zich mee die rijkelijk waren versierd met trouwjurken. Ze waren veelkleurig en elke gast probeerde een lintje af te scheuren ter nagedachtenis aan zo'n belangrijke gebeurtenis.

Enige tijd verstreek en de linten werden vervangen door bloemen. Mooie boeketten werden door de gasten gebracht om de jongen te feliciteren, en de bruid hield niet minder mooie bloemstukken in hun handen. Bloemen versierden de jurk en het haar van de bruid.

Het was in deze tijd dat ze jurken begonnen te naaien die zelfs maar op afstand waren, maar allemaal op moderne modellen leken. Machinecreatie van materialen begon, de actieve import van Indiaas gemaakte stoffen begon en de eerste bruidsmodellen met een sluier, opengewerkte handschoenen en sieraden verschenen.

De meest populaire stof was satijn, dat was versierd met parels en natuurlijk bergkristal. Onder de zonsondergang van deze eeuw, begonnen de smalle rokken in de mode te komen.

Zoiets als dit ontwikkelde een huwelijksmode, die door een doornig pad liep. Jullie, moderne bruiden, hebben veel geluk, je bent geboren in een tijdperk zonder vooroordelen, strenge normen en een beperkte keuze aan trouwjurken.