Armeense bruiloft: gebruiken en tradities

Armeense bruiloft is een erg leuke viering van enorme proporties. Zo'n bruiloft wordt beschouwd als een van de mooiste ter wereld. Natuurlijk is de moderne viering al anders dan de gebeurtenis die enkele eeuwen geleden plaatsvond, maar toch houden de echtgenoten zich aan de basistradities en gebruiken. Het is noodzakelijk om in meer detail de details te bekijken van het houden van een bruiloft met Armeniërs, evenals wat de verschillen zijn ten opzichte van de vieringen van andere naties van de wereld.

Matchmaking is een onmisbaar podium dat voorafgaat aan de viering van de bruiloft. Eerdere matchmaking was verplicht, maar vandaag houden veel jonge mensen vast aan deze traditie. Waar het op neer komt is dat de bruidegom de ouders van de toekomstige bruid moet informeren over zijn intenties. Hiervoor wordt de mediator naar het huis van het meisje gestuurd of, zoals zij het noemen, een koppelaar. In Armenië is de bemiddelaar midjnord verwant. Ze kan alleen een vrouw zijn uit de familie van de bruidegom. Ze moet gerespecteerd worden, een goede positie in de samenleving hebben. Zelfs de moeder van de bruidegom kan deze rol met succes aan. Het is erg belangrijk dat de koppelaar bekend is bij de ouders van de toekomstige bruid. Aanvankelijk komt de koppelaarster zonder een open aanbod, ze probeert zorgvuldig en onopvallend de houding te achterhalen van de ouders van de toekomstige bruid in het algemeen voor het huwelijk, evenals voor de bruidegom.

Na de zogenaamde pre-matchmaking worden koppelaars naar de ouders van de toekomstige bruid gestuurd. - familieleden van de toekomstige bruidegom. Alleen mannen nemen deel aan de onderhandelingen. Koppelaars vertellen het doel van het bezoek en vragen toestemming aan de vader van de toekomstige bruid om te trouwen. De beslissing wordt aan de vader overgelaten, die zowel toestemming als weigering kan aanduiden. De vader heeft niet het recht om onmiddellijk akkoord te gaan met het voorstel van de koppelaars, omdat men denkt dat hij dan zijn dochter snel in het huwelijk wil geven. Pas bij de tweede ontmoeting geeft de vader al zijn toestemming, de voorwaarden voor betrokkenheid worden meteen besproken, wat net voor de bruiloft zelf de volgende stap is.

De verloving is een vrij belangrijke fase van pre-wedding-voorbereiding. Het is na de verloving dat de ouders van de bruid en bruidegom nauw gaan communiceren, meer tijd samen doorbrengen en de jongeren helpen bij het organiseren van de bruiloft. Het malen vindt plaats op een afgesproken dag. Ouders van toekomstige echtgenoten verzamelen zich in het huis van de bruidegom, terwijl zijn familie verantwoordelijk is voor de lekkernijen. Aan de feesttafel worden meestal Armeense toasts gehoord, waarin gasten jonge mensen een lang en gelukkig huwelijksleven wensen. Maar dit feest duurt niet de hele dag, want dan gaat iedereen naar de ouders van de bruid, waar ze ook wachten op de feesttafel.

Volgens de Armeense gewoonten is de zittende vader, of connotatie, de belangrijkste op de verloving. Meestal wordt de peetvader van de bruidegom of een waardige man uit zijn gezin uitgenodigd voor deze rol. Het was de eer die werd geëerd om de bruid en haar vrienden naar de tafel te leiden waar de bruid luxueuze sieraden werd aangeboden. Hierna kondigt de cavor aan dat nu de toekomstige pasgehuwden verloofd zijn, terwijl de bruidegom de ringvinger aan zijn linkerhand moet versieren met zijn geliefde prachtige ring met een kiezelsteentje.

Het is op de dag van de verloving gebruikelijk om de datum van de bruiloft te bespreken. Er wordt besproken hoe de jurk van de bruid eruit zal zien, welke attributen zullen worden gebruikt tijdens de huwelijksceremonie zelf, met aandacht voor elementen die specifiek zijn voor de Armeense bruiloft.Een andere ceremonie eindigt deze dag, waarin de meisjes droevige liedjes zingen, want nu moet de toekomstige bruid vaarwel zeggen tegen haar vaders huis, want na de bruiloft zal ze verhuizen naar het huis van de toekomstige echtgenoot. Er wordt geaccepteerd dat de laatste melodie van "Uzundara" klinkt en wanneer het eindigt, moet de bruid het ouderlijk huis verlaten.

Armeniërs volgen tradities, vooral als het gaat om bruiloften. Voorbereiding op deze vrij belangrijke en unieke dag heeft ook een aantal interessante gewoonten en tradities.

• Bruid bruid. Na de verloving zou de bruidegom terug moeten gaan naar het huis van de bruid, maar niet alleen, maar met haar familielid. Hij moet zijn geliefde moeder en zussen behandelen met verschillende snoepjes. Daarna behandelt de toekomstige schoonmoeder de volgende ochtend de kinderen in de buurt met snoep, terwijl ze als bruid fungeert. Als deze traditie wordt nageleefd, betekent dit dat nu jonge mensen elkaar openlijk voor de bruiloft kunnen zien.
• Kyasum trill. Dit is weer een ongewone, maar zeer interessante gewoonte. Zijn essentie ligt in het feit dat de ouders van de bruid en de bruidegom elkaar ontmoeten om monetaire kwesties met betrekking tot de bruiloft te bespreken. Het is de moeite waard om te bespreken hoeveel er van elke kant zullen worden uitgenodigd.

Wanneer alle tradities en gebruiken worden nageleefd, begint het belangrijkste bij de voorbereiding - het materiële stadium. Meestal worden organisatoren ingehuurd voor de organisatie. Ze moeten een kamer vinden, een decor kopen om het hele feest te versieren, een menu maken voor een banketfeest, uitnodigingen sturen naar gasten, een script maken voor het feest zelf. Zij zijn noodzakelijkerwijs verantwoordelijk voor de organisatie van bruiloften in de kerk, omdat het daar is dat de unie op de Armeense bruiloft wordt gemaakt voor het officiële huwelijk.

De meeste Armeense bruiloften vinden plaats in de herfst of vroege winter. Deze periode is het meest gunstig voor de viering, omdat de hele oogst al geoogst is, de jonge wijn rijp is. Volgens de Armeense gebruiken en tradities moeten de familieleden van de bruidegom de jurk naar de bruid brengen. Op de trouwdag komen goede vrienden en familieleden van de bruidegom, geleid door Kabor, naar het huis van de bruid - ze nemen de bruid uit het huis van hun vader. Deze actie gaat gepaard met luidruchtige liedjes en leuke muziek.

De bruidegom, die naar het huis van de toekomstige vrouw is gekomen, presenteert het aan haar verwanten "blauw" - Dit is een verscheidenheid aan fruitgerechten, goodies, sterke dranken, sieraden en, natuurlijk, een jurk voor de bruid. Kavorkin is de vrouw van Kavora, die ook een van de belangrijke rollen op de trouwdag speelt, omdat zij degene is die de bruid in feestkleding kleedt. Volgens tradities is het gebruikelijk dat Armeniërs gouden sieraden en geld aan jonge mensen geven voor een bruiloft. Maar op deze dag zijn geschenken niet alleen degenen die trouwen. Een groot gerecht met traditionele lekkernijen krijgt de gunst van de moeder van de bruid.

Moderne Armeense bruiloften onderscheiden zich door grote vrolijkheid, het is gebruikelijk om plezier en dans te hebben, om trouwliederen te zingen. Maar volgens tradities neemt de moeder van de bruid niet deel aan de dansen, omdat ze bedroefd is dat haar dochter al is gegroeid en het huis van haar vader verlaat. De dans van de bruid en bruidegom is geen belangrijk element, het is vrij zeldzaam. De eigenaardigheid van de Armeense bruiloft is dat de bruid die dag met andere jongens danst, waardoor ze haar loyaliteit aan haar toekomstige echtgenoot kan controleren. Als een jonge vrouw zich waardig gedraagt ​​en geen aandacht schenkt aan andere mannen, dan ontvangt ze geschenken van hen.

Na het officiële huwelijk is het gebruikelijk om het jonge gezin met honing te ontmoeten en wordt lavash over hun schouders gegooid. Deze gewoonte zegt dat het leven van de pasgetrouwden zoet zal zijn. En het is ook gebruikelijk om huwelijken met bloemen, snoep, graan en zelfs noten met rozijnen te strooien. Armeense toasts verdienen speciale aandacht, omdat ze een echte versiering zijn van deze onvergetelijke dag. De toasts van Armeniërs zijn erg mooi, poëtisch, meestal gecombineerd met verschillende Armeense parabels.Metaforen met landschappen van de omringende natuur worden gebruikt in toast, omdat Armenië een heel mooi land is dat rijk is aan onvergetelijke landschappen.

Het formele huwelijk is slechts de helft van de strijd, omdat alle paren zeker zullen trouwen. Deze ceremonie heeft ook veel tradities en gebruiken. Maar het belangrijkste was dat tijdens de bruiloft tussen de jongeren niemand geslaagd was. Meestal wordt dit gemonitord, omdat er tijdens de bruiloft veel mensen zijn die nogal onattent zijn voor deze vereiste. Tijdens de bruiloft, boven de hoofden van de jongeren, houdt de kroon de schede en het zwaard over elkaar gekruist. Er wordt aangenomen dat het metaal in staat is het jonge gezin te beschermen tegen verschillende tegenslagen.

Volgens tradities wordt de Armeense bruiloft drie dagen gevierd. Meestal tijdens een huwelijksfeest is het gebruikelijk om de stier te slachten en het vlees te gebruiken om verschillende heerlijke gerechten te bereiden. Aan de feesttafels is altijd een kebab, een overvloed aan fruit en kruiden. Op de huwelijksdag geven ze gouden sieraden en, natuurlijk, geld. Meestal gedoneerd geld voor de bruiloft verzameld moeder van de bruid. Het is vermeldenswaard een interessante traditie van schenking, die ligt in het feit dat alle geschenken, behalve geld, worden weggegeven aan familieleden door de bruidegom.

Tijdens de bruiloft is het Armeniërs verboden om jong na een toast "bitter" te spreken, en deze regel is ook van toepassing op andere naties. De belangrijkste reden voor het verbod 'bitter' op een bruiloft is dat het lelijk is om je gevoelens voor iedereen te laten zien, vooral omdat er niet eens de eerste huwelijksnacht is geweest. De bruid is nog steeds onschuldig, dus de bruidegom kan alleen zijn geliefde kussen op de wang na het huwelijk in het kadaster. Gewoonlijk eindigt elke toast op het feest met het woord 'karkas'.

• Een bruidsschat verzenden. Volgens deze Armeense rite sturen de ouders van de nieuw gemaakte vrouw alle geschenken van de jongeren naar hun huis. Tegenwoordig is deze traditie al meer game-achtig.
• Het hoofd van de bruid wassen. Armeniërs hadden niet het recht om hun moeder en dochter na de bruiloft te zien. Pas op de eerste zaterdag na de bruiloft kon een moeder naar haar dochter komen om haar te helpen haar haar te wassen, terwijl ze een shampoo en een kam met haar nam.

• Vuur maken. Deze gewoonte wordt vandaag gehouden. Na de bruiloft worden vreugdevuren aangestoken, waardoor ongehuwde meisjes en jongens onder de vrolijke liedjes springen.
• Vaarwel aan het huis. Dit ritueel is tegenwoordig meer formeel, maar velen houden eraan vast. De vader haalt zijn dochter na het huwelijk het huis uit, want nu gaat ze wonen bij haar man. De vader van de bruid houdt haar hand vast en geeft deze door aan de vader van haar echtgenoot. Tijdens deze viering speelt droevige muziek. Het meisje bedankt haar ouders voor alles, kust hun handen.

• Huwelijksnacht Volgens de traditie zou er niemand in het huis moeten zijn waar de jongen zullen slapen. Verwanten gingen de nacht doorbrengen met vrienden. Alleen bruidsmeisjes konden de deur van het huis afluisteren. Op de eerste nacht was het jongeren verboden te schreeuwen. Na de eerste nacht voelde de man zich verlegen, dus ging hij naar vrienden en pas 's avonds kwamen zijn ouders thuis. De bruid moest haar onschuld bewijzen, dus na de eerste huwelijksnacht liet ze de bruidegom een ​​bloedige vlek op de lakens zien. Daarna gaven ze haar zilveren munten en appels en haar moeder - wijn en kip.Als de huwelijksnacht succesvol was, maakten ze verschillende opnamen in de lucht. Maar als de bruid geen onschuld kon bewijzen, moest ze een schandelijk ritueel ondergaan. Ze werd op een ezel gezet terwijl ze achteruit was en liet het dier langs de hoofdstraat van het dorp. Zo'n schande werd door alle dorpelingen gezien.

Herziening van de Armeense bruiloft, zie de volgende video.