Obsessie: wat is het, hoe wordt het gemanifesteerd en hoe te genezen?

Soms hebben mensen een vreemd gevoel dat ze helemaal niet zijn. Dit is hoe je de staat van een persoon met obsessies kort kunt beschrijven. Van tijd tot tijd houdt hij op zichzelf te zijn en ervaart hij ongewone gedachten en gevoelens voor hem, hij wordt overweldigd door vreemde en soms beangstigende ideeën.

Obsession is een syndroom waarbij een persoon van tijd tot tijd obsessieve gedachten en ideeën lijkt. Hen afwijzen en op een kalme manier leven met een dergelijk syndroom kan niet, hij concentreert zijn aandacht op hen, en dit veroorzaakt onaangename emoties, een staat van stress.

De mens kan noch van hen afkomen, noch ze onder controle krijgen. Niet altijd, maar vaak beweegt iemand van slechte gedachten naar zaken, materialisatie treedt op. Zulke acties, die een gevolg zijn van obsessie, worden dwanghandelingen genoemd en het syndroom zelf, als het gepaard gaat met gedachten en daden, wordt obsessief-compulsief (of obsessief gedachten- en actiesyndroom) genoemd.

De eerste tekenen van dit syndroom werden in 1614 beschreven door Felix Plater. In detail beschreven wat er gebeurt met de man in 1877, Dr. Westphal. Hij was het die dat concludeerde zelfs als de andere componenten van het menselijk intellect niet worden geschonden, is er geen mogelijkheid om negatieve gedachten te verdrijven.

Hij suggereerde dat de schuld van het denken de schuld was, en moderne artsen houden zich ook aan dit standpunt. De eerste succesvolle stappen in de behandeling van obsessie werden genomen door een Russische wetenschapper en een arts Vladimir Bekhterev in 1892.

In 2007 schatten WHO-artsen: in 78% van de gevallen hebben mensen met een obsessief-compulsieve stoornis regelmatig herhaalde negatieve en soms openlijk agressieve obsessies. Ongeveer een op de vijf met zo'n probleem lijdt aan obsessieve intieme ritten met een obscene aard. Mensen die lijden aan neurose, naast andere symptomen van obsessie, bezetten ongeveer een derde van de gevallen.

Obsessies kunnen elk gebied van het menselijk leven beïnvloeden. De meest voorkomende voorbeelden zijn repetitieve obsessieve gedachten over je eigen fouten, verkeerde acties, pathologische angst voor iets dat in perioden voorkomt. In de psychologie wordt deze aandoening de ziekte van twijfel genoemd en de naam weerspiegelt de essentie tamelijk nauwkeurig.

Om angsten en pathologische impulsen het hoofd te bieden, moet een persoon soms een cyclus van acties ontwikkelen (dwanghandelingen). In geval van irrationele angst voor het oplopen van infecties begint een persoon bijvoorbeeld constant zijn handen te wassen (tot honderd keer per dag).

Fobische gedachten over de aanwezigheid van bacteriën en virussen zijn obsessies en handen wassen is dwang. Compulsies zijn altijd duidelijk, repetitief, het is een soort verplicht ritueel voor een persoon. Als je het breekt, kun je een paniekaanval, hysterie, agressie ervaren.

Vele generaties wetenschappers en artsen probeerden een min of meer verschillende classificatie van obsessies te creëren, maar hun variabiliteit is zo groot dat het heel moeilijk was om een ​​enkele classificatie te maken. En dat is wat er gebeurde:

• obsessies worden toegeschreven aan psychiatrische syndromen, omdat ze gebaseerd zijn op een reflexboog;
• obsessies zijn denkstoornissen (of associatieve stoornis).

Met betrekking tot de soorten obsessieve gedachten of combinaties van gedachten en acties, zijn de meningen van experts verdeeld.

De Duitse psychiater Karl Jaspers in het midden van de vorige eeuw stelde voor om de obsessies te verdelen in:

• abstract - niet geassocieerd met de ontwikkeling van de staat van affect;
• onvruchtbare wijsheid - lege uitgesproken verbale kritiek met of zonder;
• manische rekenkundige score - een persoon probeert alles te berekenen;
• opdringerige, constant terugkerende herinneringen uit het verleden;
• scheiding bij het spreken van woorden in afzonderlijke lettergrepen;
• figuratief (vergezeld van angst, angst);
• opdringerige twijfels;
• obsessieve hunkering;
• uitvoeringen die de persoon periodiek volledig grijpen.

Onderzoeker Lee Baer besloot om alles te vereenvoudigen en stelde voor om de hele verscheidenheid aan obsessies te verdelen in drie grote groepen:

• obsessieve agressieve obsessies (staking, slaan, beledigen, enz.);
• obsessieve gedachten van seksuele aard;
• obsessieve gedachten over religieuze inhoud.

Psychiater en pathofysioloog Anatoly Ivanov-Smolensky stelde de volgende divisie voor:

• obsessies van opwinding (op het gebied van intellectueel zijn dit meestal ideeën, ideeën, bepaalde herinneringen, fantasieën, associaties en op het gebied van emoties, fobieën, angst);
• vertraagde obsessies, remmingen - omstandigheden waarin de patiënt bepaalde bewegingen in zijn traumatische situaties niet naar wens kan maken.

Met de oorzaken van obsessies is alles nog ingewikkelder dan met de classificatie. Het is een feit dat obsessieve gedachten of hun combinatie met dwanghandelingen vaak symptomen zijn van verschillende psychische aandoeningen die verschillende oorzaken hebben en soms geen voor de hand liggende redenen.

Maar er zijn verschillende hypothesen, volgens welke artsen een vermoedelijke lijst van factoren hebben opgesteld die (theoretisch) de kans op obsessies kunnen beïnvloeden:

• biologische factoren - hersenziekten, verwondingen, aandoeningen van het autonome zenuwstelsel, endocriene stoornissen geassocieerd met de productie en hoeveelheid serotonine en dopamine, norepinefrine en GABA, genetische factoren, infecties;
• psychologische factoren - persoonlijkheidskenmerken, temperament, karakterafwijkingen, professioneel professionalisme, seksuele vervorming;
• sociale factoren - overdreven strenge (vaak religieuze) opvoeding, ontoereikende reacties op situaties in de samenleving, enz.

Overweeg elke groep factoren in meer detail.

De bekende wetenschapper Sigmund Freud beschouwde het 'werk' van ons onbewuste, omdat alle intieme ervaringen zich daar vestigden. Alle ervaringen en verwondingen verbonden aan seks blijven bewusteloos en als ze niet worden onderdrukt, kan hun aanwezigheid zich van tijd tot tijd manifesteren, inclusief obsessief syndroom. Ze beïnvloeden onzichtbaar de psyche, menselijk gedrag.

Freuds volger en studentenpsycholoog Alfred Adler betoogde dat de rol van seksuele aantrekking in de vorming van obsessies is enigszins overdreven. Hij was ervan overtuigd dat de basis een intern conflict was tussen het verlangen om een ​​bepaalde macht te verwerven en een gevoel van inferioriteit, minderwaardigheid. dus, een persoon begint te lijden aan obsessieve gedachten als de realiteit in strijd is met zijn persoonlijkheid.

Speciale aandacht wordt besteed aan de theorie van Ivan Pavlov en zijn kameraden. Academicus Pavlov was op zoek naar redenen in bepaalde soorten organisatie van hogere zenuwactiviteit. Hij noemde obsessieve gedachten en dwangverwanten van delirium, in al deze toestanden in de hersenen is er een overmatige activering van bepaalde zones, terwijl anderen inertie en paradoxale inhibitie vertonen.

Meestal vertrouwen experts op de neurotransmittertheorie van de oorsprong van obsessies. Met name een laag gehalte aan serotonine in het lichaam kan leiden tot verstoring van de interactie van de hersenen, die zich manifesteert als een obsessie. Tegelijkertijd is de heropname van serotonine overdreven en krijgt het volgende neuron in het circuit niet de nodige impuls.

Een associatie tussen dopamine-niveaus is ook waargenomen - het is verhoogd bij patiënten met een obsessief syndroom. De hoeveelheid serotonine en dopamine neemt in het lichaam toe als je seks hebt, terwijl je alcohol gebruikt, lekker eten. En de oorzaak van de opkomst van dopamine kan niet alleen al het bovenstaande, maar zelfs enkele prettige herinneringen zijn. Daarom keert de mens keer op keer terug in zijn geest naar dat wat hem plezier gaf.

Ook bij de ontwikkeling van obsessies vermoedt het hSERT-gen. Bovendien verschijnt dit syndroom vaak bij schizofrenie, neurose, fobieën van welk type dan ook. Naast al het bovenstaande hebben wetenschappers de relatie tussen bacteriën en psychische stoornissen ontdekt. In het bijzonder obsessies kunnen Streptococcus-aandoeningen veroorzaken of verergeren.

Menselijke immuniteit werpt kracht om ze te bestrijden, bijvoorbeeld tijdens een zere keel, maar de aanval van immuunlichamen is zo sterk dat andere weefsels lijden, dat wil zeggen, het auto-immuunproces begint. Als het weefsel van de basale ganglia lijdt, begint waarschijnlijk een obsessief-compulsieve stoornis.

Depletie van het zenuwstelsel is ook een voorwaarde voor de ontwikkeling van obsessieve toestanden.. Dit is mogelijk na de bevalling, tijdens het geven van borstvoeding, na een acute infectieziekte. Genetische theorie heeft ook redelijk overtuigende gegevens: tot 60% van de kinderen van volwassenen met obsessies erfde de stoornis. Er wordt aangenomen dat het hSERT-gen in het 17e paar chromosomen verantwoordelijk is voor de overdracht van serotonine.

Aangezien de naam van het syndroom bijna zijn volledige betekenis is verborgen, moet worden begrepen dat het belangrijkste teken van mentale beperkingen de aanwezigheid van obsessieve ideeën of gedachten is. Een kind of een volwassene heeft bijvoorbeeld een obsessief idee dat hij vies is. Om er een tijdje vanaf te komen, begint een persoon constant te wassen, in de spiegel te kijken, de geuren van zijn eigen lichaam te ruiken.

En in het begin helpt het, maar bij elke daaropvolgende aanval van obsessie, zijn de gebruikelijke handelingen niet langer voldoende, wassen wordt steeds frequenter, maar het brengt een tijdje verlichting, gedachten van vuil komen verraderlijk terug.

Het is een feit dat één persoon tegelijkertijd verschillende soorten obsessieve gedachten kan hebben. Er zijn schendingen op verschillende manieren: sommige spontaan en plotseling, terwijl anderen bepaalde individuele "voorlopers" ervaren enige tijd vóór het begin van de obsessie.

De opkomst van obsessieve gedachten, ideeën ontstaan ​​tegen de wil van de mens.Maar het bewustzijn als geheel lijdt niet en de geest is in perfecte staat, de patiënt beoordeelt zichzelf kritisch en begrijpt de schandelijkheid of onaanvaardbaarheid van zijn idee, zijn verlangen. Het is echter onmogelijk om van gedachten te ontdoen. Opgemerkt moet worden dat op verschillende manieren worstelen met de gedachten van de zieken: actief of passief.

Actieve confrontatie probeert het tegenovergestelde te doen van obsessief denken.. Een persoon krijgt bijvoorbeeld het idee om zichzelf te verdrinken. Om het te verpletteren, lopen sommige actieve jagers naar de dijk en staan ​​ze heel lang aan de rand van het water.

Passieve vechters met obsessies kiezen een ander pad - ze proberen de aandacht op andere dingen te richten, gedachten te vermijden, en in een vergelijkbare situatie zal een persoon niet alleen niet naar de rivier gaan, maar ook water, een bad, een zwembad vermijden.

Het intellect blijft intact, een persoon is in staat tot analyse, van cognitieve processen. Maar het extra leed is de gedachte dat obsessieve ideeën onnatuurlijk en soms zelfs crimineel zijn.

De afgeleide obsessies manifesteren zich op vele manieren.

• Onvruchtbare wijsheid - de staat waarin iemand langdurig over alles kan praten, maar meestal - over religie, metafysica, filosofie, moraliteit. Hij begrijpt de zinloosheid van deze argumenten, zou graag stoppen, maar het werkt niet.
• Obsessieve herhalende herinneringen - Het is opmerkelijk dat vooral niet belangrijke gebeurtenissen (huwelijk, geboorte van een kind), maar kleinigheden van huishoudelijke aard naar voren komen in het geheugen. Vaak gaat dit gepaard met het feit dat iemand dezelfde woorden begint te herhalen.

Figuratieve obsessies worden vaak gemanifesteerd door twijfels - een persoon lijdt onder de gedachte of hij het ijzer, gas of licht uitschakelde, of hij het probleem nu correct had opgelost. Als hij de gelegenheid heeft om te controleren, kan het herhaaldelijk testen ervan een dwang worden - een actie-ritueel dat nodig is voor kalmte, zelfs voor een korte tijd. Als er geen manier is om te controleren, dan gaat de persoon voortdurend door zijn hoofd, wat hij deed en hoe, hij onthoudt de hele keten van zijn acties op zoek naar een mogelijke fout.

Opdringerige angsten, angsten stromen nog harder. Een persoon kan de gebruikelijke dingen niet doen, zich concentreren op de huidige taken, hij scrollt voortdurend in zijn hoofd de scenario's van mogelijke negatieve gebeurtenissen die hem kunnen overkomen.

Bij haar wil de persoon pijnlijk iets gevaarlijks of obsceens doen, bijvoorbeeld om een ​​kind te doden of een buurman in het trappenhuis te verkrachten. Bijna nooit leiden dergelijke obsessies tot echte misdaden: zoals vruchteloos redeneren blijven ze alleen in het hoofd van de patiënt.

Meesteringsideeën worden gekenmerkt door een verstoring van de werkelijkheid in de gedachten van de patiënt. Bijvoorbeeld, na de dood van een geliefde en een begrafenis, kan de patiënt geloven dat ze hem levend hebben begraven, zijn fysieke dood niet hebben geverifieerd. Ze kunnen zich levendig voorstellen hoe hun familielid eruitzag toen hij onder de grond ontwaakte, zij hebben last van deze gedachten.

Compulsies kunnen een overweldigend verlangen vertonen om naar het graf te gaan en naar de geluiden van de grond te luisteren. In ernstige gevallen beginnen actieve patiënten klachten te schrijven, petities met een verzoek om opgraving toe te staan.

Emotionele stoornissen manifesteren zich door verhoogde achterdochtigheid, hoge angst. De persoon is depressief, voelt zich minderwaardig, voelt zich onzeker. De prikkelbaarheid neemt toe, een persoon kan depressief worden.

De perceptie van de wereld verandert ook. Velen beginnen met het vermijden van spiegels - het wordt onaangenaam voor hen om naar zichzelf te kijken, ze zijn bang voor hun eigen "gekke blik". In de communicatie met anderen verschijnt vaak zo'n teken als weigering om in de ogen van de gesprekspartner te kijken. In ernstige obsessies worden hallucinaties niet uitgesloten, die worden genoemd Kandinsky's pseudo-hallucinaties zijn stoornissen van smaak, geur, waarin geluiden en tactiele waarneming worden vervormd.

Op fysiek niveau hebben de obsessies meestal de volgende symptomen:

• integumenten worden bleek;
• hartkloppingen, koud zweet;
• duizelig, flauwvallen is mogelijk.

Onnodig te zeggen dat het karakter van een persoon met een obsessief syndroom geleidelijk verandert. Daarin lijken functies die voorheen helemaal ongebruikelijk waren voor deze persoon.

Onafhankelijk effectief omgaan met obsessies en hen behandelen is onmogelijk. U moet contact opnemen met een psychiater of psychotherapeut en een diagnose stellen. Als je vermoedt dat er obsessies zijn, gebruik dan een speciaal testsysteem (Yale-Brown-schaal).

De meest effectieve methode om zich te ontdoen van obsessieve gedachten en beelden is psychotherapie. Cognitief-gedragsmatige, blootstellingspsychotherapie wordt het vaakst gebruikt, evenals een methode die "methode van stoppen van denken" wordt genoemd.

Het is de taak van de arts om de oude installaties te vervangen door nieuwe, positieve, om een ​​vruchtbare voedingsbodem te creëren, zodat een persoon grote belangstelling zal hebben voor iets nieuws, interessants en om af te leiden van oude gedachten. Goed resultaat geeft ergotherapie. Afhankelijk van de situatie kan de arts de mogelijkheden van hypnose, NLP, gebruiken om de patiënt autotraining en meditatie te leren.

Soms komen medicijnen de hulp van een psychotherapeut te hulp. - kalmerende middelen, antidepressiva, neuroleptica. Maar afzonderlijk hebben dergelijke geneesmiddelen (pillen en injecties) geen enkel effect. Zonder psychotherapie maskeren ze alleen de symptomen zonder het mechanisme voor het ontwikkelen van obsessieve ideeën te beïnvloeden. Vitaminetherapie, minerale preparaten, evenals nicotine-inname in bepaalde doseringen worden gebruikt als experimentele behandelingsmethoden (wat het gunstige effect van nicotine is gebaseerd op in dit geval is echter onbekend).

De volgende video vertelt over de behandeling van obsessie.