Ten minste één keer heeft ieder van ons een persoon ontmoet die ervan overtuigd is dat ze iets tegen hem uitdokteren en hem bespioneren. Wanneer dergelijke feiten niet worden bevestigd, wordt er gezegd dat dit individu een vervolgingsdwang heeft, wat in de taal van de officiële medische wetenschap vervolgingswaanideeën of wanen van vervolging wordt genoemd.
Wat is het?
Wanen van vervolging - een significante verandering in het wereldbeeld, deze staat is een ernstige stoornis van denken, geestesziekte, in aanwezigheid van de patiënt Ik ben er absoluut zeker van dat iemand alleen of zelfs een bepaalde groep indringers hem bewaakt, achtervolgt, spioneert of zelfs verschrikkelijke listen berekent - moord, vergiftiging, wurging, diefstal.
Tegelijkertijd kunnen buren, collega's, een bepaalde geheime organisatie, een politieke of militaire organisatie, de regering en geheime diensten als vijanden optreden voor iemand met een vervolgingstoet. Zelfs buitenaardse wezens en boze geesten kunnen achtervolgen.
De eerste dergelijke psychische stoornis als een ziekte werd in de 19e eeuw beschreven door een Franse psychiater Ernest Charles Lasegue. Hij en zijn volgelingen hebben een term geïntroduceerd die het best beschrijft wat er gebeurt met mensen die waanstoornissen ervaren.
Het hele idee dat er bewaking is, en er zijn bedreigingen, maakt de zieke persoon bijna die meester van samenzwering - om het denkbeeldige gevaar te vermijden dat zo reëel en voor de hand liggend lijkt, is een persoon in staat tot acties die meer geschikt zijn voor de helden van de spionagefilm: ze veranderen wissels en wachtwoorden, routes, kunnen onderweg uit het voertuig springen om het te veranderen naar een ander en proberen te "vertrekken" van de achtervolging. Maar hiermee doen zich aanzienlijke moeilijkheden voor - waar een persoon ook is, hij ziet overal dat hij in de gaten wordt gehouden. Daarom ontwikkelt ernstige psychose, fobieën, een persoon kan behoorlijk agressief zijn.
Patiënten realiseren zich niet dat hun ideeën over de wereld niet overeenkomen met de werkelijkheid. Ze leven in hun eigen realiteit, vol gevaren. Patiënten beschouwen zichzelf niet als zichzelf, ze schrijven vaak meerdere klachten bij verschillende instanties. Deze autoriteiten zijn verplicht om de behandeling te controleren, en vrij snel wordt de waarheid duidelijk. Maar zelfs daarna veranderen patiënten met waanbeelden over vervolging hun overtuigingen niet en worden de autoriteiten die weigerden hen te onderzoeken, ervan beschuldigd samen te vallen met "indringers".
Vaak worden mensen die zich zo gedragen paranoïde genoemd, hoewel, om precies te zijn, paranoia is een afzonderlijke psychische stoornis die gepaard kan gaan met vervolging wanen.
Soms wordt het idee van constant toezicht, surveillance, spionage, bedreigingen in verband gebracht met schizofrenie. In elk geval wordt de ziekte als moeilijk, moeilijk en als behandeling beschouwd, omdat de constante aanwezigheid van de patiënt in een toestand van extreme spanning snel de reserves van zijn lichaam uitput.
Waarom komt het voor?
Ondanks het feit dat de ziekte al eeuwen bekend is, werd het begrip van de redenen waarom het voorkomt niet langer. Bekende alleen predisponerende factoren die de ziekte kunnen veroorzaken:
- overmatige controle over de externe situatie en zelfbeheersing als karaktereigenschap;
- menselijk offer-complex;
- hulpeloosheid, gebrek aan onafhankelijkheid in veel kwesties van het leven;
- wantrouwende en agressieve reactie op anderen.
Mensen die vatbaar zijn voor de ontwikkeling van een waanstoestand hebben de overtuiging dat bepaalde externe krachten, omstandigheden en andere personen het menselijk bestaan beheersen. Ze beslissen zelf niets, ze hebben geen mogelijkheid om iets te beïnvloeden.
In de overgrote meerderheid van de gevallen wordt een dergelijke geestesziekte gevormd bij individuen die lange tijd werden onderworpen aan vernedering, beledigingen, afranselingen, geweld. Geleidelijk werden wrok en angst een gewoonte, en de man begon het onplezierige besluitvormingsproces en de verantwoordelijkheid voor zijn eigen leven te vermijden. Zulke mensen leggen meestal de schuld op hun mislukkingen en problemen bij anderen, maar ze beschouwen zichzelf niet als schuldig. Dit is het slachtoffercomplex.
Mensen die wantrouwen en agressie ten opzichte van anderen ervaren als een predisponerende factor, zijn erg gevoelig. Ze beschouwen elke opmerking als een sterk misdrijf en een bedreiging voor hun veiligheid, en daarvoor staan ze klaar om te vechten. Vaak beweren ze dat ze het slachtoffer zijn van "menselijk onrecht", "corruptie van de autoriteiten", "willekeur van de veiligheidstroepen".
Risicofactoren
In hun zoektocht naar de echte oorzaak van vervolging deliberatie, ontdekten de onderzoekers enkele kenmerken (vermoedelijk aangeboren) van het centrale zenuwstelsel bij individuen met een dergelijke diagnose. Dit zijn zeer gevoelige mensen, geneigd om te overdrijven. Als een kind met het beschreven type zenuwstelsel overbezorgd of genegeerd wordt, begint op een gegeven moment de vorming van het complex van een hulpeloos slachtoffer. Onder invloed van eventuele traumatische ongunstige levensomstandigheden, produceert het zenuwstelsel een globaal falen en verschijnen symptomen van de ziekte.
Psychiaters hebben er vertrouwen in dat het niet alleen gaat om de opvoeding en persoonlijke kenmerken van het centrale zenuwstelsel, maar ook om de verstoring van het functioneren van de hersenen. De eerste dergelijke reden werd zogenaamd geuit door de bekende Russische fysioloog Ivan Pavlov, die ervan overtuigd was dat een site van pathologische activiteit in het menselijk brein verscheen, wat een verandering in zijn gebruikelijke activiteit veroorzaakt.
Als een bevestiging van Pavlov's theorie, zal het eerlijk zijn om op te merken dat mensen onder invloed van drugs, met regelmatige alcoholische plengoffers, tijdens het nemen van bepaalde medicijnen, met de ziekte van Alzheimer en atherosclerose, in staat zijn om tijdelijke manische aanvallen van vervolging te manifesteren.
symptomen
Ieder van ons neemt de wereld om ons heen waar door de "bril" van onze waarneming en onze individualiteit. Maar over het algemeen is de foto, zo verschillend voor ons in de details, over het algemeen vrij gelijkaardig. Als een persoon een psychische stoornis heeft in de waarneming van de werkelijkheid, wordt het prisma van de waarneming anders, dan veranderen de kleine details en het algemene beeld van de wereld. Vaak zijn wanen van vervolging bij mannen en vrouwen niet de enige ziekte. Heel vaak gaat het gepaard met schizofrenie, alcoholische psychose, de ziekte van Alzheimer bij ouderen, maar geïsoleerde vervolgingsdwang is ook mogelijk.
De fundamentele tekenen van mentale pathologie zijn de aanwezigheid van de zogenaamde logica curve - valse overtuigingen die iemand doen geloven dat iemand hem wordt gevolgd, dat hij in levensgevaar verkeert. Het is onmogelijk om een vervolging van zieke manie te overtuigen. Zijn denken heeft geen enkele reden, hoe overtuigend en redelijk ze ook zijn. Met andere woorden, iemands denken is niet onderworpen aan correctie van buitenaf.
Denk niet dat de patiënt simpelweg fantaseert, verzint, liegt. Nee, hij gelooft oprecht dat hij in de gaten wordt gehouden, dat intriges en intriges tegen hem worden uitgezet. Hij lijdt hier echt onder, hij wordt gekweld door echte angst. De verhalen dat er een echte samenzwering tegen hem is, zijn geen verzinsel van fantasie. Het bewustzijn van de patiënt wordt volledig gevangen door valse ideeën.
Op het fysieke niveau manifesteert dit zich door angst, fussiness, constante angst. Iemand die gelooft dat hij in de gaten wordt gehouden, dat hij hem wil doden, begint zich heel vreemd te gedragen, maar zijn acties lijken alleen vreemd voor externe waarnemers. Voor hem zijn zijn acties vrij logisch.
Vaak weigert een patiënt met wanen van achtervolging zijn gebruikelijke acties, als de argumenten van de 'logica-curve' op hem worden toegepast: als hij vermoedt dat vijandige spionnen hem willen vergiftigen, kan hij stoppen met eten, en als hij zeker weet dat de buitenlandse speciale diensten hem willen neerslaan, vermijdt de patiënt categorisch steek de weg over. Als u ervan overtuigd bent dat de bewaking door een raam plaatsvindt, kunnen patiënten de gordijnen niet openen, vensterglas met papier sluiten of overschilderen met donkere verf. Een foliehelm ("zodat buitenaardse wezens geen gedachten lezen") is een actie uit dezelfde serie.
Want wanen van vervolging zijn kenmerkend:
- constante obsessieve gedachten over de bedreiging van het leven, gezondheid en veiligheid van buitenaf;
- manifestaties van pathologische jaloezie (de patiënt begint niet alleen de buren van verachtelijke plannen te verdenken, maar ook degenen die dicht bij hen staan in verraad, zonder reden voor dergelijke uitspraken);
- wantrouwen jegens iedereen en alles wat de patiënt ziet, hoort;
- agressie, aanvallen van onredelijke woede, angst;
- slaapstoornissen, eetlust, talrijke autonome stoornissen - snelle hartslag, bloeddrukdaling, duizeligheid, zwakte, zweten.
De ziekte zelf kan heel verschillend zijn: sommigen begrijpen niet goed wat hen bedreigt, wat erachter zit, hoe het kan eindigen, en anderen zijn goed op de hoogte van de datum van het begin van "spionage", beoordelen de schade en schade die "vijanden" aan hen hebben toegebracht, en Dit duidt op een hoge mate van systematisering van delier.
Opgemerkt moet worden dat symptomen nemen in alle gevallen geleidelijk toe. In het begin kan de vijand maar één zijn (bijvoorbeeld een echtgenoot of een buur), het is zijn patiënt die alles en de schuld vermoedt, maar dan zal de cirkel van 'verdachten' onvermijdelijk beginnen uit te breiden - vrienden, buren, collega's, kennissen en vreemden, echte en fictieve beelden. Gaandeweg begint een persoon voor hem in een gevaarlijke wereld te leven., zijn hersenen, het denken passen zich aan aan constante dreigingen, en de patiënt begint heel duidelijk de omstandigheden van de pogingen op hem te beschrijven, waarbij hij sommige details met ongelooflijke nauwgezetheid en nauwkeurigheid reproduceert.
Het laatste is een verandering in de persoonlijkheid van de persoon zelf. Eerder kan een oprecht en aardig persoon constant gespannen, agressief, gevaarlijk, alert worden. Het is nogal moeilijk om de acties te voorspellen die hij kan doen na de ineenstorting van zijn eigen persoonlijkheid, maar één ding is zeker - ze zijn nog nooit eerder karakteristiek voor hem geweest.
Terwijl de wereld massaal vijandig wordt, raken mensen geïsoleerd, vertrouwen iedereen niet meer zonder uitzondering, op vragen over waarom ze deze of die vreemde daad hebben begaan, schoorvoetend reageren of helemaal niet antwoorden.
diagnostiek
Het is niet moeilijk om de symptomen van een dergelijke psychische aandoening te achterhalen, maar alle pogingen om de patiënt te helpen zullen niet lukken, evenals pogingen om hem te overtuigen. En omdat artsen het al sterk aanbevelen bij de eerste manifestaties van zoiets als een waanidee van vervolging, leid een persoon onmiddellijk naar een psychiater. Uitstel, wachten, terwijl "misschien alles voorbij gaat", zijn gevaarlijk - de ziekte vordert snel en na verloop van tijd zal het veel moeilijker worden om een persoon te genezen.
Overwegende dat de ziekte kan worden geïsoleerd of een bijkomend symptoom van een andere psychische aandoening kan zijn, het is belangrijk om de diagnose correct en nauwkeurig vast te stellen. Dit kan alleen worden gedaan door een gekwalificeerde psychiater. Hij zal praten met de zieke, praten met zijn familieleden, vrienden, misschien zelfs zijn buren, om alle nuances van gedragsreacties en de diepte van de overtreding vast te stellen.
De familiegeschiedenis is van groot belang - gevallen van psychische aandoeningen bij ouders, naaste familieleden, gevallen van alcoholisme in de familie, schizofrenie, paranoïde aandoeningen. Niet minder belangrijk zijn de eigen slechte gewoonten van de patiënt, de kenmerken van zijn persoonlijkheid vóór het begin van veranderingen. Evalueer met behulp van speciale tests en angstschalen het niveau van angst, angstgevoelens, vooral emotionele ervaringen, toestand van geheugen, aandacht, logica, denkprocessen.
Om mogelijke foci van pathologische activiteit in de hersenen vast te stellen, wordt een EEG uitgevoerd om organische laesies en neoplasmata uit te sluiten, MRI of computertomografie wordt gedaan.
Hoe te behandelen?
Bij de behandeling van de waanachtige staat van vervolging, worden serieuze krachtige medicijnen gebruikt, zonder hen kan de persoon eenvoudigweg niet van de manifestaties van constante stress en angst afkomen. Maar zelfs met adequate behandeling garandeert geen specialist van topklasse dat er geen terugval zal zijn. Psychotherapeutische methoden die worden gebruikt voor de correctie van veel mentale toestanden in het geval van vervolging, werken niet - het is onmogelijk om de instellingen van een zieke persoon te veranderen, het is onmogelijk om hem te overtuigen, om te bewijzen dat de wereld rondom veilig is.
Als de arts dit probeert te doen, zal hij zich onmiddellijk aansluiten bij de vriendelijke en talrijke rijen "vijanden", en om het effect te bereiken, is vertrouwen vereist. Daarom berust alle hoop op de eerste fase. voor typische en atypische antipsychotica (antipsychotica).
Met tekenen van agressie, gebrek aan evenwicht, ontoereikendheid van acties, wordt aanbevolen om een behandeling in een psychiatrisch ziekenhuis te ondergaan, aangezien een persoon op elk moment zowel zichzelf als zijn familie kan schaden. Om de paradoxen van denken tegen de achtergrond van het begin van een medische behandeling te voorkomen, wordt elk geval van vervolgingswaanideeën aangeraden om in het ziekenhuis te worden behandeld. Artsen schakelen pas veel later over naar psychotherapie wanneer ze erin slagen de symptomen van angst, paniek, angst en agressie te stoppen. In de meest ernstige gevallen wordt elektroshocktherapie gebruikt.
Iets hangt ook af van uw naaste. Ze kunnen ondersteuning bieden aan een persoon die in moeilijkheden verkeert, zij kunnen artsen helpen door die externe factoren weg te nemen die bij een patiënt het vaakst angst veroorzaakten. Na de loop van de behandeling, als alles goed gaat, is een lange weg van revalidatie voorgeschreven.
Hoe gedraag je je met de patiënt?
Degene die het over heeft - echtgenoot, echtgenote, buurman of vriend, familielid, kind of volwassene, het eerste en enige dat u moet weten - probeer in geen geval om te lachen om de woorden van een zieke persoon, spreek hem oprecht , luister aandachtig, probeer de persoon niet te storen met verhelderende vragen.
Probeer hem nooit te overtuigen, om te bewijzen dat er geen vervolging is, ook al is het duidelijk. Je zult onmiddellijk een van de ongelukkigen worden die je niet kunt vertrouwen. Mensen met deze ziekte trekken heel snel de conclusies die ze nodig hebben.
Probeer een persoon van één ding te overtuigen - je staat volledig aan zijn kant, je wilt hem helpen en weten waar je hulp en verlossing kunt zoeken. Als hij gelooft, zal het mogelijk zijn om een familielid te leveren aan een psychiater in de kliniek. Als de patiënt weigert om te gaan, kunt u de uitnodiging van de arts bij het huis gebruiken, gevolgd door een opname in het ziekenhuis, als dat nodig is.
Over het onderwerp geneeskunde in termen van geneeskunde, zie hieronder.
