St. Bernard: beschrijving, kenmerken van karakter en inhoud

St. Bernard is een groot en enorm hondenras, dat zich heeft bewezen als een ideaal dier voor zowel dressuur als huis houden. Een onderscheidend kenmerk van deze dieren zijn hun grote en altijd droevige ogen. De kenmerken van dit hondenras, de fijne kneepjes van de teelt en de oorsprongsgeschiedenis worden in dit artikel besproken.

Dit ras van honden verscheen voor het eerst vele eeuwen geleden in het oude Egypte, namelijk in Assyrië. Al in de kronieken van die tijd zijn er vermeldingen van honden van grote omvang met een extreem zacht en geduldig karakter en enorme welwillende ogen. Toen werden deze dieren Mollos genoemd, zij zijn de voorouders van zowel St. Bernards, als Duitse honden en Mastiffs.

De Sint Bernards zelf als een apart ras werden gefokt in de II eeuw. Hoog in de bergen van de Alpen, werd een klooster opgericht en vernoemd naar de naam van de oprichter, Bernard de Menton - San Bernard. Het was deze monnik die verschillende grote honden in zijn schuilplaats bracht en hen overstak en St. Bernards bracht.

Dieren voelden altijd veranderingen in het weer, voordat de lawine naar beneden kwam, begonnen ze zich rusteloos te gedragen en konden ze altijd mensen vinden die het slechte weer onderweg had gevonden. Door hun goede humeur, hun toewijding aan de eigenaars en hun uitstekende leervermogen werden ze reddingswerkers en gidsen in het berggebergte en de bergen van Zweden.

Sinds het begin van de XVII eeuw is de populariteit van deze honden gestegen naar de hemel. Toen al begonnen fokkers dit ras verder te ontwikkelen en actief te gebruiken in dienst van de staten van verschillende landen. Vanaf de XIXe eeuw begonnen de St. Bernards als de beste reddingshonden te worden beschouwd.

In 1884 werd in Zwitserland een apart broedboek gecreëerd en de kwekers van dit ras begonnen zich zorgen te maken over de zuiverheid ervan. Van dan tot vandaag worden de St. Bernards beschouwd als een van de grootste en meest gewilde rassen, niet alleen voor gespecialiseerd gebruik, bijvoorbeeld in reddingsdiensten, maar ook voor de gewone thuisveredeling.

St. Bernards zijn grote honden met een rijke stamboom en daarom beschrijft hun uiterlijk in detail de speciale standaard van raszuivere honden. Het kenmerk van een volwassen persoon is als volgt.

• De hoogte van het dier op de schoften moet 70 cm bij mannetjes en 65 cm bij St. Bernard meisjes zijn. Toegestaan ​​om de standaard met 10-15 cm groot te overschrijden.

• St. Bernard lichaamsgewicht is ook strikt gereguleerd. De minimale indicator is 60 kg, het maximum kan 120 kg bereiken. Het is belangrijk dat er een evenredigheid is tussen de hoogte van de St. Bernards op de schoft en hun lichaamsgewicht. Als het afwezig is, wordt de hond als defect beschouwd.

• De ideale lengte van de romp van honden is de houding ten opzichte van de schofthoogte in de verhouding 10: 9. Tegelijkertijd stijgen de schoft zelf aanzienlijk uit boven de hoofdlijn van de rug.

• Dierlijke schedel breed, zwaar. Daarop zijn uitgesproken en bovencirkelvormige bogen en jukbeenderen.Moet een kleine huidplooi onder de ogen zijn en de lippen zijn voorzien van een dunne zwarte streep. Neus noodzakelijkerwijs recht en breed, glad, zwart.

• De oren van de St. Bernards zijn hoog en diep, hebben een driehoekige vorm met afgeronde uiteinden, iets naar beneden hangend op het voorhoofd van het dier.

• De nek is breed, lang en enorm. Het is goed gemarkeerde ophanging.

• De kaken moeten breed zijn. De beet kan van twee soorten zijn: schaar of recht. Beide soorten worden als acceptabel beschouwd en zijn geen steendefecten.

• De kleur van de ogen van honden van dit ras, meer bepaald, de kleur van hun iris kan elke bruine intensiteit hebben. Als de ogen blauw zijn, is de hond niet rasecht.

• De staart van de St. Bernards is lang, tamelijk massief en zwaar. De basis is sterk en van alle kanten goed bekeken. Het spronggewricht en de laatste staartwervel zijn met elkaar verbonden.

• Voorpoten recht, massief en wijd uit elkaar. De rug is krachtig, met uitgesproken spieren en vrij brede heupen.

• Het lichaam van alle St. Bernards is statig, goed gemarkeerd en enorm. De rug is breed en recht, en de borst is bol en massief, diep gezet.

De kleuren van Sint-Bernardwol zijn ook strikt gereguleerd. Wol moet wit worden geverfd. De mantel van het dier moet worden gemarkeerd met een bruine of gouden kleur. In plaats van de gevlekte kleur is een mantel toegestaan ​​- met al het haar op de rug en zijkanten van de hond in één kleur geschilderd.

De aanwezigheid op het lichaam van het dier en donkere vlekken - bruin of zelfs zwart. Tegenwoordig worden honden van dit ras met een effen zwarte kleur vaak gevonden. Professionele fokkers en hondengeleiders beschouwen dergelijke dieren als gebrekkig en houden vol dat ze niet als rasdier kunnen worden beschouwd.

Het feit is dat de hoofdkleur van de St. Bernards 'hoofdkleur wit is. En een onderscheidend kenmerk van het ras is de aanwezigheid van obligate witte haarvlekken op dergelijke plaatsen van het lichaam als:

• het puntje van de staart;
• poten;
• voorhoofd;
• borst;
• rond de neus.

Aanvankelijk werd deze hond als spaar- en onderzoekskist uitgenomen. En om dit soort werk uit te voeren, kan alleen een dier zijn met een rustig, uitgebalanceerd karakter. En St. Bernard zijn precies die.

Deze dieren kunnen goed overweg met een man en kunnen zelfs in een appartement worden bewaard - een Sint-Bernardus zal nooit lawaai maken of ophef maken. Het dier is intelligent, bestudeert snel alle commando's en voert ze altijd uit.

Als er kinderen in het huis zijn, dan is het de hond van dit ras die voor hen beiden een vriend en een verpleegster zal worden. Ze zal nooit grijnzen en grommen tegen het kind, en het is beter om gewoon opzij te gaan als ze iets niet leuk vindt.

Een kenmerk van deze dieren is hun verborgen vreugde. Het simpele kwispelen van de staart wanneer mensen elkaar ontmoeten en is een uitdrukking van snel genot en plezier.

In het algemeen St. Bernard vriendelijke, betrouwbare en sociale honden. Ze zullen de beste vriend van elke persoon worden. Maar dit is alleen onder de voorwaarde van een goede opleiding van de hond. Als, vanaf het moment van geboorte, de St. Bernard in geïsoleerde omstandigheden wordt geplaatst en hem niet behandelt als een volwaardig lid van de familie, dan kan de hond opgroeien tot het tegendeel van zijn karakteristieke - kwaadwillige, agressieve en niet-begrijpende bevelen. Dus de aard van deze dieren hangt grotendeels af van hun opvoeding en de omstandigheden van teelt en onderhoud.

Het is logisch om te veronderstellen dat de grote afmetingen van de dieren van dit ras en hun massaliteit, evenals een kalme en evenwichtige dispositie de sleutel zijn tot een lang leven van St. Bernards. In feite is dit niet het geval.

Zelfs onder ideale omstandigheden, deze honden leven niet langer dan 10-12 jaar. Maar als St. Bernard in moeilijke weersomstandigheden leeft en vaak sterke fysieke inspanning ondervindt, wordt zijn levensduur teruggebracht tot 6-8 jaar.

Ook wordt de daling van deze indicator sterk beïnvloed door ziekten zoals:

• oogleden, conjunctivitis en andere oogziekten;
• gastritis, maagzweren, intestinale wendingen, dat wil zeggen eventuele problemen in het spijsverteringskanaal;
• artrose, gewrichtsdysplasie en andere aandoeningen van het bewegingsapparaat.

Sint Bernards lijden vaak precies aan dergelijke ziekten. Daarom is het erg belangrijk om hen de meest comfortabele leefomstandigheden te bieden, en om de hond regelmatig voor onderzoek naar de dierenarts te brengen.

Tegenwoordig identificeren fokkers en professionele hondenexperts slechts twee hoofdtypen honden van dit ras.

• kortharige St. Bernards hebben een nauwsluitende vacht, soepel en gelijkmatig. Vaak worden deze dieren gladharige St. Bernards genoemd.
• langharig De hond heeft zijn naam gekregen vanwege de lengte van de vacht op de achterpoten en de buik. Het is zachter aanvoelend, langer, en bij sommige dieren lijkt het te hangen aan de dijen. Tegelijkertijd op het gezicht en de onderste ledematen is de vacht veel korter dan op de rest van het lichaam.

Om een ​​echt gezonde, mooie en intelligente vriend te worden, en de Sint-Bernard is anders en heel moeilijk te bellen, is het noodzakelijk om de juiste puppy te kiezen. Het hangt ervan af hoe correct de keuze zal worden gemaakt, zal afhangen van of de verworven gewone hond of degene die in de toekomst zal kunnen deelnemen aan verschillende beoordelingen en wedstrijden.

Allereerst moet je je ervan bewust zijn dat alle honden van dit ras verdeeld zijn in verschillende hoofdgroepen, afhankelijk van hun verdere doel:

• Pet klasse - de laagste categorie van het dier. Sint Bernards die tot deze categorie behoren, worden als gedeeltelijk defect beschouwd en komen daarom niet in aanmerking voor deelname aan tentoonstellingen of recensies. Maar ze zijn perfect voor huiselijke, eenvoudige inhoud en kunnen iemands beste vriend worden.
• Klasse tonen - Dit zijn honden van de hoogste categorie. Ouders van zulke puppy's hebben de beste premium stamboom en zijn het meest geschikt voor professionele fokkers en hondengeleiders, omdat deze honden de winnaars worden van verschillende tentoonstellingen en shows.
• Bridd-klas - dit zijn Sint Bernards van een hoog niveau, maar misschien met enkele kleine tekortkomingen. Dergelijke huisdieren zijn geschikt voor deelname aan wedstrijden en voor eenvoudige inhoud thuis.

Het is belangrijk om dat te onthouden het kopen van een puppy van de St. Bernard voor welk doel dan ook mag alleen met documenten zijn. Als het dier niet eens een puppypaspoort heeft, dan is de overname het beste opgegeven. Er is geen garantie dat de hond voor je echt een Sint-Bernardus is, en zelfs raszuiver.

De meest juiste beslissing in een dergelijke situatie zou zijn om een ​​puppy in een gespecialiseerde kennel te kopen. Dit zal niet alleen vertrouwen geven in de aanschaf van een raszuivere puppy, maar ook dat hij volledig gezond zal zijn en hij zal al de nodige vaccinaties hebben.

Maar zelfs als u een aankoop doet in een elitekwekerij, moet u enkele nuances onthouden.

• Anatomische kenmerken van een puppy moet volledig voldoen, niet alleen aan de normen van zijn ras, maar ook aan leeftijd en geslacht.
• Een stamboom hebben. In kennels voor elke pup moet dit verplicht zijn. Laat de stamboom niet te zwaar en significant zijn, maar het zou wel moeten.
• kleur dieren moeten precies zijn zoals de standaard het beschrijft. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de aanwezigheid van klassieke witte vlekken op het lichaam van het dier. Ze zijn het duidelijke bewijs dat de puppy echt een raszuivere St. Bernard is.

Een belangrijk punt is de kosten van een puppy. Het uiteindelijke prijskaartje is rechtstreeks afhankelijk van de stamboom van de puppy, de betekenis van de kennel zelf en de mate waarin de hond aan alle normen voldoet. Gemiddeld kan de prijs van een puppy uit St. Bernard niet minder zijn dan $ 250. De maximale prijs kan oplopen tot 1000 dollar. Maar dit zijn de kosten in kinderdagverblijven. Voor individuen kan het meerdere keren lager zijn.

Om een ​​hond van dit ras er altijd mooi en goed verzorgd uit te laten zien, en om zich goed te voelen, moet het goed worden verzorgd.

• Het baden van puppy's jonger dan 6 maanden is ten strengste verboden. Volwassen honden baden slechts twee keer per jaar. De rest van de tijd wordt hun lichaam eenvoudig afgeveegd met een vochtige doek.
• Bijzondere aandacht wordt besteed aan de verzorging van Sint-Bernardogen. Ze worden regelmatig schoongemaakt van vuil, indien nodig, verkorten ze het haar in dit gebied iets zodat het niet in de ogen kruipt. Bij het minste teken van ontsteking wordt de hond naar de dierenarts gestuurd.
• Haarverzorging is het belangrijkste punt. Elke dag wordt een hond uitgekamd met een speciale borstel, waarbij de tanden een afgeronde vorm hebben. Wanneer een dier werpt - in het buitenseizoen, voor het poetsen, nemen ze een borstel met nog meer dichte tanden. Het is noodzakelijk om de hond twee keer per dag te kammen.
• Als het beest op de wandeling erg vies is, veeg het hondenhaar dan na het borstelen van het hondenhaar met een vochtige doek, evenals de poten.

Als we praten over de onmiddellijke omstandigheden van detentie, zouden ze als volgt moeten zijn.

• In een appartement of privé-huis moet een dier zijn eigen persoonlijke hoek hebben. Het is wenselijk dat de plaats niet is gepasseerd, zodat de St. Bernard in ieder geval soms rustig kon slapen en alleen kon zijn.
• Als de hond in de tuin wordt gehouden, heeft hij een ruime en comfortabele cabine nodig. Het beste van alles is dat de Sint-Bernardus niet aan een ketting gaat zitten en vrij rondloopt in de tuin, of op zijn minst in de volière.

Reiniging van de St. Bernard zou dagelijks moeten zijn. Ze verwijderen niet alleen de overblijfselen van wol en afval van een hond, maar veranderen ook het strooisel en wassen de hondenkommen elke dag. Dergelijke zorgmaatregelen helpen de hond te beschermen tegen verschillende ziekten, in het bijzonder tegen problemen bij het werken met het maagdarmkanaal.

Goede voeding van de hond van dit ras, zoals vele anderen, is een fundamentele factor in zijn gezonde groei, ontwikkeling, welzijn en uitstekende uiterlijk.

Als je de puppy thuis hebt gebracht, is het belangrijk om meteen enkele basisregels te onthouden.

• Voor de eerste maand moet het hondenmenu precies hetzelfde zijn als dat van de fokker. Dat wil zeggen, het is verboden om het merk van droogvoer te veranderen of om natuurvoeding te vervangen door een gemengd voedsel.
• Het voeren gebeurt op hetzelfde tijdstip van de dag. Aanvankelijk worden honden 3-5 keer per dag gevoerd en naarmate ze ouder worden, worden ze twee keer per dag overgezet naar voedsel.
• De hond kan alleen voedsel uit zijn kom halen. De hoofdtaak van de eigenaar in de beginfase van het onderwijs is om de hond te leren voedsel van de grond te halen, de vloer of van de gerechten van iemand anders is ten strengste verboden. De uitzondering is een klein stukje traktatie, dat ze tijdens de training uit de handen van de eigenaar kan halen.

Nu over de beste manier om het dier te voeden. Professionele fokkers en hondengeleiders raden het gebruik van een gemengd soort voedsel af. St. Bernards en dus vrij gevoelig voor obesitas. Bovendien kan de gelijktijdige ontvangst van natuurlijk voedsel en droog voedsel door een hond problemen in het maagdarmkanaal veroorzaken en gastritis veroorzaken.

De gemakkelijkste en beste voedseloptie voor honden van dit ras is droog bereid voedsel. Maar bij het maken van een keuze, is het belangrijk om te onthouden dat de samenstelling ervan geen ingrediënten zoals gerst, sojabonen en maïs bevat, maar ook verschillende smaakversterkers en geuren. De aanwezigheid van zout is zeer ongewenst.

Een van de beste droogvoedermerken voor het voeden van St. Bernards vandaag zijn de volgende:

• Belcando Adult Dinner;
• Guabi volwassen grote en grote rassen;
• Acana Large Breed;
• Eukanuba Adult Large.

Dezelfde regel is van toepassing op voedsel voor gesteriliseerde of gecastreerde dieren - het moet specifiek zijn ontworpen voor honden van deze soort.

Aanvullende verrijking van een dergelijk dieet en pure eiwitproducten is toegestaan. Naast de afgewerkte voeding kan de hond bijvoorbeeld, en in sommige situaties, aanvullend rauw vlees, vis of slachtafval geven. In dergelijke gevallen wordt de aanbevolen hoeveelheid kant-en-klaar voedsel verminderd met dat gewicht, dat gelijk is aan een deel van het natuurlijke eiwitvoedsel. Voordat u echter zo'n verrijkt soort voedsel in de praktijk gaat brengen, moet u een specialist raadplegen.

Er is nog steeds een felle controverse over de relevantie van een volledig natuurlijk voedsel. De meeste professionele fokkers en dierenartsen zijn geneigd te denken dat het heel goed mogelijk is om St. Bernards te voeden met thuis gekookt natuurlijk voedsel. maar alleen onderworpen aan een aantal eisen.

• Verplichte verrijking van het dieet met speciale vitamines en minerale supplementen. Hier kunt u zowel kant-en-klare farmaceutische preparaten gebruiken als individuele vitamines, beendermeel of visolie aan het voer toevoegen.
• In principe moet het voedsel bestaan ​​uit eiwitrijk voedsel, waarvan de meeste in de vorm van rauw vlees, vis en slachtafval moeten worden gepresenteerd. Ze zouden tot 75% van het totale dagelijkse voedselvolume van het dier moeten innemen.
• Van de granen kun je ongepolijste rijst en boekweit gebruiken.

Zodra de pup 6 maanden oud is, bevat het menu op verplichte basis zuivelproducten met een hoog calciumgehalte. Groenten worden in kleine hoeveelheden en in gekookte vorm gegeven.

Het is ook heel acceptabel, en in sommige situaties en zelfs noodzakelijk om het dieet van het huisdier te verrijken met zeevruchten. Ze bevatten speciale enzymen die het spijsverteringsstelsel van de hond helpen goed te werken. Maar de juistheid van het gebruik ervan, evenals het soort registratie en de frequentie van opname in het menu moet alleen worden bepaald door een dierenarts.

Goed biologisch voedsel dat St. Bernard thuis kan maken, is erg moeilijk en kostbaar. Daarom, als de eigenaar van de puppy niet zeker weet of hij deze taak correct zal kunnen verwerken, Het is het beste om onmiddellijk over te schakelen naar het gebruik van kant-en-klare voeders.

Training St. Bernard moet dat beslist zijn. Een slecht opgevoede hond draagt ​​een grote bedreiging met zich mee, en bovenal voor zichzelf.

Bij het grootbrengen van dit dier is het categorisch onaanvaardbaar om fysieke straffen en een luide kreet te gebruiken. Een hond kan tot een jaar oud door de eigenaar worden opgeleid en opgevoed. Pas nadat de pup 12 maanden oud is Hij kan worden opgenomen in groepslessen en teamtraining.

Het trainen van een hond begint met het aanleren van de eenvoudigste commando's. Een puppy moet zijn naam onthouden en moet er altijd correct op reageren als de eigenaar hem oproept. Tijdens een wandeling mag hij niet ontsnappen, met een riem of halsband spelen.

Het is heel belangrijk om een ​​kleine Sint-Bernardus te leren om op straat eten te halen of het uit de handen van vreemden te nemen is ten strengste verboden. Al deze vaardigheden moeten dieren tot 6 maanden beheersen. Het is ook belangrijk om tijdens deze periode les te geven in het verplicht dragen van een muilkorf door een huisdier. Het dier mag niet losraken en proberen het te verwijderen.

Op de leeftijd van 6 tot 12 maanden kan en moet de eigenaar van de St. Bernard hem zelfstandig leren commando's uit te voeren zoals "Fu", "Liggen", "Zit", "Plaats", "Aport". Verdere, meer complexe en professionele training moet alleen worden uitgevoerd door professionele hondentrainers in groepslessen voor training.

Ondanks de externe gelijkenis van deze twee hondenrassen, zijn er enorme verschillen die je zeker moet weten.

St. Bernards worden beschouwd als een van de oudste hondenrassen en werden voor het eerst vermeld in het cynologische boek in de negentiende eeuw. De Moskouse waakhond verscheen veel later en alleen door kunstmatige selectie. Erkenning van dit ras gebeurde officieel pas in het midden van de twintigste eeuw.

Daarnaast heeft de Moskou-waakhond een lager gewicht (tot 80 kg) en een lagere schofthoogte - tot 68 cm. In tegenstelling tot de St. Bernards heeft dit hondenras alle 4 de ledematen gespierd, heeft de staart een sabelvorm, is het lichaam langgerekt en is het hoofd niet zo groot en enorm. Wol van een bewakingshond in Moskou is altijd langer en dikker dan die van een Sint-Bernardus.

De St. Bernard is een afstammeling van de Mossol, terwijl de Moscow Watchdog een kruising hybride is van twee verschillende rassen, waaronder de Kaukasische herder. Daarom is de aard van hun heel anders. Vaak is de MS een soort antipode van de St. Bernards.

Een ander significant verschil ligt in de inhoud van honden van deze rassen. Als je een St. Bernard zelfs in een appartement met kleine kinderen kunt houden, kun je de waakhond van Moskou het best op straat houden, en pas als de hond de speciale training passeert, moet je haar niet in nauw contact met de kinderen laten.

Ondanks de hoge kosten van puppy's en problemen met het onderhoud van de hond zelf, laten de eigenaren positieve feedback over de vertegenwoordigers van dit ras. De gastheren benadrukken het goedmoedige karakter van de St. Bernards, hun gemakkelijke manier van leren. Voor velen is een groot pluspunt het naast elkaar bestaan ​​van huisdieren met kleine kinderen en andere huisdieren, evenals de mogelijkheid van hun comfortabel onderhoud, zelfs in een appartement.

Het enige nadeel van dit ras, volgens de eigenaren, is de hoge kosten van puppy's, maar het nadeel is volledig terugbetaald door de voordelen van de St. Bernards zelf en hun unieke uiterlijk met een diepe doordringende blik.

Over de kenmerken van St. Bernard-ras, zie de video hieronder.