Hondenrassen: beschrijving en selectie

Honden zijn duizenden jaren trouwe metgezellen van de mens. Ze vergezellen hem in grote steden en in kleine dorpen, in bergen en bossen, in vredestijd en in oorlogstijd. Daarom is het belangrijk om te begrijpen welke rassen bestaan, waar en hoe ze kunnen worden toegepast.

Het antwoord op deze vraag is erg ingewikkeld, zelfs als we rekening houden met alle informatie van de moderne zoölogie en systematiek. Bovendien heeft elk ras verschillende kleuren, en de grootte van individuen kan sterk variëren. De vroegst bekende honden dienden aanvankelijk als wachter en helper tijdens de jacht. Later begon hun opdeling in specifieke taken. De omvang van individuele stenen in de loop van de tijd is merkbaar veranderd, soms herhaaldelijk.

Het is niet mogelijk om het uiteindelijke exacte aantal stenen om een ​​andere reden vast te stellen. Namelijk omdat hondenverenigingen uit verschillende landen verschillende schattingen geven van hun aantal. Het gaat allemaal om de toepassing van ongelijke criteria, en in veel opzichten ook in vooroordelen naar nationale prioriteit. De World Cynological Federation heeft een lijst samengesteld van ongeveer 400 rassen. Maar deze lijst is bijgewerkt, omdat nieuwe rassen periodiek worden weergegeven.

Op de een of andere manier, maar de behoefte om het hondenras te stroomlijnen en te systematiseren is al lang geleden ontstaan. De allereerste divisie was voorspelbaar een gradatie naar functie. De meest populaire groep vierpotige huisdieren zijn waakhonden. Hun omvang is niet noodzakelijk groot (in tegenstelling tot het wijdverspreide stereotype), maar ze hebben in elk geval verschillende gemeenschappelijke kenmerken:

• flexibele opstelling tegenover de eigenaars;

• gemakkelijk doorgeven van training;

• verplicht onderwijs en systematische training;

• hoog intellectueel niveau.

De laatste omstandigheid hangt er rechtstreeks van af of het huisdier de gevaarlijke situatie zal herkennen en correct zal reageren op de uiterlijk vergelijkbare, maar onschadelijke, reeks van omstandigheden. De herdershonden speelden al heel lang een even belangrijke rol in het menselijk leven. Voor hen zijn naast de intellectuele kwaliteiten ook vaardigheden voor het volgen van kuddes belangrijk. Voor zo'n "dienst" werden traditioneel vrij moedige dieren geselecteerd die klaar zijn om te vechten met een agressief roofdier.

Als herdershonden domineren onder hoedende dieren, zijn uitgegraven honden met zeldzame uitzonderingen terriers. Ondanks het verminderen van de populariteit van holbewoning tot een minimum, blijven ze in trek vanwege:

• significante energie;

• krachtig temperament;

• geschiktheid voor het houden in een grote stad.

Alles bij elkaar zorgen deze eigenschappen ervoor dat dergelijke rassen als uitstekende metgezellen kunnen worden beschouwd.

De volgende categorie - de zogenaamde primitieve, ze zijn inheemse of inheemse, rotsen. Niets beledigend in het woord "primitief" is hier niet. Het punt is dat de rol van menselijk ingrijpen in de vorming van dergelijke typen relatief klein is. Het was beperkt tot de selectie van bepaalde dieren door nomadische volkeren in de noordelijke regio's van Eurazië en Noord-Amerika voor het vervoer van mensen en goederen, voor de jacht en bescherming.

Levendige voorbeelden van inheemse rassen:

• husky;

• Husky;

• Spitz.

De volgende groep rashonden - de zogenaamde agent. Ze worden gekenmerkt door een uitstekende reactie op wat er in de buurt gebeurt en een uitstekend reukvermogen.

Hiermee kun je ze ook uitstekende metgezellen noemen. Vertegenwoordigers van deze groep rassen, zoals de maker en de aanwijzer, nemen vaak deel aan tentoonstellingen en winnen er zelfs in.

Jagen wordt vaak gebruikt door een andere groep huisdieren - beagle-honden. Ze zijn in staat om verschillende dieren op te jagen en ze te achtervolgen, zelfs met een snelle ontsnapping. Goede honden verschillen:

• toewijding;

• minimale grillige inhoud;

• zelfvoorziening;

• voorliefde voor landloperij.

Maar de echte "elite" van jachthonden zijn windhonden. Ze zijn specifiek voor:

• uithoudingsvermogen;

• overmatige koppigheid;

• prachtig uitzicht.

Ze brengen echte voordelen alleen in de handen van ervaren eigenaars. De laatste van de internationaal geaccepteerde groepen groepen zijn decoratieve honden. Voor het grootste deel zijn ze klein van formaat (hoewel dit optioneel is).

Een andere benadering van de classificatie van rassen kan in verschillende staten en individuele hondenverenigingen worden toegepast. Voor praktische doeleinden verdelen hondenfokkers hun huisdieren soms op grootte. Dwergdieren worden gewaardeerd door degenen die in een klein appartement of een bescheiden huis wonen.

Onder miniatuurrassen zijn er veel meer langlevers dan die van grote soorten. Toegegeven, het probleem wordt vaak:

• gevoeligheid voor verschillende ziekten;

• instabiliteit van de psyche;

• behoefte aan geavanceerde zorg.

Alleen kleine huisdieren (tot een schofthoogte van maximaal 0,4 m, met een gewicht van maximaal 10 kg) worden gewaardeerd vanwege hun vriendelijke opstelling, nieuwsgierigheid en oriëntatie op de persoon. Zulke dieren kunnen je al veilig meenemen voor een wandeling of een tocht door het park en zelfs tijdens een lange wandeling. Ze worden bewaard in huizen en appartementen, maar voor onderhoud in gevangenschap is het onwaarschijnlijk dat ze passen.

Middenrassen (zoals de Fox Terrier) zijn uitstekend opgeleid en worden uitstekende metgezellen voor kinderen. Maar grote individuen worden voornamelijk gebruikt voor veiligheid, bewakingsdoeleinden en als herders.

Een belangrijke rol wordt gespeeld door de vacht van de hond. Volledig kale rassen zijn hypoallergeen, maar minder vorstbestendig dan hardharige en ruige soorten. Bovendien zijn ze oppervlakkig niet iedereen leuk vindt. Stoten ook uit:

• gladde vacht;

• langharig;

• pluizig vierbenig.

Rassen van deze dieren verschenen op verschillende tijdstippen en onder verschillende omstandigheden. Vanaf het moment dat evolutionaire studies begonnen, probeerden experts uit te vinden hoe lang de honden verschenen en welke van hen ouder zijn. Maar eerdere pogingen in de vorige eeuw gaven een onbevredigend resultaat. Daarom is het niet logisch om naar oude literatuur te gaan op zoek naar een antwoord op deze vraag. Het is veel beter om je te concentreren op een onderzoek dat in 2004 door genetici is uitgevoerd.

De resultaten van het onderzoek laten zien dat ze:

• verscheen voor anderen;

• behield de oudste kenmerken;

• het dichtst in de structuur van het genoom voor de wilde wolven (hoewel dit punt optioneel is).

In het II millennium voor Christus verscheen in Japan zo'n ras als Akita Inu. Zelfs oudere dergelijke ondersoorten als de pekinees, Saluki, Samojeed-hond. In het I-millennium vC werden afgeleid:

• Afghaanse honden;

• Lhasa;

• siba inu;

• Siberische Huskies;

• Tibetaanse Terriers;

• chow chow;

• Shar Pei;

• Shih Tzu.

Op het tweede niveau (iets latere rassen) zijn:

• Engelse buldoggen;

• Newfoundland;

• Pomeranian Spitz;

• Duitse herders;

• Duitse boksers;

• bullmastiff;

• Swiss Mountain Dogs.

Er is een aanname dat de Akita Inu niet minder dan 4 duizend jaar geleden bestond. In ons land komen dergelijke dieren echter bijna nooit voor. Alaskan Malamutes zijn een ander zeer oud ras. Dit wordt bewezen door de gelijkenis met de wolf. En in Afrika is Basenji een van de oudste typen. Zijn ongewone eigenschap is het onvermogen om te blaffen.

Alfabetische lijst van hondenrassen is niet erg geschikt. Het is veel correcter om ze te distribueren naar regio van herkomst.

Onder de dieren die in Italië zijn gemaakt, trekken de hoge Napolitaanse mastiffs de aandacht. Hun hoogte bereikt 0,65-0,75 m en hun massa varieert van 60 tot 70 kg. Soortgelijke individuen werden voor het eerst gebruikt in de Romeinse tijd, toen vechthonden werden gemaakt.

Managed om hun agressiviteit te verminderen. Ondanks deze positieve eigenschappen is het ras niet geschikt voor het houden van huizen met kleine kinderen. De redenen zijn aanzienlijke massa en enorme omvang.

Een grote lichaamsbouw is ook kenmerkend voor oude herdershonden uit Maremmo-Abruzzo. Ze proberen buitengewone waardigheid te behouden. Herdershonden worden gekenmerkt door onbevreesdheid en constante waakzaamheid. Vanwege hun trots zijn ze niet erg geschikt voor onervaren hondenfokkers. Bij de schoft groeien deze dieren naar 0,65-0,73 m, hun gewicht kan van 35 tot 45 kg zijn.

In Frankrijk worden veel modieuze variëteiten van honden gefokt. Niemand zal natuurlijk debatteren over hun absolute voordeel. In elk geval verdienen ze echter aandacht. Het is bijvoorbeeld de Bichon Frise (hij is een Frans schoothondje of tenerife). In tegenstelling tot dezelfde basset-honden, zullen de eigenaren nooit verdrietige ogen zien - deze dieren zien er nieuwsgierig uit.

Tenerife bedekt met sneeuwwit haar met zijdeachtige structuur. Hun gezondheidsniveau zal de meeste mensen tevreden stellen.

Er zijn in Frankrijk en de Denen (huwelijken). Ze zien er niet minder aantrekkelijk uit dan gevlekte Dalmatiërs. Brakk verschilt buitengewoon uithoudingsvermogen en kan bij elk weer jagen. Dit ras wordt erkend als een van de beste exemplaren van de gekopieerde soort. Ze worden gekenmerkt door:

• vriendelijkheid;

• inschikkelijkheid;

• gehoorzaamheid;

• uitgesproken genegenheid.

De gevoeligheid van huisdieren komt tot uiting in grieven op het verhogen van de toon, vooral bij fysieke straffen. Trainers moeten overmatige hardheid en grofheid voorkomen. Het huwelijk heeft een wit-bruine kleur. Bruine vlekken hebben verschillende verzadiging. Ook opmerkelijk zijn de Franse Mastiffs, bulldogs en kortharige herdershonden.

Basset-honden zijn ook een aantrekkelijk Frans hondenras. Ze hebben relatief korte gebogen poten. Het lichaam van dieren onevenredig uitgebreid. Ze zijn bedekt met bruine, sappige rode en witte vlekken. Dergelijke huisdieren zijn volhardend en trots, maar goedaardig en houden een neutrale, rustige houding aan met kinderen.

Voor dit ras speelt de hiërarchie een cruciale rol. Ze gedragen zich altijd gedisciplineerd. Indien nodig zullen ze de eigenaren zeker helpen. De basset-hond gedraagt ​​zich tolerant tegenover andere dieren. Je kunt ook een huis en een hond Ariezhua maken.

Er zijn ook verschillende inheemse honden op het grondgebied van het continentieland. Australische herdershonden (veel voorkomende naam - Kettle-hond) onderscheiden zich door een indrukwekkende intellectuele ontwikkeling. In dit opzicht zijn ze op zijn minst niet inferieur aan de Siberische husky of husky. "Australiërs" zijn altijd trouwe metgezellen. Indien nodig beschermen ze dapper hun eigenaren. Maar met betrekking tot de leden van hun families gedragen de dieren zich als vrienden, maar vertonen ze geen indrukwekkende genegenheid.

De hoogte van de ree kan 0,42-0,5 m bereiken en de massa varieert van 15 tot 20 kg. Houd het in het appartement is mogelijk, maar niet aanbevolen. De vraag naar het ras is te wijten aan:

• aantrekkelijk uiterlijk;

• aanzienlijk uithoudingsvermogen;

• uitstekende gehoorzaamheid;

• ongewone oorsprong (van de hond dingo).

Op het grondgebied van het Iberisch schiereiland zijn natuurlijk ook inheemse soorten honden. Er zijn er meer dan 30, terwijl sommigen nog steeds niet zijn opgenomen in de lijst van hondenverenigingen ter wereld.

Uitstekende recensies komen in het Spaans Alano, dat in het verleden werd gebruikt:

• bij het bewaken van kuddes vee;

• bij het jagen op beren, wilde zwijnen;

• voor vechten.

Het is niet verrassend dat deze dieren opvallen met moed en uithoudingsvermogen. Alano snelt naar een roofdier of een andere vijand, redt de meesters, zelfs als hij zelf voor de dood staat. De Spaanse Mastiff heeft een goede reputatie. Hij werd doelbewust gefokt voor de bescherming van kuddes, nadat hij aanzienlijk fokwerk had verricht.

Van oudsher kennen mensen de Spaanse galgo. Het werd veel gebruikt voor het jagen op een haas en werd beschouwd als een van de meest waardevolle greyhounds ter wereld. Eerder waren er speciale wetten die strikt strikten voor zijn ontvoering of letsel. Maar de Spaanse waterhonden zijn populaire metgezellen geworden. Ze werden gebracht, zoals gesuggereerd, door handelaren uit Turkije, en ze hebben spieren ontwikkeld, dus duiken ze goed en vissen ze onder water.

Op het Koreaanse schiereiland is er zo'n hondenras als Hindo, of, met andere woorden, Chindokke. De groei van deze dieren kan variëren van 0,45 tot 0,55 m. De massa varieert van 15 tot 23 kg. Huisdieren worden gekenmerkt door uitgesproken seksueel dimorfisme. De naam van het ras wordt gegeven ter ere van het eiland waar het voor het eerst verscheen.

In de beschrijving van Koreaanse honden is het noodzakelijk te vermelden dat er geen geschreven materialen over hun uiterlijk zijn. Maar er is reden om aan te nemen dat het ras al sinds de oudheid bestaat. Er wordt aangenomen dat het een zijtak is geworden van de ontwikkeling van Mongoolse honden, hoewel er andere versies zijn. Individuen die op het eiland wonen behouden de kenmerken die worden geërfd van oude voorgangers. Sinds 1962 is de Chindo uitgeroepen tot nationale schat van de Zuid-Koreaanse Republiek. Hun behoud en verdere ontwikkeling is een speciaal onderzoekscentrum.

Verschillen met andere spitz-vormige rassen en hybriden zijn verhoudingen van de schedel, het hoofd in het algemeen, de snuit en de romp. Chindo is intelligent en sterk, waakzaamheid is kenmerkend voor hem. Het ras heeft twee soorten - gespierd en zeer slank. De Zuid-Koreaanse Nationale Cynologische Associatie identificeert meestal een derde subtype - het lichaam is langwerpig en de borst is vrij diep. Dieren kunnen gestroomd, fawn, grijs, wit, zwart en zwart en bruin zijn.

In het noorden van Korea werd het jachtras Phunsan gefokt. De naam komt van het bergachtige gebied waar deze dieren voor het eerst werden gemaakt. Buiten het Noord-Koreaanse territorium komt het ras praktisch niet voor. Kenmerkend is een dikke dikke wol, meestal witte kleur. Phunsan heeft vaak een verslaafd staart, zijn oren zijn erg spits. Deze dieren zijn behendig en zeer krachtig.

Op het grondgebied van het noordelijke deel van Groot-Brittannië zijn soorten van viervoetige huisdieren die niet minder zijn aangepast aan slecht weer dan Phunsan, alom aangetroffen. Onder hen trekt de aandacht van hondenfokkers lange tijd collies. Dit is geen soort ras, maar eerder een heel conglomeraat. Professionals wijzen meestal border collie en bebaarde honden toe. Maar de selectie van langharig en met kort dierlijk haar veroorzaakt intense controverse.

Zowel de wereldorganisatie van hondengeleiders als de Russische tak herkennen ze als twee takken. Maar de Britten zelf geloven dat de kortharige collie apart moet worden beschouwd. Langharige honden hebben een zeer vage oorsprong. Er zijn versies van hun uiterlijk van:

• Schotse Keltische dieren;

• personen die door de Romeinse veroveraars naar het eiland werden gebracht;

• IJslandse variëteit.

Collies zijn wijd verspreid dankzij het beleid van de Victoriaanse periode. Toen begonnen deze herdershonden te worden gebruikt als helpers van herders, zelfs in Nieuw-Zeeland en Australië. Ze werden gewaardeerd om een ​​kalm karakter en gebrek aan boosaardigheid. Later, toen de urgentie van de hond escorte van de kuddes afnam, maakten dezelfde eigenschappen het mogelijk om uitstekende huisgenoten te maken van de collie. In ons land verschenen ze voor het eerst in 1904 als ordonnans aan het Japanse front.

In Schotland zijn er ook orenhonden, Schotse terriers. Aanvankelijk werden ze gebruikt voor de jacht op vossen, dassen en andere bewoners van diepe gaten. Ontwikkel dit ras met voorrang uit de XIXe eeuw. Je kunt de Schotse Terrier bijna overal ter wereld ontmoeten. Dieren hebben krachtige spieren; hun hoofd is sterk, maar het is evenredig met het lichaam.

Scottish Setters kunnen ook bogen op lange oren. Ze worden gebruikt als jachthonden. Samen met de jachttoepassing kan de "scot" een uitstekende metgezel zijn. Cynologen suggereren dat deze soort afstamt van Spaniels. De grootte van individuen groeide als gevolg van kruising met andere honden (ze nemen meestal aan dat ze wijzers waren).

Fokkers met de steun van jagers ijverig gestandaardiseerde setters. Zo'n specialist als A. Gordon probeerde de sneeuwwitte kleur te verdrijven. Hij slaagde erin het ideaal te creëren voor de omstandigheden van de jachthond in Schotland. En het was Gordon's kinderdagverblijf waar de eerste setter was, getransporteerd over de Atlantische Oceaan. Aan het begin van de eenentwintigste eeuw is het aantal van deze dieren in Noord-Amerika aanzienlijk afgenomen en nu zijn ze uiterst zeldzaam.

Kennis van rasnamen en hun kenmerken is natuurlijk belangrijk. Maar veel mensen besteden vooral aandacht aan het kleuren van huisdieren. Witte dieren zien er charmant uit, daarom zou u met hen moeten beginnen. Een aantrekkelijke keuze zijn vaak de Akbash-honden (gefokt in Turkije). Dit ras heeft de laatste tijd snel aan populariteit gewonnen.

Een groot wit dier houdt van buiten spelen en is niet gevoelig voor agressiviteit. Met kleine kinderen gedraagt ​​Akbash zich zorgvuldig, met volledige bewustwording van de verantwoordelijkheid die is ontstaan. Ondanks dat het in dit ras als een merk wordt beschouwd, blijft de vacht van de hond nog lang schoon. Kammen duurt ongeveer 1 keer in 7 dagen.

Witte kleur is kenmerkend voor de Argentijnse Grote Deen - een eigenaardige hybride van Spaanse mastiffs, buldoggen, wolfshonden van Ierland en verschillende andere honden. Het belangrijkste basisras is een vechthond uit het Spaanse Cordoba. Witte honden kunnen losbandig zijn, dus zorgvuldige training is vereist. Argentijnen beschermen het huis perfect. Ze houden van actieve spellen, lange wandelingen.

De standaard is wit voor bull terrier. Heb het, de Engelse bulldog met Dalmatiërs en terriërs hybridiseren. Een energieke, sterke hond is vriendelijk, hij zal elke bezetting met de eigenaren leuk vinden. Maar eenzaamheid, zelfs voor een korte tijd, wordt niet goed getolereerd.

Zeer donkere wol is ook populair bij veel mensen. Bovendien wordt deze kleur vaak als mystiek beschouwd en ziet het er vreemd uit. Een voorbeeld van zwarte honden kan dienen als affenpinscher, hij is een van de kleinste rassen. Affences zijn mobiel en sterk, goed voorbereid om knaagdieren te vangen. Het komische effect van uiterlijk wordt veroorzaakt door een snuit die lijkt op een aap en een baard.

In Frankrijk is er ook een zwarte hond - barbet (hoewel deze andere kleuren kan hebben). Deze dieren hebben een gemiddelde grootte. Ze zijn bedekt met stijf haar en houden koud en vocht tegen. Barbetten worden beschreven als:

• vriendelijk ingesteld;

• duidelijk uitvoeren van commando's;

• snel lerende honden.

Barbetten hebben onmiskenbare voordelen bij de omgang met kinderen, gezinnen in het algemeen en mensen in de leeftijd. Het huisdier zal consequent verbonden zijn met het hele gezin en blijft, indien mogelijk, altijd in de kamer met de eigenaars. Zo'n dier vereist systematische fysieke inspanning, zonder hen is zijn gezondheid van streek. Barbetam wordt gekenmerkt door hunkering naar water, vooral omdat hard haar zwemmen vergemakkelijkt, ongeacht het weer. Ook opmerkelijk is de Zwarte Belgische Herder Groenendael.

Deze kleur is typisch voor Thai Ridgebacks. Maar deze dieren kunnen grijsharige, zwarte en zelfs blauwachtige kleuren hebben. Rassen dieren begonnen enkele eeuwen geleden. Omdat bezoeken aan Thailand toen onmogelijk was voor buitenlanders, bleef het ras gedurende lange tijd onbekend buiten het land.

Thaise Ridgebacks werden verkregen door de hybridisatie van spitz-achtige honden met gewone ogende honden. De grootte van de honden is niet te groot, hun vacht is ook kort. Dieren onderscheiden zich door behendigheid. Het is niet moeilijk voor hen om hoog te springen of een hoge plaats te beklimmen. Toewijding aan het gastgezin gaat gepaard met een vermoeden van buitenstaanders.

De Brussels Griffons hebben de bijbehorende kleuren. De grootte van deze hond is relatief klein. Ze kan van 12 tot 15 jaar leven. De beschrijvingen markeren kenmerken van haar karakter als:

• eerlijke wariness;

• onderzoekende humeur;

• hoge emotionele gevoeligheid;

• waakzaamheid met betrekking tot alle ongebruikelijke;

• gevoel van eigendunk.

Griffioenen kunnen zowel harde als gladde wol hebben. Als we uitgaan van typische esthetische normen, is het ras niet zo mooi. Het vertoont echter een indrukwekkende persoonlijkheid en wordt overal gewaardeerd waar dergelijke dieren voorkomen. Ondanks het formele behoren tot de categorie "dat", worden de griffioenen niet verwend.

Bruin kan ook aan het poedelpunt worden bevestigd. Dit is een grote hond van Germaanse afkomst. Ze worden gebruikt voor jachtgeweren. De poten van de poedel zijn recht, goed geplaatst en ondersteunen het lichaam betrouwbaar. De vacht van dit ras is dicht genoeg voor bescherming tegen het weer.

Soms kleurt een hond niet bij mensen. Dan is het handig om aandacht te besteden aan personen die in twee of meer kleuren zijn geschilderd. Buitengewoon effectieve optie - een driekleurige kleur, typisch voor collie. Deze honden hebben een radicaal zwarte achtergrond, met glanzende, iriserende zonneschijn.

Marmer, hij is een blauwe merle - een andere kleur van dit ras. Vergelijkbare dieren werden vrij recent gefokt en hadden geen tijd om een ​​brede verspreiding te krijgen. Zilver-blauwe achtergrond domineert in dergelijke kleuren. Daar bovenop zijn zwarte vlekken, vlekken en aderen. Dat is waarom ze praten over een elegant marmeren patroon.

De standaard van het ras verwelkomt de aanwezigheid van roodbruin. Afgekeurde personen mogen echter niet afwezig zijn. Een veel strengere tentoonstelling jury verwijst naar de grijsachtige of bruine kleur van de awn en undercoat. Ongeacht de specifieke kleur, de verplichte eis is de aanwezigheid van witte vlekken. Voor hen, zelfs bedacht een speciale term - Iers spotten.

Een goed alternatief is de Tsjechische bonte hond. Dit dier bracht professor Horak in de verwachting de perfecte metgezel te krijgen. Volwassenen hebben een gemiddelde grootte. Ze zijn vriendelijk voor de eigenaren, veroorzaken geen overlast voor hun karakter en bovendien bewaken ze perfect de tuin, het huis. Bontachtige honden worden zelfs op straat aangepast voor het leven, vereisen geen specifiek voedsel en onderscheiden zich door een stabiele gezondheid.

Een ander type veelkleurige dieren is de Ecuadoraanse haarloze catahula-hond. In tegenstelling tot de naam, verschenen deze dieren in leopard-kleur in Guatemala tijdens de hybridisatie van de Peruviaanse en Mexicaanse takken.Ze zijn zelfs in Zuid-Amerika erg moeilijk te vinden. Er is geen enkele kennel of kweker die zou aanbieden om dergelijke puppy's te kopen. Dergelijke dieren worden beschouwd als uitstekende helpers bij het jagen, maar ze zijn niet in staat om meer dan 2 uur geleden een pad te verlaten.

Maar het volgen van hun spel gebeurt in stilte. Slechts af en toe is er een kort geblaf en dan wordt het dier stil. Catahule heeft de neiging om een ​​redelijke afstand te houden van de eigenaar. Overheersende jachtspecialisatie - het volgen van dieren. De hond zelf zal niet vechten met wilde dieren.

Informatie over de kleur van het huisdier is natuurlijk niet alles. Velen zijn geïnteresseerd in honden met een ongewoon uiterlijk, in het bijzonder vergelijkbaar met leeuwen. Ze hebben dergelijke variëteiten afgeleid, met de nadruk op de verschrikkelijke glorie van "de koning der dieren". Een treffend voorbeeld hiervan is de leonberger, gefokt in Duitsland. De fokker wilde dat dit een hond was die leek op een leeuw uit het wapen van de stad. Naast het spectaculaire uiterlijk kan leonberger ook bogen op geschiktheid voor de bescherming en voor landbouwwerkzaamheden. Meestal worden ze vandaag als metgezellen gebruikt. Dit wordt mogelijk gemaakt door hun vriendelijkheid en evenwicht.

Van de kleinere dieren trekt Levkhen de aandacht, het is ook een kleine leeuwhond. In verband met het verdwijnen van de behoefte aan een "hof" huisdier aan het begin van de twintigste eeuw, verdween het ras bijna, maar toen herstelden enthousiasten het.

Maar leeuwachtige honden werden buiten Europa gefokt. Een sprekend voorbeeld is de Chow Chow. Hun doel is om het huis en vee te beschermen, gedeeltelijk helpen bij de jacht. In de aard van de dieren, koppigheid en trouwe temperament ingewikkeld verweven. Een karakteristiek extern kenmerk is een blauwzwarte tong.

Tibetaanse mastiffs lijken op het Afrikaanse roofdier met zijn manen. Dergelijke honden worden gebruikt voor veiligheidsdoeleinden en als herders. Ze zijn erg sterk en slim. Hiermee kunt u betrouwbare bescherming bieden tegen alle soorten gevaren. In dit geval blijft het dier bijna altijd kalm.

Zuid-Russische herders zijn behoorlijk populair. Ze kunnen verschillen van het majestueuze Afrikaanse roofdier, maar deze honden met een pony hebben tienduizenden loyale toegewijden. Witte honden met een welwillende uitdrukking mogen niet misleidend zijn - hun humeur is wreed en hun moed is bijna onverwoestbaar.

Niemand weet hoe dit ras eruit zag: al bij het begin van het onderzoek bestond het bij een aanzienlijk aantal individuen.

Als je je naar de top van de bekende rassen van honden wendt, dan valt je gegarandeerd erin:

• York;

• Duitse herdershond en Veho;

• Rottweilers;

• Dobermans;

• Labrador Retrievers;

• gouden retrievers;

• Flushing;

• poedels;

• Siberische Huskies.

Sommigen proberen de meest luie dieren te kiezen. Ze zijn ideaal voor drukbezette mensen, maar ook voor diegenen die hun dagschema niet aan de behoeften van het huisdier willen aanpassen. Een goede keus is de Napolitaanse Mastiff. Het ogenschijnlijk agressieve uiterlijk is bedrieglijk. In werkelijkheid is de aard van het beest zacht en goedmoedig.

Het is nuttig om ook aandacht te besteden aan:

• greyhaunderov;

• Engelse buldoggen;

• Basset Hounds;

• Shih Tzu.

Maar zelfs de beste en meest aanhankelijke, volgens andere mensen, past het ras niet altijd mensen aan. Vaak, na enkele maanden, begint een puppy die op zijn puppy lacht en die van plezier houdt, veel problemen te creëren. Om niet op verschillende manieren van de viervoetige satelliet af te komen, is het vanaf het allereerste begin nodig om deze zo zorgvuldig mogelijk op te pikken. Zelfs als je meteen een van de opties leuk vond, zou je zeker kennis moeten maken met andere aanbiedingen. Het is mogelijk dat ze in de praktijk nog beter zullen zijn.

In dit geval moet u nadenken over andere subtiliteiten:

• financiële kansen;

• de hoeveelheid vrije tijd;

• omstandigheden van plaatsing van het dier in het huis;

• voorkeuren en behoeften van andere familieleden.

Je kunt vaak melding maken dat alleen anti-allergene dieren geschikt zijn als familie. Maar het is niet allemaal zo eenvoudig als het lijkt. Al was het maar omdat de toewijzing van hypoallergene gesteenten enigszins arbitrair is. Er is een groot aantal allergene stoffen die tijdens het leven van de hond verschijnen. En gevaar bestaat altijd - de enige vraag is de grootte ervan.

Maar allergieën zijn niet alles. Thuisomstandigheden van de meeste mensen laten niet toe dat er voldoende ruimte is voor een grote hond. Ze heeft niet alleen ruimte nodig om te slapen, maar ook voor eten, en meerdere keren meer - voor wandelingen in het huis. Kleine huisdieren groeien snel, veel sneller dan kinderen. En daarom is het heel gevaarlijk om misleid te worden bij het kiezen van een puppy dat bescheiden van formaat is.

Hoe rustiger de hond, hoe minder problemen hij in huis heeft.

Soms is het logisch om een ​​volwassen dier te kopen. We moeten meteen duidelijk maken wat specifiek een hond nodig heeft. Als een eenvoudige metgezel en bondgenoot heeft het geen zin om kostbare stamboekmensen aan te schaffen.

Wat een hondenras om uit te kiezen, zie onderstaande video.