Alles over wolfflies

Alle vele hondenrassen die nu worden gevonden, zijn afkomstig van de gewone "grijze wolf". Maar omdat deze nauw verwante soorten zijn of zelfs ondersoorten van één soort, vindt hybridisatie zelden tussen hen plaats. Het resultaat van dit proces en wordt een wolfestaart - een dier dat zeer zorgvuldig moet worden overwogen.

Wolfcat is een hybride van een wolf en een hond, die soms zelfs in het wild wordt gevonden. Natuurlijk zijn niet gedomesticeerde, maar weggelopen en wilde honden betrokken bij hybridisatie. Wolven beschouwen ze over het algemeen niet als concurrenten in hun natuurlijke omgeving. Een typische hybride onderscheidt zich door de kracht van een wolf, terwijl hij tegelijkertijd een persoon minder vreest. Het oversteken van dieren werd heel lang beoefend, maar oude pogingen gaven een onvoldoende stabiel resultaat.

Van de vorige hybriden moet het volgende worden vermeld:

• Nederlandse wolfshond van Sarlos;
• Chinese Kunming Sheepdog;
• Tsjechoslowaakse wolfshond.

Moderne wolffights zijn afgeleid in Perm, aan het Institute of Internal Troepen. Voor hybridisatie gebruikte Duitse herders. Perm cynologen beweren dat ze erin geslaagd zijn de grootste beheersbaarheid te bereiken in vergelijking met eerdere hybriden. Evenals de officiële beschrijving van het ras geeft dit voordelen in vergelijking met eenvoudige honden, zoals:

• meer ontwikkelde reukzin;
• verbeterde intelligentie;
• geweldig uithoudingsvermogen.

In de jaren 2000, het testen van de kwaliteiten van de Permische wolfskat aan de grenzen met Mongolië en de Volksrepubliek China. Het fokprogramma is nu echter gesloten. Terugkomend op de achtergrond van het probleem, moet worden opgemerkt dat spontane hybridisatie al in de oudheid plaatsvond. Een aantal afbeeldingen die half opgerold, halfwolf of halfhond tonen (afhankelijk van de specifieke plaats) zijn bewaard gebleven.

In 1766 werd een poging ondernomen om een ​​wolf en een herder over te steken. Bleek dat 9 puppies de voorwaardelijke naam "Pommerse honden" kregen. Sommige dieren werden naar speciale dierentuinen gestuurd, het andere deel werd verkocht aan aristocratische families.

Pas aan het begin van de twintigste eeuw slaagde de Nederlandse onderzoeker Lander Sarlos erin een exemplaar te ontwikkelen dat door de hondenfederatie wereldwijd wordt erkend. Voor een gekruiste gekruiste Duitse herder en wolvin. De volgende stap was het oversteken van een wolvin met deze hybride. De volgelingen van Sarlos bleven in dezelfde richting werken. Maar in 1981 werd de wolvenvanger officieel ongeschikt verklaard voor training en volledig onhandelbaar. Zelfs het feit dat niet meer dan 10% van het genoom overblijft voor het aandeel van de wolvengenen, heeft dit niet voorkomen.

Een van de meest succesvolle experimenten ondernomen in de Tsjechische Republiek. De hondenkenner Karel Hartl, die op de crèche van het Tsjechoslowaakse ministerie van Defensie in de stad Libejovic werkte, slaagde erin een hybride te creëren van een Duitse herder en een Karpatische wolf. Maar zelfs de Tsjechische specialist slaagde erin om alleen te slagen met het tweede nest. De resulterende dieren bleken vrij sterke, fysiek sterke en normaal behandelde mensen te zijn.

Dikke vacht bereikt hoge dichtheid. De ondervacht is ook dik, wat het risico op hypothermie en luchtwegaandoeningen aanzienlijk vermindert. daarom wolfstaart kan zware vorst op straat langdurig verdragen. Bovendien heeft dit ras uiterst zelden preventieve vaccinaties nodig. Er zijn zelfs een aantal gevallen waarin vaccins geen effect hadden.

Tanden van mestizo zijn zelfs visueel krachtiger dan de erkende vechthonden. Met de juiste training wordt hun sterke beet bijna een absoluut wapen. Van een wilde voorouder erven wolvenhonden een uitzonderlijk reukvermogen. Bij honden van veel voorkomende soorten is het veel minder ontwikkeld. Er zijn zelfs legendes over het vermogen van een wolffly om het bloed van kankerpatiënten en gezonde mensen te onderscheiden. En er zijn ook verhalen over hoe dit dier de sporen 5-7 dagen geleden volgde en nooit een fout maakte, niet verloren raakte.

Het is moeilijk om te zeggen of dit waar is of niet, maar het is noodzakelijk erop te wijzen dat wij ook zwakke punten hebben. Onder hen noemen fokkers en hondengeleiders het volgende:

• neiging tot dezelfde kwalen als die van Duitse herdershonden;
• onstabiele psyche (plotselinge overgangen van welwillend gedrag naar agressie);
• gevoeligheid voor abnormale botontwikkeling (wanneer botten worden geërfd van honden en ligamenten en pezen van wolven of omgekeerd);
• bijtwonden;
• gevaar van rabiës.

Er moet rekening worden gehouden met het feit dat de Saarlos Wolfhund en de Tsjechische Vlchak officieel zijn geregistreerd, maar in de ware zin van het woord kunnen wolven in welke zin dan ook hybriden worden genoemd van wolven bij welke hond dan ook. De volgende typen worden herkend als klassieke typen:

• zwart;
• grijs;
• zwart gespot;
• vies wit.

Maar er moet aan worden herinnerd dat de kleur van wol aanzienlijk kan verschillen, afhankelijk van welke hond werd gehybridiseerd met een wild dier. Peach en witte tonen worden verkregen door kruising met de Belgische herder. Volkosob, gekruist met Duitse herder, krijgt vaak zwarte kleur. Hoe dan ook, het zoeken naar de kenmerken in een standaard heeft geen zin - want er zijn helemaal geen normen. Er is echter een praktijk, waarvan de generalisatie de meest algemene vorm van het dier toont.

Wol heeft de volgende kenmerken:

• groeit recht en naar buiten glad;
• verschilt in kleine lengte;
• strak tegen het lichaam gedrukt;
• dichter op de hals en op de binnenrand van de ribben;
• is boven een krachtige ondervacht.

De uiteinden van de wolf-neuzen zijn sterk en groot, merkbaar dicht bij elkaar. Het corpus is anders in fryiness, heeft een rechthoekige vorm en grondig ontwikkelde spieren. Rechtlijnig terug, bijna onmerkbaar, verandert in een krachtige croupe. De mond is ongeveer hetzelfde als die van een gewone wolf, met daarin scherpe hoektanden. Het spijkerschrift is bekroond met een breed voorhoofd.

Snuit van grote lengte is ook vrij breed, heeft een expressieve structuur. Het hoofd rust op een droge nek. De dikke staart is vrij lang en hoog aangezet. De kist bevat veel spieren, maar bereikt de ellebogen niet. De kaken zijn symmetrisch ten opzichte van elkaar. Voor wolvenvanger, schaar of knijperbeet is typisch. Er zijn 42 tanden in de mond.

De ogen van dit dier zijn relatief klein en geschilderd in de toon van gele barnsteen. Van bovenaf eindigt het hoofd met driehoekige, puntige oren. Afhankelijk van het geslacht kunnen de lengte en het lichaamsgewicht sterk variëren. Mannetjes wegen van 28 tot 38 kg met een toename van schoft van 0,73-0,83 m. Bij vrouwen is hun gewicht 23-34 kg met een toename van 0,68-0,79 m.

Het gemengde ras Wolfhund, ook wel Tsjechoslowaakse wolf genoemd, werd gefokt als resultaat van werk dat in 1955 was begonnen. In die tijd veroordeelde de Wereldcynologische Federatie dergelijke experimenten, maar Tsjechoslowaakse biologen hielden zich niet aan deze aanbevelingen. Het ras is onderverdeeld in 3 takken, waarvan er 2 later door dezelfde federatie worden herkend. De honden verkregen op basis van het experiment werden overgedragen aan de politie en de strijdkrachten. Aangezien een dergelijke specialisatie vanaf het allereerste begin werd aangenomen volgens het besluit van de regering van Tsjechoslowakije, werd een Duitse herdershond gekozen voor hybridisatie. Kandidaten voor het oversteken werden zeer strikt geselecteerd en beoordeeld op een aantal belangrijke parameters. In totaal werden 48 van de beste vertegenwoordigers van het oorspronkelijke ras geselecteerd.

Belangrijk is dat de Tsjechoslowaaks niet alleen levensvatbare, maar ook vruchtbare dieren hebben gecreëerd. Naast de puur praktische waarde (de mogelijkheid om het ras te onderhouden zonder de samenstelling voortdurend bij te werken), had het een grote wetenschappelijke betekenis. Bijkomende bevestiging is gebleken dat moderne honden en wolven gemeenschappelijke voorouders hebben, bovendien zijn ze ondersoorten van dezelfde soort en niet van dichtbij, zoals eerder werd gedacht. Tsjechoslowaakse wolfhond heeft de volgende kenmerken:

• zo sterk als een wolf;
• verschillende "wolf" -gezondheid;
• relatief goed beheerd (zoals de Duitse herder);
• moeilijker "Duitsers" zijn getraind en meer eigenwijs als ze verschillende vaardigheden leren;
• stil, niet te vaak geeft stem;
• heeft een sterke uiterlijke gelijkenis met wolven;
• geërfde staande oren van herdershonden;
• bezit hoge, sterk ontwikkelde poten.

Een wolf kan zowel een straight als scissor bite hebben. Op internationaal niveau worden beide opties erkend als de norm voor het ras. Een verplicht kenmerk van wolven zou een high-tail fit moeten zijn. Het is heel weelderig en lang, als een echte wolf. Je kunt vaak zien hoe deze staart recht naar beneden gaat. Als emotionele opwinding optreedt, wordt de staart halvemaanvormig en opgetild. In de meeste gevallen zijn wolven geelgrijs gekleurd. Af en toe zie je zilvergrijze dieren. Lichter dan het hoofdgedeelte, de vlekken bedekken de nek, borst en gezicht.

De oudste van de moderne takken van wolffoss is de Saarlos-hond. Op internationaal niveau werd het erkend in 1981. Maar fokwerk begon al in de jaren twintig. De Saarlos-hond is iets groter dan de Tsjechische wolf (hij is ongeveer 0,05 m langer). En ook dit dier is lichter dan een Tsjechische afstammeling. Heel wat Saarlos-honden hebben een witachtige kleur. Maar het aantal van dergelijke vertegenwoordigers van het ras neemt gestaag af. Rasechte saarlos in de 21e eeuw hebben over het algemeen een beetje over, maar de Tsjechoslowaakse wolf kan bogen op een stabiel aantal dieren.

Apart gesprek verdient de derde tak - Russische wolfstaart. Naast de al eerder genoemde Perm-ontwikkelingen, werd de selectie op dit gebied ook in St. Petersburg uitgevoerd. Om te beginnen werden wolven gekruist met Malamutes. Door het gebruik van deze sledehonden in geslaagd om zeer grote groei te bereiken.

De Russische wolfhond is zwart geverfd, er is een wit merkteken op de borst. De laag over de poten en het onderste deel van het lichaam is lichter dan de andere - het geeft zelfs de indruk dat het grijs is. Russische Volkopes leeft iets minder dan de Tsjechische tegenhanger. De reden is prozaïsch - 1-2 jaar neemt een grotere omvang aan. Grote honden zijn bijna nooit van lange duur. Het nest van de Russische wolfrel is niet talrijk, alleen worden in sommige gevallen meer dan drie puppy's verkregen. De Internationale Cynologische Federatie gelooft dat het helemaal geen onafhankelijk ras is, maar een hybride.

Op verschillende plaatsen leefden en meer exotische wolven, bij ontvangst waarvan zij niet alleen Alaskan Malamutes, maar ook West Siberische huskies en Siberische huskies gebruikten. De eerste succesvolle kopie toonde zich heel goed bij de douane van de grens. Latere successen werden bereikt door het volume van wolvenen genen consistent te verminderen. Maar het maakt niet uit wat voor soort wolffoss mensen beginnen, ze kunnen redelijk trots zijn op zijn sluwheid en onbevreesdheid. Dankzij de krachtige kaken is dode grip gegarandeerd. Wolfse honden gedragen zich kalm, zelfs wanneer luide geluiden worden gehoord.

Maar we moeten begrijpen dat ze ongeschikt zijn als satellieten tijdens de jacht. Aanvankelijk hebben fokkers echter niet zo'n doel gesteld. Een speciale bijlage aan de eigenaar zal geen wolffoot vertonen. Heeft geen mengsel van een wolf en een hond nodig, en fysiek contact met mensen. Deze eigenschap is echter tegenstrijdig. Kleine emotionele gehechtheid aan mensen kan de eigenaren van streek maken, maar er zal geen speciale behoefte zijn om constant voor het huisdier te zorgen en actief mee te communiceren.

Een apart gesprek verdient een Chinese wolfshond, genaamd Kunming (in de stad waar ze werd weggehaald). Het werk van fokkers werd heel lang uitgevoerd, want het werd zowel door Duitse herdershonden als door vertegenwoordigers van andere rassen gebruikt. Chinese specialisten slaagden erin om een ​​groot en actief dier met een hoge mentale vermogens te krijgen. Kunming wordt gebruikt door wetshandhavingsinstanties en particulieren. We mogen echter het gevaar van het genetisch materiaal van de wolf niet vergeten.

Goede punten worden ook gegeven aan het Lupo-ras gefokt in Italië. Om het te gebruiken gebruikte berg wolven en Duitse herders. Dieren die op deze manier zijn ontwikkeld, kunnen perfect in de bergen overleven, hebben een uitzonderlijk reukvermogen en zijn erg winterhard. Lupo kan lange tijd honger en gebrek aan water verdragen. Een uniek kenmerk is een sterke gehechtheid aan een persoon (onder voorbehoud van juiste training); maar een lupo kopen is best moeilijk, omdat het niet het meest voorkomende ras is.

Het aantal eigenaren van wolfstaarten zal onvermijdelijk toenemen. Dit hondenras is tot nu toe onderschat, de onthulling van zijn potentieel ligt nog voor de boeg. Maar voordat je zo'n serieus beest thuis begint, moet je de nuances van het omgaan met het zorgvuldig bestuderen. Bijvoorbeeld, ondanks de algemene eenvoud van training, moet het worden toevertrouwd aan professionals. Het karakter van individuele nesten kan nog niet worden voorspeld, zelfs voor elke specifieke puppy is het aandeel van het genetische materiaal van de wolf individueel.

Het zal mogelijk zijn om precies te bepalen hoe een wolffly zich gedraagt ​​- of het nog meer kenmerken vertoont in het gedrag van de herder of een formidabel bosroofdier - aan het begin van de opvoeding. In ieder geval is het nodig om zo snel mogelijk voor de onderdrukking van agressie te zorgen. Het is buitengewoon moeilijk om te gaan met een volwassene en een sterke wolfswandeling in een agressieve staat. Strikt onaanvaardbaar met alle fysieke straffen. Vanwege de vroomheid van de halve kaste, die in zijn jeugd werd bestraft, kan hij later veel problemen veroorzaken.

Maar het op te vatten als een solide probleem is het niet waard. Een complex en tegenstrijdig karakter wordt grotendeels gecompenseerd door het zeer ontwikkelde intellect en de toegenomen activiteit. Om de negatieve manifestaties van het karakter glad te strijken, zal de socialisatie van puppy's moeten zorgen. Het is noodzakelijk om voorbereid te zijn op het feit dat het huisdier de gewoonten van de wolf gedeeltelijk zal behouden en zal beginnen met het uitvoeren van zulke kleine vuile trucjes als:

• graaf putten;
• knagen alles;
• om kleine dieren en vogels te jagen;
• klim door de barricades;
• binnendringen in afgesloten ruimtes.

En terwijl eventuele beperkingen van de kant van de eigenaren hier gewoon niet werken. Volkopes is erg energiek en energie moet volgens de onverbrekelijke wetten van de natuur ergens worden gedumpt.Een deel van de output zijn dagelijkse actieve activiteiten, gecombineerd met onvermoeibaar educatief werk. Wilde volkopsy gebruikt meestal een klein spel, maar thuis is deze optie niet geschikt. En niet alleen omdat het duur of te moeilijk is.

Wolfshawks vertonen geen bijzondere kieskeurigheid in voedsel. Het optimale dieet wordt beschouwd als een harmonieuze combinatie van de volgende componenten:

• premium klasse fabriek koken poep;
• rauw vlees in gesneden vorm;
• gefermenteerd melkvoer;
• groenten;
• havermout gekookt in water of bouillon;
• nieren en lever;
• kwark.

De volgende producten zijn verboden:

• pure melk;
• vet voedsel;
• een koekje;
• zure room;
• yoghurt.

Het is onwenselijk om rauw vlees te vaak te gebruiken. De voorkeur moet worden gegeven aan vleesvoedsel, na warmtebehandeling. Onder invloed van illegale producten ondergaat het organisme van de zeewolf verschillende negatieve veranderingen. Onder hen kunnen de volgende zijn:

• aandoeningen van de darmmicroflora;
• voedselvergiftiging;
• uitdroging;
• verhoogde gevoeligheid voor virussen en pathologische microben.

Vaak zeggen dierenartsen en hondengeleiders dat Volkops het meest natuurlijke voedsel moet krijgen dat mogelijk is. U kunt alleen in geval van nood een beroep doen op feeds in de fabriek, u moet waar mogelijk terugkeren naar een normaal voedingspatroon. Sommige huisdieren tolereren geen plantaardige puree. Ze geven het niet in zijn pure vorm, maar als een mengsel van de bouillon of pap.

Wolfse runderen voeden niet eerder dan 4 maanden. Eieren eten is maximaal 2 keer per week mogelijk en niet als een zelfstandig gerecht, maar als toevoeging aan de rest van het eten. Vanaf ongeveer de zesde week van ontwikkeling zal het dier fruit en groente moeten eten. Plantaardige producten worden gewreven of eenvoudigweg zo klein mogelijk gesneden.

Maar naast voedsel moet je ook op veel andere subtiliteiten letten. Dus, Volkopes is duidelijk niet geschikt voor onderhoud in een stadsappartement. Hij zal zeker een grote vrije ruimte nodig hebben. Maar niet elke volière is even geschikt voor een wolfvanger. Je kunt ze niet in de cabines houden zonder betrouwbare isolatie en zonder een goede omheining. Pogingen om een ​​mestizo aan een ketting te binden, zullen alleen negatieve gevolgen hebben. De hond zal boos zijn op de eigenaar, zal beginnen te zeuren en janken. Het duurt maximaal 1 badtijd voor een volkops in 6 maanden, het dier zal op zichzelf vuil verwijderen. Het afwerpen zal twee keer per jaar zijn. Het afwerpen is overvloedig, de wol moet regelmatig worden gekamd.

Het is noodzakelijk om de instelling van Volkopses te weigeren als er al andere honden of katten zijn. Bij hen kan het halfbloed slecht overweg en gedraagt ​​het zich buitengewoon agressief. Het gaat allemaal om de toegenomen leiderschapskenmerken die inherent zijn aan de wolffoot. Hij zal bij elke gelegenheid zeker proberen een dodelijk gevecht te regelen. Zacht en vatbaar voor concessies zullen mensen zo'n hond niet goed genoeg kunnen opvoeden. Maar het andere uiterste - de intentie om de aard van het dier te doorbreken - zal niet tot succes leiden. Het is vereist om een ​​strikt vertrouwelijke relatie op te bouwen, terwijl het duidelijk zijn eigen leiderschap identificeert. Alleen een persoon zou een ondubbelzinnige autoriteit moeten zijn, en niets anders.

Van groot belang is een regelmatige controle bij dierenartsen. Een beroep op hen maakt het mogelijk om een ​​deel te vermijden en een deel om de overweldigende meerderheid van ziekten in een vroeg stadium te onthullen. Met de juiste opvoeding kunnen wolkkannen waarschijnlijk van eigenaar veranderen. Ze ervaren geen negatieve ervaringen.Vooral gevaarlijk voor dit ras is hondsdolheid.

Om te voorkomen dat je wordt gebeten of ontsnapt in het wild, zul je een sterk hek moeten bouwen dat een volkop niet kan vernietigen, graven of springen. Aanvankelijk zou je moeten afstemmen op de manifestatie van dergelijke gewoonten die kenmerkend zijn voor een wolf als:

• gehuil 's nachts;
• conflicten met andere dieren;
• vijandige vergadergasten.

Als al deze mogelijke moeilijkheden de mensen niet afschrikken en ze besloten een wolfestaart te beginnen, moet je voorzichtig puppy's uitkiezen. In ons land zijn er geen kinderdagverblijven die doelbewust bezig zijn met het fokken van dit ras. Daarom moet u alleen onofficiële verkopers contacteren. Het is onvermijdelijk dat er een risico is, omdat het onmogelijk is garanties te verkrijgen voor voldoende socialisatie van voorouders. Ja, en informatie over het percentage wolven genen zal een woord moeten nemen.

Indien mogelijk moet u zich richten op verkopers die verband houden met wetshandhavingsinstanties. Daar verzamelde zich de grootste ervaring van het fokken van wolfopes en de zorg voor hen. Wie een dier van de hoogste kwaliteit met een garantie wil kopen, kan naar Tsjechië gaan - er zijn 4 gespecialiseerde kennels daar.

Over een wolfras gefokt in Perm, bij het Institute of Internal Troepen, als een hulphond, zie de volgende video.