Jagen is een van de meest voorkomende hobby's van de adel. De jacht op jagers was bijzonder aantrekkelijk. Elke aristocraat bewaarde een kennel met honden die waren getraind om op een ander soort beesten te jagen. Vermijd zoveel plezier in Rusland. Er waren speciale honden, opgeleid om een eland te rijden, een rondleiding, een bizon (de zogenaamde paardenhonden), er waren Russische windhonden, honden. Maar naast hen bestond er nog een inheems Russisch ras van jachthonden dat een beer of een stier - Medelyan-hond - kon overweldigen.
Ras geschiedenis
Afgelopen medelyanskaya-honden vol onopgeloste mysteries. Niemand weet zeker wie de voorouder is van het ras van de grootste jachthonden. Er zijn verschillende versies van het ras voorkomen.
Volgens het Brockhaus en Efron "Encyclopedic Dictionary" zijn de voorouders van medelyans mensen uit Assyrië en Egypte, eerst door Romeinse soldaten naar Griekenland en vervolgens naar het Euraziatische vasteland.
De beroemde in de XIXe eeuw werkende dierenarts Ludwig Busse beschreef de medelan in zijn boek "Hond in hoofdzaak en bij toevallige rassen", en geloofde dat de beroemde Russische hond tot het oorspronkelijke Britse ras behoort, in de IIe eeuw door Romeinse indringers naar het vasteland geëxporteerd. Vermoedelijk wordt de naam van het ras "Medelyanskaya" beschouwd als een bevestiging van deze versie, dat wil zeggen, die kwam uit Mediolana (de oude naam van Milaan).
Maar in Italië is er geen sprake van, of vergelijkbaar met het ras van honden, herinneringen aan honden, net zoals hun vertegenwoordigers niet bestaan. Maar in die tijd werd de Medelliaanse hond door iedereen erkend als een primordiaal Russisch, zeer waardevol ras.
De Russische zoöloog Leonid Sabaneev geloofde dat medelens geromaniseerde oude Griekse molossus waren - hondenachtige afstammelingen van honden die vechten en beitsen.
Volgens een andere versie begon de geschiedenis van de Medellan in het pre-Mongoolse Rusland. De honden-achtige honden die naar de Russische vorsten uit de Italiaanse landen kwamen ongecontroleerd gekruist met de inheemse wolf-achtige honden gebruikt in de jacht op een groot beest. Het gevolg was dat verschillende hondenlijnen verschillende kenmerken van hun voorouders gebruikten.
Omdat er geen controle was over het kruisen van dieren met gratis houden, waren de regels van natuurlijke selectie van kracht, wanneer grote honden alleen grote vrouwtjes konden dekken. Het resultaat was ras van zeer grote honden, wat later de trots werd van de Russische hondenfokkerij.
Sommige hondenexperts geloven dat de reden voor het verschijnen van het ras de verandering was in de klimatologische leefomstandigheden voor de oprichters. Al generaties lang hebben de kortharige Molossers, die het warme klimaat van de Middellandse Zee hebben vervangen door de koude Russische regio's, een dikke warme bontjas gekregen die bestand is tegen de strenge ijzige winters.
Medelyan hond werd gehouden door koningen en de hoogste adel, het werd gepresenteerd aan buitenlandse monarchen. De prijs van een hond die was opgeleid voor het beest was behoorlijk groot. Er is bewijs voor de aankoop van Medelliaanse honden voor de koninklijke jacht in 1833 tegen een prijs van 100 roebel en 320 roebel per individu, wat vergelijkbaar is met de prijs van een duur volbloedpaard.
Tot het midden van de 19e eeuw werden medelenas gebruikt bij het lastig vallen van grote dieren, het zijn een beitshaai, maar met het verbod op een dergelijke jacht, werd de inhoud van de dieren te duur voor veel landeigenaren, en het ras begon te vervagen. Het ras hield uiteindelijk op te bestaan na de Grote Oktoberrevolutie, toen in het proces van de vorming van een nieuw staatssysteem niet aan de honden was. Vervolgens werden pogingen ondernomen om het verdwijnende ras te redden door de Medelyan over te steken met kortharige Sint-Bernards of Mastiffs.
Maar met het begin van de Tweede Wereldoorlog werden alle pogingen gestaakt en het hondenras van Medellian hield op te bestaan.
Zulke beroemde schrijvers als A. Tolstoy, F. Dostojevski of A. Kuprin vermelden hun Medelliaanse hond in hun werken. Kuprin heeft een verhaal geschreven namens de hond van Medellian, Sapsan, de persoonlijke hond van de schrijver. In dit werk suggereert de auteur dat de naam van het ras in eerste instantie klonk als "weken", zoals de jacht eens per week werd gehouden, maar geleidelijk veranderde de uitspraak in "medelyan".
Vandaag de dag herinneren alleen historici die dol zijn op het fokken van honden het beroemde Russische jachthondenras.
Externe gegevens
De beroemde hond Medellan had een indrukwekkende verschijning, met een snuit die op een buldog lijkt.
- Volgens de beschrijving samengesteld door V. Priklonsky, had de medelan een enorm hoofd met een breed voorhoofd en een olifantvormige nek. Op gezicht en voorhoofd zijn sterke rimpels zichtbaar. Kort vlak gezicht met grote vlekjes.
- De ogen van de hond hadden een bloederig eiwit en de iris was, afhankelijk van de kleur, lichtgeel in lichte honden of donker in andere kleuren. Lage wenkbrauwen gaven de hond een formidabel uiterlijk.
- Middelgrote, laag aangezet oren met verlaagde uiteinden strak tegen de schedel.
- Het lichaam was lang, met een brede krachtige rug, diepe borst en sterk sacrum.
- De voorste en achterste ledematen van gemiddelde lengte staan wijd uit elkaar.
- De laag ingestelde staart ging nooit hoog. In een kalme staat, met opwinding verlaagd, tilde de staart een beetje op.
- Het skelet van de hond onderscheidde zich door zijn kracht en massaliteit, waardoor het uiterlijk van de hond onbeschrijfelijke kracht ademde.
- De vacht is kort, dicht, met een dikke ondervacht. Het pak was toegestaan, maar bij voorkeur was het een "wolfskleur". Witte markeringen waren toegestaan voor elke kleur.
- Hoog (tot 90 cm bij de schoft) en lang (tot 125 cm van neus tot staart) woog de volwassene tot 120 kg. En de groei van de hond werd bereikt, niet vanwege de lengte van de benen, maar vanwege de totale grootte.
Helaas is de beschrijving van hoe de puppy van het gezicht eruit zag - een van de namen van Medelyan - niet bewaard gebleven.
Ras kenmerk
De beitshond had, ondanks zijn angstaanjagende uiterlijk, een smerig karakter. De kracht die hij bezat, liet hem een stier overweldigen met één slag en ging één op één met een beer. Toegegeven, alleen de grootste vertegenwoordigers van het ras hadden zo'n kracht, en middelgrote individuen vielen aan met een groep van drie.
Volgens ooggetuigen bezat de hond intelligentie en gezond verstand. Gewend aan het lopen op een wild beest raakte ze nooit kleine huisdieren aan als ze haar niet genoeg irriteerden. De grote hond had geen grote mobiliteit en snelheid van de honden, maar het was opmerkelijk vanwege zijn onvermoeibaarheid.
Medellany verschilde speciale toewijding aan de eigenaars. Er was een geval waarin een hond genaamd Rover, die het leger vergezelde, hielp om de overvallers te vangen die de eigenaar hebben gedood. Een van de aanvallers trok de hond op en reed de twee naar een boom, waar ze zaten voor de komst van de gendarmes, wiens aandacht Rover kon aantrekken toen ze langskwamen. En de hond leek te begrijpen wat er van werd vereist, en gedroeg zich kalm, alleen boos op de overvallers. Haar gedrag werd door de rechtbank als bewijs geaccepteerd en de daders ontvingen een welverdiende straf.
Zie hoe de moderne Medelyan-hond eruit ziet in de volgende video.
