Cupping de oren en de staart bij honden: het doel, voors en tegens

Historisch gezien, vormen sommige rassen van honden hun oren en staarten. Op dit moment hebben hondengeleiders geen unanieme mening over de opportuniteit van deze procedure.

Tradities van kophonden zijn geworteld in het oude Egypte. Tijdens de archeologische opgravingen werden muurschilderingen en munten met honden met oren ontdekt - deze bevindingen dateren uit de 5e eeuw. BC. e.

Docking was gebruikelijk in andere landen. Dus, de beroemde reiziger uit die tijd, Pylos, beschreef in zijn kronieken het "barbaarse gebruik" van de Romeinen - om de staarten en oren van honden af ​​te snijden. De Romeinen geloofden dat je op deze manier huisdieren kunt beschermen tegen hondsdolheid.

Het is bekend dat in de Middeleeuwen een belasting werd geheven op huishonden, waarvan de hoeveelheid varieerde afhankelijk van het doel en de specialisatie van het dier. Om onderscheid te maken tussen hoeveel een hond wordt gewaardeerd, snijden ze hun oren of staarten af, en dit kunnen ook staarten en oren zijn.

In de late jaren 90 van de vorige eeuw werd in Europa geadopteerd "Verdrag inzake de rechten van huisdieren", die een verbod op cosmetische operaties van een hond heeft ingesteld in gevallen waarin ze niet worden veroorzaakt door medische noodzaak.

In Rusland is dit verbod niet van toepassing, daarom wordt in ons land de beslissing over stoppen aan de discretie van de fokker overgelaten.

vandaag er is geen consensus over de noodzaak om oren en staart tussen hondenbezitters te snijden - de meesten zijn geneigd tot de zinloosheid van deze wrede operatie. Een nogal indrukwekkende groep specialisten stelt echter dat docking deel uitmaakt van een lange traditie die erop gericht is het uiterlijk van het dier te verbeteren.

Waar heeft de traditie om de staarten en oren van honden af ​​te snijden? In de oudheid vervulden honden in de meeste gevallen bepaalde taken - ze bewaakten de kuddes, bewaakten de huizen, verdedigden hun meester of namen deel aan hevige veldslagen.

In de loop van het vervullen van hun functies, dieren waren vaak gewond, ontvangen bloeden gescheurde wonden, en het was de oren en de staart die vaker leed dan de rest van het lichaam van de hond.

Tegenwoordig beginnen honden meestal als metgezellen, daarom wordt de arrestatie uitgevoerd op verzoek van de eigenaar als hij gelooft dat zijn viervoeter op deze manier er meer dreigend, scherp en krachtig zal uitzien.

Daarnaast zijn er een aantal medische indicaties waarvoor stoppen een noodzakelijke noodzaak wordt, deze omvatten:

• verscheurde wonden en andere mechanische schade;
• meervoudige ontstekingen en niet-genezende zweren;
• necrose van alle soorten;
• brandwonden;
• bevriezing;
• kwaadaardige en goedaardige neoplasmen.

Zoals bij alle chirurgische ingrepen, heeft het reliëf bepaalde contra-indicaties. In het bijzonder wordt de besnijdenis niet uitgevoerd bij zieken, verzwakt en herstellende van de ziektehonden. Bovendien kan de reden voor het verbod ongepast zijn als viervoetige vriend terugkeert.

Cupping wordt uitgevoerd alleen in veterinaire klinieken, omdat de operatiekamers aan alle vereisten voor steriliteit voldoen en de arts alle gereedschappen bij de hand heeft die nodig zijn in het geval van ongeplande situaties.

Interventie thuis is toegestaan ​​in uitzonderlijke gevallen en alleen door een professionele dierenarts.

Eerst geven we die argumenten die het koppelen ondersteunen.

• Hygiënische en hygiënische toestand van het dier. Volgens sommige dierenartsen, evenals amateurs, zijn de oren na de ingreep minder vatbaar voor otitis, ontsteking en de invloed van vreemde voorwerpen. Bijgesneden oren hebben minder kans te lijden aan tekenbeten, muggen en andere parasieten. Vanwege de openheid van de gehoorgang en de afwezigheid van het grootste deel van de oorschelp, heeft de hond veel minder kans op infectieziekten.
• schoonheidsleer. Honden, waarvan de belangrijkste taak is om hun eigenaar en zijn eigendommen te beschermen, moeten er altijd dreigend uitzien en een lange tijd stoppen wordt beschouwd als een teken van krachtige en agressieve honden.
• functionaliteit. In vroegere tijden werden de oren altijd gestopt en hoewel we tegenwoordig niet langer praten over botsen met roofzuchtige dieren en deelnemen aan hondengevechten, kan de vijand altijd een huisdier verwonden in een gevecht met andere honden of mensen als het genoeg is voor een verdediger.

Maar er zijn argumenten tegen cupping.

• Elke besnijdenis van de oren en de staart – het is in de eerste plaats een operatieve ingreep en, als gevolg daarvan, het lijden van het dier, de achteruitgang van zijn mentale toestand onder invloed van anesthesie, pijn en de operatie zelf.
• Veel dierenartsen stellen dat de sanitaire waarde van de procedure ernstig overdreven is en dat de gepresenteerde argumenten geen basis hebben.
• Fokkers met uitgebreide ervaring geloven dat de esthetiek van bijgesneden oren en staarten een nogal controversiële en onhoudbare vraag is.
• Wetenschappers over de hele wereld zijn tot de algemene mening gekomen dat mothing aanzienlijke schade aan sommige dieren toebrengt, omdat beide oren en staarten, samen met gezichtsuitdrukkingen, worden beschouwd als een van de middelen voor communicatie met honden. Bovendien is de staart een van de belangrijkste hulpmiddelen voor het regelen van de beweging van honden.
• Huisdieren met bebouwde oren kunnen niet worden ingezet voor wedstrijden in Europese landen waar de procedure verboden is.

De procedure voor cupping in Rusland wordt voornamelijk uitgevoerd door geleidehonden, die van nature lange oren hebben, in het bijzonder, het wordt geaccepteerd om honden van de volgende rassen te stoppen:

• honden;
• Rottweiler:
• Cane Corso;
• bull terriers;
• schnauzers;
• boksers;
• Centraal-Aziatische en Kaukasische herdershonden;
• Dobermans;
• Staffordshire Terriers.

Het knippen van cosmetische staart voor honden wordt niet als verplicht beschouwd en wordt meestal uitgevoerd naar goeddunken van de fokker, meestal wordt de procedure onderworpen aan:

• kurtshaar;
• Dobermans;
• alle soorten spaniels (Russische, Amerikaanse cocker-spaniëls en andere variëteiten);
• Reusschnauzers;
• Terriers (Yorkshire, Jagdterrier, Welsh Terrier en Fox Terrier);
• poedels;
• Dwergschnauzers;
• riet corso

Het afzetten van de oren moet worden gedaan op een moment dat het kraakbeen en de vaten nog niet volledig zijn gevormd, maar tegelijkertijd is de pup al sterk en in staat om met de revalidatieperiode om te gaan. In de regel worden de oren in 2-3 maanden afgesneden, maar tot welk punt een vergelijkbare operatie wordt uitgevoerd - een open vraag. Traditioneel, tot een jaar oud, zijn honden ouder dan 12 maanden niet langer onderworpen aan cosmetische ingrepen.

Honden van kleine rassen ontwikkelen zich meestal veel sneller, omdat ze de cupping iets eerder kunnen uitvoeren en grote dieren daarentegen veel langer nodig hebben om zich te vormen, omdat ze een beetje later een chirurgische ingreep nodig hebben. Alleen een dierenarts kan de bereidheid van een hond beoordelen voor dergelijke procedures.

In elk geval Het wordt niet aanbevolen om oorschelpen te verwijderen tot ze de leeftijd van anderhalve maand bereiken., omdat het op dit moment nog steeds moeilijk is om de vorm van de oren te voorspellen en de beste optie voor besnijdenis te kiezen, en na een jaar zijn ze al grotendeels gevormd en zal de arrestatie gepaard gaan met sterke pijn voor het huisdier.

Bij staarten is de situatie enigszins anders - het is beter om ze bij te snijden tot pasgeboren puppy's in de periode van 3 tot 10 dagen van het leven van een hond. Bij dergelijke kleine honden is bloeden minimaal en de wond heel snel geneest, in veel veterinaire klinieken wordt staartarrestatie op jonge leeftijd ook zonder anesthesie uitgevoerd.

Artsen hebben geen algemene mening over hoe pijnlijk deze procedure is voor honden - sommigen lijden aan besnijdenis zonder de geringste piep, anderen jammeren voor een lange tijd, tonen hun ongemak. In elk geval, zowel in de staart als in de oorschelpen van de hond, zijn er zenuwuiteinden die, wanneer ze gewond zijn, signalen aan de hersenen geven. In beide gevallen zijn ze echter individueel: bij sommige honden is de pijngrens laag en in andere is deze vrij hoog. Als je geen tijd hebt om de staart te trimmen tot 10 dagen, probeer dan de procedure tot een maand uit te voeren.

Verschillende vormen van de oren op verschillende manieren hangt af van het type hond en zijn uiterlijk. Bij Kaukasische herders worden ze bijvoorbeeld meestal volledig van de oren afgenomen, bij rassen zoals de Staffordshire Terriër en de kuilstier, slechts twee worden gesneden, terwijl dobermannetjes en honden na de besnijdenis zelfs vrij grote oren hebben.

Randen kunnen ook op verschillende manieren worden gesneden: meestal wordt de snede recht of S-vormig gemaakt.

Staarten worden gedokt op bepaalde wervels. Maar het feit is dat op zo'n jonge leeftijd, wanneer puppy's slechts een paar dagen oud zijn, het nogal moeilijk is om de wervels te onderzoeken, daarom wordt het trimmen van het staartgedeelte uitsluitend uitgevoerd in overeenstemming met de wensen van de hondenbezitter.

Sommige fokkers geloven dat na het arresteren van de oren op zichzelf staan ​​- dit is een veel voorkomende misvatting. Om de oren goed rechtop te laten staan, moeten ze gelijmd worden volgens de aanbevelingen van de fokker of de observerende dierenarts.

Veel voorkomende reden dat de oren niet opstaan, is de schouder, dus Alvorens te plakken is het noodzakelijk om er zeker van te zijn dat ze echt bestaan. Om ze te bepalen, moet je de basis van de oorschelp samendrukken en zo voorzichtig mogelijk het hele canvas voelen, langzaam van de basis naar boven.

Het mechanisme voor het corrigeren van de situatie is afhankelijk van de locatie van het probleemgebied. Als het bovenste gedeelte wordt aangetast, corrigeert de ontvangst van speciale vitamines de situatie. Als het littekenweefsel zich aan de basis of in het midden van de oorschelp bevindt, moet u lijmen. Meestal wordt het uitgevoerd met behulp van massieve structuren. Het is raadzaam om alle manipulaties uit te voeren onder toezicht van een ervaren dierenarts., omdat als het frame verkeerd is opgesteld, je op zijn best wordt bedreigd met het krijgen van een uitvoering die niet voldoet aan de rasstandaard, en in het slechtste geval - een schending van de bloedcirculatie van het huisdier.

Het afzetten van de oren gebeurt meestal zonder speciale gevolgen voor het lichaam van de hond: jonge pups verdragen het gemakkelijk en hun weefsels genezen vrij snel. Afhankelijk van de individuele kenmerken van de honden, kunnen zich echter soms problemen voordoen, die niet altijd afhankelijk zijn van de kwaliteit van de operatie. De loop van het genezingsproces wordt meer beïnvloed door postoperatieve zorg.

Om de nadelige effecten van cupping te voorkomen, heeft de hond kwaliteitszorg nodig.

In het bijzonder, om ervoor te zorgen dat het huisdier zijn naden niet beschadigt, moet u een speciaal apparaat gebruiken - een Elizabethaanse kraag, het is gemaakt van conisch plastic. Als het dier te veel lijdt, is het toegestaan ​​om het een lichte pijnstiller te geven.

Het is erg belangrijk om de conditie van de hechtingen te controleren - ze moeten schoon en steriel worden gehouden. Meestal voor verwerking gebruik:

• Zelenka;
• tinctuur van calendula of kamille;
• jodoform, streptotsid, xeroform en andere antiseptische poeders.

Postoperatieve hechtingen worden verwijderd op dag 7-14.

Na herstel is het noodzakelijk om het oorkraakbeen voortdurend te versterken, hiervoor krijgen de huisdieren een regelmatige massage.

In het begin, na de operatie, kunnen de honden zich verward, gekwetst en zelfs geschrokken voelen. Tijdens deze moeilijke periode is het belangrijk om te zorgen voor de psychologische toestand van uw huisdier - om hem te ondersteunen, om hem af te leiden en op elke mogelijke manier om uw liefde en zorgzaamheid aan te tonen.

Over het koppen van oren bij honden, zie de volgende video.