Hoe verschenen honden en hun rassen?

De huishond behoort biologisch tot de zoogdieren van de orde van roofdieren. Onderzoekers maken nog steeds ruzie over wie de stamvader is van de hond. En hoewel de meeste mensen ervan overtuigd zijn dat honden gedomesticeerde wolven zijn, is wetenschappelijke redenering niet zo eenvoudig. Het moet meteen gezegd worden: het laatste punt in het onderzoek naar dit onderwerp is niet vastgelegd.

De twee belangrijkste theorieën over de oorsprong van honden zijn monofyletisch en polyfyletisch. Het eerste betekent dat het dier afkomstig was van dezelfde voorouder, het tweede suggereert dat de stamvaders van de hond verschillende dieren waren. De onderzoekers, die voorstanders van monofilie zijn, zijn zeker: de wilde wolf is de voorouder van de hond. De schedel en uiterlijke kenmerken van de wolf lijken veel op de hond, en het proces van domesticatie (domesticatie) veranderde de schedelbeenderen van het dier.

Volgens de evolutionaire hypothese, domesticatie vond plaats op een bepaalde plaats, en alleen dan begonnen de honden zich overal op aarde te vestigen. Toegegeven, zelfs aanhangers van monofilie waren het er niet mee eens dat de wolf nog steeds de 'overgrootvader' van de hond is. - Sommige wetenschappers geloven dat honden afkomstig zijn van de coyote of jakhals.

Wat het ook was, de hond wordt beschouwd als het eerste getemde dier. Archeologische opgravingen maakten duidelijk dat dit zelfs in het Stenen Tijdperk gebeurde, toen mensen zich nog niet bezighielden met landbouw en veeteelt, maar op jacht waren naar een wild beest. In 1862 vonden onderzoekers de resten van een hond op Zwitserse meren, die werden toegeschreven aan de neolithische periode. Het was een klein dier, het heette een veen (of moeras) hond.

Men gelooft dat de menselijke evolutie een evolutionaire ontwikkeling vereiste van een gedomesticeerd beest. Zodra onze voorouders een sedentaire levensstijl begonnen te leiden, toen ze zich gingen bezighouden met landbouw en veeteelt, namen ook de vereisten voor een gedomesticeerde hond toe. En dit was de eerste aanzet tot fokken.

Als u de monografie van Lorenz leest, kunnen we concluderen: Alle honden verschenen van de wolf en de jakhals, en er zijn rassen "jakhalzen", en er zijn "wolf". En dit past niet in het concept van de monofyletische theorie.

1859 was een geweldig jaar voor de wereld van de natuurwetenschappen en de wetenschap in het algemeen. C. Darwin presenteerde het wereldwerk "The Origin of Species", waarin hij de theorie van natuurlijke selectie schetste. In het bijzonder, over de honden, staat het volgende: ze werden geselecteerd volgens het principe van kunstmatigheid, de belangrijkste kracht van selectie was de mensen die wolven uit de kuil hebben ontvoerd en ze vervolgens hebben getemd. Deze mening leidde tot de conclusie: mensen verenigd met wolven in een wederzijds voordelige alliantie, aan de menselijke kant de geest werd gebruikt, van de kant van de wolf - de vaardigheden van een roofdier.

Maar als je het werk van de onderzoeker zorgvuldig leest, kun je zeggen dat Darwin de polyphyletische hypothesen deelde. En om precies te zijn, Darwin stond polyfilia toe. De rassen van gedomesticeerde honden in specifieke landen zijn vergelijkbaar met wilde leden van het geslacht Canis. Maar vertrouwen in studies over de oorsprong van honden alleen op Darwin vandaag is niet verstandig. De onderzoeker zelf kon niet veel weten, omdat de systematiek en geschiedenis in die tijd niet voldoende ontwikkeld waren om zelfverzekerde conclusies te trekken.

Polyfyletische theorie heeft eigenlijk meer aanhangers. De aanhangers, die veel argumenten en wetenschappelijke rechtvaardigingen hebben dan ooit Darwin, suggereren dat de voorouder van de hond een coyote-achtige vertegenwoordiger van de oude dierenwereld zou kunnen worden, maar interspecifieke hybridisatie was helemaal niet uitgesloten. Zij zijn het echter met Darwin eens wat de belangrijkste punten zijn: er was een kunstmatige selectie, waarvan het belangrijkste criterium het vergroten van de loyaliteit aan de mens was.

Tegenwoordig kijken onderzoekers breder, maar voorzichtiger, naar de kwestie van de oorsprong van de hond. Dus begon steeds meer in de wetenschappelijke pers werk te verschijnen, wat aangeeft dat de wolf en de hond - niet de voorouder en afstammeling, maar om preciezer te zijn, "neven en nichten". Ik heb dat gevonden ze scheidden zich af van de gemeenschappelijke voorouder in het interval van 11-34 duizend jaar geleden. Deze theorie is ontwikkeld door de wetenschapper Adam Friedman en zijn gelijkgestemde mensen uit het laboratorium in Chicago.

Om tot dergelijke conclusies te komen, onderzochten deskundigen de genomen van een aantal hondenrassen uit gebieden waar wolven tegenwoordig niet leven. De wolven, aan de andere kant, genetisch bestudeerd degenen die wonen op plaatsen waar de domesticatie van honden zou zijn gestart. Als een externe groep (dit betekent een soort die dicht in de buurt komt van degene die wordt bestudeerd), werden gewone jakhalzen genomen.

Dus experts hebben dat gesuggereerd op een bepaald historisch moment (toen het precies onbekend was) los van een gemeenschappelijke voorouder, maar niet het vermogen verloren om met elkaar te kruisen. En deze kruising leidde waarschijnlijk wetenschappers naar een verkeerd idee, omdat in eerste instantie genetica besloten dat de genen van de wolf bij een hond - dit is het bewijs van de vorming van de hond van een wolf. Californische wetenschappers, die ook onderzoek deden naar hetzelfde onderwerp, waren het met collega's uit Chicago eens. Dus, voor vandaag de mening van de academische gemeenschap, hoewel het op sommige plaatsen verdeeld is, maar het feit dat honden en wolven geen directe familieleden zijn.

Interessant is dat moderne onderzoekers een belangrijk punt hebben kunnen identificeren: het percentage geproduceerd amylase (een enzym dat helpt bij de verwerking van zetmeel) bij honden wordt in grotere hoeveelheden geproduceerd. Alleen Siberische Huskies en Dingo hebben minder enzym dan wolven. Dit is een direct bewijs dat Honden, gedomesticeerd door de mens, opgenomen in hun dieet plantaardig voedsel.

Niet minder interessant is het domesticatieproces van de hond. De meest waarschijnlijke periode van de geschiedenis, wanneer het dier gesocialiseerd is, is de grens van het Neolithicum en Mesolithicum, dat wil zeggen ongeveer 15 duizend jaar geleden. Als we aannemen dat een man een roofdier nam om hem te temmen, waren de scenario's van deze temming toch anders. Om precies te zijn, niet altijd was de initiatiefnemer de man zelf. Er wordt aangenomen dat individuen in bepaalde gebieden in de wolverpakkingen mensen tolerant leken. Het klinkt onwaarschijnlijk, maar wetenschappers doen niet afstand van deze versie.

Een experiment met vossen van Dmitry Belyaev werd interessant voor de wetenschap (en zeer waardevol). Op een Siberische pelsboerderij leidde Belyaev decennialang een experiment dat werd opgezet om de belangrijkste vragen over de domesticatie van dieren te beantwoorden. Er is geen wetenschapper meer, maar zijn onderzoek wordt voortgezet door volgers.

Wat is de essentie van het onderzoek: op de pelsdierfokkerij voor het fokken van rode vossen had Belyaev 2 populaties. De eerste vossen werden willekeurig geselecteerd, zonder verwijzing naar bepaalde kwaliteiten. Maar in de tweede groep werd de treffer georganiseerd door een speciale test uit te voeren. Zeven maanden oude vossen werden getest op een relatie met een persoon: een persoon benaderde een kooi, probeerde een dier aan te raken, om ermee in contact te komen.Als de vos agressie toonde, angst, viel ze niet in het experimentele monster.

Het resultaat van het experiment bevestigde de oude gissingen van wetenschappers: na verschillende generaties van een dergelijke selectie, een groep dieren die in eigen land was gevormd. Dit betekent dat oude mensen waarschijnlijk ook dieren hebben uitgekozen die loyaal zijn aan hem. Dus de hond verscheen.

Interessante feiten over domesticatie:

• Talloze genetische analyses hebben aangetoond: de geboorteplaats van de oude hond is Europa, niet India (zoals eerder werd gedacht);
• een dier, dat later een huiselijk dier werd, kon naar een man komen om voedsel te ruiken, een man kreeg profijt van deze evocaties;
• het duurde waarschijnlijk meer dan een eeuw voordat het wilde dier een hond werd, maar vandaag is het proces van domesticatie sneller, omdat de selectieregels duidelijk zijn geregeld;
• Academicus Pavlov geloofde dat het de hond was die van een man een man maakte, deels leidde hij hem tot leven, en zelfs het fokken van vee en landbouw;
• domesticatie is niet gelijk aan domesticatie, de eerste ging aan de tweede vooraf.

Ononderbroken van deze kwestie, waarvan de essentie - selectieen de kwestie van het verschijnen van hondenrassen.

Vandaag de dag zijn er ongeveer 4 honderden officieel geregistreerde hondenrassen. De eerste honden waren, zou je kunnen zeggen, universeel, ze vervulden verschillende functies, ze namen één hond om op te jagen, maar de dienst van de herder deed er weer een. Dus mensen merkten dat dieren op verschillende manieren met hun taken omgaan, ze begonnen diegenen toe te wijzen die de dieren beter beschermen of jagen. De eerste divisie van honden verscheen: wacht en jachthonden ontstonden.

Vervolgens werden de overeenkomsten en verschillen van het exterieur ook een gelegenheid voor de scheiding van honden. Het beoogde gebruik van de hond was ook versmald: tussen de jachtrassen verschenen honden, holen en politie. Elk ras gefokt met een duidelijk, perfect duidelijk doel.

Erfelijkheid en variabiliteit zijn de eigenschappen van de genen die genetica onderzoeken, en deze eigenschappen helpen een persoon om voor een bepaalde kwaliteit te kweken.. Om bijvoorbeeld gravende dieren te jagen, bracht een man een taxus mee - korte benen en een uitgerekt formaat zouden de taxa het beest uit het gat helpen krijgen. De ingekorte poten konden dankzij chondrodystrophy blijken - mensen met deze kwaal waren met elkaar gekruist en het gewenste teken was opgelost.

Het proces van vorming van nieuwe rassen gebeurt nu. Bijvoorbeeld, de Russische steppehond vormde pas in de tweede helft van de vorige eeuw een aboriginal ras. Rassen leven in zekere zin hun leven: sommigen verdwijnen, anderen verschijnen. Om deze reden UNESCO heeft de reeds bestaande rassen van huisdieren tot erfgoed van de mensheid verklaard. Natuurlijk wordt de houding tegenover fokken en fokken al vele jaren bekritiseerd door dierenverdedigers: sommigen beschouwen fokkers als fascistisch.

Deze vraag ligt in het ethische vlak. Aan de ene kant experimenteert de mens echt op dieren, kruist en selecteert, verwerpt de zwakken. Zoozaschitniki beschouwen hondenvoorstellingen, wedstrijden spot met dieren en onmenselijke tegenstand van een sterk wezen voor de zwakken.

Aan de andere kant Een hond is niet alleen een vriend van de mens, het is een gedomesticeerd dier dat met een man kan leven en hem kan dienen. Daartoe werd ze getemd en gedomesticeerd, en voor de hond - de zin van het leven is om bij de eigenaar te zijn en hem te dienen.En dit betekent dat een persoon het morele recht heeft om deel te nemen aan het fokken en fokken van rassen. Geschillen zijn onderweg en zullen nog lange tijd doorgaan, omdat de waarheid ergens in het midden ligt. Eén ding is zeker: als u een hond begint, bent u daar verantwoordelijk voor en u hebt niet het recht om deze verantwoordelijkheid te annuleren.

Ongeacht het ras van de hond, in welke omstandigheden u ook wordt gedrongen om de hond te verlaten, vanaf de dag dat ze bij jou thuis kwam, heb je niet het recht om haar te verraden.

In onderstaande video leer je over de oorsprong van honden.