Spaanse waterhond: beschrijving, aard en inhoud van het ras

Het kiezen van een huisdier, met name een hond, is een cruciale beslissing, omdat dit dier ten minste 10 jaar bij u en uw kinderen zal zijn. Daarom is het de moeite waard om de beschrijving van een dergelijk ras als de Spaanse waterhond te beschouwen, en om jezelf vertrouwd te maken met de regels voor het houden van deze dieren en de eigenaardigheden van hun aard.

De eerste vermeldingen van dit ras in Spaanse bronnen dateren van 1110. Het is niet precies bekend hoe deze honden oorspronkelijk naar het grondgebied van Spanje zijn gekomen, maar de twee meest populaire versies zeggen dat ze ofwel samen met de Moorse veroveraars in Noord-Afrika naar het Iberisch schiereiland kwamen in de 8e eeuw, of werden geïmporteerd door kooplieden uit het grondgebied van het moderne Turkije. In Spanje zelf wordt dit ras lange tijd de 'Turkse hond' genoemd. Deze dieren zijn lange tijd onmisbare assistenten geweest voor de boeren en werden voornamelijk gebruikt voor begrazing. Andere klassen waren hun ook niet vreemd - velen van hen werden getraind om vissers te helpen bij het uit het water trekken van netten en zelfs bij het jagen, waar ze werden gebruikt om dood spel op te pikken.

In de loop van de tijd werden door water verspreide rotsen geleidelijk uit de weiden verdreven door herdershonden van de Duitse en Belgische rassen. Aan het begin van de vorige eeuw bleven geïsoleerde bevolkingsgroepen alleen in Noord-Spanje (Asturië en Cantabrië), maar ook in het westen en zuiden van Andalusië. Pas in 1973 trok "Perro de Aqua Espanyol" (zoals de naam van dit ras in het Spaans klinkt) de aandacht van professionele fokkers die zich bezig hielden met het fokken en het vormen van normen. ten slotte, In 1992 werd de standaard van dit ras erkend door de International Canine Federation op nummer 336.

Volgens de rasstandaard hebben zijn rasreizigers bepaalde uiterlijke kenmerken.

• Krullende wol, die met de leeftijd in een koord begint te draaien. De kleur moet wit, zwart of bruin zijn. Witte, zwarte of bruine vlekken zijn toegestaan ​​op de wol.
• Schofthoogte zou moeten zijn van 40 tot 50 cm voor volwassen mannen en van 38 tot 45 cm voor volwassen vrouwen. Het gewicht van mannen moet in het bereik van 16 tot 20 kg liggen, terwijl dit bij vrouwen tussen de 12 en 16 kg zou moeten zijn.
• hoofd moet massief zijn met een platte schedelvorm en een uitgesproken overgang van de snuit naar het voorhoofd. De neus moet in dezelfde kleur worden geverfd als het meeste van de vacht van het dier.
• ogen moeten van verschillende tinten bruin zijn (van noot tot donkerbruin) en zich op een relatief grote afstand van elkaar bevinden.
• oren moet achterliggen en een driehoekige vorm hebben.
• De hond moet bezitten brede en diepe borsten met uitpuilende ribben. De rug moet bijna recht zijn met een licht hellend kruis. De maag van deze dieren mag niet bobbelen. De nek moet kort zijn, maar eerder gespierd.
• voeten moet krachtig zijn en de remblokjes op hen zien eruit als een kat.

Goed opgeleide vertegenwoordigers van het Spaanse waterras verschillen in liefdevol en vriendelijk karakter, die ze niet alleen aan de eigenaar, maar ook aan de rest van zijn familie manifesteren.Zelfs voor vreemden tonen deze huisdieren in plaats van agressie alleen voorzichtigheid.

Deze dieren zijn sterk gehecht aan de eigenaar en tolereren geen afscheiding. Bovendien voelen ze de behoefte aan constante activiteit en zitten ze zelden op één plek. Dit geldt met name voor puppy's, die bijna de hele dag aan games kunnen worden gegeven.

De naam van dit ras verwijst naar hun liefde voor waterprocedures. Met het zien van de vijver, zal het dier er met plezier naar toe rennen, zelfs als het een kleine plas is. Dus wat bij regenachtig weer is het de moeite waard om de "Spanjaarden" aan de leiband te laten lopen.

Ondanks een redelijk goed niveau van gezondheid en weerstand tegen de meeste ziekten, dit ras heeft verschillende kenmerkende ziektes die bovendien kunnen worden overgedragen op nakomelingen, namelijk:

• oogziekten - glaucoom, progressieve atrofie van het netvlies, staar, distichiasis (het verschijnen van extra rijen wimpers);
• schildklier ziekte;
• hypoadrenocorticism (onvoldoende afscheiding van adrenaline en cortisol);
• pancreas insufficiëntie;
• verschillende allergieën;
• dysplasie (ontwikkelingsstoornis) van de heupgewrichten.

Ondanks de liefde van deze honden om te zwemmen, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat ze niet te veel tijd in koud water doorbrengen, anders is gedeeltelijk of volledig gehoorverlies mogelijk.

Op jonge leeftijd raken puppy's van dit ras vaak gewond, dus de eigenaren moeten het niveau van hun activiteit beperken, ze niet alleen laten voor een lange tijd.

De gemiddelde levensverwachting van deze dieren is van 10 tot 14 jaar.

Spaanse waterhonden zijn over het algemeen nogal pretentieloos. Hun energie en de behoefte aan lichaamsbeweging bepalen echter de belangrijkste vereiste voor het onderhoud van het ras - verplicht lopen in de ochtend en avond gedurende minstens een uur.

Het belangrijkste kenmerk van de verzorging van deze dieren - ze hoeven niet te kammen. Hun wol zelf verandert in krullen en veters en kammen zal niet alleen het dier ongemak bezorgen, maar ook het uiterlijk bederven. In plaats van kammen, kan wol worden gesneden (maar niet meer dan 1 keer per jaar). Het verzorgen van deze honden is strikt optioneel en is alleen verplicht als je het huisdier meeneemt tijdens de jacht. Houd tijdens het knipresultaat rekening met het feit dat volgens de rasstandaard de lengte van de vacht op het hele lichaam van het dier hetzelfde moet zijn.

En het is ook niet aan te raden om deze huisdieren te vaak te wassen. Zwemmen wordt alleen aanbevolen als de hond erg vies is. Het is noodzakelijk om een ​​dergelijke hond in warm water te wassen met neutrale shampoo voor dieren. Drogen van wol bij voorkeur in de open lucht.

Kwetsbare plekken van dit ras zijn de oren en ogen, dus het is belangrijk om ze regelmatig schoon te maken. Het reinigen van de oren wordt minstens 1 keer per week uitgevoerd met wattenstaafjes die kunnen worden bevochtigd met een zoutoplossing of een veterinaire lotion. Het is noodzakelijk om de ogen van honden te wassen bij de eerste tekenen van ontstekingsprocessen of hun zichtbare vervuiling. Hiervoor kunt u gaasdoeken of wattenschijfjes gebruiken die zijn bevochtigd met water, zoutoplossing of lotion.

Omdat tot de jaren 70 van de vorige eeuw het ras niet als decoratief werd beschouwd en voornamelijk in landelijke omstandigheden werd gebruikt, zijn er geen speciale dieetvereisten voor Spaanse honden.Het is belangrijk om te voldoen aan de algemene aanbevelingen voor het voeren van honden en om vlees (niet te dik, bij voorkeur gekookt) in het dieet, vleesbijproducten (lever, hart, nieren, magen), boekweit of rijstepap, gekookte groenten, magere zuivelproducten (kwark of yoghurt). Het is niet overbodig om in de voeding ook zeevis op te nemen, maar niet meer dan twee keer per week en altijd schoongemaakt van botten.

Niet verboden en met name het gebruik van droog voer is volledig. Water in de drinkkom is belangrijk om minstens 1 keer per dag te veranderen.

Het grote voordeel van dit huisdier is zijn vriendelijkheid met betrekking tot zowel mensen als dieren. Historisch gezien waren deze honden gewend aan coëxistentie met schapen, geiten en andere huisdieren, dus uitbarstingen van agressie naar een ander beest zijn praktisch niet te vinden onder Spaanse watermannen.

Een ander voordeel van deze variëteit aan honden is dat dit ras vanwege de relatief recente belangstelling van professionele fokkers geen tijd had om zijn kudde en jachtinstinct te verliezen, wat betekent dat het kan worden aanbevolen aan eigenaren van boerderijen en jachtgebieden waar het hun vaardigheden volledig kan demonstreren.

De belangrijkste minpunt van het ras is natuurlijke energie en de behoefte aan regelmatige lichaamsbeweging. Lopen met zo'n huisdier moet meer tijd (vanaf twee uur per dag) krijgen dan rustigere hondenrassen. Anders kan het dier thuis lelijk zijn, in een depressie vallen en zelfs ziek worden.

Een ander nadeel van Spaanse honden - energiek en onafhankelijk karakter, waardoor een hond veel tijd moet besteden en zorgvuldig zijn gedrag moet aanpassen, vooral in de vroege stadia van de training. Vanwege aangeboren rust kan zo'n hond echter niet als bewaker worden gebruikt.

Ondanks een goede gezondheid, Dit ras is onderhevig aan een aantal gevaarlijke ziekten die belangrijk zijn om te identificeren in de vroege stadia, anders zal hun zicht, gehoor of endocrien systeem onherstelbaar beschadigd raken. Met een algemene eenvoud in zorg, vereisen deze honden constante bewaking van de conditie van de oren en ogen.

Ten slotte is het ras niet erg gebruikelijk in Rusland, dus om een ​​raszuivere puppy te krijgen, moet je het voor een lange tijd zoeken (of het in Spanje bestellen), terwijl je van $ 650 tot $ 2000 betaalt.

Voor meer informatie over de kenmerken van het ras, zie de volgende video.