Canaan Dog: rasbeschrijving en inhoudstips

De Canaan-hond wordt beschouwd als een aboriginal ras. Deze soort is de enige geselecteerde soort honden in Israël. In dit land blijft het dier niet alleen bestaan ​​in de gedomesticeerde, maar ook in de wilde en semi-wilde soorten.

Wat is de oorsprong van dit ras van de hond? Wat zijn de normen en kenmerken van het ras? Wat zijn de eigenschappen en het gedrag die inherent zijn aan het Canaan-dier? Hoe om te zorgen voor een hond en in welke omstandigheden is het aan te raden om het te houden? Antwoorden op deze en enkele andere vragen die u kunt vinden in ons materiaal.

De geschiedenis van de oorsprong van de Canaan-hond is behoorlijk interessant en ongebruikelijk. Wetenschappers rapporteren bijvoorbeeld een afbeelding van het Kanaänitische dier op het Sinaï-schiereiland, dat meer dan 2000 jaar geleden op steen werd uitgehouwen. Bovendien werden de overblijfselen van honden gevonden in oude graven in Israël, die dateren uit 2000 v.Chr. Er zijn suggesties dat dit specifieke dier een symbool was van de vrouw van de koning van Israël, Achab-Izebel.

Later werden echter geen verwijzingen naar de hond gevonden. Dat is de reden waarom de meeste onderzoekers van mening zijn dat al geruime tijd was het ras vergeten en de honden, hoewel ze niet ver van de mensen woonden, maar alleen, begonnen wild te worden.

Echter, bekende dieren in Israël, maar met Duitse roots, fokker en hondentrainer Rudelfina Menzel, vestigden de aandacht op deze dieren. Dat zij wordt beschouwd als de grondlegger van het ras Kanaän van honden in zijn moderne zin. Ze vestigde de aandacht op zwerfhonden, begon ze zorgvuldig te onderzoeken en te onderzoeken, en kwam toen tot de conclusie dat Kanaänitische dieren zijn goed opgeleid en gevoed en hebben het vermogen om effectief te werken, zelfs in ongunstige omgevingsomstandigheden.

In verband met de gedetecteerde positieve eigenschappen, begon een actieve fokkerij van deze honden. Met de inspanningen van Rudelfina Menzel in Israël werd de eerste kwekerij voor het ras Kanaän gemaakt. En hij werkte aan een speciaal ontwikkeld concept. Een fokker van Duitse afkomst formuleerde ook een standaard voor dit ras van honden, dat zelfs officieel werd goedgekeurd op het niveau van de Israëlische Kennel Club, evenals de Internationale Canine Federatie. Daarnaast was het Rudelfina Menzel die de naam aan het ras gaf.

Sindsdien is dit type hond wetenschappers en hondenfokkers gaan aantrekken, niet alleen in heel Israël, maar ook ver buiten de landsgrenzen. Dus begonnen de dieren zich te verspreiden op het grondgebied van Groot-Brittannië, de Verenigde Staten van Amerika en zelfs in de Republiek Zuid-Afrika.

De geschiedenis van het bestaan ​​van dit dierenras was echter niet voorspoedig en maakte veel negatieve omwentelingen door. Zo brak in de jaren tachtig een rabiësepidemie uit onder de vertegenwoordigers van het ras, waardoor het bestaan ​​van een diersoort in het geding was.

In Israël worden honden van het Kanaän vanaf het hoogtepunt van hun ontwikkeling tot op de dag van vandaag voor praktische doeleinden gebruikt.Dieren werken als waakhonden en geleidehonden, en wetshandhavingsinstanties gebruiken ze om explosieven en drugs te detecteren. Bovendien Kanaänitische honden zijn honden die worden gebruikt in het militaire veld. Vaak worden ze gebruikt voor het passeren van mijnenvelden, omdat ze dankzij hun intuïtie veilige routes kunnen aanleggen.

Met betrekking tot honden van het ras Kanaän, evenals met betrekking tot andere officieel aanvaarde diersoorten, worden uiterlijke normen vastgesteld. Als u een algemene externe beschrijving geeft, is het belangrijk op te merken dat de honden van Canaan lijken op Spitz in uiterlijk.

De structuur van de hond is verschillende proportionaliteit, betrouwbaarheid en kracht. Wat de numerieke indicatoren betreft, is de groei van het dier bij de schoft van een halve tot 60 centimeter, en de mannetjes zijn veel groter dan de vrouwtjes. Hondengewichten kunnen ook variëren van 18 tot 25 kilogram.

Het hoofd van het Kanaänitische huisdier heeft de juiste verhoudingen en de contouren van een stompe wig. De schedel is breed genoeg. De neus heeft een zwarte kleur. Wat de beet betreft, kan deze van een van de 2 soorten zijn: schaar of recht. De ogen van het dier hebben een uitgesproken bruine tint en amandelvorm. De oren zijn rechtopstaand, maar vrij laag en afgerond aan de randen.

Als we het hebben over de directe anatomische structuur van het lichaam, dan is het behoorlijk sterk met goed ontwikkelde spieren. De rug heeft een rechte structuur en de borst is vrij diep en breed. De ribben hebben een lichte buiging en de maag is tamelijk elastisch en strak. De staart op het lichaam bevindt zich hoog genoeg en heeft een dicht en donzig haar, op zichzelf is het gebogen.

Wol van het hondenras Canaan onderscheidt zich door hoge dichtheid, heeft een goed ontwikkelde ondervacht. De kleuren kunnen het meest divers zijn (bijvoorbeeld wit, zwart of zelfs vlekkerig), maar de meest geprefereerde kleur is zand of crèmekleur, rode en gouden kleuren zijn ook waardevol. Kleur kan zowel homogeen zijn als vlekken hebben.

Als je serieus bent over het verkrijgen en onderhouden van een Canaan-hond in je huis, moet je haar karakter en gedragspatronen zorgvuldig bestuderen om te zien of je veilig met dit dier kunt opschieten.

Over het algemeen gesproken, door zijn natuurlijke kenmerken het dier is niet agressief, maar de hond kan achterdochtig en wantrouwig tegenover vreemden zijn.

Canaan-honden maken gemakkelijk en snel contact met mensen, en ze zijn vriendelijk, zelfs met kleine kinderen. Maar de dieren zullen alleen ware liefde en genegenheid tonen in relatie tot één persoon, die als de ware eigenaar zal worden beschouwd. Moeilijkheden kunnen ook optreden als deze honden niet de enige huisdieren in het huis zijn - er kunnen frequente conflicten tussen dieren zijn.

In het algemeen is het houden van honden van de Canaan in een stedelijke omgeving in een appartement toegestaan, maar niet aanbevolen. Een betere optie zou zijn om te leven op een privé-terrein van een huis. Maar zelfs in dit geval is het belangrijk om op te merken dat mag een Kanaän-hond niet aan de leiband of in een volière houden, het is noodzakelijk om de mogelijkheid van vrij wandelen door het hele grondgebied te waarborgen.

Zelfs als het dier in een privé-huis woont en constant op straat is, is wandelen buiten het huis niet overbodig. Onthoud echter dat u de honden aan de leiband moet laten lopen, anders kan de hond betrokken raken bij gevaarlijke gevechten.

De Canaan-variëteit wordt daarom gekenmerkt door een rui-proces Het is belangrijk om niet te vergeten om het haar regelmatig te kammen met speciale borstels en speciale aandacht te besteden aan de verzorging van de vacht.

Wat betreft hygiënische procedures moet een inspectie van de neus, mond, oren en poten in de verplichte processen worden opgenomen. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat geen enkel deel van het lichaam van het dier is bekrast, beschadigd, geïrriteerd of uitslag (als tekortkomingen worden geconstateerd, is het noodzakelijk om onmiddellijk een arts te raadplegen).

Een andere verplichte procedure is tandenpoetsen. Het wordt aanbevolen om te oefenen niet minder dan 1 keer in 3 dagen. Gebruik hiervoor speciale reinigingsproducten die zijn ontworpen voor honden.

Dezelfde regels gelden voor Canaan-honden als voor andere honden: ze kunnen zowel met droog voedsel als met natuurlijke producten worden gevoerd. Als u de voorkeur geeft aan de eerste optie, bedenk dan dat u alleen voedsel van gerenommeerde fabrikanten moet kopen. Koop geen goedkope formuleringen: niet alleen zullen ze het lichaam van je huisdier niet verzadigen met alle nodige sporenelementen, maar ze kunnen het zelfs schaden.

Als u het type voeding met natuurlijke producten kiest, moet u eraan denken dat vlees de basis moet zijn voor voeding voor het Kanaänitische ras. Je kunt ook slachtafvallen, vis en eieren voeren, maar ook granen, groenten en zuivelproducten.

Als u twijfelt over het dieet van uw huisdier, raadpleeg dan uw dierenarts. Vergeet niet dat het van voedsel is dat het dier alle voedingsstoffen krijgt die belangrijk zijn voor de groei en ontwikkeling van het lichaam.

Zoals eerder vermeld, is het hondenras Canaan inheems. Dat is de reden waarom het proces van training en training van een dier met enige moeite kan plaatsvinden - de hond zal onafhankelijkheid en doorzettingsvermogen tonen. Daarom wordt het trainingsproces aanbevolen om professionele hondengeleiders en specialisten aan te trekken die een eigenzinnige hond aankunnen.

Moet vroege socialisatie zijn. Daarnaast wordt aanbevolen om de vroege loop van gehoorzaamheid onder de knie te krijgen. Ondanks het feit dat, in het algemeen, het proces van opvoeding en opvoeding in een strikt milieu moet plaatsvinden, zodat het dier weet wie hier de baas is en wie de hoofdpersoon is in deze situatie, is het belangrijk om onbeschoftheid en agressie niet te gebruiken om geweld aan het dier toe te passen.

In het proces van training en opleiding is het belangrijk om de volgorde van het bestuderen van de commando's te observeren en niet te haasten. Je moet het onmogelijke van het dier niet eisen - verwacht niet dat de hond alle commando's voor één training zal beheersen. Wees tolerant en kalm.

Probeer de lessen te veranderen in interessante spellen zodat het dier geen interesse verliest in wat er gebeurt.

Over de eigenaardigheden van het hondenras van Kanaän, zie hieronder.