Australische herdershonden: regels voor het fokken van geschiedenis, temperament en verzorging

Australische herdershonden, zoals vele andere rassen, werden kunstmatig gekweekt. Ondanks het feit dat boerderijen nu zijn uitgerust met meer apparaten, hebben Veehonden hun populariteit niet verloren (ze werden oorspronkelijk verkregen voor bewegende dieren), maar ze zijn nog steeds geliefd. Ze werden goede en loyale vrienden.

Australische herdershonden (of genezers) en Australische kortstaarthondenhonden hebben nauw verwante wortels. Ze komen uit de XIXe eeuw voort uit de getemde dingo en collie. Het kan gezegd worden dat dit een succesvol resultaat is van het gedurfde experiment van Thomas Hall uit New South Wales. Hij kruiste deze dieren op zijn boerderij, de resulterende nakomelingen gebruikten voor hun behoeften. Australische boeren hadden sterke en veerkrachtige assistenten nodig om hun kuddes over lange afstanden te bewaken en te distilleren.

Tot 1870 waren de genezers echter uitsluitend eigendom van de boerderijen van Hall. Nadat de eigenaar was overleden, werd al zijn eigendom, inclusief de landen en levende wezens die hen bewoonden, bepaald voor de veiling.

De herdershonden werden gekweekt door meerjarige kruisingen met andere rassen, waaronder voornamelijk kelly en dalmatiër. De resultaten resulteerden vervolgens in de vorming van twee moderne rassen. Het waren de Australische genezers (herders) en Australische kortstaarthondenhonden.

Tot het einde van de Tweede Wereldoorlog verlieten vertegenwoordigers van deze rassen de grenzen van hun vaderland niet. Pas toen de soldaten terugkeerden naar Amerika en Canada, bereikte Cattle Dogs andere landen waar ze werden gewaardeerd. Sterke en sterke herders werden assistenten van Amerikaanse boeren. Aan het einde van de jaren tachtig werden de eerste vertegenwoordigers van deze rassen naar het grondgebied van Groot-Brittannië gebracht en vandaar naar andere Europese landen.

In Rusland verschenen deze honden in 2004, toen een Poolse vrouw werd gebracht. Toen ontving 7 jaar later de eerste nakomelingen. Ook in 2011 werden vertegenwoordigers van het ras uit Australië naar Rusland gebracht.

De Australian Cattle Dog is een sterk, sterk en duurzaam dier. Hoewel ze op het eerste gezicht onhandig lijkt, maar bij nader inzien blijkt de genezer behendig en wendbaar te zijn. Een van de tekenen die duiden op zuiver bloed is de dominantie van de lengte van het dier over zijn hoogte (verhouding van 10: 9). Australische herdershond kan compact worden genoemd. De hoogte van een dergelijk dier is meestal niet groter dan 50 centimeter bij de schoft (bij mannen), bij vrouwen is dit maximaal 45-48 cm, bij een geschikt lichaamsgewicht 15-23 kilogram.

Er zijn twee varianten van kleuren wol van vertegenwoordigers van Kettle hond, hoewel meestal pups wit worden geboren (zoals Dalmatiërs of met witte aftekeningen).

• Blauw, blauw of cyaan met spatten. Dit kan een effen kleurwol zijn of er zijn insluitsels (vlekken, markeringen). Ze kunnen gelijkmatig door het lichaam of in afzonderlijke delen van het lichaam worden geplaatst (hoofd, ledematen, in de keel, buiten de dij). De kleur van de markeringen is gevarieerd: zwart, geelbruin, mosterd, blauw (lichter dan de rest van de kleur), bruin.

• Kastanjebruin of rood met spatten. De kleur is uniform en er kunnen sporen zijn van rode, rode, donkerrode tinten op het hoofd. Insluitsels op het lichaam kunnen ook aanwezig zijn, maar ze zijn ongewenst en kunnen de kosten van de puppy in de richting van zijn vermindering beïnvloeden.

De laatste standaard voor de Australische herder en de kortstaartige hond werd in 2012 aangenomen. Alle wijzigingen die niet zijn opgenomen, worden als ongeldig beschouwd. Dergelijke dieren mogen niet deelnemen aan internationale of nationale wedstrijden. Volgens deze standaard worden Australische herder en kortstaartige honden als volgt beschreven:

• doel en doel: voor de bescherming en beweiding van dieren (in het bijzonder runderen), omdat dit herdershonden zijn;
• silhouet: harmonische helers van kleine en proportionele lichaamsbouw;
• de verhouding van lengte en hoogte van het dier bij de schoft is 10: 9;
• craniaal deel van het hoofd: brede schedel, hoofdmaat in verhouding tot het lichaam, licht convex frontdeel, vlak bij het naderen van de snuit;
• gezicht: gespierde jukbeenderen, zwarte neus, lippen meestal droog en strak;
• snuit: krachtig, breed, middellang;
• tanden en bijten: normale schaar; 42 sterke en sterke tanden, zodat de hond grote dieren bij de benen kan bijten, bijvoorbeeld een koe, vandaar de naam genezer, die zich vertaalt als hiel;
• oren zijn ver uit elkaar, landen wijd, iets kleiner dan gemiddelde grootte; ze hebben een puntige punt en verwijden zich richting de basis;
• ogen en blik: middelgrote ogen, hebben een medium fit, alertheid en intelligentie zijn merkbaar in de blik;
• de nek is van gemiddelde lengte, gespierd, ontdaan van keelhuid;
• lichaam: kroep lang, diep, middelmatige borstbreedte, sterke rug, rechte rug, sterke en brede lendenen;
• staart: het wordt meestal niet gestopt, het wordt in rust verlaagd, heeft een lage landing;
• voorpoten: recht, evenwijdig aan elkaar; de vingers zijn kort en eindigen met stijve kussentjes, de poten zijn enigszins afgerond, de sterke onderarmen, schouderbladen schuin en sterk geplaatst;
• achterbenen: wijd uit elkaar geplaatst, sterk, sterk, gespierd; spronggewricht en kniegewrichten hebben goed gemarkeerde hoeken, lange en brede heupen.

De vacht is meestal glad, heeft een dikke en korte ondervacht. De bewakingsharen zijn waterdicht, dik, strak, recht en grof. Op het gezicht en aan de voorkant van de ledematen is de vacht meestal korter dan op de rest van het dier. De norm voor een rundhond is de lengte van de lichaamshuid van 2,5 tot 4 cm. Het veranderen van deze waarde naar beide kanten is een huwelijk en de reden om het dier uit te sluiten van de competitie en het rasregister.

Dit ras heeft, net als elk ander, zijn positieve en negatieve kanten. De eerste omvatten het volgende:

• toewijding;
• uithoudingsvermogen;
• vrolijk karakter;
• vrolijkheid;
• goed opschieten met kinderen en van ze houden;
• hoge geest;
• vergemakkelijken;
• neiging om te leren.

Negatieve punten zijn de volgende:

• wat onbalans van karakter;
• bijtende gewoonte bij dieren;
• de behoefte om in een groot huis te wonen, de omstandigheden van het appartement passen niet goed bij haar, wat ook het gedrag van het dier kan beïnvloeden
• Sommigen van hen verwijzen naar de minnen als de kosten van een dergelijke vriend, aangezien de minimumprijs voor een puppy ongeveer 25 duizend roebel is, hoewel fans klaar zijn om dergelijke bedragen in te delen.

In de negatieve aspecten moet worden vermeld over de ziektes die kenmerkend zijn voor dit ras. Onder hen is het vermelden waard het volgende:

• gewrichtsdysplasie (vaak heupgewrichten);
• progressieve blindheid en retinale atrofie;
• doofheid is een aangeboren afwijking geërfd van Dalmatische dieren, het vaakst tot uiting komend in pups met witte aftekeningen of wit bij de geboorte;
• verminderde gehoorscherpte in een of beide oren;
• malocclusion;
• vermindering van het aantal tanden (sommige tanden missen eenvoudigweg of worden uitgedrukt in de vorm van knoppen, het wordt als standaard beschouwd als de vermindering van het aantal niet meer is dan 3 van de 42 tanden).

De manifestatie van ongegronde agressiviteit en lafheid wordt als een gebrek beschouwd. Van nature bezitten puppy's optimale verhouding van beschermende en andere instincten, loyaliteit, loyaliteit. Voor zijn baas en familie is hij een goede vriend en werkhond, een bewaker van boerenland en dieren of thuis. Genezers behandelen vreemden en vreemdelingen met voorzichtigheid en wantrouwen. Dit komt tot uiting in relatie tot zowel mensen als dieren.

Cattle Dogs zijn echter uitstekend in training en opleiding. Ze zijn gehoorzaam en vaak positief, vrolijk, houden van kinderen en kunnen goed overweg met hen. Maar voordat je ze zonder toezicht bij de baby's achterlaat, moet je ervoor zorgen dat je de hond hebt geleerd om niet zo maar te bijten. Deze honden zijn perfect voor actieve en sportieve mensen.

Aanvankelijk werden Australische herdershonden gefokt voor het leven en werken in open omstandigheden. Daarom zijn gesloten kleine kamers en appartementen slecht geschikt voor het leven van genezers, het beste van alles - thuis bij de site. Als de hond in een appartement woont, moet de eigenaar erop voorbereid zijn dat er snel negatieve karaktertrekken zullen verschijnen. Het dier wordt overdreven agressief of lethargisch, het gedrag wordt onstabiel en de stemming springt vaak, kan weigeren te eten. Evenals een runderenhond kan proberen te ontsnappen, terwijl het ongewenst is om een ​​ketting en een gesloten omhulsel te gebruiken.

Omdat wilde honden (bijvoorbeeld dingo's) een grote voetafdruk achterlieten op de stamboom van dit ras, moeten producten die niet zijn opgenomen in het dieet van hun voorouders worden vermeden. Dit komt door het feit dat genetisch bepaald gebrek aan enzymen voor dit voedsel. Het beste is de aanwezigheid van melkpapillen en mager vlees in het menu, terwijl de laatste ongeveer 50% moet zijn. Het overwicht van voedingsmiddelen met licht verteerbare koolhydraten kan leiden tot pancreasaandoening of de ontwikkeling van kwaadaardige gezwellen in het spijsverteringskanaal.

De lijst met verboden producten omvat het volgende:

• specerijen en kruiderijen;
• peper;
• uien;
• suiker;
• knoflook;
• champignons;
• gist;
• brood;
• meel producten;
• aardappelen;
• citrusvruchten;
• gerookt;
• ketchup;
• varkensvlees;
• tarwe graan.

Als een Australische herdershond in een privé-huis woont, moet ze een afzonderlijke open doos maken, terwijl de ketting ongewenst is om te gebruiken. Als het dier in een appartement woont, wordt de duur van de wandelingen verhoogd tot 3-4 uur per dag tijdens de festiviteiten moet de hond rennen, springen, spelen - voldoende lichaamsbeweging is nodig. Hun gebrek leidt tot manifestaties van agressiviteit en de opkomst van overgewicht, en dus een toename van het risico op ziekte. Ten minste één keer per jaar moet je worden onderzocht door een dierenarts.

Vertegenwoordigers van dit ras hebben geen haarstijl nodig. Dat wil zeggen, het kan worden uitgevoerd op verzoek van de eigenaar of in individuele gevallen. Op normale tijden van het jaar moet wol 1-2 keer per week worden geborsteld met een borstel met dikke haren. Tijdens het ruien procedure wordt uitgevoerd elke dag. In sommige gevallen is het nodig om een ​​hond te wassen terwijl de wol besmet is, terwijl een zachte hondenshampoo wordt gebruikt.

Indien nodig wordt fysieke activiteit waargenomen, dan is het niet nodig om regelmatig klauwen te knippen. Ze vermalen het alleen. Een keer per maand wordt aanbevolen om een ​​rudimentaire klauw te snijden.Als de poten barsten bij de poten, moeten ze worden gewassen en gesmeerd met een helende crème. Een keer per week moet u een oogonderzoek doen en, indien nodig, wassen met kamille-afkooksel. En ook met deze regelmaat moet je je tanden poetsen met speciale hondenpasta en een zachte borstel.

Moet dat onthouden Een hond is geen speelgoed, maar een levend wezen waarvoor de eigenaar verantwoordelijk is, dus u moet goed nadenken voordat u een huisdier krijgt.

In de volgende video vindt u interessante feiten over de Australische herdershond.