Echtscheiding: wat is, oorzaken en statistieken

Het aantal echtscheidingen in Rusland van vandaag is recordhoog - bijna elk tweede huwelijk eindigt met opzegging. En het kan niet anders dan ons aan het denken zetten: aan de ene kant probeert de staat alles te doen om het beeld van het gezin te behouden, en aan de andere kant worden de families om de een of andere reden niet sterker. Over welke oorzaken leiden tot echtscheiding, hoe zijn echtscheidingen, wanneer ze onvermijdelijk zijn en hoe je deze gebeurtenis kunt overleven, worden in dit materiaal besproken.

Echtscheiding is de beëindiging van het huidige huwelijk tussen echtgenoten. Aangezien in de afgelopen tijd burgerlijke huwelijken tot op zekere hoogte zijn erkend door de wet, kan het worden beschouwd als echtscheiding en scheiding van een echtpaar dat zonder paspoort in paspoorten woonde.

Eenmaal in Rusland was een scheiding bijna onmogelijk. De redenen waarom ze de ontbinding van het huwelijk hadden kunnen oplossen, waren vrij zwaar, ze moesten aan een spiritueel persoon worden bewezen om de zogenaamde echtscheidingsbrief te ontvangen, er waren ook getuigen nodig en woorden waren niet genoeg. Verdund paar kan onder de volgende bewezen omstandigheden:

• echtelijke ontrouw;
• bigamie of doubleness;
• de ziekte van een man of vrouw die vóór het huwelijk was en die de vervulling van de echtelijke plicht, bevalling, huwelijk samen verstoort;
• het verdwijnen van een man of vrouw zonder sporen na te laten (5 jaar geleden of meer);
• het veroordelen van een man of vrouw voor een ernstige en vooral ernstige misdaad tegen de wet;
• het monnikendom van de man of vrouw (alleen als er geen kleine kinderen waren).

In die tijd waren echtscheidingen een grote zeldzaamheid: in 1899 was er slechts één gescheiden vrouw voor duizend mannen en twee vrouwen voor duizend vrouwen waren gescheiden.

Dat veranderde allemaal in 1917. Na de revolutie werd de houding tegenover echtscheiding verzacht. Ze begonnen te fokken in de kadasters, en onmiddellijk na het indienen van een dergelijk verzoek door een van de echtgenoten. Joseph Stalin heeft de procedure voor echtscheiding enigszins aangescherpt en zijn volgeling Nikita Chroesjtsjov opnieuw vereenvoudigd. Zo eindigde in 2008 al 60% van de huwelijken in een scheiding.

Technisch gezien is echtscheiding vandaag geen bijzonder ingewikkelde procedure. Als de man en vrouw geen kinderen hebben, is het mogelijk om de kwestie van echtscheiding bij de registratiekantoor op schriftelijke wil van een of beide partners een maand na de indiening van de overeenkomstige aanvraag af te handelen. Het kadaster scheidt ook echtgenoten met kinderen, maar alleen op voorwaarde dat een van hen wettelijk wordt erkend als vermist, arbeidsongeschikt of veroordeeld tot meer dan drie jaar gevangenisstraf. In andere gevallen, gescheiden door de rechtbank.

Het orthodoxe geloof staat tegenwoordig scheidingen toe, niet alleen vanwege overspel, maar ook in verschillende andere gevallen:

• het vertrek van een partner uit het orthodoxe geloof;
• geslachtsziekte;
• onvruchtbaarheid;
• lange afwezigheid of missen;
• gevangenisstraf;
• fysieke poging tot het leven van een vrouw of kinderen;
• geestesziekte die niet behandelbaar is;
• AIDS;
• gebruik van drugs en alcohol;
• een abortus als de echtgenote geen toestemming gaf voor dergelijke acties aan zijn vrouw.

De katholieke echtscheidingskerk erkent niet: trouwen of hertrouwen met de zegen van een geestelijke is alleen mogelijk in het geval van de dood van de eerste echtgenoot. Er zijn echter enkele voorwaarden die ons in staat stellen om het geannuleerde huwelijk te erkennen, maar alleen op formeel niveau.Het tweede huwelijk na deze kerk wordt als illegaal beschouwd. Het huwelijk tussen een katholiek en een vertegenwoordiger van een ander geloof wordt niet beschouwd als wettig, vanuit het oogpunt van de kerk, en daarom veroordelen dergelijke echtscheidingen niet.

Protestanten staan ​​alleen scheiding toe vanwege overspel, het is verboden voor gescheiden mensen om nieuwe familierelaties op te bouwen. Jodendom moedigt echtscheiding niet aan, maar staat het in sommige gevallen wel toe. Als de echtgeno (o) t (e) echter weigert zijn vrouw toestemming te geven voor de ontbinding van hun huwelijk, zal de positie van de vrouw zeer weinig benijdenswaard zijn - ze zal pas een nieuwe relatie kunnen aangaan als haar ex-echtgenoot sterft.

Echtscheiding in de islam wordt op verzoek van een echtgenoot of echtgenote door een sharia-rechter gemaakt. Redenen voor echtscheiding kunnen best veel zijn. Elk geval wordt afzonderlijk bekeken.

Echtscheiding is niet alleen een soort legale en feitelijke actie, het is altijd een groot psychologisch trauma, dat allereerst kinderen treft - vanwege hun leeftijd en gebrek aan levenservaring zijn baby's niet altijd in staat om beslissingen te nemen en beslissingen van ouders te nemen zonder ernstige gevolgen. In de psychologie wordt de staat na een scheiding als identiek beschouwd met de staat na het verlies van een geliefde, zijn dood. Hoe pijnlijker het proces van echtscheiding was, hoe waarschijnlijker het is dat de gevolgen voor de psyche van het kind nog steeds zijn: de opeenstapeling van angst, het gevoel van gebrek aan bescherming, de ineenstorting van de vertrouwde wereld, en in de volwassenheid, kunnen dergelijke mensen op hun hoede zijn voor relaties met het andere geslacht, omdat de angst om een ​​scenario te herhalen dat bekend is uit de kindertijd, te sterk kan zijn.

Helaas komen steeds vaker ex-echtgenoten in de procesvoering en kinderen terecht. Sommige mensenrechtenverdedigers en specialisten op het gebied van klinische kinderpsychologie stellen voor dergelijke acties van ouders te kwalificeren als 'wrede behandeling van kinderen' en stellen hiervoor de verantwoordelijkheid.

Wanneer geliefden trouwen, denken ze zelden dat echtscheiding in principe mogelijk is. Tegelijkertijd moet echtscheiding niet worden beoordeeld als iets slechts of iets goeds. Het is op zichzelf neutraal. Het hangt allemaal af van de omstandigheden waarin het gezin uit elkaar valt, en van de houding van de deelnemers daaraan. Er zijn situaties waarin een scheiding echt als een tragedie is: je bent in de steek gelaten, je bent zwanger, je bent veranderd, je hebt kleine kinderen die zowel hun moeder als vader liefhebben. In dit geval wordt de echtscheiding pijnlijk waargenomen en ervaren.

Maar er zijn situaties waarin echtscheiding goed is voor iedereen. Dit zijn in de eerste plaats de situaties die zich ontwikkelen in destructieve families.

In de loop van samenleven van huwelijk tot echtscheiding tonen en tonen partners niet alleen hun beste kwaliteiten. Heel vaak verschijnen in de eerste jaren van het leven negatieve persoonlijkheidskenmerken, maar zolang ze in het algemeen passen in het wereldbeeld van de andere echtgenoot, als hij ze geen vreselijke ondeugden vindt, is het echtpaar misschien wel een normale en sterke familie. Alles verandert als de rest van de gezinsleden gaat lijden vanwege de negatieve eigenschappen die naar voren zijn gekomen: door gebrek aan geld, als de echtgenoot niet wil werken, drankjes, van mishandeling, als hij een huistiran is, van angst voor zijn leven.

Echtscheiding wordt een zegen en een heil in het geval dat drie belangrijke factoren samenvallen:

• er zijn moeilijke en verwarrende relaties tussen echtgenoten, die voorkomen dat ze adequaat op elkaar inwerken bij belangrijke evenementen (gezamenlijke opvoeding van kinderen, hen voorzien van alles wat ze nodig hebben);
• echtgenoten kunnen geen contact vinden, tegenstellingen worden waargenomen in bijna alle lagen van de bevolking;
• onopgeloste belangrijke problemen leiden tot ernstige emotionele stress, die op zijn beurt elke poging tot dialoog uitsluit.

Dus de cirkel sluit. Er is geen uitweg, alleen een scheiding.Het is mogelijk om het gezin te redden, maar alleen op voorwaarde dat ten minste een van de drie hierboven beschreven factoren worden gewijzigd.

Beslissen over een echtscheiding, zelfs als alle criteria overeenkomen, kan heel moeilijk zijn. Het blijkt een behoorlijk ondraaglijke situatie waarin de enige uitweg geblokkeerd wordt gemaakt. Psychologen noemen dit een pathogene echtscheidingssituatie - het paar is al in feite en geen echtpaar, lost niets samen op, er is geen liefde en respect, begrip en gemeenschappelijke doelen, tonnen van grieven hebben zich opgehoopt, echtgenoten zoeken geen verzoening en oplossing van misverstanden, maar ze blijven getrouwd, samenleven In feite zijn beiden machteloos - ze kunnen geen enkele productieve actie ondernemen, noch richting vrede, noch tot echtscheiding.

De moeilijkste in pathogene gezinnen voor kinderen. In het begin proberen ze op te treden als vredestichters en tussenpersonen, maar dan realiseren ze zich dat ze niets krijgen, ze verliezen het vertrouwen niet alleen in zichzelf, maar ook in volwassenen. Functies en rollen in dergelijke families zijn bevooroordeeld, vervormd. Iedereen, ook kinderen, ervaart enorme stress. Als alles blijft zoals het is, is het mogelijk dat problemen een uitweg zoeken, maar door het gedrag van kinderen, door somatische en mentale ziekten bij peuters en volwassenen.

In pathogene families is echtscheiding de enige verstandige en moedige oplossing. Het huwelijk zal uiteenvallen, maar het leven en de gezondheid van elk individueel familielid kunnen worden gered.

Vandaag de dag is in Rusland tot 53% van de paren die een wettelijk huwelijk zijn aangegaan gescheiden. Dergelijke statistieken worden regelmatig bijgehouden door registratiekantoren en geven eenmaal per jaar gegevens over het percentage huwelijken en echtscheidingen. Maar deze statistiek is opmerkelijk, niet alleen voor het totale aantal gescheiden Russen, maar ook voor bepaalde nuances die het mogelijk maken om beter te begrijpen wie er gescheiden is in ons land en hoe.

Volgens de laatste gegevens zijn paren die 5 tot 9 jaar getrouwd zijn vaker gescheiden. Onder dergelijke families valt bijna elke derde eenheid van de samenleving (28,5%) uit elkaar. Echtgenoten die tot een jaar getrouwd zijn geweest, zijn minder vaak gescheiden dan anderen - 3% van het totale aantal echtscheidingen. Maar degenen die al 1-2 jaar samenwonen, gedragen zich al anders: bijna 16% van de huwelijken valt uiteen. Iets meer (18%) echtparen gaan na 3-4 levensjaren samen scheiden. Elk vijfde gezin breekt uit tussen huwelijken met ervaring van 10 tot 19 jaar. Onder degenen die al meer dan 20 jaar samenwonen, is het percentage scheidingen niet zo hoog - ongeveer 11%.

Het meest "conflict" zijn echtgenoten van 20 tot 30 jaar. Maar tegelijkertijd zijn huwelijken die op deze leeftijd zijn gesloten sterker en breken ze veel minder vaak af dan huwelijken die de echtgenoten na hun dertigjarig jubileum zijn aangegaan. Dit kan worden verklaard door de relatieve mobiliteit van emoties en psyche op de leeftijd van maximaal 30 jaar, na deze mijlpaal is het veel moeilijker voor mensen om hun opvattingen en gewoonten 'opnieuw te tekenen', die het gezin van hen verlangt.

In dit geval worden claimclaims door slechts 7% van de paren geaccepteerd. De rest blijft trouw aan hun oorspronkelijke beslissing en blijft aandringen op beëindiging.

Volgens de statistieken zijn de initiatiefnemers van een echtscheiding meestal vrouwen, in 68% van de gevallen. Als het paar 'ervaren' is en de echtgenoten ouder dan 50 zijn, zijn de initiatiefnemers vaker mannen.

Na de scheiding, volgens de statistieken, hertrouwt ongeveer 60% van de vrouwen, maar slechts de helft geeft toe dat ze eindelijk geluk hebben gevonden. Tot 85% van de gescheiden mannen hertrouwt en beschouwt nieuwe relaties als succesvoller dan de eerste (ongeveer 70% van hen).

Eerder, de reden waarom een ​​echtgeno (o) t (e) een echtscheiding vereiste, was het nodig om in een verklaring in de rechtbank te argumenteren. Vandaag hebben man en vrouw alle recht om hun geheim te bewaren, als ze de redenen niet willen verwoorden, zullen ze van hen scheiden zonder deze informatie openbaar te maken. Maar sociologen en psychologen die zich bezighouden met de studie van de subtiliteiten van echtelijke relaties, blijven de redenen onderzoeken waarom gezinnen nog steeds uiteenvallen.

• De beslissing over het huwelijk was uitslag (als een optie - het huwelijk was fictief). Dit is de meest voorkomende oorzaak van echtscheiding. Vanwege het feit dat de bruiloft haastig werd gespeeld, elkaar niet herkende, niet psychologisch en moreel voorbereid was, scheidde 42% van de paren van elkaar. Relaties van dergelijke echtgenoten zijn meestal erg onbeschoft, onachtzaam, ze ergeren elkaar, weigeren elkaar te helpen in hun dagelijks leven, in het opvoeden van kinderen. Geleidelijk aan komen steeds meer gedachten naar voren dat dit huwelijk verkeerd was en moet worden gestopt.

• Slechte gewoonten. Op de tweede plaats door het aantal echtscheidingen is zo'n reden als alcoholisme of drugsverslaving van de man (minder vaak - vrouwen). Een alcoholist of drugsverslaafde kan geen volwaardige partner zijn waarop u kunt vertrouwen, op wie u kunt vertrouwen. Vaak bloeien niet alleen ruzies in dergelijke gezinnen, maar ook agressie en geestelijk en fysiek geweld. 31% van de vrouwen meldt zich aan voor een echtscheiding en debatteert over hun huwelijkspartner. Hetzelfde argument wordt aangegeven door 22% van de mannen die besluiten te scheiden van hun vrouw die drinkt of illegale drugs gebruikt.
• Verraad. Huwelijkse ontrouw neemt de eervolle derde plaats onder de oorzaken van echtscheidingen in Rusland. Tot 15% van de vrouwen die een echtscheiding aanvragen, zegt dat ze hebben besloten het gezin in te laten storten vanwege de ontrouw van de echtgenoot. Opgemerkt moet worden dat tot 11% van de gescheiden mannen de ontrouw van vrouwen verklaren.
• Verschillende karakters. 9% van de mannen en 8% van de vrouwen wijzen op deze toch al klassieke formulering van de reden voor scheiding. Het impliceert een ander begrip van de wereld, en zo verschillend dat de echtgenoten in het echte leven geen raakvlakken vonden. Ze hebben verschillende opvattingen over het opvoeden van kinderen, over het verdienen en uitgeven van geld, over relaties met familieleden (met schoonmoeder, schoonmoeder, etc.).

• Huishoudelijke aandoening. Ze scheiden vaak vanwege het ontbreken van hun eigen huis, materiële problemen, maar meestal verschijnt deze reden in combinatie met een andere, hoofdreden. Alleen over binnenlandse onzekerheid, als belangrijkste reden voor afscheid, zegt slechts ongeveer 3% van de paren.
• Pathologische jaloezie. Ongerechtvaardigde beschuldigingen van verraad, evenals toezicht en constante schandalen waarvoor er geen reden is, veroorzaken in 1,5% van de gevallen een echtscheiding.
• Ontevredenheid met het seksuele leven. Beide echtgenoten schamen zich om een ​​dergelijke reden aan te wijzen, of ze schamen zich om dit feit toe te geven, maar eerlijk gezegd dat het seksleven niet "uit" is, wordt slechts 0,8% van de scheidende mensen herkend.

Dat is het officiële "beeld" van echtscheidingen. Psychologen onderscheiden hun redenen die ten grondslag liggen aan de scheiding:

• schendingen in het "vermalen van karakters", de persoonlijke kenmerken van elke echtgenoot, onwil om compromissen te sluiten;
• het onvermogen om verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, de onvolgroeidheid van een van de echtgenoten of beide tegelijk;
• bedrogen hoop (wrok dat een persoon in het gezinsleven helemaal niet was wat hij was in het stadium van daten en het begin van een relatie);
• de verlengde "pre-kloof" -periode, wanneer geen van beide partijen een stap naar elkaar kan zetten, noch een stap naar de rechtbank of het kadaster.

Als de kwestie van de mogelijkheid van een scheiding herhaaldelijk voor een persoon is opgestaan, is het tijd om alle voor- en nadelen af ​​te wegen, want dit is een serieuze beslissing, het moet worden gerechtvaardigd. Echtscheiding is altijd een nogal onplezierig en soms pijnlijk proces. Het kan worden vergeleken met de behoefte aan amputatie. Complicaties kunnen zowel tijdens de operatie als erna optreden tijdens de revalidatieperiode.

Als je een echtscheiding wilt beginnen, maar tot nu toe maakt dit vooruitzicht je bang, probeer dan eerlijk de volgende vragen te beantwoorden.

• Wat zou nuttig zijn voor een scheiding?
• Wat verlies je tijdens een scheiding?
• Welke nieuwe plannen en doelen heb je na het huwelijk? Zal dit het begin zijn van een nieuw, intenser en interessanter leven?
• Welke problemen kunt u hebben na een scheiding met een partner?
• Wie zal er, behalve ik, profiteren van deze scheiding? Wiens leven zal hier beter uit zijn?
• Wie zal mijn scheiding schaden?

Deze aanpak zal helpen om te begrijpen wat er meer zal zijn in het geval van een echtscheiding - verlies of overnames. Als de scheiding ten goede komt aan jou en anderen, als je meer krijgt dan je nu hebt, ontzeg jezelf dan niet de mogelijkheid om een ​​nieuw leven te beginnen, want echtscheiding is niet het einde van het leven, maar het begin ervan. Als u, als gevolg van een eenvoudige analyse, begrijpt dat uw grieven de realiteit niet langer adequaat zien en dat echtscheiding meer schade zal veroorzaken, dan is het zinvol om alle maatregelen te nemen om het gezin te redden.

Vrouwen zijn vaak bang voor de wijdverspreide overtuiging dat het later voor haar (en met het kind) erg moeilijk zal zijn om haar persoonlijk leven te regelen. Het pathologische huwelijk alleen bewaren uit angst voor eenzaamheid is het pad naar nergens.

Er zijn ook situaties waarin analyse praktisch niet nodig is, echtscheiding is noodzakelijk: het is de onwil van de partner om behandeld te worden voor alcohol- of drugsverslaving en aanranding.

Alle andere situaties hebben een psychologische voorstudie nodig. Of echtscheiding een zegen zal zijn, zal niemand van tevoren zeggen. Maar je kunt verschillende technieken uitproberen die worden gebruikt in de psychologie voor het nemen van beslissingen.

• De projectie van de toekomst. Sluit je ogen, ontspan, adem gelijkmatig en diep. Stel je voor, maar pas na 10 jaar. Kijk zorgvuldig naar waar je bent, in welke omgeving, wie naast je staat, wat ben je aan het doen, zie je eruit als een gelukkig persoon.
• Evaluatie van het heden. Om echtscheidingen te voorkomen vanwege je geïdealiseerde ideeën over het gezin, overmatige en onrealistische eisen, maak je een onpartijdige beoordeling van wat je hebt. Vraag jezelf af wat je ideale partner zou moeten zijn, hoe het eruit zou moeten zien, hoe het zou moeten handelen, wie te werken, hoe te communiceren in het gezin. Stel je dit zo gedetailleerd mogelijk voor en combineer met het beeld van je huidige partner. Als je minstens 2-3 wedstrijden tegenkomt, ga dan niet snel weg om te scheiden. Ideaal gebeurt niet. Om hiervan overtuigd te zijn, probeer in je geheugen minstens één persoon te vinden die je in werkelijkheid kent en die volledig of niet minder dan tweederde overeenkomt met je verwachtingen.

Als je twijfelt, kun je je herinneren waarom je verliefd werd op je partner, waarom je besloot om samen te zijn. Stel hem dezelfde vragen. Als beide echtgenoten zich het goede nog herinneren en dit verleden zorgvuldig in hun hart bewaren, kan het huwelijk worden gered.

Als je partner begon na te denken over een scheiding, en echtscheiding niet is opgenomen in je plannen, is de situatie ingewikkelder. Het is noodzakelijk om de persoon alleen te laten en hem de gelegenheid te geven om een ​​evenwichtige en weloverwogen beslissing te nemen. Het beste wat je kunt doen is je partner de bovenstaande vragen en technieken laten zien, zodat zijn beslissing opzettelijk en in balans is.

Het advies lijkt misschien vreemd, maar je hoeft niet bang te zijn voor een dergelijke echtscheiding. In plaats van de echtgenoot te 'zagen', te proberen uit te vinden waarom hij een scheiding wil, lelijke scènes regelen, is het beter om voor jezelf te zorgen en op dit moment gelukkig te worden. Het is altijd gemakkelijker om weg te komen van een ongelukkige, vertrapte, betraande, vertrapte, vernederd en beledigde persoon dan van een gelukkig, zelfvoorzienend, zelfbewust, met hobby's en hobby's, tevreden over zichzelf en zijn leven.

Als echtscheiding onvermijdelijk is en dit is absoluut duidelijk voor jou, is het tijd om je erop voor te bereiden. Als u de initiatiefnemer van de scheiding bent, bespreek uw beslissing dan met uw partner. Blijf rustig, huil niet, huil niet, geef je partner geen verwijten dat het gezin instort.Dit is jouw beslissing. Dus praat over jezelf. Probeer alles op zo'n manier te plaatsen dat je de partner niet beledigt, en niet minderwaardigheidscomplexen voor hem te maken. Het is niet nodig om uw man of vrouw te vertellen dat ze niet bij u passen in bed. Bedenk dat een man na een scheiding met jou op de een of andere manier nieuwe relaties moet opbouwen, en dat gewonde trots deze taak enorm zal bemoeilijken.

Vergeet niet dat moeilijkere echtscheiding altijd wordt ervaren door iemand die niet de initiatiefnemer is. Bescherm je bijna voormalige partner tegen ernstige depressies, maak het hem gemakkelijker - verneder hem niet, al was het alleen maar om het goede dat tussen jou en jou lag.

Als je geen echtscheiding wilt, maar je begrijpt al dat het onvermijdelijk is op initiatief van je partner, probeer je dan mentaal voor te bereiden - onderzoek de stadia en vormen van psychologische reacties op het weggaan van stress. Je moet afstemmen op het feit dat het niet gemakkelijk zal zijn, maar het juiste gedrag zal je helpen om het moeilijke stadium met eer en waardigheid te overwinnen. Het is niet mogelijk om onmiddellijk te verzoenen, maar niemand eist dit. Als de partner graag een scheiding wil, is er geen verschil meer hoe lang je samenwoonde en wanneer deze beslissing verscheen - in het eerste jaar van het huwelijk of zes maanden na de bruiloft. Geef je partner vrijheid, verneder hem niet en verneder jezelf niet. Het zal niet zo gemakkelijk zijn om te accepteren en te vergeven, maar het moet wel gebeuren.

Nou, dat is alles, de scheiding vond plaats. Er is besloten met wie de kinderen zullen zijn, wie de alimentatie zal betalen. Maar de vraag blijft, hoe nu om je leven te bouwen. Het geeft geen antwoord in de rechtbank of het kadaster. De herstelperiode begint. Het zullen verschillende stadia zijn: van woede bij de eerste tot de wens om alles terug te brengen, van depressie tot acceptatie van de realiteit en het begin van het plannen van een nieuw leven. Volwassenen kunnen alles aan. Maar het kind heeft het moeilijk. Hij begrijpt nog steeds niet veel, kan het niet uitleggen. Kinderen ervaren alles verschillende keren sterker en dieper.

Daarom is het eerste dat u moet vaststellen voor zichzelf, echtgenoten die hebben besloten te scheiden, omdat het kind verder met mama en papa zal communiceren. Stel de vergadervolgorde, frequentie, details in. Verbied het kind niet om met de eerste te communiceren, zelfs als de echtscheiding plaatsvond op initiatief van de echtgenoot, na het verraad, na het verraad. In je grieven zul je geleidelijk aan begrijpen, het kind is niet de schuldige. De enige reden waarom je het kind tegen zijn vader of moeder moet beschermen - drugs en alcohol, agressie. Als de communicatie met de vader (moeder) het leven van het kind niet bedreigt, beroof het kind dan dit niet.

Het tweede waar je op moet letten na een scheiding, is het beeld van de tweede ouder te vormen. Als het kind bij je inwoont, maak dan nooit met een enkel woord het beeld van je ex-vrouw of ex-man zwart.

Omgaan met de emotionele storm in de ziel na een scheiding zal helpen de planning van hun bedrijf en hun tijd te verduidelijken. Schrijf elke dag op wat en hoeveel je gaat doen. Denk aan het feit dat elk uur altijd bezig moet zijn - dus minder onaangename gedachten zullen je hoofd bezoeken.

Onderdruk je pijn niet met alcohol, probeer niet de eerste te wreken, achtervolg hem niet. Laat iedereen het recht op een nieuw leven. Belichaam alles waar je al lang van gedroomd hebt - koop jezelf wat je wilde, ga op reis, sluit jezelf niet, beperk je sociale omgeving niet, sta open voor nieuwe kennissen Als het moeilijk is om het zelf aan te kunnen, aarzel dan niet om contact op te nemen met je psycholoog voor hulp van je vrienden.

De 10 tekens dat het tijd is om deel te nemen, worden beschreven in de volgende video.