Angst Persoonlijkheidsstoornis: oorzaken, symptomen en behandeling

Veel mensen realiseren zich niet eens dat ze aan een angst-persoonlijkheidsstoornis lijden, omdat deze stoornis onder bepaalde karaktereigenschappen goed "vermomd" is. Daarom zijn er geen officiële gegevens over de verspreiding van pathologie. Niet-officiële statistieken tonen aan dat deze overtreding meestal kenmerkend is voor vrouwen, en op een vrij jonge leeftijd - van 20 tot 29 jaar. Tegelijkertijd is de ziekte eigen aan andere leeftijdsgroepen, waarvan er vele tientallen jaren mee hebben geleefd. In dit artikel zullen we uitleggen wat de oorzaak is van de angststoornis, hoe deze te identificeren en te behandelen.

De mens is gemaakt door een sociaal wezen. Dit betekent dat een gezond persoon communicatie nodig heeft, positieve emoties uit deze communicatie. De persoon die lijdt aan een angststoornis ervaart een diep gevoel van minderwaardigheid, hij houdt niet van zichzelf, hij is verlegen voor zichzelf, neemt pijnlijk zelfs de minste kritiek waar en probeert sociale contacten te vermijden. Daarom wordt angst-persoonlijkheidsstoornis vaak aangeduid als persistente vermijding of ontwijkingsstoornis.

Zo iemand gelooft dat zijn acties niet door iemand kunnen worden goedgekeurd. En vaak bang om iets te doen alleen vanwege het vooruitzicht bespot te worden. Hij is oprecht van mening dat zijn isolement voortkomt uit het onvermogen om te communiceren. Meestal is hij in angstig depressieve stemming. Een dergelijke stoornis ontwikkelt zich meestal in de adolescentie en blijft gedurende het hele leven bestaan.

Voorheen werd het niet als een afzonderlijke ziekte beschouwd en werd het alleen als een symptoom bij sommige psychische stoornissen beschreven.

In de classificatie van psycho-types gecreëerd in het midden van de vorige eeuw door de Duitse wetenschapper Carl Leonhard, lijden aan deze aandoening zijn pathologische psychotypen. Volgens Leonard zijn dergelijke mensen van een angstig type en lijden vaak aan het compulsieve angstsyndroom, psychoasthenie (neurotische toestand). Twijfel aan psychasthenica ervaart vaak niet alleen moeilijkheden bij het omgaan met mensen, maar lijdt ook onder echte fobische stoornissen: angsten voor de samenleving, enz.

Psychiaters, psychotherapeuten en klinisch psychologen hebben te maken met de behandeling van angststoornissen. In de Internationale Classificatie van Ziekten (ICD-10), wordt het overeenkomstige aantal toegewezen aan pathologie - F 60.6.

Waarom een ​​dergelijke stoornis ontstaat is ondubbelzinnig moeilijk te beantwoorden. Ondanks de inspanningen en inspanningen van artsen en wetenschappers is het nog niet mogelijk om vast te stellen waar deze pathologie vandaan komt. Er wordt aangenomen dat een combinatie van ongunstige sociale en psychologische factoren de menselijke psyche kan beïnvloeden gedurende de periode van de adolescentie. Tegelijkertijd wordt niet de laatste plaats gegeven aan genetisch bepaalde ontwikkelingsmechanismen.

Heel vaak wordt het uiterlijk van de aandoening geassocieerd met het temperament van een persoon en is het altijd aangeboren. Melancholische mensen, die in hun jeugd overmatige verlegenheid, angst en isolatie in gedrag vertonen, zijn bijzonder vatbaar voor aandoeningen, vooral in situaties waarin een kind of tiener zich bevindt in een nieuwe omgeving waarvoor hij nog moet wennen en zich aanpassen.

Niet de laatste plaats wordt gegeven aan de stijl van onderwijs - Als een kind met een melancholisch soort temperament in de kindertijd vaak kritiek van volwassenen hoort, als zijn acties zelden worden goedgekeurd, als volwassenen en leeftijdgenoten hem scherp bekritiseren als persoon, dan vormt een persoon geleidelijk een 'cocon' waarin hij zich verstopt voor de samenleving en kritiek van hem uitgaat. En zo'n "cocon" is een angststoornis.

Tegelijkertijd wordt een verlegen en timide kind niet noodzakelijkerwijs ziek, bovendien is op een bepaalde leeftijd enige vorm van voorzichtigheid tijdens sociale contacten volkomen normaal en natuurlijk, het is slechts een fase in de ontwikkeling van de psyche van een kind, en manifestaties van verlegenheid en onzekerheid verdwijnen geleidelijk als een tiener wordt een volwassene.

Degene die lijdt aan angst-persoonlijkheidsstoornis, voor het grootste deel, vorken tussen de sterke gevoelens - aan de ene kant heeft hij communicatie nodig, hij voelt de behoefte aan hem, maar aan de andere kant - hij is bang voor kritiek, en daarom probeert hij afstand te nemen, weg te blijven van mensen.

Beschouw mensen met een angststoornis niet met sociale fobieën. Sociale angst, die kenmerkend is voor een dergelijke overtreding, zorgt ervoor dat ze hun interne gewaarwordingen beter in de gaten houden, wanneer het nodig is om contact met iemand op te nemen, terwijl een sociale fobie geen contact met zelfs een dringende behoefte verleidt.

Sociofoben zijn niet geïnteresseerd in mensen, en mensen met een angststoornis, integendeel, zijn erg alert op de reacties van anderen op zichzelf. Tegelijkertijd zijn ze ongelooflijk gespannen, ze zijn erg bang om kritiek te veroorzaken of om iets verkeerds te doen. Op het fysieke niveau gaat zo'n spanning gepaard met ofwel verwarde spraak ofwel terughoudendheid en zwijgzaamheid. Hoe dieper iemand is ten tijde van de communicatie met iemand, is ondergedompeld in zijn eigen gevoelens, hoe harder hij een vloeiende vrijheid van meningsuiting krijgt.

Angststoornis wordt vaak gecombineerd met andere angsten. Bijna de helft van de mensen met een dergelijke overtreding zijn bang voor spinnen en zijn vatbaar voor paniek, elke derde persoon heeft tekenen van sociale fobie.

In de kindertijd, met het ontwikkelen van een angststoornis, is het kind heel bang om naar het schoolbord te gaan om voor een groep mensen te spreken. Hij probeert situaties te vermijden waarin hij plotseling de aandacht van anderen kan worden en ook voor alle nieuwe situaties vreest die nog niet eerder bekend waren. Naarmate het kind groeit, vordert de aandoening. Tieners met een angststoornis willen dus niet deelnemen aan wedstrijden, weigeren deel te nemen aan vakanties op school en ijverig de communicatie met hun leeftijdsgenoten vermijden. Vaak hebben ze helemaal geen vrienden, ze proberen hun vrije tijd alleen door te brengen, een boek te lezen of naar muziek te luisteren.

Als zo'n persoon zich in een team bevindt, probeert hij fysiek een positie in te nemen waarin een vaste afstand hem en andere mensen scheidt. Mensen met een dergelijke overtreding worden gekenmerkt door een verhoogd wantrouwen - zelfs de gebruikelijke woorden van anderen, die geen beledigende of kritische motieven bevatten, die ze vaak op eigen kosten waarnemen, beginnen te "graven voor zichzelf" en zoeken naar de redenen voor de uitgevonden ontevredenheid van anderen.

De behoefte aan communicatie die ze hebben, en het is vrij hoog. Maar ze kunnen alleen communiceren waar ze er volledig zeker van zijn dat ze geliefd en geaccepteerd worden. Als iets in de vertrouwde omgeving verkeerd is gegaan, "sluiten" ze en weigeren ze te communiceren. Het is moeilijk voor hen om 'hun eigen persoon' te vinden, om een ​​gezin te stichten, en daarom blijven zulke mensen heel vaak alleenstaand in het leven. Maar als je nog steeds in staat bent om te trouwen of te trouwen, dan is alle communicatie voor degenen die lijden aan een angststoornis, alleen geconcentreerd in zijn tweede helft. Een buitenstaander van deze familie mag niet deelnemen.Als na verloop van tijd de partner vertrekt of sterft, blijft de persoon met een angststoornis tot het einde van zijn dagen meestal alleen. Om hem te compenseren voor het verlies kan niemand anders dat.

Van de kant van mensen met een angststoornis kijken belachelijk, ongemakkelijk, ze worden vaak niet begrepen en echt afgewezen. Dan begint de persoon die aan de aandoening lijdt in de gunst van mensen te komen, wat een nog grotere afwijzing veroorzaakt.

Het is moeilijk voor hen om succesvol te zijn in hun studie, in het beroep, omdat zowel onderwijs als werk op de een of andere manier verbonden zijn met sociale contacten. Ze worden nooit leiders, leraren, politici, kunstenaars, die opzettelijk beroepen vermijden die spreken in het openbaar met zich meebrengen. Meestal blijven de storende asthenics "co-starters", liever een rustige plaats, individueel werk, waarin geen plaats is voor de collectieve uitvoering van een taak. Ze vinden het moeilijk om te stoppen, ze zijn bang om helemaal zonder werk te blijven. Als het nodig is om naar een andere plaats te verhuizen, zal deze overgang altijd een grote persoonlijke ramp voor een persoon zijn, en hij zal het altijd heel hard overleven.

Ontspan in communicatie, deze mensen kunnen niet eens met een heel dichtbij persoon, omdat ze constant de reactie controleren - of ze het leuk vinden wat ze zeggen, of de gesprekspartner het goedkeurt wat ze zeggen. Daarom is het ook erg moeilijk voor psychologen om te werken met mensen die lijden aan een angststoornis.

Bezorgers zijn bang voor geruchten, roddel, spot, ze zijn erg afhankelijk van de publieke opinie., van wat anderen zeggen of kunnen zeggen over hen. Helaas zijn er veel volwassenen onder volwassenen met zo'n mentale stoornis, omdat alcohol hen aanvankelijk helpt om emotionele spanningen in de communicatie te verlichten, en dan vroeg of laat leidt het tot een ernstige afhankelijkheid.

Psychiaters en psychotherapeuten houden zich bezig met diagnostiek. Het is erg belangrijk om angststoornis niet te verwarren met antisociale persoonlijkheidsstoornis, die ook sociopathie wordt genoemd. Sociopath ontkent de samenleving niet alleen in zichzelf, maar ook alle sociale normen, principes en morele principes. Het is belangrijk voor de arts om de storende verstoring van de schizoïde te onderscheiden. Schizoïde types willen in principe niet met iemand communiceren, terwijl de angstigen wel willen, maar ze zijn bang en daardoor gespannen.

Er is ook een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis waarin mensen pijnlijk bang zijn voor afscheiding, zich vastklampen aan het voorwerp van communicatie of liefde met al hun kracht.

Om al deze nuances te begrijpen, moet een expert zijn. Zelfdiagnose en pogingen om in dit geval een "diagnose" af te sluiten, zijn onaanvaardbaar. In psychotherapie en psychiatrie is er een testsysteem om symptomen van angststoornissen te identificeren. Het is bij hen en begint de diagnose in het kantoor van een specialist. Tegelijkertijd spreekt de arts, merkt op, veranderingen in de kenmerken van de spraakvaardigheden van de patiënt op.

Volgens de resultaten van de eerste enquête zijn de belangrijkste diagnostische signalen constante spanning, gebrek aan vertrouwen in de eigen sterke punten en vaardigheden, in zichzelf, obsessieve devaluatie van de eigen persoonlijkheid in vergelijking met anderen ("ze zijn, ja, ze kunnen, om de communicatie te starten als er geen garanties worden ontvangen dat er geen kritiek zal volgen, een pijnlijke reactie op kritiek, angst voor afkeuring. Als een specialist met tests ten minste vier tekens bevestigt, kan hij praten over de aanwezigheid van een angststoornis.

Deze patiënten worden meestal niet behandeld in een ziekenhuis, waar de situatie nieuw voor hen is en daarom mogelijk tot nieuwe aanvallen kan leiden, maar thuis, waar alles bekend en begrijpelijk is. Er zijn speciale programma's met gedragspsychotherapie in combinatie met psychoanalyse.

Een zeer effectieve methode is om de ervaring opnieuw te beoordelen. Samen met een specialist onderzoekt de patiënt situaties uit de kindertijd, adolescentie, recente gebeurtenissen. De taak van de arts is om de patiënt te helpen een nieuwe kijk te krijgen op oude gebeurtenissen, bij ouders en voormalige klasgenoten, bij collega's en buren, bij kennissen en vreemden.

Dit alles komt uit de psychoanalyse. Wat betreft gedragstherapie, omvat het technieken voor het creëren van nieuwe mentale attitudes, patronen en training in vrije communicatie in speciale groepen.

Het is erg belangrijk dat een persoon niet alleen individuele thuisbehandeling krijgt, maar ook deelneemt aan groepstrainingen en -lessen. Het is daar dat hij in staat zal zijn om nieuwe attitudes die de psychoanalyticus helpt vormen te testen, toe te passen en te verbeteren, het is daar dat nieuwe technieken worden opgelost in de communicatie met andere mensen. Degenen die groepslessen weigeren, krijgen meestal geen uitgesproken effect van de behandeling. Gebaseerd op een enkele psychoanalyse, wordt de pathologie niet gecorrigeerd.

In het laatste stadium van de behandeling begint de persoon de ontvangen attitudes en vaardigheden in zijn dagelijks leven toe te passen. Hier gaat het er vooral niet om te breken en niet terug te gaan naar de "cocon", omdat bepaalde fouten en vergissingen iedereen overkomen. Gaandeweg wordt een aanhoudende gewoonte om normaal en adequaat te reageren op anderen, gevormd door nieuwe houdingen en patronen.

Prognoses voor een dergelijke overtreding zijn meestal zeer, zeer gunstig, maar alleen op voorwaarde dat de persoon nog steeds akkoord gaat met de therapie. Zelf frustratie gaat niet over. Als de stoornis gepaard gaat met andere mentale stoornissen, is de behandeling moeilijker, lang en geeft niet altijd het gewenste effect.

Soms wordt in combinatie met psychotherapeutische programma's medicatie aanbevolen voor de patiënt. Natuurlijk is er geen "magische pil" voor de aandoening, en de medicamenteuze behandeling alleen geeft geen enkel uitgesproken effect. Maar als onderdeel van het behandelingsprogramma kunnen medicijnen een plaats vinden, vooral als het een ernstige aandoening is. In dit geval wordt het aanbevolen om kalmerende middelen en antidepressiva in te nemen. Medicijnen helpen om stress te verminderen, de symptomen van depressie te verminderen. Deze geneesmiddelen behoren tot de groep geneesmiddelen op recept en worden in de apotheek uitsluitend op recept verkocht. Van niet-voorgeschreven medicijnen adviseren sedativa, kalmerende middelen (Novo-Passit, etc.).

Omdat het moeilijk is om dit alleen te doen, moet u beslissen om naar een specialist te gaan. Dit zal het begin zijn van het pad om te veranderen, waar iedereen baat bij zal hebben, en ten eerste de persoon zelf. Bij het uitvoeren van het door de arts aanbevolen programma, moet u bedenken dat u op elk moment de steun en hulp van een geliefde of een psycholoog nodig kunt hebben. Aarzel niet om contact op te nemen, als er iets mis lijkt, komt iets niet overeen met de ideeën over het leven.

Een persoon die vastbesloten is om de angststoornis te verslaan, moet onthouden wat hij moet doen om een ​​effectieve genezing te bevorderen. Allereerst is het dagelijkse regime belangrijk, je moet op tijd naar bed gaan, slapeloosheid vermijden of 's nachts werken. Nachtrust zou voldoende moeten zijn in de tijd.

Het zal nuttig zijn om enkele technieken van ontspanning, meditatie, ademhalingsoefeningen te leren om te leren ontspannen. Als je naar een yogagroep gaat is nog steeds moeilijk vanwege het bestaande probleem, is het de moeite waard om zelfstudie te doen.

Een persoon die worstelt met angst-persoonlijkheidsstoornis moet leren om niet te veel aandacht te schenken aan iets alleen., ergens bij stil te staan ​​- het is schadelijk en gevaarlijk in deze situatie. Maar een activiteit waarin het mogelijk is om de aandacht willekeurig van het ene object naar het andere te verplaatsen, zal hiervan profiteren.

Ongeacht hoeveel je wilt ontspannen met behulp van alcohol, je moet alcoholinname uitsluiten, vooral om meer ontspannen te worden in de communicatie met iemand in een natuurlijke staat.

Zie de volgende video voor meer informatie over angststoornis.