Beschikt over ruiende golvende papegaaien

Eigenaren van tamme papegaaien worden periodiek geconfronteerd met het feit dat de vogel veren en dons begint te verliezen. Degenen die veel contentervaring hebben, maken zich daar meestal niet al te veel zorgen over. Maar nieuwkomers een groot aantal veren in een kooi en door het hele appartement kunnen puzzelen en zelfs bang maken. In de meeste gevallen is veranderend verenkleed een natuurlijk en noodzakelijk proces. Maar het gebeurt dat ruien in budgies een pathologisch karakter heeft.

Uit het artikel kom je meer te weten over het proces van het verliezen van veren bij tamme papegaaien en het onderscheiden van natuurlijke vervelling met ziekteverschijnselen bij vogels.

Voor wilde en gedomesticeerde vogels is het proces van het dumpen van veren zeer noodzakelijk. Oud verenkleed slijt en vervuilt na verloop van tijd. En hoewel de vogels hun veren reinigen, is het nog steeds niet mogelijk om ze gedurende een zeer lange periode in goede staat te houden. Zonder vervelling zouden de meeste vogels eenvoudig hun vermogen verliezen om in de loop van de tijd te vliegen.

Nadat de veer is gevallen, groeit een nieuwe verenhoes snel in de vogels. Hij is gezonder en sterker. De kleur van het individu wordt ook helderder. Bovendien wordt tijdens het ruien de bovenste laag van de huid van de vogels ook bijgewerkt. En dit is ook erg belangrijk voor de gezondheid en hygiëne van het individu.

In het wild wordt vogelbevedering geassocieerd met het klimaat en seizoenen.

Bij papegaaien die thuis worden gehouden, is de verenwisseling niet zo aan het seizoen gebonden. De vogel in het appartement wordt niet beïnvloed door klimatologische omstandigheden, daarom kan vervelling plaatsvinden op elk moment van het jaar. Bij golvende papegaaien, evenals bij andere soorten, wordt het verenkleed 1-2 keer per jaar gedumpt.

Zelfs bij één persoon kunnen veranderingen in verenbedekking optreden op verschillende tijdstippen van het jaar. Dit proces wordt beïnvloed door vele factoren: voeding, woonomstandigheden, de gezondheidstoestand van de papegaai, mogelijke stress, evenals de frequentie van het leggen van eieren bij vrouwen.

Bij volwassen papegaaien duurt het proces van het veranderen van de veren dekking van één tot anderhalve maand. Maar de eerste vervelling bij kuikens onder de leeftijd van één jaar duurt veel langer, soms tot 5-6 maanden.

Bij wilde en gedomesticeerde vogels zijn er twee soorten natuurlijke vervelling: seizoen (periodiek) en juveniel.

• Seizoens veer reset komt bij alle volwassen individuen jaarlijks voor. Als de rui niet op een natuurlijke manier begint of niet intensief genoeg is, kan de papegaai zijn verenkleed vanzelf beginnen plukken. Naarmate het proces vordert, wordt de hoeveelheid gevallen dons en veren verminderd en krijgt het huisdier een nieuwe verenhoes.

• Juvenile rui jongen vogels overleven slechts één keer in hun leven, omdat ze nog geen volwassen mannetjes zijn.Bij personen jonger dan zes maanden groeit een tijdelijk omhulsel, alleen berekend om niet te bevriezen in het nest. Het bestaat voornamelijk uit dons en zeer kort verenkleed.

Met het verstrijken van de tijd komt de behoefte om sterke veren te verkrijgen. De volwassen baby moet immers binnenkort het nest verlaten en een zelfstandig leven beginnen. Daarom begint bij de meeste nestvogels van vogels, inclusief kinderen van budgerigars, een actieve release van dons en veren op de leeftijd van 3-5 maanden.

Juvenile molt gaat veel langer mee dan het seizoen. Poeh kan binnen 3-4 maanden vallen, en soms tot zes maanden. In dit geval kan het kuiken, in tegenstelling tot een volwassen papegaai, een tijdje helemaal naakt worden. Visueel gezien is dit geen erg plezierig beeld, maar het is onmogelijk om de eerste vervelling te vermijden, omdat het verband houdt met het begin van seksuele rijpheid van het individu.

Meestal verandert de veerdekking van de jonge papegaai op de leeftijd van 8-10 maanden volledig en wordt het mogelijk om de vleugels tijdens de vlucht te testen.

Een kleine hoeveelheid losse pluisjes of kleine veren in een kooi of appartement kan bijna constant worden waargenomen.

De volgende symptomen duiden op het begin van een natuurlijke seizoensgebonden bevedering:

• roos verschijnt op de huid van de vogel;
• de veren op het hoofd en de hals worden niet glad, verward en duidelijk dunner;
• het patroon op de rug en de vleugels vervagen, worden onduidelijk;
• je gevederte snelt soms actief naar beneden met zijn snavel, probeert zijn voet te krassen;
• talrijke witte kolommen verschijnen op de huid;
• de papegaai kan plotseling agressief worden, zich ongewoon gedragen;
• de vogel breekt zijn gebruikelijke dagelijkse routine, de papegaai slaapt niet goed, of, integendeel, is te traag tijdens de periode van wakker zijn;
• luchtig kan een gebruikelijke voeding weigeren, de hoeveelheid geconsumeerd voedsel neemt aanzienlijk af;
• de vogel probeert zich terug te trekken, verbergt zich, maakt geen contact.

Omdat de habitat van een huiselijke golvende papegaai volledig afhankelijk is van de eigenaar, is het belangrijk om tijdens de ruiperiode het zo comfortabel mogelijk te maken. In de natuurlijke omgeving hebben vogels meer mogelijkheden om het middel te vinden om de veer zo snel mogelijk en met minder ongemak te resetten. Wildvogels kunnen bijvoorbeeld zelfstandig het voedsel vinden dat op dit moment de benodigde voedingsstoffen en micro-elementen bevat. Vogels gebruiken ook takken en stammen van bomen om er tegenaan te wrijven en het verlies van oude dons en veren te versnellen.

Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat het extra vitamines en mineralen uit het voer ontvangt.

• Moet een stabiele temperatuur in het appartement handhaven. Elimineer tocht op de plaats waar een vogelkooi is.
• Wanneer de doezelaar wordt vervangen, is de huid van de papegaai geïrriteerd en droog. Daarom is het in de kamer gedurende de ruiperiode nodig om extra bevochtiging van de lucht te verschaffen.
• Plaats meerdere takken in een kooi. Over hen zal de papegaai in staat zijn om het terugstellen van de veren in te wrijven en te versnellen.
• In de periode van vervelling bij veel papegaaien is de slaap verstoord. Probeer daarom het aantal irriterende stoffen in die uren te verminderen wanneer uw gevederte huisdier gewoonlijk slaapt.
• Er wordt aangenomen dat tijdens de seizoensgebonden verandering van de veren van de papegaai niet uit de kooi mag worden gelaten vanwege het feit dat deze tijdens de vlucht zal vallen. Dit standpunt is niet helemaal correct, omdat het lossen van veren uit de vleugels geleidelijk en symmetrisch plaatsvindt. Hierdoor behouden vogels in het wild het vermogen om te vliegen.

Dezelfde volgorde van het resetten van de veren is inherent aan binnenlandse papegaaien. Alleen in het midden van de rui kan de gevederde zijn manoeuvres tijdens de vlucht een beetje slechter regelen. Maar het duurt erg kort.

In zeldzame gevallen weigert de papegaai botweg zichzelf te wassen tijdens het ruien. Daarna moet het minstens één keer per dag met een straal warm water worden besproeid of met een sproeiflacon over de kooi worden gespoten.

Er zijn kant-en-klare speciale feeds te koop, waarvan de verpakking is gemarkeerd als "voor voeren tijdens rui". Ze zouden gedurende verschillende weken de basis van het menu moeten vormen, terwijl de papegaai van verenkleed verandert.

Ook in het dieet van gevederde om te omvatten:

• groenten (pompoen, wortelen, bieten);
• bessen (krenten, druiven);
• fruit (peren, appels, bananen);
• greens;
• voedingsmiddelen die eiwitten bevatten (magere kwark, eieren);
• topdressing met minerale elementen (krijt, gebroken eierschaal, sepia).

Het intense verlies van veren aan tamme vogels is niet altijd natuurlijk en gezond. Het komt voor dat een papegaai wordt verwoest door een ziekte of pathologische stoornissen.

De eigenaar moet op zijn hoede zijn als:

• de gewone rui van de grasparkiet kwam te snel en is al de derde of vierde in een jaar;
• het volwassen individu is erg "kaal", en het nieuwe verenkleed groeit erg slecht;
• de papegaai trekt zijn veren meerdere keren met zijn snavel te veel uit;
• samen met het verlies van veren en daar beneden is een volledige afwijzing van voedsel, de vogel is erg traag en ongeremd.

Pathologische aandoeningen van tamme papegaaien, waarvoor behandeling aan de ornitholoog nodig is:

• De zogenaamde Franse rui is niet natuurlijk. Het verenkleed van de vogel valt bijna volledig en het nieuwe verenkleed groeit niet. De ziekte is het meest vatbaar voor jonge kuikens die de puberteit nog niet hebben bereikt. Het is echter niet ongewoon dat volwassenen last hebben van de Franse rui. De oorzaken van de pathologie zijn momenteel niet volledig begrepen. Er wordt aangenomen dat het proces kan beginnen als gevolg van schendingen van de voeding van de vogels en een acuut langetermijn tekort aan essentiële sporenelementen.
• Vanwege stress of angst kunnen papegaaien zichzelf gaan plukken. Het is traumatisch en veroorzaakt veel leed voor de gevederde. Meestal gaat de pathologie zelf over bij het aanpassen van de detentievoorwaarden.
• Schurft veroorzaakt door parasieten kan ook een intens veerverlies veroorzaken. Met knemidocoptosis worden blootgestelde delen van het lichaam rood en worden klonterig. De ziekte wordt genezen met behulp van medicijnen en versterkt het immuunsysteem met vitamines.

Over hoe de rui eruit ziet als een golvende papegaai, zie hieronder.