Beschrijving van papegaaiensoorten en hun inhoud

Als je besluit om een ​​moeilijke relatie te hebben met vogels als huisdier, en gewone kanaries en grasparkieten je saai lijken, let dan op kruidenpapegaaien. Hun vriendelijke instelling en heldere veren zullen snel de harten van je huishouden veroveren.

Dit vogeltje is klein van formaat - de volwassene is meestal nauwelijks 25 cm, met een zeer helder prachtig verenkleed. De meeste vogels worden gedomineerd door groene kleuren met verschillende tinten. Australië en het eiland Tasmanië grenzend aan het vasteland worden beschouwd als de geboorteplaats van vogels. Onder natuurlijke omstandigheden zetten deze papegaaien zich liever neer in eucalyptusbossen met grassen. Eet graszaden, kleine bessen en insecten.

In tegenstelling tot veel van zijn verwanten, bewegen de graspapegaaien hoofdzakelijk op de grond, en vliegen slechts in uitzonderlijke gevallen. In de natuur zijn ze perfect georiënteerd in het dikke gras en geven ze er de voorkeur aan alleen op te stijgen tot de hoogte van de struik. Voor hun constante onderhoud aan huis, is het raadzaam om een ​​ruime behuizing te kopen van niet minder dan 1 meter lang.

Papegaaien van gras zijn heel vriendelijk en gemakkelijk te temmen. Ondanks het feit dat de vogel constant in beweging is, maakt hij geen overmatig lawaai. Kruid papegaaien fokken in gevangenschap goed - voor het jaar kan het vrouwtje 1-2 keer eieren leggen. De vruchtbare leeftijd komt ongeveer 8-9 maanden voor, maar experts raden niet aan vogels te paren voordat ze een jaar oud zijn.

Aangezien deze vogels uit de tropen komen, moeten de omstandigheden van hun gevangenschap in gevangenschap dicht bij de natuurlijke grenzen liggen. De kamer met volière moet warm zijn, zonder tocht. De optimale temperatuur is 20 graden Celsius en de luchtvochtigheid is minimaal 60%. Kruid papegaaien zijn actief in de middag. Overdag beweegt de vogel nauwelijks, maar wanneer hij begint te sluiten, begint hij zijn trillers en leidt hij ze uit met zijn niet erg luide, maar eerder aangename en melodieuze stem.

Daarom moet u 's avonds voor extra verlichting zorgen.. De vogel is erg verlegen, dus de overgang van daglicht naar avondverlichting moet soepel verlopen. Scherpe duisternis kan stress veroorzaken bij een vogel. Er wordt aangenomen dat een rustig fluitsignaal een opgewonden vogel kan kalmeren, maar harde geluiden daarentegen zijn heel opwindend en vervelend. Met goed onderhoud leven papegaaien in gevangenschap gemiddeld 12-15 jaar, in sommige gevallen leefden ze 20 jaar.

Thuis eten papegaaien granenmengsels. Kanarie, havermout en andere granen, gierst, zonnebloempitten zijn redelijk geschikt. Het belangrijkste is - voer de vogel niet te veel in. Een volwassen vogel heeft ongeveer anderhalve eetlepel per dag nodig. Papegaaien met plezier eten fijngehakte of geraspte groenten en fruit, verschillende soorten groenten.

In totaal zijn er 7 soorten graspapegaaien, die elk hun eigen unieke kleur hebben. Laten we elk van deze soorten nader bekijken.

De roze-bellied papegaai, ook wel bekend als de boork. De wetenschappelijke naam is Neophema bourkii. De grootte van de vogel is ongeveer 23 cm, de lengte van de staart is ongeveer 10 cm.Het verenkleed van deze persoon met een bruine tint, buik is rood-roze gekleurd. Het vrouwtje heeft witte veren op de wangen en het mannetje heeft een blauwe vlek op haar voorhoofd. In de natuur nestelt de roze-bellied papegaai zich in de holtes van bomen. Het vrouwtje kan 3-5 eieren leggen, die 2-3 weken incuberen.

De broedende kuikens blijven ongeveer een maand in het ouderlijk nest hangen, waarna ze volledig zijn voorbereid op zelfstandig leven en het nest verlaten. Deze soort werd in de 19e eeuw in Europa geïntroduceerd en was zo geliefd dat aan het begin van de 20e eeuw de soort op de rand van uitsterven stond. Daarom hebben de Australische autoriteiten hun export verbannen. De bevolking is nu hersteld.

Azuurblauwe papegaai, wetenschappelijk Neophema pulchella. Vogelmaten zijn hetzelfde als bij de vorige soort. De kleur van de mannetjes is ook vrij helder. De rug is geschilderd in een diepgroene kleur en de veren op de buik zijn gele kippen. Op het hoofd zit een pet gemaakt van zachte turquoise veertjes. De vleugels hebben een dubbele kleur: dichter bij de basis zijn roodbruin gekleurde veren en aan de uiteinden van de vleugels, alsof ze in toon zijn met een hoed, handschoenen van de hemelsblauwe kleur. Op de poten is de kleur hot pink, de snavel is de kleur van grijs asfalt. Het is gemakkelijk om een ​​azuurblauwe papegaaivrouw te onderscheiden door een meer bescheiden kledij.

De hoofdkleur van de vrouwtjes, zoals de mannetjes, is donkergroen, de buik is ook geel, maar de kleur is niet zo verzadigd als die van de man. En de rode schakeringen van vrouwtjes zijn helemaal afwezig. De vleugels aan de binnenkant van de witte vlekken. Azuurblauwe papegaaien nestelen ook in holtes, leggen 5-8 eieren, vliegen snel en rennen.

In sommige bronnen wordt deze soort ook oranje of goudbuik genoemd. De wetenschappelijke naam is Neophema chrysogaster. Papegaai leeft op de eilanden Tasmanië en King. Verwijst naar een bedreigde soort waarvan de handel verboden is. De grootte van een gouden papegaai is niet meer dan 20 cm. De hoofdkleur van het mannetje is smaragdgroen, op het voorhoofd is een blauwe vlek met een blauwe tint, de wangen zijn geelachtig, de borst en maag zijn van een beschermende moeraskleur. Op de onderbuik is er een fel oranje vlek, waarvoor de soort zijn naam kreeg.

Op de bocht van de vleugels zijn de veren donkerpaars en aan de binnenkant van de vrouwtjes zit een witte streep, die de mannetjes niet hebben. In de natuur vestigen ze zich liever aan de kust, in een gebied met weinig begroeiing. Nest in eucalyptusbomen in de late herfst - vroege winter. In één leggen meestal van 4 tot 6 eieren. Broedeieren duren 3 weken en na 5 weken verlaten de kuikens het nest.

In wetenschappelijke bronnen wordt het aangeduid als Neophema chrysostoma. Zeldzame bedreigde soorten, opgenomen in de lijst van de conventie die de verkoop van zeldzame soorten flora en fauna verbiedt, dus vrijwel geen dierenwinkels. Je kunt het alleen in sommige kinderdagverblijven bekijken. De lichaamslengte van de blauwvleugelige papegaai is standaard, de basiskleur is ook groen.

Op het voorhoofd en staartgebied zijn kleine gele vlekken, op de wangen zijn er vogels. Op het voorhoofd zit een dunne blauwe teugel, dezelfde kleur en bedekkende veren op de vleugels. Buiten zijn de vleugels donkerbruin, de staart in het midden is lichtgeel en wordt geleidelijk grijsgroen. Traditioneel is de kleur van het vrouwtje minder intens dan die van het mannetje.

Versierd of elegant, in Latijnse Neophema splendida. Lichaamsafmetingen zijn standaard, de dominante kleur in kleur is groen met een olijfachtige tint. Het voorhoofdgebied en de plooien van de vleugels zijn verzadigd blauw, de staart in het midden is blauw met een grijsachtige tint, dichter bij de rand is lichtgeel.

Het mannetje van het vrouwtje kan worden onderscheiden door de aanwezigheid van een lichtoranje stip op het onderste deel van de buik. Het voedt zich voornamelijk met plantenvoeding, bouwt nesten op takken of stronken. Het vrouwtje legt één keer per jaar, aan het begin van de herfst, tot 5 eieren. In gevangenschap leven vogels meer dan 10 jaar.

In sommige bronnen wordt deze soort steen genoemd.De wetenschappelijke naam is Neophema petrophila. Het wordt zelden thuis gezien, want het is een bedreigde soort en wordt door de wet beschermd in zijn historische thuisland. De grootte van de rotspapegaai is iets meer dan 20 cm, de hoofdkleur is moerasgroen, de borst is geel, op de buik is er nauwelijks merkbaar roodachtig naar beneden. Het voorhoofdgebied is blauw, met een vloeiende overgang naar blauw. De staart van een complexe kleur is blauwgroen boven, geel hieronder. De vleugels op de vouw zijn blauw, blauw aan de randen.

Vrouwtjes zijn traditioneel minder fel opgemaakt, maar hebben een witte strook aan de binnenkant van de vleugels. Veren op poten en snavel zijn grijs. In de natuur leven ze in de nabijheid van waterlichamen, in rotsachtig terrein, met schaarse vegetatie. Het vliegt slecht en alleen voor korte afstanden, verkiest zich te verstoppen in dik gras. Nesten zijn gebouwd in rotsachtige groeven.

Deze soort wordt misschien wel de mooiste van alle graspapegaaien genoemd. Vanwege de speciale kleur wordt het ook wel glossy genoemd. In de wetenschappelijke literatuur wordt de soort Neophema splendida genoemd. Met standaard lichaamsafmetingen heeft de papegaai met rode borst een staart zo veel als 17 cm! Het mannetje heeft een elegante glanzende blauwe pet, een fel paarse sjaal rond de keel. Het bovenste deel van de vogel, de rug en de staart, is groen en onderaan is veelkleurig: de buik en de onderste staartveren zijn geel, de buik is helder geel en de borst is helder scharlaken.

De vleugels aan de uiteinden zijn zwart met een blauwe tint, bedekt met blauwe veren bovenop. De poten hebben een neutrale beige kleur en de snavel is blauwzwart. Net als andere soorten is de kleur van de vrouw veel bescheidener dan die van de man. En het heeft een witte streep aan de binnenkant van de vleugel. Papegaaien van deze selectie geven de voorkeur aan vlakke gebieden, vaak op boerderijen en in boomgaarden. Ze geven de voorkeur aan 20 mensen, aan het einde van de zomer beginnen ze te broeden.

Het feit dat je wel en geen graspapegaaien kunt geven, zie de volgende video.