Parrot kakarik: beschrijving, soorten, kenmerken van houden en fokken

Niet lang geleden verscheen er een speciaal soort papegaai op de markt: kakariki. Liefhebbers van vogels als huisdier hebben steeds meer de voorkeur ten gunste van deze vogels. Nieuw-Zeelandse papegaaien kakariki onderscheiden zich door hun kracht en grote nieuwsgierigheid naar de wereld. Alvorens te kopen, wordt aanbevolen om meer te weten te komen over alle kenmerken van vogels en de nuances van hun inhoud.

• Deze vogels verschillen in die zin dat ze vrij sterke poten en een krachtige snavel hebben.
• De maximale lichaamslengte is 30 cm. Hun gewicht is meestal niet groter dan 90 g.
• De maximale leeftijd van papegaaien kan variëren van 10 tot 20 jaar - ze leven zelden meer.
• De vogels zijn meestal groen van kleur, maar de kleur van het verenpak is afhankelijk van het kakarik-ras. Meestal kunt u groene, gele en rode Nieuw-Zeelandse vogels vinden.
• Vogels onderscheiden zich door hun hyperactiviteit, die grote belangstelling van papegaailiefhebbers veroorzaakt.
• Er zijn kakariki in Nieuw-Zeeland en op eilanden in de buurt.
• Vanwege het feit dat vogels zelden hun vleugels gebruiken, brengen ze het grootste deel van hun tijd op de grond door. Vleugels die ze alleen nodig hebben in situaties van extreem levensbedreigend.
• Nieuw-Zeelandse papegaaien zijn erg nieuwsgierig en zitten bijna nooit stil.
• De woning van de vogel zelf wordt laag gemaakt vanaf de grond: meestal is het hol van bomen of de wortels van verschillende struiken.
• Zoals veel leden van de papegaaienfamilie, weten kakarik hoe te praten.

Het aantal van deze prachtige Nieuw-Zeelandse vogels wordt elk jaar kleiner, dus de soort wordt als bedreigd beschouwd. De reden voor dit - grootschalige ontbossing. Om de bevolking te redden, creëren mensen speciale kwekerijen voor het vee en fokken van kakarik. De omstandigheden in hen zijn dicht bij de wildernis, dus de vogels voelen niet eens het verschil.

Degenen die ten minste eenmaal papegaaien in hun huis hebben gehouden, weten dat het veel moeilijker is om hen te onderscheiden op basis van geslacht dan onze gewone huisdieren, bijvoorbeeld katten of honden.

Er is een mening dat het bepalen van het geslacht van kakarik vrij eenvoudig is. Mannetjes van vogels verschillen in grootte van vrouwtjes. Hetzelfde kan gezegd worden over het gewicht: de kakarik-jongen is gemiddeld meer 20 g. De snavel en het hoofd van de man zijn groter dan die van de vrouwtjes.

Eigenaren van deze vogelsoorten benadrukken dat mannetjes erg luidruchtig en overdreven actief zijn, wat niet het geval is bij vrouwtjes. Meestal zijn de laatste meer gebalanceerd en minder mobiel.

Als je een papegaai wilt kopen die goed kan praten, dan is het aan te raden om de voorkeur te geven aan kakarik-mannetjes. Vrouwtjes zijn niet in staat om succesvolle resultaten te laten zien in gespreksvaardigheden, omdat ze niet het nodige doorzettingsvermogen hebben en minder nieuwsgierig zijn dan de mannen.

Als het moeilijk is om het geslacht te bepalen, is het het beste om het van een specialist te krijgen. Bevederde kakariki verschillen niet alleen extern, maar ook intern, en hiermee moet rekening worden gehouden bij de aanschaf ervan. Er zijn verschillende basisprincipes voor het onderscheiden van het geslacht van papegaaien. We zullen hieronder over hen praten.

• Zoals eerder vermeld, kun je het geslacht van vogels bepalen door hun grootte te vergelijken. Om deze reden wordt het niet aanbevolen om een ​​vogel te kopen, als deze in een enkele kopie in de winkel is, omdat de vloer in dergelijke omstandigheden erg moeilijk te installeren is.Dankzij de vergelijking kun je het geslacht van vogels bepalen.
• Bij het kiezen van een papegaai kun je ook een afweging maken. In dit geval moet u weten dat het minimumgewicht van mannen 80 g is en vrouwen 60.
• Geslacht wordt bepaald door de grootte van het hoofd. Bij mannen is het meerdere malen groter.
• Onderscheid vrouwen en mannen in maatbek. Mannetjes kakariki hebben een snavel veel breder en groter. Bij vrouwen, boven de snavel, is er een langwerpige vlek die de achterhoofdsknobbel kan bereiken.
• Bepaald door het geslacht van vogels door hun gedrag: mannen zijn superieur aan vrouwen in hun activiteit.
• Kleur van het hoornvlies. Bij vrouwelijke vogels heeft het een corporale kleur en bij de mannelijke helft van kakarika's is het donkerblauw.

Nieuw-Zeelandse papegaaien zijn onderverdeeld in vier hoofdvariëteiten, die elk hun eigen individuele kenmerken hebben, daarom zijn dergelijke papegaaien uiterlijk gemakkelijk te onderscheiden.

• Rode kakarik. De aanwezigheid van groen verenkleed is kenmerkend voor deze soort van de Nieuw-Zeelandse vogel. De staart van de papegaai heeft een rijke blauwe tint. De vogel heeft ook een rand op grote veren. Dergelijke personen ontvingen hun naam vanwege de aanwezigheid van een rode strook tussen de ogen, die een horizontale oriëntatie heeft.

Ook de kroon van de vogel is geschilderd in frambozenkleur. De snavel van een papegaai heeft een grijze kleur waarvan de punt veel donkerder is dan het hoofdgedeelte. Veel vertegenwoordigers van deze soort hebben niet alleen felgroene kleuren - een van de belangrijkste variaties wordt ook beschouwd als geel verenkleed, bedekt met verzadigde kleine rode vlekken.

• Gele kakarik. Het verenpak van deze soort heeft een groene kleur. Het voorste deel is vaak rood en de overhead is geel. Er zijn ook kleine rode vlekken boven de staart aan de achterkant van het lichaam. De snavel van yellowstone heeft een lichtblauwe tint, de punt is zwart geverfd.

• Mountain kakarik. Deze soort flightless papegaaien uit Nieuw-Zeeland heeft een rijk groen verenkleed. Het buikgedeelte van het lichaam is geschilderd in kalkkleur. Het voorste deel heeft een karakteristieke rode tint. De snavel van bergpapegaaien is grijs met blauwachtige tinten.

• Antipodskiy kakarik. Het hoofdkleed van deze soort Nieuw-Zeelandse vogels is groen gekleurd, met geelachtige tinten in het abdominale gebied. Het overwing is gekleurde lila. De snavel van anti-pod vogels heeft een karakteristieke grijze kleur, die vloeiend verandert in zwarte kleur aan de punt. Veren zijn ook grijs geverfd.

Zoals met elk huisdier, heeft kakarik het nodig in een bepaalde zorg.

• Hoge luchtvochtigheid.
• De gemiddelde temperatuur is ongeveer 17 graden Celsius. De hittevogels zijn extreem negatief. Temperatuurveranderingen hebben ook een slecht effect op de gezondheid van de vogel.
• Nieuw-Zeelandse vogels moeten worden beschermd tegen tocht.
• Het is noodzakelijk om veel tijd te besteden aan vogels, met ze te spelen en speelgoed te verwennen.

Als u de basisaanbevelingen kent, kunt u een plaats voor vogels regelen. In het wild leven vogels in nesten of holtes van bomen, maar thuis is het aan te raden om kakarika's in een kooi te houden en je moet regelmatig voor de vogels zorgen.

De kooi voor de inhoud van de papegaai moet groot van formaat zijn. Dit geldt voor zowel de hoogte van de structuur als het vloeroppervlak. Met dergelijke criteria moet rekening worden gehouden, omdat de vogel het grootste deel van zijn tijd op de grond doorbrengt.

Gezien deze parameters kunnen we concluderen dat kakariki een volière moet installeren. Het is noodzakelijk dat de kamer goed verlicht en warm is. Er moet voldoende ruimte zijn in een kooi van dit type, omdat Nieuw-Zeelandse papegaaien actieve en rusteloze vogels zijn.

Vergeet niet over de plaatsing in de kooi van de feeder en drinkbak.Voor een hoge luchtvochtigheid in de volière kunt u een kleine container met water installeren. Tijdens het stookseizoen moet u de luchtvochtigheid controleren, omdat in deze periode de lucht in het huis droog is.

Zorg is een zorgvuldige vogelobservatie. Ze moeten worden beschermd tegen traumatische objecten in het huis, omdat kakariki, in tegenstelling tot veel vertegenwoordigers van papegaaien, het instinct van zelfbehoud worden onthouden.

De volière waarin de gevederde vogel leeft, moet minstens één keer per week worden schoongemaakt. Van tijd tot tijd is het noodzakelijk om de papegaai-feeders schoon te maken.

Voor een Nieuw-Zeelandse papegaai wordt aangeraden om het juiste dieet te maken. Er is niets moeilijks in dit proces. Voed de vogel om zacht te voeden in zijn structuur. Ze vormen 1/3 van het gevederde rantsoen.

Vogels eten ook gierst of haver. Porties moeten niet groot zijn. Rollen hebben vitamines nodig en verzadigen het lichaam met mineralen, dus van tijd tot tijd moet je voedingssupplementen gebruiken tijdens het voeden. Sepia of krijt kunnen als dergelijke vitaminen worden gebruikt. Zand wordt soms ook toegevoegd.

Vetvoer betekent de opname in de voeding van verschillende soorten groenten en fruit. Het wordt ook aanbevolen om voorkeur te geven aan greens en verschillende bessenculturen. Onder de variëteit kunnen de optimale componenten voor het dieet van pluimvee worden geselecteerd:

• kiwi;
• wortelen;
• perziken;
• selderij;
• abrikozen;
• druiven;
• appels;
• Chinese kool;
• peren.

Als je een kakarik nodig hebt, moet je begrijpen dat het bijna onmogelijk is om een ​​intelligente en gehoorzame huisdier tegelijk te krijgen. Want deze vogel heeft veel nodig om te leren.

Een andere moeilijkheid bij het kopen van een tropisch huisdier is dat het niet bedoeld is voor onderhoud thuis. Kakarik leeft in de jungle in kuddes. Om deze reden kan de periode van aanpassing aan nieuwe omstandigheden lang aanhouden. In dit geval heeft de vogel de steun van een nieuwe gastheer nodig.

Om de gevederde aan de handen te laten wennen, moeten de nodige acties in fasen worden uitgevoerd.

• Het wordt aanbevolen om regelmatig wat tijd door te brengen in de buurt van de kooi. In eerste instantie moet dit dagelijks worden gedaan. De papegaai zal dus niet langer bang zijn voor nieuwe eigenaren en het niveau van vertrouwen zal toenemen. Het belangrijkste is om de vogel te laten zien dat de man een vriend voor hem is en op geen enkele manier een vijand.
• De tweede fase is om Kakarikov aan menselijke handen te verslavend. Om dit te doen, moet je wat tijd doorbrengen in de buurt van de volière, maar daarnaast de handen naar de papegaai duwen en ze in de buurt houden - zodat de vogel snel kan wennen aan de handen van de eigenaar.
• De derde fase omvat de herhaling van de acties van de voorgaande fasen. en een papegaai uitdagen met verschillende lekkernijen. Na enige tijd zullen de gevederde handen wennen en zullen ze helemaal niet bang voor hen zijn.
• Nadat de papegaai aan de man gewend was geraakt, U kunt verschillende spellen toevoegen. Kakariki zijn dol op speelgoed - het is niet nodig om ze te kopen, omdat je eenvoudige ontwerpen kunt maken om de vogel zelf te onderhouden. Regelmatig kietelen zal al een enorme hoeveelheid positieve emoties in een gevederde huisdier veroorzaken.
• In de laatste fase wordt de papegaai geleerd om op de vinger van de meester te zitten.

Rollen zijn onderhevig aan het fokproces op de leeftijd van één. Het wordt sterk afgeraden om met elkaar te kruisen zoals soorten met gele en rode huid, Nieuw-Zeelandse papegaaien.

Het fokken van kakarikov thuis levert niet veel problemen op, behalve enkele nuances. Deze vogels zijn bijvoorbeeld erg kieskeurig in het kiezen van een partner. Nadat een vrouw en een mannetje in een kooi zijn geplaatst, ontstaat er niet meteen sympathie - dit proces kan enkele dagen duren.Na verloop van tijd kan er zelfs geen sympathie ontstaan. In dit geval moet je een andere papegaai oppikken.

Als er sympathie is, zorgen de papegaaien in een redelijk zoete vorm voor elkaar en hebben ze tekenen van aandacht. In dit geval, de vogels water elkaar met water uit hun bek en helpen bij het reinigen van de vleugels.

Nadat de sympathie is getoond, is het noodzakelijk om een ​​huis te beginnen voorbereiden voor de vogels. Het vrouwtje legt meerdere dagen eieren, en in totaal duurt dit proces niet langer dan drie dagen. De incubatieperiode duurt gemiddeld ongeveer 3 weken.

Terwijl de vrouwelijke kakarika de eieren uitbroedt, zorgt het mannetje voor de juiste zorg voor haar. Na drie dagen komen de kuikens uit de eieren. Pasgeboren papegaaien hebben geen verenkleed. Ze worden ook blind geboren en krijgen de gelegenheid om pas na tien dagen te zien.

Een maand later verschijnen de kuikens in verenkleed. Ze voeden zich met maïswormen en eiervoer. Voedsel wordt verkregen uit de bek van de moeder.

Na veertig dagen na de geboorte kunnen de kuikens zich al voeden en leven zonder hun ouders, maar de volwassen papegaaien zorgen voor nog ongeveer 14 dagen langer. Na twee maanden worden de kuikens volledig onafhankelijk.

Gedurende deze periode moet je goed op papegaaien letten, want volwassen vogels kunnen hun nakomelingen nadien agressief behandelen. Op het eerste verzoek is het het beste om ze in verschillende omgevingen te verspreiden.

Op internet kun je veel reviews vinden over deze vogelsoort. Velen zeggen dat het beter is om sierplanten weg te houden van papegaaien, omdat het voor kakarik een smakelijk hapje is. Vanwege de overdreven liefde voor sierplanten, zijn de eigenaren van tropische vogels beter af als ze planten met giftige stoffen in hun structuur krijgen, anders kan het de gevederde vriend ernstig schaden.

Internetgebruikers wijzen er ook op dat het voedsel van een papegaai op geen enkele manier met hitte behandeld mag worden, wat slecht is voor de Nieuw-Zeelandse vogel. Hun dieet wordt aanbevolen om te verzadigen met groen en granen. Ook speciale voorkeur geeft kakariki noten.

Nieuw-Zeelandse papegaaien voelen zich goed in een tropisch klimaat, dus ze kunnen zich niet aanpassen aan de huisomstandigheden.

Vanwege de rusteloosheid van de papegaai, is het water in de drinkpot vaak vervuild, daarom wordt aanbevolen om het water minstens tweemaal per dag te verversen.

Over kakarikah kun je veel positieve feedback vinden. De belangrijkste onderhoudsproblemen komen tot uiting in hun rusteloosheid. Om deze reden moet je in de beginfase geduldig zijn.

Veel eigenaren van vederachtige huisdieren zeggen ook dat het nodig is om Nieuw-Zeelandse vogels van fokkers te kopen.

Een verhaal over kakarikah - zie de volgende video.