Picardische herdershonden: beschrijving van het ras en de omstandigheden van honden

Picardy Shepherd Dog behoort tot de groep Franse herdershonden. Het is een vriendelijk en toegewijd dier, houdt van kinderen en ervaart een sterke gehechtheid aan een persoon die wordt herkend als de eigenaar. Vertegenwoordigers van het ras zijn grote wachters en metgezellen. Maar dit huisdier is niet geschikt voor elke eigenaar, dus u moet de functies ervan verkennen.

In Frankrijk werd de soort gefokt bij het kruisen van Franse herderrassen van briards en beaucerona, maar volgens andere bronnen werden Picardiërs gefokt door Belgische herders te fokken met het Nederlands. Op het moment van de wereld is het aantal van deze dieren 4300 individuen. Ze leven voornamelijk in Frankrijk, maar zijn ook te vinden in Canada en de Verenigde Staten.

Karakteristieke kenmerken van het uiterlijk van het dier:

• gemiddelde lichaamslengte;
• gespierd, iets langwerpig lichaam, maar niet zonder elegantie;
• mannelijke groei 60-65 cm, vrouwen kunnen zowel lager als hoger zijn dan mannen: 56-67 cm;
• het gewicht van een volwassen hond varieert van 22 tot 33 kg;
• het dier heeft een vrij groot hoofd met een brede schedel, medium jukbeenderen, een voorhoofd, waarlangs een bijna onmerkbare band loopt, waardoor hij er vlak uitziet;
• de hond heeft een rechte neus, een matige lengte van de baard en snor, droge samengedrukte lippen en een schaargebit;
• ogen zijn meestal donker, van gemiddelde grootte;
• de oren zijn niet erg groot, hoog aangezet, met afgeronde toppen, 10 cm lang en meestal in een verhoogde toestand;
• de nek is sterk en gespierd, de borst is breder dan de schofthoogte;
• de ledematen zijn vrij lang, gespierd en de poten zijn kort, afgerond in vorm met donkere sterke klauwen en stijve kussens.

De lengte van het haar is 4 cm in het gebied van de snuit, op het lichaam is het 6 cm, inclusief de staart hangende of gebogen aan het eind. De standaard biedt de volgende kleuren:

• grijs;
• grijs met roest;
• grijs met zwart;
• grijsblauw;
• fawn.

Vlekken op vingers en borst zijn acceptabel. Witte vlekken van grote afmetingen verminderen de waarde van individuen. Vanwege de ruige wol verliest de hond in sierlijkheid, maar dit weerhoudt het er niet van om in zijn eigen gracieuze, energieke en sportieve creatie te blijven, wat de voorkeur heeft van veel liefhebbers van deze dieren.

De herdershond bezit aangeboren vaardigheden van de bewaker, kent zijn territorium goed en is klaar om hem onbevreesd te verdedigen. Ondanks het aandeel van koppigheid en een zekere mate van onafhankelijkheid, wordt haar gedrag gekenmerkt door evenwicht, gebrek aan agressie, gezelligheid, daarom een lange scheiding van de meester kan leiden tot depressie en depressie. Picardische herdershonden hebben geen vertrouwen in vreemden, maar ze zijn dol op familieleden, vooral kinderen.

Franse herdershonden hebben een sterke immuniteit, waardoor ze vele ziektes kunnen voorkomen die worden veroorzaakt door bacteriën en virussen. Ze hebben echter een aantal genetische pathologieën en erfelijke aanleg geïdentificeerd die, met onzorgvuldige zorg, zulke ziekten kunnen uitlokken als:

• verminderde visuele functie: cataract, resterende embryonale membraan van de ogen, degeneratieve veranderingen in de retina, retinale disfunctie als gevolg van meerdere laesies (multifocale retinopathie);
• ziekten van het endocriene systeem, in het bijzonder een functionele afname van schildklierafscheiding, ontsteking van een orgaan van auto-immuunziektetiologie;
• aangeboren dislocatie van het heupgewricht, waardoor het risico op dislocatie van de heupkop toeneemt;
• soms zijn er hart- en vaatziekten.

Vrouwen lijden vaak aan veranderingen in hormonale niveaus, waardoor er problemen zijn met de vruchtbaarheid. Distiichiasis kan worden toegeschreven aan onschadelijke aangeboren afwijkingen - een extra tweede rij wimpers die de gezondheid niet schaadt.

Jongeren tot een jaar moeten bij voorkeur worden beschermd tegen onderkoeling en tocht die ziekte kan veroorzaken. Maar hoe ouder het dier, hoe minder waarschijnlijk het is dat het ernstig ziek zal worden. In goede omstandigheden kunnen vertegenwoordigers van het Picardisch ras leven van 13 tot 15 jaar.

Ondanks het feit dat, historisch gezien, een hond is aangepast aan een vrij dorpsleven, passen de Picardische herders zich gemakkelijk aan de stedelijke leefomstandigheden aan als de eigenaar zijn actieve vrije tijd en wandelingen organiseert. Denk hier aan voordat je de puppy het huis induikt: een dier is erg energiek en als zijn behoefte aan beweging niet bevredigd is, kan het dingen en meubels bederven. Volwassen individuen gedragen zich rustiger en kunnen urenlang rustig wachten op de gastheer.

Maar wandelen en bewegen zijn niet de hele lijst met vereisten voor de inhoud: de hond heeft psycho-emotionele communicatie nodig. Ook houden Picardiërs ervan om te zwemmen, rond te rennen met een persoon, lang te spelen of interessante taken voor hen uit te voeren, en hiermee moet ook rekening worden gehouden. Er zijn nog andere belangrijke punten in de verzorging van dieren.

• Dagelijkse kammen. Hondenwol is onderhevig aan klitten en de vorming van matten. Bij seizoensgebonden rui neemt de hoeveelheid uitvallend haar licht toe. Tegelijkertijd is het niet nodig om een ​​huisdier te knippen.
• Herdershonden moeten regelmatig hun klauwen knippen, vooral als het niet voldoende beweegt en niet afbreekt.
• Indien nodig worden de oren van het dier schoongemaakt. Ogen afvegen met speciale verbindingen om ontstekingen te voorkomen die worden veroorzaakt door het binnendringen van deeltjes stof, vuil of microben.
• Poets je tanden en verwijder wijnsteen De Picardische herder kan alleen zijn of door het kantoor van de dierenarts te bezoeken. Voor thuisgebruik zijn speciale schoonmaakproducten te koop: sprays en pasta's, bijvoorbeeld Tropiclin op basis van natuurlijke planten.

Herdershonden worden slechts zelden gebaad als het haar sterk vervuild is: ongeveer eenmaal per 3 maanden. Vaker kunt u droge shampoo gebruiken. We moeten hulde brengen aan het ras: de vacht van de hond stoot geen sterke eigenaardige geur uit, omdat de huid en haarstaven van het dier een minimale hoeveelheid natuurlijk vet bevatten.

Helaas, zelfs het meest ruime appartement zal de plaats van de hond in de openlucht in de volière niet kunnen vervangen, wat beter is voor zowel de herdershond als de eigenaar. Dieren voelen zich echter goed in de stad, op voorwaarde dat de eigenaar voortdurend aandacht aan hen besteedt.

De eetgewoonten zijn te wijten aan het feit dat een gehoorzame en pretentieloze hond selectief kan zijn met betrekking tot voedsel. Het is het beste om haar dagelijks menu te kiezen, in overleg met de dierenarts. Regels om te volgen:

• voeding houdt dezelfde uren in, puppy's tot 3 maanden krijgen 4 keer per dag voedsel, tot 7 maanden - 3 keer, volwassenen worden twee keer per dag gevoerd;
• het grootste deel van het dieet bestaat uit gekookt vlees, zeevis;
• zo ook moet het dier rijst en havermout worden gegeven, gekookt in bouillon;
• groenten (wortels, kool, bieten en groenten) worden gemalen en vers toegevoegd (ten minste 120 g per dag).

Voedingssupplementen zoals visolie, calcium, gist, vloeibare vitamines zijn ook nodig. Puppy's geven gecalcineerde kwark. U kunt de herdershond en kant-en-klaar hoogwaardig voedsel van bekende fabrikanten geven, die al alle belangrijke ingrediënten voor het dier bevatten. Wanneer een hond aan zijn dieet en bepaalde menu gewend raakt, komen voedingsproblemen meestal niet meer voor in de toekomst. Daarom moet dit aspect aandacht krijgen terwijl het huisdier op puppy leeftijd is.

Over de kenmerken van dit hondenras, zie hieronder.