Herdershond kleuren

Herdershond - een hond die perfect is aangepast voor het leven in de metropool. Ze kan een werkhond zijn en kan als een metgezel in een appartement worden gehouden. Toewijding, hulpvaardigheid, gehoorzaamheid - dit zijn allemaal eigenschappen van een raszuivere herder.

En natuurlijk wil elke hondenliefhebber eigenaar worden van een echte vertegenwoordiger van het ras die voldoet aan de normen. Per slot van rekening manifesteren deze individuen de beste kwaliteiten. Het is mogelijk om te bepalen of de standaard bij de kleur van het huisdier hoort.

De kleur van deze honden wordt bepaald door drie genen: a is zwart, aw is gezoneerd en zwart is zwart. Alle andere kleuropties worden gevormd als resultaat van een mutatie. In het geval van een significante afwijking van de kleur van een individu wordt afgewezen.

Veel werken over de genetica van herdershonden gemaakt door Malcolm B. Willis. Hij wijst daar op verschillen in kleur hangen af ​​van de aanwezigheid van pigment - melanine, dat aanwezig kan zijn in de vorm van eumelanine en pheomelanine. Eumelanine veroorzaakt de vorming van zwarte of donkerbruine wol bij herdershonden en pheomelanine beïnvloedt de ontwikkeling van gele of roodachtige kleuring.

Naast de kleur wordt, wanneer het individu is opgenomen in de rasstandaard, ook rekening gehouden met het type dekking. Het kan zijn korthaar of langharige honden. Het is onmogelijk om van tevoren te voorspellen welke lengte het dier zal hebben, maar na een paar vervellingen zal de lengte van de dekking duidelijk worden. Het is onmogelijk om twee individuen met verschillende soorten wol te kruisen. De waardevolle spullen zijn de "Duitsers" die een rijke donkere neus en een vage grijze schaduw van ondervacht hebben.

De standaard bevat vier opties voor acceptabele kleuren voor honden van het gepresenteerde ras.

De meest voorkomende kleur. Dit is de traditionele versie, hoewel in hun werkkwaliteiten dergelijke honden inferieur zijn aan sommige andere exemplaren. Tegenover de kleur wordt verstaan ​​de betekenis de aanwezigheid van een groot donker gebied in de vorm van een V-vormige mantel aan de achterkant, die naar de zijkanten valt naar de ellebogen. Wijs zwarte, grijze en zwarte varianten van zwarte kleur toe.

Ook deze optiekleur kan worden onderverdeeld in diepe en verzwakte cheprak. Het opgehelderde gebied wordt tan genoemd, het kan rood, bruin, grijs of geel zijn. Kleurverzadiging kan variëren. Voor dergelijke honden wordt gekenmerkt door een donker masker op het gezicht.

In dit geval kan de borst volledig zwart, gedeeltelijk zwart of zwart wol zijn. Elk zwart of tan individu heeft een individueel patroon van deze gebieden.

Het is deze kleur met de oudste voorouders van Duitse herders. Elk haar van wol is geverfd in verschillende tinten, die in de volgende volgorde gaan:

• de plot is helder;
• zwart;
• geel of bruin;
• zwart.

Verschillende combinaties en kleurverzadiging bepalen het type kleur, slechts twee van hen - zone-grijs (wolf) en zon-rood. In het eerste geval, grijs en donker grijze tinten en een witachtige ondervacht de overhand. Een onderscheidend kenmerk van zonar-rode honden is de aanwezigheid van de zwarte, zwarte en rode gebieden met het behoud van de lichte schaduw en het ringvormige ontwerp van het haar.

Het gen dat inherent is aan honden met zonar-kleur is dominant. Dit betekent dat de pups bij het mixen van twee verschillende strepen zeker zo'n kleur krijgen. Deze kleur heeft zijn populariteit verloren na actieve fokken van honden van zwarte kleur, hoewel het dieren zijn met zonary type wol die enkele voordelen hebben:

• deze individuen zijn superieur aan andere herdershonden in hun werkende kwaliteiten;
• Dit is de meest succesvolle optie om pigmentatie tijdens het fokken te verbeteren;
• van de zona-grijze individuen zijn er geen langharige jongeren.

Dit type wordt gekenmerkt door zwart glanzende wol zonder andere tinten. Dit is een zeer zeldzame kleur, slechts 0,1% van de "Duitsers" heeft een zwarte vacht. Meestal worden vertegenwoordigers van de zwarte variëteit gebruikt als werkhonden, ze nemen praktisch niet deel aan tentoonstellingen.

Een dergelijke puppy krijgen is alleen mogelijk door twee van dezelfde schapenhonden te kruisen. Het feit is dat als zwart slechts één van de ouders is, de genen van zijn partner de overhand krijgen in de kleur van het kalf, omdat zwart een recessieve kleur is bij het fokken van herdershonden. Dergelijke honden worden zeer gewaardeerd.

Nog zeldzamere kleurenopties. Dit pak ziet er als volgt uit: de primaire kleur is zwart en de kleur is gevormd op de jukbeenderen en wenkbrauwen, op de borst, op de benen, onder de staart. De kleur in sommige gevallen kan worden vergeleken met de kleur van Doberman's wol. Zwart en tan-exemplaren worden alleen voor service gebruikt. Deze optie wordt niet altijd als een afzonderlijke kleur beschouwd, omdat deze is afgeleid van andere tinten.

Zulke individuen kunnen worden geclassificeerd in honden met een verdonkerde, verzwakte kleur en met kleuren zoals Doberman. In het eerste geval wordt de pup bijna zwart geboren, maar onder de staart zie je een grijs, rood of fawn gebied, evenals vlekken op de benen. De kleur van een volwassen persoon lijkt alleen op een zwarte donkerdere schaduw.

Welpen met een verzwakte huid worden volledig zwart geboren, maar met hun leeftijd ervaren ze de vorming van een bruine of gele ondervacht, lichte plekken op de poten - deze tekens vormen een mooie, indrukwekkende kleur. De overerving van deze kleur is echter zeer onstabiel, het leidt tot een verzwakking van de pigmentatie bij de jongeren. Zelfs als je zo'n persoon kruist met een donkere partner, zullen de nakomelingen aanzienlijk lichter zijn.

In het derde geval wordt de kleur Doberman genoemd, wanneer het dier grijze of gele uniforme gebieden op de poten, op de borst, onder het strottenhoofd heeft. Lichte bogen kijken boven de wenkbrauwen en op jukbeenderen, het masker is vaak erg slecht gedefinieerd.

De onderstaande kleurenopties zijn zeldzaam en gerelateerd aan het huwelijk. Dergelijke honden kunnen niet worden gefokt en ook niet worden verzonden om deel te nemen aan de tentoonstelling. Dergelijke puppy's blijven echter even loyaal en gehoorzaam van aard, daarom worden niet-standaard honden als metgezellen getoond.

• wit. Het uiterlijk van een witte welp is mogelijk als beide ouders een recessief gen binnendringen dat verantwoordelijk is voor de kleur van de vacht. Deze herdershonden behoren niet tot albino's, ze hebben dezelfde zwarte neus, ogen en klauwen, zoals bij mensen die toegelaten zijn tot de standaard.
• Red. Ze zien er spectaculair uit, maar worden niet als standaard herkend. Tegelijkertijd is een roodbruine of zone-rode kleur toegestaan.
• Gray. Deze kleur wordt bereikt in het geval van verzwakking van het gen dat verantwoordelijk is voor de zwarte kleur. Soms wordt grijze herder blauw genoemd.
• Golden. Dieren, gouden genaamd, hebben een lichte bontjas. Deze ongewone schaduw wordt gevormd door de aanwezigheid van een bepaald pigment.
• gevlekt. De vacht van deze personen heeft talloze pigmentvlekken over het hele lichaam, de vlekken zijn op een chaotische manier gerangschikt op alle delen van het lichaam. Meestal zijn vlekkerige mestiezen of bastaarden.
• Chaly. Zo'n kleurende hond kan door ouderdom worden.Hoe ouder de hond wordt, hoe meer grijs haar op de haarlijn verschijnt. Wanneer de grijze haren het grootste deel van het lichaam bedekken, kun je de kleur chaly noemen.

Veel hondenfokkers willen eigenaar worden van een unieke kleur Shepherd, maar voordat je zo'n huisdier krijgt, is het de moeite waard eraan te denken dat speciale vachtkleur wordt niet standaard herkend. Als de hond uitsluitend als vriend nodig is, is een hond van een niet-standaard pak of een halfbloed redelijk geschikt voor dit doel.

De volgende video vertelt je over de soorten kleuren Shepherd.