Alles over Duitse herders

De Duitse herder is een van de meest populaire hondenrassen. Elke eigenaar moet alles weten over de vertegenwoordigers van dit ras om hun gedrag, karakter en de basis voor een goede opvoeding te begrijpen.

Het ras Duitse herder verscheen in een zeer korte tijd. Het duurde ongeveer honderd jaar voordat deze honden heel populair werden.

De exacte oorsprong van dit ras is onbekend. Sommigen suggereren dat de afstammeling van honden de Indiase wolf was, die enkele eeuwen geleden in West-Europa leefde. Van dit dier bleek later een bronzen hond te zijn. Dit is een beest dat het bloed van huisdieren en wilde dieren mengt. Bronzen hond leefde in het vierde millennium voor Christus.

Later verschenen de honden van de herder, die door de mens werden gedomesticeerd. Het ras heette Hovawart. Het bestond 2-4 eeuwen geleden. Toen begonnen de honden te verschijnen, die ze herdershonden noemden. Maar deze vertegenwoordigers waren niet vergelijkbaar met het officiële ras, dat momenteel bekend is.

De geschiedenis van het woord 'herder' wordt geassocieerd met het woord 'schapen'. Herdershonden werden honden genoemd die zich bezighielden met het bewaken van schaapskooien. Schäferhund - herdershond of herder, vertaald als "de hond die de kudde beschermt." Dit suggereert dat de oorsprong van het woord direct verband hield met het werk van hoektanden. Eerder had Duitsland een groot aantal weiden waarop kuddes schapen graasden. Iemand noemde de herdersherders herdershonden, en vervolgens bleef het woord hangen.

In de 17e eeuw werden vermeldingen van dergelijke honden ontdekt. Er stond dat er volgens de wetten van de West-Duitse Aleman-stam straf werd ingevoerd voor het doden van herdershonden. Omdat in de 18e eeuw de veeteelt zich actief ontwikkelde in Duitsland, waren krachtige honden nodig om de kudde te beschermen, die de kudde kon besturen. Herdershonden werden in die tijd zeer gewaardeerd, dus er was een mode voor het fokken van rassen die werkkwaliteiten hebben. In die tijd keek niemand naar de uiterlijke kenmerken en de weergegeven honden konden heel verschillend van elkaar zijn.

Het fokproces was commercieel van aard en ging niet vergezeld van bepaalde vereisten in de norm. Even later verschenen twee kennels, waar herders werden gefokt - Thüringen en Württemberg. Dit zijn de meest bekende kennels, maar ze fokten honden in heel Duitsland.

In deze kwekerijen hebben dieren hun eigen kenmerken gekregen. Thüringse individuen bezaten de volgende kwaliteiten:

• gemiddelde hoogte;
• wolfskleur;
• ringvormige staart;
• scherpe oren.

In 1882 werden herdershonden voor het eerst geïntroduceerd als Duits. Dit waren twee mannen Kiras en Grafe, die een lichtgrijze kleur hadden. Dieren hebben hun mensen beroerd gemaakt, dus de hondenfokkers begonnen na te denken over fokken. Dankzij de Thüringer kwekerij verschenen er individuen in de wereld die de voorouders van het ras werden.In de toekomst gaf het teefje Prima met een hond Pollux, vergelijkbaar in kleur met wolven, geboorte aan puppy's die deelnamen aan tentoonstellingen.

In 1891 verscheen een gemeenschap waar kenners van de "Duitsers" zich verzamelden. Het duurde een korte tijd, maar het lukte om andere mensen te interesseren. De formatie van de eerste standaard van de Duitse Herdershond vond plaats in deze vereniging. Dankzij het werk van een van de organisatoren van de gemeenschap, die bezig was met fokken, werden belangrijke successen van het ras bewaard.

In 1899 begon de geschiedenis van de Duitse herder. Op dit punt zag Max von Stephanitz (een gepensioneerde officier) een persoon die in staat was om alle positieve eigenschappen van het ras te vangen. De officier kocht een hond voor zichzelf en gaf hem de bijnaam Horand von Grafard. Deze hond werd gebruikt voor het fokken in de belangrijkste gemeenschap voor de "Duitsers".

Max leerde bij de dierenarts. Al sinds zijn kindertijd kijkt hij naar de herdershonden die de kudden schapen hebben gadegeslagen. Hij wilde de perfecte hond creëren, die de beste vertegenwoordiger zou zijn onder de viervoeters. Toen Max ontslag nam, begon hij te fokken en nam de nieuwe baan serieus. Dankzij hem werd de bond gevormd tot eigenaren van de 'Duitsers'. Max von Stephanitz is de eerste persoon die niet probeerde de financiële voordelen te vinden van het fokken van een Duitse herder.

De verworven hond bezat in alle opzichten unieke eigenschappen en de eigenaar leidde elite individuen af. Om het resultaat te krijgen, selecteerde hij zorgvuldig de tak voor het fokken, reisde hij door het land om de juiste personen te vinden en werkte hij samen met de kinderdagverblijven. Na een eeuw zal zijn unie de meest indrukwekkende gemeenschap in zijn categorie worden. De gepensioneerde officier was in staat normen te ontwikkelen die een referentie werden.

In de 19e eeuw begon het aantal weiden af ​​te nemen en de behoefte aan herders verminderde. Daarom begon Max in 1901 de 'Duitsers' te promoten in militaire eenheden en civiele diensten. De honden begonnen te werken in de politie en het leger. Zo'n beweging kreeg een reactie vanwege het feit dat fokkers het temperament van dieren hebben bewerkt.

In 1925 hield de vakbond een conferentie, volgens welke fokkers besloten om te werken aan de terugkeer van normen. Fokkers kozen kampioenen van tentoonstellingen van verschillende jaren, en de man Claude von Boksberg werd de leider op het gebied van indicatoren. Hij is de grondlegger van de belangrijkste genetische takken. Deze hond is een scheidingslijn geworden tussen de goedgekeurde standaarden die eerder bestonden en in de toekomst aanwezig zullen zijn.

In 1904 werden Duitse herders naar Rusland gebracht. Ze werden gebruikt als verpleegsters tijdens de oorlog tussen Rusland en Japan. In 1908 heeft dit ras al deelgenomen aan wedstrijden tussen politiehonden.

In 1924 was de invoer van een partij dieren voor de grensdienst en de NKVD. Het was geen goed idee, aangezien het project werd geïntroduceerd op het moment dat de hondencrisis naar de USSR kwam. Het gebrek aan fatsoenlijke hondenfokkers, samen met slechte vertegenwoordigers en ongecontroleerde paring, maakte het niet mogelijk om de westerse standaard in het ras te bereiken.

Na de oorlog besloten ze om de "Duitsers" te gebruiken voor het Sovjetleger. Op dat moment was Duitsland echter ontoegankelijk voor Russische cynologen en alle manipulaties werden uitgevoerd met honden die bleven na de terugtrekking van de Duitse troepen. Cynologen hebben niet alleen monsters van slechte kwaliteit gezien, maar ook de negatieve houding van het Russische volk tegenover het woord "Duits". Ook beïnvloedde de rol van dieren in de straffende detachementen.

In 1946 werd het ras uitgeroepen tot Oost-Europese herder.Deze beslissing is genomen om een ​​specifieke relatie met de hond te voorkomen. Omdat zakelijk contact met Duitse hondenbehandelaars onmogelijk was, waren de getoonde rassen niet vergelijkbaar met Europese normen. De aanpassing van de standaard gebeurde pas in 1989.

In 1970 kwamen honden uit Duitsland. In hun uiterlijk bereikten ze de westerse normen niet, maar ze leken niet zo veel op Oost-Europese herdershonden. In 1980 waren de kosten van de 'Duitsers' lager en de Sovjet-cynologen waren in staat nieuwe vertegenwoordigers naar het land te halen. Met de hulp van kolossale arbeid konden hondentrainers een hondenras krijgen, dat momenteel de Duitse herder wordt genoemd.

Het populaire hondenras heeft veel positieve eigenschappen die iedereen die zo'n dier wil hebben, moet kennen.

De voordelen omvatten de volgende kenmerken.

• Hoog niveau van intelligentie.
• Herdershonden staan ​​bekend om hun goede leerontvankelijkheid. Ze leren gemakkelijk nieuwe oefeningen en kunnen op bijna alle trainingsgebieden worden opgeleid.
• Onvriendelijkheid samen met pretentieloosheid in relatie tot detentievoorwaarden. Dieren passen zich snel aan de nieuwe omgeving aan.
• Congenitale bewakingsvaardigheden.
• Non-omstreden. Een hond van dit ras zal niet op onredelijke tekenen van agressie jegens een vreemdeling vertonen en kan normaal overweg met dieren van andere soorten.
• Universele prestaties.
• Kracht, hoog uithoudingsvermogen.

Als het huisdier een competente opvoeding doorstaat, zal het zijn eigenaar behagen met conflictvrij gedrag en een evenwichtig karakter, waardoor hij niet alleen vriendelijk zal worden voor andere honden die met hem onder hetzelfde dak wonen, maar ook voor katten. Als de "Duitser" niet in gevaar is, zal hij nooit agressie tonen tegen kleine hondenrassen. In de tegenovergestelde situatie echter Shepherd zal toewijding tonen, zichzelf en hun dierbaren beschermen.

Onder de nadelen zijn de volgende kenmerken.

• Hoog niveau van activiteit.
• De Duitse herder heeft constant mentale en fysieke stress nodig. Ook moet het dier dagelijks lopen.
• Voor het trainen van een hond zijn trainingsvaardigheden vereist.
• Ras kan worden geplaatst in de categorie bijten, als we de regels van het onderwijs en de socialisatie van zijn trouwe viervoeter verwaarlozen.
• In een klein appartement zal het houden van een herder problematisch zijn.

Duitse Herdershonden zijn hypermobiele dieren die noodzakelijkerwijs open ruimtes nodig hebben, samen met lange wandelingen. Als u met uw huisdier loopt, moet u zich de lading herinneren. Mensen die voor dit ras kiezen, moeten bij elk weer klaar zijn om te lopen. Om deze reden worden de "Duitsers" geadviseerd aan mensen met een actieve levensstijl. Voor drukke mensen die weinig vrije tijd hebben, zal dit hondenras niet werken.

"Duits" kan niet leven zonder belasting. Een verveeld dier dat niet genoeg mentale belasting krijgt, wordt binnenkort oncontroleerbaar en agressief. Shepherd is geen hond die het grootste deel van zijn leven op de bank zal slapen. Ze moet constant iets doen en betrokken zijn.

Zo'n hond past niet bij een onervaren hondenkweker. Ze heeft een strikte, geduldige en competente aanpak nodig. De vierbenige vriend wordt vaak koppig en toont protest bij het implementeren van instructies. Wanneer de puberteit begint, als de eigenaar niet in staat was om zijn huisdier te socialiseren en het groot te brengen, kan het dier zijn superioriteit beginnen tonen en proberen een leidende positie in te nemen. Gehoorzame hond kan onbeheersbaar worden, wat niet alleen voor de eigenaar, maar ook voor anderen gevaarlijk is.

Aangezien honden actief en te energiek zijn, evenals grote, zijn ze niet geschikt om in een klein appartement te houden. Dit is een grote hond die ruimte nodig heeft. Dit betekent echter niet dat het niet thuis kan worden bewaard. Als het woongebied dit toelaat en de eigenaar tijd heeft voor lange wandelingen, Duitse herder zal zich goed voelen in het huis. Ideale omstandigheden voor onderhoud is een privéhuis met een volière uitgerust in de omgeving.

Er zijn verschillende soorten Duitse herders het verschil tussen hen zit in de uiterlijke kenmerken en karakteristieken van het temperament.

• De werklijn bevat de Belgische en Deense richtingen.. In deze regel zijn echter geen rassen opgenomen zoals de Belgische Mechelaar of Deense herdershond. Deze vertegenwoordigers zijn opgenomen voor sport en officiële evenementen. Lijnvertegenwoordigers worden vaak in de volgende richtingen gebruikt:
  • de politie;
  • militaire dienst;
  • zoek- en reddingsdienst;
  • zoekservice.

• Oost-Duitse lijn. Deze regel is gemaakt op basis van personen die zich na het einde van de Tweede Wereldoorlog in Oost-Duitsland bevonden. Ze hebben een goede conditie, een breed scala aan prestaties. Het kan worden opgemerkt de aanwezigheid van zware botten, een grote kop en een ernstige aard. Sommige leden van deze lijn zijn mogelijk bijzonder agressief.

• Slowaaks of Tsjechisch. Kweeklijnen vonden plaats in Tsjecho-Slowakije op basis van werkhonden. De voorloper van de richting is de Oost-Duitse heerser. Gekweekte dieren voor snel wandelen, zodat je de hoekige vorm van het lichaam kunt zien, samen met een langwerpig lichaam.

• Engels. Het komt voort uit de oude lijn, waarvan de vertegenwoordigers naar de eilanden van Groot-Brittannië werden gebracht voordat de naoorlogse Duitse individuen daar verschenen. De honden hadden massieve en zware botten, het lichaam was lang, de schouders waren mooi. Het karakter van individuen onderscheidde zich door zijn zachtheid en onbestendigheid.

• Wit Zwitsers. Witte kleur wordt beschouwd als het dominante verborgen gen. Als het zich manifesteert, zijn dergelijke vertegenwoordigers in een aantal landen onderworpen aan diskwalificatie. Er waren echter kenners van witte honden die probeerden deze lijn te herkennen. Dankzij hun inspanningen herkende FCI haar als een apart ras, dat nu de Swiss Shepherd wordt genoemd. In Noord-Amerika worden witte herdershonden nog steeds als Duits beschouwd of worden ze Amerikaanse witte herdershonden genoemd.

Honden worden gekenmerkt door een goed gebouwd, zacht karakter. Dit zijn grote dieren, in vergelijking met andere soorten kunnen ze worden gebruikt als geleidehond of geleidehond. Witte kleur heeft geen invloed op de gezondheid van honden en wordt niet als albinisme beschouwd.

• Panda. Deze lijn toont spontaan verschenen zwarte vlekken in de vorm van een placer op het gezicht. Deze lijn van "Duitsers" is een model van autosomale erfelijkheid van het stabiele type op basis van een enkel gen. Honden hebben een uitstekende lichaamssamenstelling en een stabiele psyche. Individuen hebben vrijwel geen fysiologische tekortkomingen.

• Herdershonden zonder masker. Ze zien eruit als eenvoudige herdershonden, maar zonder een zwart masker. Sommige personen kunnen punten van licht of een doffe kleur op de ledematen, borst of gezicht vertonen. Spots kunnen ook sable-kleuren of witte patronen weergeven.

• Shilonskaya herder. De ontwikkeling van de lijn vond plaats in Amerika, toen een verhoogde interesse zich begon te manifesteren aan de tentoonstelling individuen. In deze lijn probeerden ze de oorspronkelijke kwaliteiten van de typische "Duitsers" nieuw leven in te blazen. Om een ​​grotere hond te krijgen, hebben hondenkwekers de Alaskan Malamute verbonden met de Sharplanin-herdershond. Als resultaat van dit experiment werd een hond gepresenteerd, waarvan de hoogte op de schouders 30 cm was De hond kon de AKC niet passeren, maar werd erkend door het internationale registratiesysteem in Shiloh.

• Longhair lijn Het recessieve gen van lang haar bevindt zich in elke rij en kan zich vertonen in de rol van overmatig ruig haar in vergelijking met traditioneel haar. In Duitsland is lang haar een reden voor diskwalificatie. Vanwege dergelijke vereisten voor wol in Midden-Europa, begon deze lijn zich te ontwikkelen. Zulke honden konden niet worden geregistreerd, maar ze worden nog steeds gebruikt bij het fokken van herdershonden als herders en politieagenten.

• Royal. Deze regel is een voorbeeld waarin Amerikaanse hondenexperts probeerden grote mensen met lang haar te krijgen. Om grote honden te krijgen, namen Malamute en Akita deel aan het kruisen samen met andere soorten. De rasstandaard, erkend door ARBA, zorgt voor een sterke lichaamsbouw in combinatie met grote maten. Het dier wordt vaak gebruikt als een huisdier van het hele gezin of als begeleider om te wandelen. Het temperament van de individuen is zacht en volgzaam, daarom zijn ze niet geschikt voor service.

• Oud type. Het kenmerk van dit ras zorgt voor een hoogte van meer dan 30 cm bij de schoft en een gewicht van meer dan 100 pond. Ook aangenomen vlakke vlakke achterkant, mild temperament. De meeste vertegenwoordigers van deze line-up zijn langharig.

• Dwerg. Deze regel is geen verkleinde kopie van de traditionele "Duitsers", maar slechts een genetisch defect, dat een geringe hoogte wordt genoemd. Vanwege hem kunnen honden verschillende gezondheidsproblemen hebben. Dergelijke defecten kunnen zich in elk hondenras manifesteren, daarom worden dergelijke dieren waargenomen onder strikte controle van de dieren.

• Oud Duits. Dit zijn geboren herders die erg populair zijn in Duitsland. Verschillende kleuren en lengtes van haar zijn toegestaan.

"Duitsers" worden beschouwd als de meest intelligente en intelligente honden. In de internationale ranglijst van honden staan ​​ze op de derde plaats. Als je het probleem van de training op de juiste manier benadert, kun je een huisdier krijgen dat snel nieuwe vaardigheden leert en in staat is elke taak aan te pakken die voor andere rassen onmogelijk lijkt.Veelzijdigheid wordt gewaardeerd in het fokken van hondehonden. Dankzij een goed ontwikkelde intuïtie, samen met een scherp instinct en evenwicht, worden deze honden gewaardeerd als geleidehonden.

De hoge intelligentie van dit ras is niet gecombineerd met het verlangen onafhankelijk of eigenwijs te zijn. De Duitse herder is blij om verschillende spellen te spelen, oefeningen te leren en kennis te maken met nieuwe gebieden. "Duitsers" houden niet van eenzaamheid, maar hij kan geduldig op zijn eigenaar wachten. Om de hond een goed gevoel te geven het vereist constante belastingen in de vorm van spellen en lange wandelingen. Ook dergelijke huisdieren hebben een menselijke samenleving nodig.

Het aangeboren instinct voor instandhouding is een van de belangrijkste kenmerken van dit ras. Om deze reden zijn honden op hun hoede voor vreemden, maar vertonen ze geen agressieve houding. Loyaliteit aan je familie is ook een belangrijk kenmerk. Het dier is klaar om het leven te offeren om zijn eigenaar te beschermen. Het reageert onmiddellijk en adequaat op elke manifestatie van gevaar.

Kinderen voor de 'Duitsers' zijn vrienden, en ze spelen graag met ze. U moet het kind echter niet alleen laten met de hond, omdat het huisdier niet altijd in staat is om de sterkte en afmetingen ervan te beoordelen. De Duitse herder zal jaloers op het eigendom en bezittingen van de eigenaar waken. Als bodyguard toonden dergelijke honden zich op een goed niveau.

Grudge is niet inherent aan herdershonden, dus ze zijn niet in staat om iets uit wrok te doen, zelfs als ze zeer beledigd zijn. "Duits" is een gevoelige, oprechte en nobele vriend die een goede metgezel zal zijn. Sommige individuen kunnen verschillen in koppigheid en hun eigenaar ongehoorzaam zijn, maar zij zullen dit niet doen om hun leiderschap te tonen.

Van nature zijn deze honden sociaal en snel omgaan met socialisatie. Over de Duitse Herdershond kan niemand zeggen dat ze "in haar eigen gedachten" is. De logica van acties is altijd eenvoudig en toegankelijk. Om deze reden men moet zich vanaf jonge leeftijd bezighouden met het opvoeden van een hond om de voorspelling van het gedrag van zijn vriend te garanderen.

Soms is een huisdier te nerveus en agressief tegenover vreemden. Prachtig ontwikkelde waakinstincten zijn een positieve eigenschap, maar ze moeten altijd in de juiste richting worden gestuurd. De hond is verplicht om adequaat te reageren op omstandigheden, niet om zich naar anderen te haasten. Veel eigenaren klagen over de grote hoeveelheid geblaf die afkomstig is van hun huisdier. Om een ​​dergelijk probleem niet onder ogen te zien, is het nodig om het probleem van socialisatie aan te pakken en er niet mee op te houden.

Puppy's van Duitse herder zijn heel schattig en moeilijk om te gaan met emoties, kiezen een vriend met vier richtingen volgens de regels, en niet de dictaten van het hart.

• Allereerst is het noodzakelijk om te beslissen waar de hond is gekocht. Sommige mensen besluiten dat ze een volbloed nodig hebben, waarmee ze naar tentoonstellingen gaan om te broeden, maar dan dit idee opgeven. Dientengevolge leeft een herdershond met een geweldige stamboom en een goed uiterlijk hun hele leven in de volière, hoewel ze veel voordelen kunnen brengen.
• Sommige mensen daarentegen willen een vriend maken, maar na het kopen beginnen ze geïnteresseerd te zijn in tentoonstellingen. Als het huisdier echter voor de ziel is gekozen, voldoet het mogelijk niet aan de vereisten van het exterieur en is het niet geschikt voor deelname aan tentoonstellingen. Om deze reden moet u van tevoren beslissen over de beslissing om niet teleurgesteld te zijn.
• Voor tentoonstellingen is het niet genoeg om een ​​puppy te kopen van een kwekerij met een goede pedigree. Je moet de fokkerijgeschiedenis van de 'Duitsers' bestuderen en kennis maken met de winstgevende foklijnen. Elke kinderkamer heeft zijn eigen kenmerken, waarmee je kennis moet maken. In Rusland zijn er een groot aantal kwekerijen waar Duitse herders worden gefokt.Ze zijn te vinden in verschillende delen van het land, waaronder op het grondgebied van Altai en Siberië.
• Ook moet je bij het kiezen van een puppy bekend zijn met de fokwetgeving, volgens welke de herdershonden getest moesten worden. Het aantal tests omvat Kerung, een methode voor selectie. Het zenuwstelsel wordt bestudeerd, samen met het uiterlijk en de prestaties. U kunt de fokker vragen naar de resultaten van deze test om de informatie over de ouders van de toekomstige puppy te weten.
• Het kiezen van een rashond is geen gemakkelijke taak. Als u echter een puppy neemt zonder documenten, kunt u ondeugden tegenkomen in de standaard, het temperament en het dier kan erfelijke ziektes hebben.
• Het is het beste om een ​​huisdier te kiezen van anderhalf tot drie maanden. De puppy heeft tijd om op te groeien en zal snel kunnen wennen aan de nieuwe omgeving. Het verkrijgen van een volwassen dier wordt niet aanbevolen, omdat er mogelijk problemen met verslaving zijn.

"Duitsers" moeten correct worden gebeld. De naam voor het huisdier moet worden gekozen in overeenstemming met de grootte van het dier, het geslacht. Je moet de bijnamen van dieren die geschikt zijn voor kinderen niet noemen, het zal een beetje belachelijk lijken als de hond opgroeit. De naam moet kort en helder zijn, want het is een signaal voor de hond. U kunt als basis de in de puppykaart aangegeven naam gebruiken, gebruik de verkorte variant ervan.

Er zijn verschillende regels voor het kiezen van een hondnaam:

• kies geen menselijke namen;
• het is onwenselijk om een ​​huisdier de naam van een overleden vierwegvriend te noemen;
• Het moet duidelijk zijn welk geslacht het dier is.

Als de hond een meisje is, kunt u de volgende opties voor bijnamen gebruiken:

• alpha;
• Ira;
• Alma;
• op blote voeten;
• Bertha;
• Greta;
• Grace;
• Glory;
• Gita;
• Jesse;
• Desi;
• Judy;
• Zara;
• Ilda;
• Cora;
• Christa;
• China;
• Lyme;
• Leah;
• Margot;
• mirte;
• Maila;
• Nesi;
• Oda;
• Palma;
• Riza;
• Cindy;
• Taiga;
• Tana;
• Frida;
• Eyre;
• Emma;
• Utah;
• Yalta.

Voor een jongen kun je de volgende opties kiezen:

• Akbar;
• Ajax;
• Ars;
• Boyard;
• Baron;
• Walter;
• graaf;
• Grant;
• hex;
• grijs;
• Dax;
• Dick;
• Jack;
• Don;
• Dolph;
• Jean;
• Jacques;
• zip;
• Zeus;
• karaat;
• Karaj;
• Colt;
• kokosnoot;
• Lord;
• luxe;
• Oscar;
• piraat;
• Ron;
• Ralph;
• ram;
• Rick;
• Skye;
• Tyson;
• Thor;
• Phil;
• Felix;
• Caesar;
• Chuck;
• Eric;
• Yard.

Pasgeboren puppy's hebben praktisch niets nodig behalve de aanwezigheid van de moeder en haar melk. Wanneer een baby in een nieuw huis verschijnt, moet u zorgen voor de veiligheid en enkele activiteiten uitvoeren om het huis voor te bereiden. Dit komt doordat puppy's heel nieuwsgierig en actief zijn en niet alleen meubels kunnen verwennen, maar ook zichzelf kunnen verwonden.

Om ongewenste gevolgen te voorkomen, moeten de volgende nuances in overweging worden genomen.

• Alle meubels moeten stevig zijn. Wankele voorwerpen worden verwijderd of versterkt.
• Klein speelgoed uit het gezichtsveld van het dier moet ook worden verwijderd. In elk geval zal de pup ze breken en de slokdarm verwonden als het fragment per ongeluk wordt ingeslikt.
• Alle dingen die de baby kan bereiken, moeten worden verwijderd.
• Sockets en draden moeten worden verborgen en beschermd.
• Opdat een klein huisdier zijn tanden niet zou slijpen over onnodige items, zou u het simulators moeten geven, die u in elke dierenwinkel kunt kopen. Het zijn botten van een stijgende ader, touw en ballen. Verschillende speeltuigen zullen de aandacht van het dier afleiden van dure items.
• De gladde vloer moet bedekt zijn, omdat de puppy zwakke benen heeft die gewond kunnen raken.

Wanneer de hond in huis verschijnt, moet deze onmiddellijk een eigen plaats hebben. Als het huisdier in het huis woont, je mag niet toestaan ​​dat hij op de bank slaapt. Puppy's groeien snel en als een klein brokje op de bank er schattig uitziet, zal de Duitse herder, die 5 maanden oud is, niet door iedereen geliefd worden. Voor een ligstoel verdient het de voorkeur om natuurlijke materialen te kiezen die gemakkelijk te reinigen zijn. In de buurt van de plaats van het dier mogen geen verwarmingsapparaten zijn.

Je kunt met je huisdier op straat lopen pas nadat hij is ingeënt. Leibandtraining begint met twee maanden. Dit sluit geweld uit - Puppy moet niet bang zijn voor accessoires.

In de toekomst moet je in het dagelijks leven een muilkorf betreden. Wanneer uw huisdier 1 jaar oud is, kunt u het op een harnas lopen. Eerder werd dit niet aanbevolen, omdat de ruggengraat van een jonge hond nog niet is gevormd.

Het aantal voedingen hangt af van de leeftijd van het dier. Voor een puppy van twee maanden oud is zes keer voederen voldoende, het wordt aanbevolen om vier keer per dag maximaal vier maanden te voeden, maximaal een half jaar - drie keer. Een meer volwassen hond kan twee keer per dag eten.

Totdat de Duitse Herder 6 maanden heeft bereikt, is het belangrijk om ervoor te zorgen dat alle noodzakelijke voedingscomponenten aanwezig zijn in zijn dieet. In het voedsel moet noodzakelijkerwijs calcium zitten. Dit komt door het feit dat op de leeftijd van 3-6 maanden, pups groeien erg snel, en al op de leeftijd van zes maanden een mannetje kan oplopen tot 55 cm op de schoft (de volwassene is 65 cm lang).

Het dieet van de "Duitse" moet bestaan ​​uit vlees, slachtafval, pluimvee. Je kunt je huisdier gekookte vis zonder botten voeren. Rijst, gierst, havermout of boekweitpap is toegestaan. Je kunt crackers toevoegen. Als vers fruit wordt toegevoegd, moet de reactie van het lichaam hierop worden gecontroleerd.

Veel eigenaren voeden hun huisdieren met droogvoer. Het is noodzakelijk om de voorkeur te geven aan producten van beproefde merken met de nodige set van alle elementen. Er zijn gespecialiseerde heersers ontworpen voor Duitse herdershonden. Bij het invoeren van kant-en-klare feeds moet de hond voortdurend toegang tot zoet water bieden.

Wat de basisregels voor zorg betreft, zijn ze als volgt:

• Herdershonden moeten kammen, zoals elk ander ras;
• het dier moet worden gewassen omdat het vervuild is, de procedure wordt uitgevoerd met een speciale shampoo voor het wassen van honden;
• oren en ogen moeten regelmatig worden geïnspecteerd;
• als de klauwen niet alleen malen en het huisdier ongemakkelijk maken, is het aan te raden ze in te korten;
• preventief onderzoek bij de dierenarts moet ten minste tweemaal per jaar worden uitgevoerd.

Ondanks het feit dat Duitse herders als zeer intelligente dieren worden beschouwd, moeten ze worden opgeleid en opgeleid. Start het proces van onderwijs moet de eerste dag van het leven van een huisdier in het huis zijn. Het is mogelijk om het kind te boeien met een spelvorm van training en delicatessen als beloning.

De eigenaar moet de hond laten zien dat hij het hoofd van het gezin is. In dit geval kun je niet naar de kreet gaan en het dier slaan. Als de hond aanzienlijke gedragsgebreken vertoont en de eigenaar niet weet hoe deze moet worden verholpen, neem dan contact op met een hondengeleider. Het dier moet vroeg weg en kent de elementaire commando's: "voor mij", "zit", "leugen", "lopen", "plaats", "fu", "aport". Ook huisdier moet onverschillig voor voedsel dat op straat ligt.

Wanneer de ruggengraat van de hond sterker wordt, kun je omgaan met het overwinnen van obstakels. Men moet altijd onthouden dat psychologische volwassenheid pas laat bereikt wordt - op drie-jarige leeftijd.

Beoordelingen van de eigenaren zijn in de meeste gevallen positief. Bijna iedereen die een Duitse herder ziet, wordt verliefd op haar.Dit zijn mooie honden, wier energie en kracht fascinerend zijn en altijd de aandacht trekken. Ze zijn actief en opgewekt.

De eigenaren van de "Duitsers" melden dat honden letterlijk alle teams tijdens de vlucht grijpen en ze graag uitvoeren. Het huisdier is in een goed humeur en is klaar voor alle bewegingen. Hij is klaar om uren met een man te lopen en zal blij zijn om hem een ​​toverstokje te geven en op fietstochten te rennen.

Andere mensen praten over geweldige beveiligingsfuncties. Honden beschermen het gebied onberispelijk en missen nooit een vreemdeling. Tegelijkertijd tonen ze op straat geen agressie tegenover mensen en andere dieren.

De Duitse Herdershond kan goed opschieten met het kind en zal ermee spelen. Je kunt je geen zorgen maken over het feit dat het dier naar de baby zal rennen of hem schade zal berokkenen. Voor andere huisdieren toont de "Duitser" ook geduld en loyaliteit. Als we het hebben over negatieve aspecten, dan is dit een extra geblaf, wat vaak te wijten is aan het feit dat het dier lange tijd alleen is of onvoldoende onderwijs heeft genoten.

Alles over de Duitse herder kijken in de volgende video.