Langhaar Duitse herders

De officiële erkenning van het ras langharige Duitse herder werd 10 jaar geleden bereikt met de medewerking van de Internationale Vereniging van cynologen. Vanwege de vele voordelen en nuttige eigenschappen van het geslacht, is het nu een volledige gemeenschap van dieren die deelnemen aan tentoonstellingen en selectief fokken.

Informatie over de eerste langharige Duitse herders verschijnt in de Germaanse kronieken van de VII eeuw, maar toen was de kleur van deze grote en krachtige honden helder. Veel later, in de achttiende eeuw, als resultaat van de fokkerij, begonnen donkere pakken te verschijnen, maar deze verschilden aanzienlijk van elkaar. Ondanks vergelijkbare servicekwaliteiten hadden sommige individuen een meer squat en massieve toevoeging, anderen hadden een nogal elegante en elegante ruggengraat.

Zelfs toen was het mogelijk om zulke waardevolle eigenschappen bij herders te onderscheiden als kracht, uithoudingsvermogen, gematigde agressiviteit, vanwege een uitgebalanceerd karakter. Deze dieren werden echter lange tijd niet herkend als een volwaardig ras vanwege het dikke en lange haar, wat als een nadeel wordt beschouwd. Ze kregen een plaats alleen op weiden voor de bescherming van vee, maar ook voor onderzoek, bewaking.

Er was een onjuiste mening dat de huid van een dier met dergelijk ruwharig haar snel nat wordt, langdurig uitdroogt en het dus zwaarder maakt en de dynamiek van de bewegingen van de hond in vergelijking met zijn kortharige familieleden vertraagt. Daarom werden geen rasstandaarden voor hen vastgesteld, herdershonden namen niet deel aan tentoonstellingen, noch aan fokken.

Maar naarmate de tijd verstreek, werd dankzij de inspanningen van fokkers een gemiddelde diersoort gekweekt, die volledig overeenkwam met rasstandaarden en in 2010 officieel werd erkend door experts van de Internationale Vereniging van Hondenmanagers. Dat is op dit moment bewezen langharige pups zijn het meest levensvatbaar, onderscheiden zich door sterke immuniteit, kracht, perfecte anatomie en bovendien hebben ze een mooie uitstraling. Een lange jas verhindert niet alleen dat ze hun taken uitvoeren, maar beschermt ook het lichaam van de hond tegen onderkoeling bij strenge vorst, evenals tegen hyperthermie bij sterke hitte.

In overeenstemming met de norm moeten de raszuivere vertegenwoordigers van Duitse herdershonden met lang haar een sterk, gespierd, iets langwerpig lichaam hebben, een hoofd van de juiste verhoudingen met rechtopstaande oren. Het uiterlijk van het dier is vergelijkbaar met het type kortharige Duitse herder. Er zijn speciale vereisten voor wol:

• meer uitgesproken haar zou op de hals en borst moeten zijn;
• sterk harig en dik kunnen de dijen zijn, het staartgebied, de lobben achter de voorpoten;
• op de benen, de voorkant van de benen, op het hoofd, het haar moet kort zijn;
• aan de achterkant is scheiding wenselijk;
• de ondervacht, inclusief de onderrug, is mild.

Op basis van de vastgestelde regels moet de vacht van de hond dik, lang zijn, een glans hebben, niet te strak voor de huid, de muil niet meegerekend. Pedigree herders verschillen in het type haar - bij één soort is de vacht hard en grof, niet aangrenzend aan het lichaam. Het tweede type heeft een zachtere vacht - licht en donzig. In een ruige Duitse herder met amandelvormige ogen, in de regel zwarte schaduw. Visueel lijkt het erop dat ze een beetje maaien, maar tegelijkertijd zijn de ogen van het dier expressief, schoon en levendig. Ook onderscheidt de hond zich door:

• lange, krachtige croupe;
• groot, diep sternum;
• massieve nek;
• juiste beet (schaar);
• ontwikkelde, lange gewrichten van de ledematen;
• middelgrote staart tot aan de wervelkolom en hariger in het onderste deel;
• de poten van het dier zijn altijd evenwijdig aan elkaar, maar de achterpoten zijn lichtjes teruggelegd;
• zwarte neus (dieren met een lichte en bruine kleur van de neushuid zijn onderhevig aan afwijzing).

De schofthoogte bij mannen is van 60 tot 65 cm, de vrouwtjes van het dier zijn iets lager - 55-60 cm. Hun lichaamsgewicht is respectievelijk bij mannetjes - tot 40 kg, en bij meisjes - niet meer dan 32 kg. De levensduur van een dier is 10-14 jaar. De hoofdkleuren zijn zwart met grijs, rood, geel, rood of grijs met een zwart masker op het gezicht.

Volgens de standaard mogen honden zwart van kleur zijn - met een rode tint of een diepe, heldere chocoladekleur. De kleur wordt zo genoemd vanwege de donkere toonzone aan de zijkanten en achterkant van de herdershond, alsof het een zadel (zadel) vormt. Het is deze mantel die zulke uitstekende bruine en roodachtige tinten kan hebben in de vertegenwoordigers van het ras.

Door hun aard kunnen vertegenwoordigers van het ras dramatisch verschillen. Er zijn honden met een furieus temperament, die niet stil kunnen zitten. De eigenaar zal veel tijd moeten besteden aan wandelingen en officieel werk met zo'n cholerisch huisdier, omdat alleen een aanzienlijke fysieke inspanning het in een evenwichtige staat kan brengen. Het beest zal de training letterlijk moeten uitputten, zodat hij het bevel voerde en gehoorzaam was. Anders zal de herder dagelijks in het huis pogroms, het knagen van meubels en andere onbetamelijke daden begaan van overmatige energie.

Met betrekking tot het gastgezin zijn zulke honden de liefste wezens die tot het huishouden behoren met oprechte genegenheid. Interessant is dat flegmatische dieren mogelijk helemaal geen gevoelens vertonen en onverschillig reageren op hun omgeving, terwijl de cholericus graag wordt geaaid, probeert zijn liefde te tonen, maar in sommige situaties ook ontevredenheid kan tonen met een grom.

Herdershond kan worden opgeleid maar vergeleken met een gewone Duitse herder is het moeilijker om te doen. Bovendien kan het proces van onderwijs en opleiding ingewikkeld zijn vanwege de angst voor het dier. Onverschrokken van nature, kan een hond een overweldigende angst ervaren voor wat haar bang maakt tijdens de puppytijd, dus een kind moet worden weggenomen van negatieve indrukken.

Briljant, lang en prachtig haar van een dier is ongetwijfeld een voordeel van zijn uiterlijk, maakt de hond elegant en zelfs majestueus, behalve dit, De herdershond heeft andere voordelen:

• het dier onderscheidt zich door grote intellectuele capaciteiten, het is goed te managen in training en opleiding;
• zowel mannen als vrouwen zijn bescheiden in relatie tot het dieet;
• onderhoud en verzorging van het huisdier levert geen bijzondere problemen op;
• gehechtheid en toewijding aan de eigenaar is een van de beste eigenschappen van een rasecht beest;
• Niet minder belangrijke kwaliteit - het vermogen van de hond om nuttig te zijn bij verschillende soorten prestatieactiviteiten.

Een goede reactie en een natuurlijke geest stellen het dier in staat om een ​​duidelijk onderscheid te maken tussen momenten waarop rust, spel eindigt en werk begint. Dit draagt ​​bij aan zo'n karaktereigenschap als balans. Het ras heeft ook nadelen.

Wol wordt natuurlijk beschouwd als de decoratie van een huisdier, vereist periodiek kammen en tijdens perioden van vervelling is het noodzakelijk om het elke dag te doen. Dit minpuntje moet worden overwogen bij het kiezen van een langharige puppy. De tekortkomingen omvatten ook lange wandelingen die het beest helpen zijn energie en emoties te bespatten, relatieve agressiviteit, enkele genetische afwijkingen die ziekten veroorzaken. Herdershond moet beginnen met trainen en opgroeien vanaf een vroege leeftijd, anders kan het beest oncontroleerbaar worden.

De wens van de eigenaar om een ​​echte vriend te krijgen is begrijpelijk, daarom proberen veel honden op zeer jonge leeftijd honden te krijgen. Uit het nest kan de fokker echter pas een maand na de geboorte een puppy nemen. Het is in principe ongewenst om dit te doen, omdat het dier in de toekomst onverschilligheid en zelfs agressie tegen andere dieren kan vertonen. De optimale leeftijd van aankoop is 2,5 maanden.

Zorg ervoor dat de afwezigheid van misvormingen en stamboombaby het zorgvuldig kunnen onderzoeken. Een gezonde puppy van twee maanden oud heeft rechte, vlakke benen, een grote proportionele snuit, een gelijkmatige staart zonder uitstulpingen en verlaagde oren (deze zullen in 3-3,5 maanden opstaan). De aanwezigheid van defecten kan spreken:

• langwerpig, langwerpig lichaam;
• overmatig voorhoofd met smalle snuit;
• bevedering achter de oren;
• kleine kaak;
• scheve poten.

De juiste beet met twee onbeduidende gebreken is toegestaan, verder zullen ze verdwijnen. Gewichtspuppy's zijn ook onderwerp van studie. Een gezonde jongen in een maand weegt ongeveer 3-4 kg, een meisje - 2-3 kg. Als u een puppy van twee maanden moet nemen, moet u weten dat het gewicht van de man al 7-8 kg is en de vrouwtjes 6,5-7 kg.

Je moet geen jonge dieren meenemen waarvan de afstamming minstens één voorouder heeft met heupdysplasie, vooral als het gaat om fokken. Het doet ook geen pijn om het zicht van uw baby, de toestand van het zenuwstelsel, te controleren.

Zoals elke grote hond, een langharige herdershond geschiktere omstandigheden van een woonhuis, waar ze opvalt in een ruime kamer of volièreomdat ze zich in een stedelijke behuizing voelt als een gevangene van een kleine, afgesloten ruimte, die kan leiden tot depressie of agressie. De zaak eindigt met de beten van meubels, huishoudelijke artikelen, kortom, schade aan eigendommen, en dit is slecht voor iedereen - het dier en de eigenaar.

Het verzorgen van een herdershond is vrij eenvoudig, maar je moet constant zorgen voor het dier.

• Vereist regelmatige inspectie van de neus, oren, ogen en tanden van het huisdier. Veeg zonodig de ogen en de oren af ​​met een wattenstaafje met een ontsmettingsvloeistof, poets de tanden met deegwarenvoorbereidingen bestemd voor honden, of laat ze speelgoed bijten dat tandplak en tandsteen verwijdert.
• Ze wassen de herdershond eens in de 3-4 maanden of wanneer ze zwaar vervuild zijn met een speciale shampoo, rekening houdend met het type huid, inclusief bijzonder gevoelig.
• Het is noodzakelijk om wol meerdere keren per week te kammen zodat het niet los komt, waardoor er matten ontstaan. Dagelijkse hondenkam tijdens de rui.

De eigenaar heeft het recht om te beslissen of hij de herder voedt - natuurvoeding of industrieel voedsel. Maar het is beter om te luisteren naar de aanbevelingen van de dierenarts over dit onderwerp - zoals bij mensen hebben dieren hun eigen fysiologische kenmerken, inclusief de gevoeligheid van het maag-darmkanaal of een aanleg voor allergische reacties. Bij het kiezen van een natuurlijke maaltijd moeten de belangrijkste producten van het menu zijn:

• vers mager rundvlees, kalkoen of kalfsvlees;
• graangewassen pap - rijst, boekweit;
• rauwe en gekookte groenten - kool, pompoen, wortels en ook groenten;
• zuivelproducten - kwark, kefir, ongezoet, natuurlijke yoghurt;
• sommige vruchten en bessen zijn kersen, aardbeien, appels;
• als een traktatie - crackers van tarwebrood.

herder categorisch is het onmogelijk om havermout, zoete gerechten, gerookte delicatessen, worstjes, maar je hebt versterkte supplementen nodig, calcium, visolie.

De langharige Duitse herder is een slim dier dat alleen een persoon met een sterke wil en karakter kan grootbrengen. Begin van het onderwijs moet vanaf de eerste dagen van het uiterlijk in het huis van het huisdier zijn. Met alle gevoelde liefde voor de baby en genegenheid bij zijn aanblik, moet de hond stevig op zijn plaats worden gezet als hij niet gehoorzamen, wispelturig is of de verkeerde acties onderneemt. Dus de herder kan begrijpen wie de baas is over dit huis, en voor haar de leider.

Elke dag met de hond zijn bezig met training, ook in de programma's voor geestelijke ontwikkeling. Omdat het huisdier de verworven kennis snel kan vergeten, moet het voortdurend worden gedaan. Familieleden moeten onmiddellijk worden gewaarschuwd voor de verboden die aan de hond worden opgelegd en voor een strikte controle op de uitvoering ervan.

De hond mag niet naar de eigenaar grommen, de spullen van de mensen knagen, op een bed of een sofa klimmen. Indien nodig zal het nodig zijn om uitroeiing en bedelarij te plegen - ook pedigreede dieren lijden. Aan een aantal verboden handelingen kan worden toegeschreven aan de aanval op andere dieren, mensen, blaffen langs voetgangers en auto's. Als u uw eigen dier niet kunt beheren, kunt u hem altijd de regels van goed gedrag leren door het te gebruiken diensten van een ervaren hondengeleider.

Je kunt leren hoe je een puppy van de Duitse Herder kunt trainen door de video hieronder te bekijken.