Tibetaanse Mastiff: raskenmerken, geheimen van opvoeding en zorg

Een persoon die voor het eerst een Tibetaanse mastiff tegenkomt ervaart zowel bewondering als angst. De hond maakt indruk op de inwoner met zijn afmetingen en uiterlijk, maar tegelijkertijd dachten heel weinig mensen dat achter een formidabele verschijning een vriendelijk wezen zich kon verbergen. Het materiaal van dit artikel zal de lezer vertrouwd maken met de geschiedenis van het uiterlijk van honden van een bepaald ras, de kenmerken ervan, geheimen van opvoeden en verzorgen.

De Tibetaanse Mastiff is een van de zeldzaamste rassen van grote honden, waarvan de populatie vandaag praktisch gelijk is aan de primaire. Dit komt deels door de isolatie van China en de voorouders van de honden, wiens thuisland Tibet wordt genoemd, dienden aanvankelijk als bewakers van nomaden, herders en monniken. Primitieve rassen werden gevormd zonder menselijke tussenkomst., Schreef Aristoteles over Tibetanen, onder de indruk van het uiterlijk van dieren, die ze beschouwden als een kruising tussen een hond en een tijger.

De geschiedenis heeft bewezen dat deze honden al vóór onze jaartelling bestonden. Dit wordt bewezen door de letters in het oude Chinese manuscript Shu-King (1122 v.Chr.). De honden werden gevierd in hun geschriften door Marco Polo, ze werden de huisdieren van Genghis Khan en Boeddha genoemd. Vroeger kregen dieren de mogelijkheid om demonen te zien, associërend met gepigmenteerde plekken onder de ogen, die men tegenkwam bij individuele vertegenwoordigers van het ras.

Voorstanders van Tibetanen worden beschouwd als Chinese aboriginals of Tibetaanse wolven. In het tijdperk van de Indiase campagnes van Tsaar Alexander werden Tibetaanse honden naar Griekenland en Rome gebracht. De barre klimatologische omstandigheden van de vroege evolutie van honden weerspiegelden zich in hun karakter, waardoor sommige leden van het ras vaak woestheid toonden. Dit dwong de mastiffs om opgesloten te worden, maar ze mochten 's nachts energie morsen.

Met hun hulp verdedigden de monniken de kloosters en moesten de honden samen met de Tibetaanse spanielen het territorium verdedigen. De klinkende spaniels meldden vreemden, die de aandacht van de Mastiffs trokken, die zelfs van sneeuwluipaarden niet bang waren. De monniken hoefden niet bang te zijn voor gewapende overvallen of invasies. Tibetanen dwaalden zelden en slechts als geschenk of als trofee naar andere landen.

In Europa verscheen de eerste puppy van dit ras dankzij de Indiase koning Lord Harding. In 1847 was dit huisdier een geschenk aan Koningin Victoria, de puppy heette Seering. Later bracht Edward VII nog twee puppy's naar Engeland, die deelnamen aan een tentoonstelling in het Alexandra Palace Palace.

In Europa is het ras, dat sterk populair is geworden bij aristocraten, echter praktisch gedegenereerd, wat ertoe heeft bijgedragen dat honden een extreem vochtig klimaat niet konden verdragen. De standaard bleek pas in 1931 te verschijnen. En toch, met het begin van de Tweede Wereldoorlog, werd de puppystroom, geïmporteerd uit Nepal en Tibet, gestopt. Tegelijkertijd dachten fokkers voor het eerst na over het behoud van het ras en deden ze er veel moeite voor.

In 1950 waren grote honden in Amerika en werden gedoneerd aan Eisenhower. Het ras zelf was echter niet geïnteresseerd in de Amerikanen en daarom werd de ranchwachter het lot van de honden. Ze begonnen hier honden te vergeten en hebben daarom bijna 20 jaar lang niet geïmporteerd. En toch kwamen Tibetanen in 1969 opnieuw naar Amerika, dit keer vanuit hun historische thuisland.

Na vijf jaar werd de vereniging van de American Line of Tibetan Mastiffs (ATMA) opgericht door de inspanningen van hondengeleiders., wat in feite een club van kenners van deze honden was. Na vijf jaar konden de in Amerika gefokte honden deelnemen aan de tentoonstelling, die enorm veel succes had. Het is vermeldenswaard dat hun vee tegenwoordig klein is. In het VK bijvoorbeeld, bereikt hun aantal niet driehonderd raszuivere dieren.

Het kenmerk van de Tibetaanse mastiff bestaat uit een beschrijving van het uiterlijk en de karaktereigenschappen. De beschrijving past in het rigide raamwerk van de bestaande standaard. De hoogte bij de schoft van de mannetjes is bijvoorbeeld ten minste 66 cm, bij vrouwen daalt de minimumwaarde niet onder de 61 cm. Een dergelijk dier weegt in het bereik van 64-78 kg, terwijl het gewicht van de mannetjes altijd groter is.

De verhoudingen van de Tibetaanse mastiff met de standaard hebben hun eigen kenmerken. De lengte van de schedel moet bijvoorbeeld overeenkomen met de lengte van de snuit. Bovendien moet de lengte van het lichaam groter zijn dan de hoogte. De lippen moeten op zijn minst een beetje de onderkaak bedekken, de tanden moeten strak zitten. Verplicht kantelen van de ogen en hun brede opstelling.

Tibetaanse mastiff wordt beschouwd als de grootste vertegenwoordiger van de hondenfamilie. Hij heeft zware en sterke botten, ontwikkelde een skelet en een evenredige lichaamsbouw. Het uiterlijk van de hond is ongebruikelijk: van een afstand lijkt het alsof hij een langharige bontjas draagt ​​met een capuchon of een volumepruik. De kraag lijkt ook op een dikke manen, waardoor de hond op een leeuw lijkt.

Vanaf de geboorte, begiftigd met een dichtgroeiende harde bontjas en dichte ondervacht, is de Tibetaanse mastiff niet bang voor de kou en kan daarom in hoge bergen en barre klimatologische omstandigheden leven. Het haar is lang, gevoelig voor de vorming van lengen op de ledematen en ophanging in het gebied van de staart. Wol recht, golvend wordt als een gebrek beschouwd. Tibetanen hebben een dunne en elastische huid, het past precies in het lichaam en is vrij in de delen van het hoofd en de nek.

Het genitale type van deze honden is vrij duidelijk ontwikkeld: Mannetjes verschillen van teven, niet alleen qua grootte, maar ook qua rompcapaciteit. Echter, de build en zij, en vrouwtjes sterk, lijken onbeschoft. Het grote hoofd van de Tibetaanse herdershond onderscheidt zich door zijn brede voorhoofd, waarop karakteristieke rimpels onmiddellijk worden gevormd op het moment van angst. Naarmate ze ouder worden, krijgt de hond vouwen op het hoofd en boven de ogen.

Visueel zichtbaar achterhoofdskanaal en de overgang van voorhoofd naar gezicht, maar niet scherp. De snuit zelf lijkt verkort, de vorm ervan neigt naar een vierkant. De honden van dit ras hebben een grote neus en doorhangende lippen. Hun kaken zijn krachtig genoeg, er is een complete tandheelkundige kit in de mond, een schaargebit en, zelden, een straight-bite.

De grootte van de oren is gemiddeld, hun vorm is driehoekig, aan het einde zijn ze iets afgerond. Wanneer een dier kalm is, hangen zijn oren aan het kraakbeen, op het moment van gevaar of opwinding stijgen ze op. Kleine ogen lijken schuin, afhankelijk van de kleur van het dier, kan de iris van het oog zo bruin zijn als een noot. De nek is uitstekend, heeft een opvallende ophanging en een voldoende ontwikkelde spiermassa.

De schoft van het dier is collared, maar behoorlijk uitgesproken. De achterkant van de Tibetaan is rechtlijnig, gekenmerkt door een ontwikkelde spiermassa. De lendenen zijn convex, breed, croupe lijkt schuin. De ribbenkast is diep, de ribben zijn plat naar de zijkanten, de buik is enigszins opgetrokken. De beweging van honden lijkt traag vanwege hun enorme omvang, hoewel in werkelijkheid de stappen van de Tibetanen vegen.

Poten van een vertegenwoordiger van het ras zijn groot, hebben een parallelle formulering. Hun ruggengraat is krachtig genoeg, elk deel is gespierd.De instelling van de voorpoten is iets smaller in vergelijking met de achterpoten: ze zien er klein uit in verhouding tot het lichaam, maar zijn relatief proportioneel. De staart van middelgrote honden met hoge enscenering, is gebogen en tegen de staart gedrukt.

Volgens de normen van de standaard kunnen honden van een bepaald ras verschillende kleuren hebben. Het kan bijvoorbeeld zijn:

• antraciet zwart;
• zwart met roodachtig bruine brandwonden;
• grijs met lichtbruin;
• rokerig grijs (blauwgrijs);
• bruin en chocolade;
• gouden (van vurig rood naar rood);
• sabelmarter met donkere vlekken.

Volgens de normen van de standaard, hoe zuiverder de schaduw van de vacht van de hond, hoe beter. Carrion, aanwezig op een rijke jas, toegestaan ​​zowel licht als donker. Bovendien is een kleine witte vlek op het borstbeen, de poten of de binnenkant van de staart geen defect.

Het is voor een buitenstaander moeilijk om zich voor te stellen dat het karakter van de Tibetaanse mastiff vredig kan zijn. Als de hond echter niet geïrriteerd en goed opgeleid is, zal dat alleen maar zijn. Veel vertegenwoordigers van dit ras in de praktijk bewijzen dat ze familieleden kunnen zijn, onderscheiden door uithoudingsvermogen, kalmte en loyaliteit aan mensen. Maar als de situatie bescherming behoeft, worden ze omgevormd tot formidabele bewakers.

In dit geval controleert de hond in de regel aandachtig en behoedzaam hoe vrij de eigenaar communiceert met vreemden, wat hen toelaat. Hij weet de situatie te beoordelen en kan vreemden lange tijd bestuderen.

Sommige mensen hebben helemaal geen constante aandacht en knijpen nodig. Ze willen gedoseerde zorg, maar als de eigenaar wil strelen, gaan huisdieren niet verder dan de vriendelijke houding. Sommigen van hen zijn extreem koppig en in staat om hun standpunt voor een lange tijd te verdedigen. Desondanks zijn ze de favoriet van iedereen, dol op deelname aan familiezaken. Sommige mensen raken zo gehecht aan de eigenaars dat ze op hun hielen kunnen lopen.

Deze dieren zijn in staat om op adequate wijze relaties op te bouwen met familieleden van verschillende rassen. En in grotere mate sympathiseren ze met kleine honden, ze reageren op het agressieve gedrag van grote familieleden zonder enige angst met vergelijkbaar gedrag, en laten zien wie de baas is. Ze reageren niet op blaffende pionnen, gezien het hun aandacht onwaardig is. Dezelfde blaf op de zaak, hoewel erg luid.

Eeuwen van de garde hebben een stempel gedrukt op het levensplan van Tibetanen. Ze slapen het liefst overdag en blijven 's nachts wakker en daarom is de beste tijd om te wandelen' s avonds. Het is op dit moment dat ze het meest actief zijn en de energie kunnen spenderen die gedurende de dag is opgebouwd. Zo'n levensritme is handig voor mensen die in een privéwoning wonen.

Hier hebben honden de mogelijkheid om naar hoge punten te klimmen om het gebied te inspecteren om door hen te worden gecontroleerd. Wanneer een dier in verschillende omstandigheden leeft, moet het zich eraan aanpassen, wat niet veel tijd kost. Grote honden vangen vrij nauwkeurig de stemming van het huishouden op, en daarom handelen ze volgens de situatie. Deze reuzen kunnen emotionele steun bieden wanneer dat nodig is.

Met betrekking tot kinderen tonen ze geduld en laten ze zichzelf geen agressie toe. Bij oudere kinderen kunnen ze actieve spellen spelen, graag samen wandelen en zichzelf niet toestaan ​​om de riem af te trekken, zich aan te passen aan de stap van de kleine kinderen. Misschien komt dit door het feit dat deze honden eenmaal als nannies werden gebruikt.

Toch is het onaanvaardbaar om kinderen samen met deze honden een wandeling te laten maken zonder controle van volwassenen. Van tijd tot tijd is de hond niet in staat om de grens te bepalen tussen een te actief spel en een echte dreiging.Hierdoor kan ze zich haasten naar de verdediging, aangezien buitenstaanders haar kleine baasjes kunnen schaden.

De vitale hulpbron van de Tibetaanse mastiff varieert van 10-11 jaar. Het kan echter aanzienlijk worden verminderd als onjuiste zorg of niet-naleving van de juiste voeding, het negeren van preventieve onderzoeken, volledige minachting voor de gezondheid van het huisdier. Daarnaast beïnvloeden andere factoren ook de levensduur.

Bijvoorbeeld dit kan een periode van ontwikkeling zijn, kenmerken van habitats, evenals een ecologische achtergrond in een regio waar honden worden gehouden. De manier van fokken is ook belangrijk, omdat het de fysiologie van dieren beïnvloedt. De levensverwachting van individuele personen kan 14 jaar worden, terwijl de hond vaak heel lang zonder ziekte leeft. Als hij echter erfelijke ziektes heeft, leeft hij misschien niet 10 jaar.

Alvorens een puppy het huis in te brengen, moet de eigenaar zorgen voor de voorbereiding van de omheining en het regelen van de cabine van de gewenste grootte. In de regel moet de hoogte van het hek niet minder zijn dan 2 meter met een totale oppervlakte van 6 m2. De plaats bezet door de cabine met een fornuisbank mag niet meer dan een derde van het oppervlak van de behuizing innemen. De vloer in het gebied van de cabine en het ligbed is bij voorkeur gemaakt van hout, in ieder geval kan het niet worden betonneerd.

Boven de locatie van de bedden is het wenselijk om een ​​overkapping te maken, die het zal pragenyat. De rest kan worden geplant met gazon gras of bedekt met een zandlaag. Het is onmogelijk om een ​​open luchtkooi te bouwen zonder tent: dit is een voorwaarde om een ​​Tibetaanse hond te houden. Om uw huisdier sterk en gezond te houden, zal hij dagelijks moeten lopen. Ze moeten lang meegaan, wat helpt om een ​​goede fysieke conditie te behouden.

Zorg ervoor dat je een huisdier koopt voor een muilkorf, riem en harnas. Bij het kopen moet je letten op het feit dat de uitrusting het dier niet knijpt en het materiaal sterke schokken kan weerstaan ​​tot de hond de training passeert, wat vooral belangrijk is voor harde vertegenwoordigers van het ras. De hond moet zijn eigen gerechten hebben, in een kom moet schoon en zoet water zijn.

In tegenstelling tot de kleine broers van verschillende sierrassen, is het niet zo eenvoudig om een ​​Tibetaan te houden. Het eerste probleem waarmee de fokker te maken krijgt, is de grootte waarmee rekening moet worden gehouden. De hond zal zich niet kunnen houden aan de voorwaarden van een klein appartement en andere. Naarmate de leeftijd vordert, neemt de grootte van het huisdier toe, en dit vereist meer ruimte.

Wat het optimale klimaat betreft, tolereert de hond gemakkelijker kou en droogte dan warmte en vocht. In tegenstelling tot veel van zijn kameraden van andere rassen, deze hond is actief bij slecht weer. Hij dartelt graag in de sneeuw, terwijl hij zich in de zomer probeert te verbergen voor de zon. Gezien het soort en de lengte van de vacht, is het vrij natuurlijk.

Het is noodzakelijk om een ​​hond al op jonge leeftijd aan hygiënische procedures te laten wennen. Dus ze zullen niet voor hem iets vervelends zijn, maar omdat de hond ontspannen zal zijn en niet koppig zal worden. Het zal nodig zijn om goed voor de vacht van een Tibetaan te zorgen, wat veel tijd en moeite kost. Natuurlijk is het voordeel van de procedure dat de hond rustig verwijst naar het kammen van het haar en een ondervacht heeft zonder de karakteristieke geur van een hond. Het is echter dik en daarom is het in het arsenaal aan aankopen, naast de kam en pukhoderka, noodzakelijk om een ​​furminator toe te voegen.

Pak de paddle op met een spuitmond-trimmer nodig op basis van de grootte van het dier. Als de breedte van de kam, de lengte van de tanden en de afstand ertussen niet aan de vereisten voldoet, kan de procedure van het kammen van de wol vervelend en langdurig zijn.Ondanks het feit dat de vacht van de hond niet kan rollen en de vorming van matten, is kammen een essentieel onderdeel van de verzorging ervan. Het helpt het dier om zich te ontdoen van dode haren, die het zichzelf maandenlang kan dragen.

Iemand geeft de voorkeur aan het gebruik van een metalen kam om te kammen. De furminator maakt het, zonder veel moeite, niet alleen mogelijk om de pelsmantel te verdunnen, maar ook om de huid te masseren, wat een goede invloed heeft op de bloedsomloop en het dier ontspant. Probeer in geen geval de kam te vervangen door een elektrisch scheerapparaat, aangezien het de structuur van de wol beschadigt, wat leidt tot een overtreding van de warmteoverdracht. Tijdens het afstoten is het noodzakelijk om de hond elke dag te kammen.

Elke hygiëne impliceert de naleving van verschillende regels voor het handhaven van reinheid. Ondanks de soms hardnekkige wens van de eigenaar om het dier te laten wennen aan frequente waterprocedures, is het echter vaak ongewenst om een ​​Tibetaan te baden. Het is noodzakelijk om dit alleen te doen in het geval van sterke vervuiling, aangezien frequent wassen de laag vetbescherming van de hond wast, die zijn huid beschermt tegen nat worden. Natuurlijk glijmiddel kan pas na een paar dagen herstellen.

Een grote hond wassen is niet gemakkelijk, bovendien heeft het een lange en dikke vacht. In het ideale geval is de eenvoudigste manier om dit te doen in de zomer en in de zomer droogt het gewassen haar veel sneller af.

Gebruik voor het wassen een speciale dierentuinshampoo en koop een product voor langharige honden. Detergentia uit het arsenaal van de mens om honden te wassen zijn niet geschikt, evenals balsems, conditioners: de hond moet zijn eigen hygiëneproducten hebben.

Klauwenhond moet maandelijks worden ingekort. Gezien de dikte van het verhoornde weefsel heeft het de voorkeur om de voeten te weken voordat de procedure wordt gestart, en deze in warm water te houden. Na het trimmen van de lengte worden de uiteinden van de klauwen afgezaagd, waarbij de haartjes die zich tussen de tenen van de poten bevinden worden doorgesneden. Complete zolen voor de behandeling van honden en pedicure. Het zijn toegepaste plantaardige olie om het barsten van de huid te voorkomen.

Net als een persoon moet een hond de toestand van de mondholte controleren. Tanden moeten constant inspecteren, voor ze zorgen, je kunt de resulterende geelheid of plaque niet versterken. Het tandvlees van de hond moet roze zijn, tandziekten zijn onaanvaardbaar, en vooral het verlies. Een Tibetaanse eigenaar moet zijn tanden minstens twee keer per week poetsen met een speciale hondenpasta en borstel.

Ter voorkoming van verzwakking van het botweefsel krijgen dieren vast voedsel. Ook kopen de eigenaren speciaal ontworpen artikelen bedekt met een samenstelling voor het verwijderen van tandplak. Van tijd tot tijd is het noodzakelijk om de hond te laten zien aan een specialist die de toestand van de tanden zal beoordelen en, indien nodig, de gevonden problemen zal oplossen. Laat het tandvlees niet loskomen, dit kan leiden tot bloeden en tandenverlies.

Naast het zorgen voor tanden en klauwen moet de gastheer aandacht besteden aan de hygiëne van de Tibetaanse oren. Net als mensen hopen ze oorsmeer en vervuiling op, die moeten worden opgeruimd zoals ze eruit zien. Gemiddeld moeten ze eenmaal per week worden schoongemaakt, met een doek bevochtigd met warm water en daarna drogen. In het koude seizoen wordt oorhygiëne thuis of in een verwarmde ruimte uitgevoerd.

Als visueel onderzoek ontsteking of zelfs roodheid van de oorschelpen onthult, is het dringend noodzakelijk om contact op te nemen met een dierenarts. Andere goede redenen om hem te bezoeken zijn de aanwezigheid van vocht in de oren en een onaangename geur.

Belangrijk en oogzorg: wanneer ze gezond zijn, stralen ze en hebben ze een lichte ontlading. Dankzij hen verdwijnen de ogen van stofdeeltjes. Reinig deze afscheidingen met een steriele doek.Om verzuring van de ogen te voorkomen, worden ze ongeveer een keer per week behandeld met een zwak extract van kamille, met een flap van zachte natuurlijke stof. In aanwezigheid van pus, roodheid, zwelling, moet u contact opnemen met uw dierenarts.

De belangrijkste criteria voor het onderwijs en de training van de Tibetaanse mastiff zijn strikte discipline en streling. Een goedgetrainde hond zal zichzelf niet toestaan ​​om tevergeefs te blaffen: omdat hij dicht bij de mensen staat, geeft hij alleen een stem als hij gevaar loopt. Hyperactiviteit is alleen in de kinderjaren inherent aan deze dieren. Maar puppy's veroorzaken meestal geen ongemak bij het trainen, als het tijdig wordt opgestart en met de juiste aanpak.

Harige reuzen kunnen hun meesters volledig gehoorzamen, maar investeren in hen zal veel kennis en tijd hebben. En omdat de eigenaar van de hond een sterke wil is met veel geduld.

Het eerste wat ze leert, zijn de regels die de eigenaar thuis stelt. Een hond moet 'zijn eigen' en 'alien' begrijpen, het meubel van de meester kan niet eens zijn tijdelijke nest zijn. Je kunt niet toestaan ​​dat hij in een stoel of op de bank slaapt: in de toekomst zal een goed begrip van de gevestigde orde bijdragen aan een comfortabele buurt als ze samen in een huis wonen. Tijdens de training moet de eigenaar stevig en kalm zijn, anders kan de hond proberen het initiatief in eigen handen te nemen en de eigenaar op zijn eigen manier trainen.

Het eten van een puppy en een volwassen hond moet verzadigd zijn met vitamines en micro-elementen, evenals calcium, wat vooral belangrijk is gezien de hoge belasting van het dier op zijn ledematen. De basis van het voedingsdieet kan worden genomen als een natuurlijk voedsel en professioneel droog voedsel.

Tijdens de periode van actieve groei en ontwikkeling van het huisdier is het noodzakelijk om vaker te voeden. In dit geval kan hebzucht niet worden aangemoedigd: het is noodzakelijk dat de hond op bepaalde uren eet, wordt gedoseerd en eet zonder haast. Gemiddeld moet een hondenmaaltijd maximaal 15 minuten duren. Als u besluit uw huisdier te voeren met natuurlijke voeding, moet u rundvlees, konijn, kalkoen en kip in het dieet opnemen.

Bovendien is het noodzakelijk om het dier zeevis, slachtafval, groenten, kruiden en fruit te geven. Porridges (inclusief rijst en boekweit) zullen nuttig voedsel zijn. Puppies kunnen gehakt worden gegeven, pasgeboren baby's krijgen eiwitrijk voedsel. Vanaf twee maanden worden vitamines in het dieet opgenomen, na 4 maanden eet de puppy de lever en het hart.

Halfjaarlijkse huisdieren moeten omega-zuren en stoffen uit de groep chondroprotectors ontvangen. Het is onmogelijk om een ​​puppy scherp over te zetten naar volwassen voedsel: het is noodzakelijk om de hoeveelheid babyvoeding geleidelijk te verminderen en een volwassene toe te voegen.

Het is niet eenvoudig om een ​​Tibetaanse mastiff te kopen, wat wordt verklaard door de hoge prijs en zeldzaamheid van het ras. De prijs van een particuliere handelaar voor een kleine vriend is 50.000 roebel, terwijl er vaak geen garantie is voor het kopen van een rashond. Een hond met documenten (stamboek en veterinair paspoort) is duurder: de prijs voor een baby is van 300.000 tot 600.000 roebel.

Om een ​​rasechte puppy te kopen, moet je een specialist meenemen naar een deal. Hij zal een visueel en grondig onderzoek doen, zal wijzen op het beste nestje onder de pups. Om een ​​meer visueel beeld van de standaard te krijgen, kunt u gedetailleerde informatie over honden bekijken, met een specialist praten over zwakheden en mogelijke ziekten.

De verworven pup moet actief en nieuwsgierig zijn, gemakkelijk contact maken, hij moet de juiste gang hebben. De primaire tekenen van socialisatie die door de moederhond zijn vastgelegd, zijn ook nodig.Ze zullen dienen als een aanzet voor de training die nodig is om het juiste karakter van de hond te vormen.

De naam van de hond dient zijn karakter te weerspiegelen en zijn uniekheid aan te geven, dat is de reden waarom eenvoudige bijnamen van honden moeten worden uitgesloten van de lijst met mogelijke namen. De naam moet kort maar sonoor zijn, mogelijk verkort van de volledige naam zoals aangegeven in de stamboom. In de toekomst zal de hond begrijpen dat als hij zijn volledige naam noemt, de eigenaar naar hem verwijst. Een huisdierjongen kan bijvoorbeeld Marty, Archie, Mark, Zus, Black, Dark, Brutus worden genoemd. Het meisje kan de naam Bat, Elsa, Jess, Dana, Abby, Chess, Emma, ​​Dana krijgen.

Ook honden kunnen Cooper, Google, Zack, Nick, de vrouw worden genoemd - Roxy, Sher, Sophie. Je kunt Tibetanenballen, Dusmi, kanonnen, mopshonden en naamplaten niet bellen. Dit ras is vrij representatief en daarom moet de naam geschikt zijn. Alvorens het te geven, is het noodzakelijk om het te relateren aan die uit de stamboom: het zou niet moeten wijken voor hen. Onder de sonore bijnamen kun je bijnamen toevoegen als Ness, Sheila, Yumi, Gina voor meisjes en Kai, Stark, Chase, Ram, Zack - voor jongens.

De geschatte leeftijd van het Tibetaanse Mastiff-ras werd bepaald door genetisch onderzoek, geïnitieerd door de Chinese Universiteit van Moleculaire Evolutie. Volgens hun onderzoek werd de leeftijd van de honden een van de oudste ter wereld: ze leefden meer dan 50.000 jaar geleden. Hier zijn enkele interessante feiten over honden van dit ras.

• Dankzij archeologische opgravingen vonden de Tibetanen de botten en schedels dat deze dieren in het stenen tijdperk naast mensen leefden.

• Vaak moeten fokkers hun kleding aan de hond offeren. De hond houdt ervan om de eigenaar te "kauwen" en toont zijn genegenheid en verlangen om samen te spelen.

• Er is een mening dat de Tibetaanse Mastiff slimmer is dan de Duitse Mastiff en een soort familiehondenpsycholoog is die elk huishouden kan opvrolijken.

• De oorsprong van de hond heeft vele tegenstrijdigheden, maar het is met zekerheid bekend dat zijn voorouder een wolf was, waaruit alle Molossers afstamden.

• Wit wordt als de zeldzaamste kleur beschouwd. Deze honden zijn miljoenen dollars waard, in de natuur zijn ze zeldzaam, fokken kan bijna niet.

• Deze honden rijpen veel later dan hun verwanten van andere rassen. De puberteit eindigt over 3-4 jaar.

• Niet alle foto's op het internet tonen de ware dimensies van de Tibetanen. De grootste van hen, op de leeftijd van 11 maanden, had een gewicht van 113 kg, werd gekocht door een Chinese miljardair voor 1,5 miljoen dollar.

• Sommige puppy's zijn gevoelig voor onafhankelijke besluitvorming in verschillende situaties. Zonder op de volgorde van de eigenaar te wachten, kunnen ze de aanval beginnen.

• De hond probeert weloverwogen beslissingen te nemen, en daarom duurt het enkele jaren om te studeren. Hij duldt geen bevelen, heeft respect nodig. Met de verkeerde benadering van de training ervan groeit het monster.

• Vroeger werd de stem van Mastiffs in Tibetanen als heilig beschouwd. De spot van deze honden werd beschouwd als het ergste kwaad in vergelijking met de moord op een man.

• Tibetanen gefokt in Europa verschilden van die honden die in Tibet gebruikelijk waren. Hoe meer hun stamboom en hoe strenger de standaard, hoe duurder ze zijn.

Er zijn andere feiten gerelateerd aan Tibetaanse gigantische honden. Men gelooft dat ze luipaardgevechten hebben gewonnen. Volgens de legende had de Boeddha zelf zo'n hond. Er waren verschillende geruchten over de vertegenwoordigers van dit ras, en daarom was het soms moeilijk om erachter te komen waar de waarheid was en waar de fictie was. Hun populariteit was ongeveer hetzelfde als die van de sneeuwman.

De Tibetaanse mastiff ontvangt verschillende beoordelingen van de bewoners, zoals blijkt uit de commentaren op de informatieportalen. Mensen die bekend zijn met honden blijven gefascineerd door hun grootte, erop wijzend dat de parameters van sommige individuen evenredig zijn met de grootte van de kalveren. Tezelfdertijd merken de eigenaars op dat het karakter van de honden opvallend is in zijn bescheidenheid en goede wil.De reuzen zijn kalm en hebben geen interesse in vreemden, maar wonen in stedelijke appartementen.

De fokkers beschouwen de vatbaarheid van huisdieren voor gewrichtsddysplasie als negatieve kenmerken. Bovendien, volgens de eigenaars, is het gebrek aan honden overvloedig haarverlies tijdens de ruiperiode, wat een allergische reactie veroorzaakt. Ondanks hun uitstekende acclimatisatie lijden ze niet allemaal aan eenzaamheid. In het ras zijn er individuen die het onderdrukt. Ze houden van kinderen en kunnen zich aanpassen aan het ritme van het leven van de eigenaars.

Andere fokkers zeggen dat honden niet zo onschuldig zijn als beschreven in de algemene beschrijving van karakter en gewoonten. In de opmerkingen merken de eigenaren bijvoorbeeld op dat huisdieren een halve slag kunnen maken, in de overtuiging dat het nodig is om de eer van de eigenaar voor een vreemde te verdedigen. Tegelijkertijd kunnen zelfs puppy's die geen 6-8 maanden hebben bereikt een volwassene pijn doen. Degenen die uit de eerste hand weten wat de Tibetaanse mastiff is, zeggen met één stem: om een ​​hond te houden, moet je een enorm verantwoordelijkheidsgevoel hebben.

Lees meer over de Tibetaanse mastiff in de volgende video.