Megalomanie: wat is het en hoe kom je er vanaf?

Mensen die arrogant en arrogant zijn, zeggen vaak dat ze koorts hebben, maar dit heeft zelden te maken met megalomanie (megalomanie). Je moet een slecht gefokte snob (zelfs als hij een wereldster is) niet verwarren met een echte megalomane, aangezien megalomanie een ernstige ziekte is.

Megalomanie, megalomanie of grootheidswaanzin zijn al heel lang bekend bij de mensheid. De ziekte ontleent zijn naam aan een combinatie van oude Griekse woorden μεγάλως - "majestueus" en μανα - "passion, madness". En ook deze psychische aandoening wordt megalomane wanen genoemd.. Deze mentale stoornis is een speciaal soort zelfbewustzijn en gedrag waarbij de patiënt zichzelf onvoldoende ervaart, aanzienlijk overdrijven het belang, prestaties, populariteit, vaardigheden en macht.

Heel vaak op internet kun je de term 'grootheidswaanzin' vinden in relatie tot arrogante popsterren, cinema. Dit gebruik van de diagnose is verkeerd - in de psychiatrie wordt het als megalomane van mensen beschouwd die zichzelf niet gewoon de Meest Hoge of in het slechtste geval de heerser van de hele planeet vinden, maar ook in de interne staat verkeren, beschouwd als een klassieke manische onzin.

Deze megaloman hoeft niet noodzakelijkerwijs de laagste stappen op sociale schaal te bezetten. Vaak zijn dit mensen die echt veel hebben bereikt en belangrijke mensen zijn. Experts geloven dat klassieke megalomanie werd waargenomen in Napoleon Bonaparte, Adolf Hitler, Vladimir Lenin. Zo'n psychische stoornis was Wiskundige John Nash hij kreeg een eervolle plaats in de academie, waardeerde zijn aanzienlijke persoonlijke bijdrage aan de ontwikkeling van exacte wetenschap, maar hij weigerde, daarbij verwijzend naar het feit dat hij de keizer van Antarctica zou worden.

De waanstoestand van grandeur leed in zijn psychiatrisch begrip Alexander van Macedonië. Tekenen van klassieke megalomanie, getoond door de kunstenaar Salvador Dali. Onder tijdgenoten, worden tekens van waanideeën van grandeur gevonden in de rapper Kanye west, hij schreef zelfs zijn eigen bijbel, die begint met de woorden "In het begin creëerde Kanye de hemel en de aardkorst", en bracht het album Yeezus uit, waarin hij zichzelf openlijk God noemt. Een muzikant Jay zi heel serieus, hij zegt dat zijn aanwezigheid op sommige evenementen "een grote zegen van zijn kant" is.

De waan van grootheid is in de moderne psychiatrie geclassificeerd als een groep van psychische stoornissen waarin verschillende soorten pathologie zijn opgenomen.

• Manie van speciale oorsprong - Dit is onzin, waarbij de patiënt er vroom van overtuigd is dat hij tot een beroemd gezin behoort, bijvoorbeeld tot de Bourbon- of Romanov-dynastie. Hij kan zichzelf zien als een telg van beroemde acteurs, muzikanten, koningen, wetenschappers. Met zo'n stoornis kan een persoon veel redenen aan zijn overtuigingen toevoegen, en de feiten van de biografie van de beroemde "voorouder", die aangeven dat er geen verband tussen hen bestaat, worden koppig aan hen overgelaten.
• Rijkdom manie - Een waanstoestand waarin een persoon zeker weet dat hij fabelachtig rijk is.De grootte van de staat kan aannemelijk zijn (iemand beweert een paar miljoen dollar op een bankrekening te hebben) en is volstrekt onlogisch: "Ik ben de eigenaar van alle goudreserves in de wereld."
• Manie van uitvinding - de patiënt weet zeker dat hij een grote ontdekking heeft gedaan, hij kent bijvoorbeeld de formule van het elixer van de eeuwige jeugd of een geneesmiddel tegen kanker. De patiënt is beledigd over de wereld, omdat 'ondankbare menselijkheid' niet begrijpt welke geweldige vooruitzichten hij verwerpt, en zijn uitvinding verwerpt.
• Love mania - een persoon gelooft serieus dat hij het onderwerp is van passie van een beroemde kunstenaar of politicus. Hij beweert dat hij een intieme relatie heeft met een beroemd persoon, en de argumenten dat de patiënt nooit de president van Venezuela of de operadiva van wereldklasse heeft ontmoet, hebben niet de minste actie.
• Hervormingsmanie - Megaloman weet zeker dat hij zaken weet te regelen in het land, in de wereld, hij kent een effectief model van economische, militaire en andere hervormingen, en dringt aan op een revolutie.
• Antagonistisch delier - Megaloman beschouwt zichzelf als het centrum van de aarde, een sleutelfiguur in de strijd van tegenstellingen - goed en kwaad, duisternis en licht. Bij zo'n stoornis beschouwt een persoon zichzelf meestal als gekozen, in staat om de uitkomst van de strijd om tegenstellingen te beïnvloeden.
• Manie van altruïsme of messianisme - de zieke beschouwt zichzelf als de redder van de mensheid, hij is, door zijn eigen overtuiging, een profeet, een grote genezer, een wonderwerker, een zoon van God, een persoon met een directe verbinding met de kosmos.

In de psychologie van megalomanen heerst de waancomponent, wat suggereert dat mentale stoornis is aanhoudend, vatbaar voor terugval en chronische progressie.

Er is geen afzonderlijke diagnose met zo'n naam en delirium van grootheid wordt door specialisten beschouwd als een symptoom van andere psychische stoornissen. Meestal komt megalomanie voor in paranoïde mentale veranderingen, bij manisch syndroom, bij progressieve verlamming en schizofrenie, in bepaalde stadia van de bipolaire psychische stoornis. Manifestaties van megalomanie zijn geen onafhankelijke stoornis, maar een teken van een andere aandoening.

De redenen waarom iemand plotseling zichzelf begint te zien als God of een genie zijn veelvuldig en niet alle factoren die verantwoordelijk zijn voor het optreden van de ziekte zijn onderzocht. Ze zijn echter voldoende om verschillende mogelijke bronnen van invloed te benadrukken:

• erfelijkheid - een grote kans op overerving van misleidende psychische stoornissen van ouders of familieleden in de tweede en derde generatie (grootmoeders, grootvaders, overgrootmoeders en overgrootvaders);
• ernstige aandoeningen van het centrale zenuwstelsel, organische hersenschade;
• endocriene aandoeningen geassocieerd met veranderingen in de balans van serotonine en dopamine;
• de aanwezigheid van schizofrenie, manisch syndroom, drugsverslaving, alcoholisme (met ernstige toxische hersenschade);
• langdurige neurose;
• problemen met zelfrespect - overschat zelfrespect predisponeert voor het optreden van grootheidswaanzin.

De aandoening verloopt, zoals de meeste andere manische stoornissen, volgens bepaalde stadia. De eerste fase van grootheidswaan manifesteert zich door een obsessief verlangen om op de een of andere manier te onderscheiden van de massa, om beter te zijn.

Alomvattend perfectionisme kan de basis zijn voor de ontwikkeling van pathologie, omdat het voor een persoon heel belangrijk is om te winnen, de beste te zijn en eventuele mislukkingen door hem zeer pijnlijk worden waargenomen. De mens is constant op zoek naar bewijs van zijn genialiteit en uitstekende eigenschappen, hij vergelijkt zichzelf met anderen, vindt zichzelf met veel voordelen en voordelen.

In het middelste stadium is een persoon zeker van zijn "eigenaardigheid", twijfels hebben geen plaats. Dit gaat gepaard met open verklaringen, evenals veranderingen in gedrag, reacties. Iemand luistert niet meer naar de mening van anderen, zijn eigen mening wordt de enige die voor hem geldt.

Het is in dit stadium in een staat van extreme opwinding dat de patiënt kan bewijzen dat hij een afstammeling is van de Japanse keizer of Caesar zelf in zijn huidige reïncarnatie. Vaak manifesteert zich in dit stadium agressie, als de uitspraken niet voldoende respect hebben, als de omringende mensen niet opzettelijk waarnemen en de patiënt niet de mate van respect geven die hij denkt dat hij verdient.

In de derde fase beginnen de symptomen van waanideeën te verdwijnen - de persoon is teleurgesteld. Hij werd niet geaccepteerd, begreep niet, de wereld is vijandig tegenover hem, het veroorzaakt depressie, een gevoel van zijn eigen nutteloosheid, wat kan leiden tot vrijwillige isolatie, verergering van destructieve gewoonten (de patiënt begint te drinken, psychoactieve stoffen te gebruiken).

De megalomanie verwijst psychiaters naar kwalitatieve stoornissen in het denken, en dit betekent dat de 'fout' optreedt in het stadium van logische verwerking van informatie. De overtuigingen van een persoon, zijn zelfingenomenheid, grenzend aan gekte, realiteit komt niet overeen, maar het is onmogelijk om iemand al in de beginfase van megalomanie te overtuigen - hij gelooft dat hij overtuigd is.

Op het hoogtepunt van de aandoening produceert de patiënt al zijn acties en gedachten vanuit het perspectief van wie hij zichzelf beschouwt - de koning, heerser, president, de grootste wetenschapper en zelfkritiek is volledig afwezig. Dit is geen trots, geen gekke bui in een milde vorm, maar een echt gebrek aan zelfbeheersing.

In mensen met waanideeën van grootsheid, is de interne focus altijd op zichzelf gericht - ze zijn er zeker van dat ze superieur zijn aan anderen in een of ander kenmerk of in het algemeen. Het is moeilijk om te zeggen hoe de megalomane zich zal gedragen Veel hangt af van hoe interessant zijn persoonlijke ervaring is, welke opleiding hij heeft gekregen, welke herinneringen hij als de zijne zal ervaren.

Uiteindelijk hangt veel af van met wie de patiënt zich zal identificeren - met de wrede keizer Nero of met de grote minnaar Casanova. In het eerste geval zal zegevieren agressief gedrag, verplichte toon, de belofte van onmenselijke marteling en straf voor ongehoorzaamheid, soms - fysieke wreedheid. In het tweede geval begint de persoon zich te gedragen als gretige damesman, zonder een vrouw voorbij te gaan, geen complimenten los te laten, niet proberen aan te raken.

Het is duidelijk dat het gedrag wordt ontoereikend, de redenering van een persoon is niet vatbaar voor normale logica. Maar in beide gevallen wordt het belangrijk voor de patiënt om "in het spel te komen" van degenen om hem heen. Ze zouden bewonderd moeten worden, ze zouden geliefd, gerespecteerd, gewaardeerd en gebogen voor hen moeten zijn. Het ergste van alles, wanneer megalohans beginnen te eisen dat ze worden bediend door hun geliefden om hun smerigste grillen en eisen te vervullen.

Voor mannen en vrouwen met de diagnose "waanideeën van grootsheid" is instabiliteit van stemmingen een belangrijke manifestatie - ze zijn in vrolijke euforie, en dan zonder aanwijsbare reden worden ze ondergedompeld in depressie en angst. De vroege stadia van de ziekte worden gekenmerkt door een te hoge zelfwaardering.

Hij kan in zijn toespraak niet luisteren naar opbouwende kritiek, evenals het advies van anderen om hem heen is een leeg geluid, wat ook vaak vervelend is. In deze fase zijn megalomanen actief, mobiel, vol energie, maar tegelijkertijd ervaren ze vaak een sterke angst, die niet kan worden verklaard, er zijn momenten van ongelooflijke afleiding. Al in de beginfase treden fysiologische stoornissen op - de slaap wordt "rafelig", een persoon wordt vaak wakker, kan 's nachts niet volledig ontspannen. Verhoogt agressiviteit, vooral bij mannen.

Universele onzin wordt al op het hoogtepunt van de ziekte. De patiënt houdt op verlegen te zijn en begint openlijk te verklaren dat hij de heerser is van de Melkweg, de belichaming van Napoleon, God of een nieuwe superheld met superkrachten, wiens taak het is om alle mensen op aarde te beschermen tegen de ongekende bedreiging vanuit de ruimte. Tegelijkertijd gedraagt ​​de patiënt zich heel natuurlijk, op zijn gemak heerst zijn euforie en opwinding.

Als waanstoornis van rijkdom of nobele geboorte meer kenmerkend is voor mannen, dan komen erotische waanvoorstellingen van grootsheid vaker voor bij vrouwen. Teleurstelling van iemands eigen overtuigingen (derde fase van manie) wordt al beschouwd als zijn complicatie, omdat het in deze periode mogelijk is dat iemand in groot gevaar verkeert. Hoe globaal de onzin was, hoe groter de schaal en reikwijdte ervan, hoe sterker de depressie bij de uitgang zou zijn.

Diagnostiek megalomanie bezig met een psychiater. Het is noodzakelijk om een ​​familiegeschiedenis te hebben (welke van de familieleden leed aan welke psychische aandoeningen, waren er alcoholisten, drugsverslaafden), een beoordeling van het CNS-werk wordt gegeven, waarvoor een neuroloog wordt aangetrokken en een CT-scan of MRI van de hersenen wordt gedaan.

Van groot belang arts praat met de patiënt. Het wordt meerdere malen sinds de eerste behandeling uitgevoerd. De specialist zal zorgvuldig luisteren naar waarom de patiënt denkt dat hij de Verlosser of Keizer van de Melkweg is, meestal zijn er in dit stadium geen moeilijkheden, zelfs onder stagiairs, omdat megalomanen graag hun "levensgeschiedenis" delen, beantwoorden ze graag verhelderende vragen. En al in dit stadium kan een specialist door de aard van delier begrijpen wat voor soort comorbide aandoening iemand heeft - met progressieve verlamming, onzin is absurd, en met schizofrenie is het fantastisch.

Om een ​​persoon van hun onrealistische irrationele overtuigingen af ​​te helpen, is het belangrijk dat een arts zich verantwoordelijk opstelt voor diagnostiek en identificeert welke specifieke onderliggende psychische aandoening plaatsvindt. Het is erg belangrijk om de behandeling te beginnen met de behandeling van de belangrijkste ziekte - schizofrenie, bipolaire stoornis, manisch-depressieve psychose, enzovoort..

Als dit niet gebeurt, zal het onmogelijk zijn om de maniakale waanvoorstellingen van grootsheid het hoofd te bieden. Op hetzelfde moment, wanneer de voorgeschreven behandeling van de hoofdziekte goed is, trekken tekenen van megalomanie vanzelf terug, vanzelfsprekend.

Worden gebruikt cognitieve gedragsmatige en rationele benaderingen - deze technieken stellen een persoon in staat geleidelijk de fouten van zijn oordelen te begrijpen, en onder de strikte leiding van een psychotherapeut worden foutieve uitspraken vervangen door een adequate perceptie van zichzelf.

Medicijnen vinden ook plaats, maar alleen als de arts dat nodig acht (als onderdeel van de behandeling van de onderliggende ziekte). Als de megalomaan te opgewonden is, te veel beweegt, een enorme hoeveelheid onnodige bewegingen maakt, kunnen kleine doses tranquillizers worden aanbevolen voor een korte cursus, zodat drugsverslaving niet ontstaat.

Waar een persoon behandelen – in een psychiatrisch ziekenhuis of thuis – de dokter zal zeggen want alleen hij weet, tegen de achtergrond van wat de hoofdziekte onjuiste waanvoorstellingen over zijn eigen genie verscheen, over zijn superioriteit. Milde vormen van de aandoening vereisen meestal geen ziekenhuisopname, maar in het geval van grootheidswanen van een ernstige fase of bij ernstige gelijktijdige depressie, wanneer de patiënt onherstelbare schade aan zichzelf kan toebrengen, is het logischer om een ​​behandeling in een ziekenhuis uit te voeren met 24-uurs observatie van medisch personeel.

Hoe succesvol de behandeling met megalomanie zal zijn, hangt ook af van de basisdiagnose. In bijna alle gevallen, ongeacht de onderliggende ziekte, artsen praten over de kans op herhaling (in ongeveer 75% van de gevallen keren gekke ideeën vaak terug). Daarom zijn ze van groot belang gezinsklimaat, kenmerken van revalidatie na behandeling.

Er zijn geen methoden om wanen van grootsheid te voorkomen, het is onmogelijk om het begin van het syndroom en de ontwikkeling ervan te voorspellen - dit kan iedereen beïnvloeden. Als iemand al een keer is behandeld met waanideeën van grootsheid, dan zullen familieleden hulp nodig hebben om een ​​terugval te voorkomen. Het is belangrijk dat iemand in een gunstig emotioneel klimaat leeft, geen alcoholische dranken, verdovende middelen drinkt.

Wanneer de eerste tekenen van terugval (angst, zenuwinzinkingen, ontoereikende beschuldigingen) verschijnen, is het belangrijk om onmiddellijk contact op te nemen met een psychiater. Meestal manifesteert de stoornis zich in de lente en de herfst, zoals de meeste andere psychische stoornissen. Tijdens het laagseizoen neemt de prikkelbaarheid van het zenuwstelsel toe.

Zie hieronder hoe je een persoon met een hoge zelfwaardering kunt herkennen.