Welke paddestoelen groeien op de Krim?

De Krim is rijk aan vegetatie en groeit op zijn grondgebied in grote hoeveelheden niet alleen bessen, maar ook paddenstoelen. Om echter niet naar het ziekenhuis te gaan, is het noodzakelijk om duidelijk te weten welke moeten worden gegeten en welke niet.

Overal in het gebied van de Krim zijn er plaatsen waar paddenstoelen in grote aantallen groeien, en liefhebbers van "rustige jacht" weten altijd wanneer ze naar het bos moeten gaan. De paddestoelwereld van het schiereiland heeft enkele tienduizenden planten, maar thuis kweken is een moeilijk proces, omdat het nodig is om unieke omstandigheden te creëren, om een ​​speciale bodem te bereiden.

In de natuur verschijnen hier en daar witte champignons en boterkoppen, alleen moet je erboven uitstijgen, ongeveer 1,5 duizend meter boven zeeniveau. Beste plaatsen om te verzamelen: hellende bergoppervlakten, kleine randen waar de zon het grootste deel van de dag schijnt. De meeste paddenstoelenplukkers zijn te vinden op de westelijke helling van het Krimgebergte. Dit is in de eerste plaats Ai-Petrinskaya Yayla en zijn beroemde pieken. Er zijn verschillende soorten paddestoelen op de berg Demerdzhi.

Het is noodzakelijk om naar het dorp Radiant te gaan, dat zich in de buurt van Alushta bevindt. In goede jaren sta je op een grote paddestoel-open plek. Verbergt talloze paddestoelplekken en het bos van Sevastopol.

Daarnaast kunt u de mand vullen met paddenstoelen in de buurt van de Oude Krim en Theodosia. Het is ook de moeite waard om je geluk nabij een aantal meren uit te proberen. Paddestoelenplukkers zijn dol op de oevers van Donuzlav en Sasyk. Een groot aantal "muizen" groeit in het district van de Crimean Astrophysical Observatory en in de buurt van het dorp Kolchugino. Als u olie wilt verzamelen, moet u naar Stroganovka of Zelenogorsk gaan.

Ryzhiki wordt ook actief verzameld door paddenstoelenzoekers, ze groeien in volle open plekken in de buurt van de Rybachiy. In Marble worden paddenstoelenplukkers gestuurd om cantharellen te verzamelen.

Op de Krim kunnen de eerste voorjaarspaddestoelen worden verzameld met de komst van warmte. Maar tijdens deze periode is de oogst niet te groot, de beste seizoenen houden rekening met zomer en herfst. De meeste jonge paddenstoelen verschijnen op het oppervlak na een lichte regen, maar niet onmiddellijk, maar na een paar dagen. Als je de reis naar het bos vier dagen uitstelt en uitstelt, kun je de manden volop vullen.

Ryzhiki en boletus verheugen zich op de paddenstoelenzoekers in de zomer. Ook in de bossen en aan de randen van de Krim, kunt u russula, porcini en paddenstoelen vinden. Er zijn ook planten die minder bekend zijn bij sommige paddenstoelenplukkers:

• rogatiki;
• één kant;
• redechnye;
• Mokhovikov.

Er zijn veel paddenstoelen die hun afmetingen niet kunnen behagen. Degenen die geluk hebben zullen boletus en esp vogels kunnen vinden, hoewel ze niet direct onder de bomen groeien, maar los daarvan, in naaldbossen.

Herfstoogst kan worden verzameld tot oktober. Er zijn paddenstoelen die tot aan de vorst worden geoogst. In de regel is het een "kleine muis" en honingzwam. Tegen het midden van de herfst is het minder gebruikelijk, maar toch kan men elkaar ontmoeten in de houtachtige cantharellen, soms worden boletussen gevangen in een mand met paddenstoelenplukkers. Rogatik en melkpaddestoelen geven een rijke oogst in het vroege najaar.

Op het grondgebied van de Krim groeien er steppepaddestoelen op de randen van de bergen en in de bossen, het belangrijkste is om te weten wanneer je op zoek moet gaan. Er zijn zeldzame exemplaren die alleen kenmerkend zijn voor deze regio, evenals bekende paddenstoelen, zoals wit, olie, cantharellen.

Sarcosomen, die ook op het territorium van het schiereiland worden aangetroffen, hoewel nuttig geacht, maar nog steeds oneetbaar.

Deze plant heeft verschillende namen. Op het grondgebied van het schiereiland wordt het ook wel het "reuzenvarken" genoemd. Een andere onder de lokale bevolking is te vinden de naam "gigantische govorushka." Mushroom groeit in het bos, omdat de bodem daar het meest geschikt is. Champignonkrakers verzamelen het voor een aantal maanden. Bij voldoende regen groeit de paddenstoel in de zomer en de vroege herfst.

Witte schimmel groeit in kleine groepen, dus als je er een kunt zien, dan is er nog steeds in de buurt. Het is niet moeilijk om de plant tussen het gebladerte te zien, omdat deze zich onderscheidt van de algemene achtergrond met een witte kleur. Soms is de dop niet helemaal wit, maar heeft hij een aangename romige tint. In de regel zijn pure witte paddenstoelen jong, ze hebben een gladde dop, eronder zijn springers. Ze hebben dichte, vlezige poten, maar niet te lang, maximaal 8 centimeter op volwassen leeftijd. Soms zitten er villi op de stengel, die zich dichter bij de dop bevinden. Onderaan de benen zie je een lichte verdikking.

Als je een paddenstoel bakt, zie je dat het vruchtvlees hetzelfde wit of crème is. Zelfs in zijn ruwe staat heeft de witte champignon een aangenaam aroma. Soms hebben volwassen planten een enigszins bittere smaak, ze kunnen beter drogen. Een groter aantal voedingsstoffen aangetroffen in jonge eekhoorntjesbrood. Ze bevatten klitocybine - een antibioticum dat werkt tegen de tuberkelbacillus.

Paddestoelen moeten voorzichtig zijn, omdat het gemakkelijk is om deze paddenstoel te verwarren met anderen, ook groeiend in de Krim. Veel overeenkomsten kunnen worden herleid tot rokerige govorushka, die ook eetbaar is en een uitstekende smaak heeft. Het is erg als witte bergzwam wordt verward met giftige gal. Als de paddestoelkieper een hele open plek tegenkomt, moet je van dichterbij bekijken of het geen "heksenring" is.

De beschreven champignon wordt op verschillende manieren bereid: gekookt, gestoofd, gefrituurd en gezouten. Hij heeft een kleine houdbaarheid, na het verzamelen moet je het product wassen en het een tijdje in koud zout water laten staan.

"Muizen" kunnen ook worden gegeten, op de Krim groeien ze verschillende soorten. De belangrijkste groeiplaats is naaldbos of gemengd bos. Je kunt paddenstoelen vinden op het mos of zand. Champignons groeien zowel individueel als in kleine groepen. Tijdens de bijeenkomsten worden champignonplukkers in september verzonden en de collectie duurt tot halverwege de herfst. Om veel paddenstoelen van deze soort te verzamelen, moet je naar het dorp Kolchugino gaan, het is in de buurt van de meeste van hen. Je vindt ze in de buurt van het astrofysische laboratorium.

Bij jonge champignons heeft de dop een puntige vorm en zijn de randen licht gewikkeld. Capmaat - tot 100 mm. Wanneer de plant rijpt, wordt de dop plat, ongelijk. Het is nogal vlezig, er zijn kleine scheurtjes. In het midden is het moeilijk om de knobbeltje niet te zien, onderaan zijn er platen, maar deze bevinden zich ver van elkaar.

De kleur van de champignons kan zowel licht als donkergrijs zijn. Als het onlangs heeft geregend, vormt zich een beetje modder op het oppervlak van de plant, zodat de hoed plakkerig lijkt. Been tot 12 cm, naar de basis is het dikker en dichter. Als het een volwassen paddenstoel is, worden holtes binnenin gevormd. De schaduw van het been is geel, soms grijs.

Het is mogelijk om een ​​paddestoel te onderscheiden tijdens de vlucht, die beschikbaar is in de buurt van de dop. Hoewel het vlees dicht is, breekt de "kleine muis" gemakkelijk, zelfs met een lichte druk. Champignons koken, augurk, augurk. Ze kunnen worden geroosterd, maar alleen na het voorkoken. Want het tweede gerecht vindt geen betere aanvulling.

Cantharellen behoren tot de meest populaire eetbare paddenstoelen. Ze zijn oranje, geel of wit, vlezig en trechtervormig.Aan de onderkant, onder de gladde dop, hebben de meeste soorten kieuwruggen die bijna volledig naar beneden vallen naar de stengel. Veel soorten hebben een fruitig abrikozenachtig aroma en hebben vaak een licht gepeperde smaak.

Vanwege hun mycorrhiza-verbinding met bomen zijn cantharellen te vinden op de grond, naast loofverliezende soorten. Dit zijn zomer- en herfstpaddestoelen. Ze dragen vruchten van juni tot september. Kappen zijn meestal bol, in de vorm van een vaas. De stelen zijn glad, gevuld en hebben dezelfde kleur als de dop.

Paddestoelen bevatten vitamine C en een grote hoeveelheid caroteen, waardoor een oranjegele kleur ontstond. Het vermogen om valse kieuwen te herkennen is een van de meest bruikbare vaardigheden voor een paddenstoelplukker. Ze worden vertegenwoordigd door gevorkte vouwen aan de onderkant van de schimmel.

Deze paddestoelen zijn van eind zomer tot november te vinden in de bossen van de Krim. Ze groeien heel zelden alleen en vormen vaak kleine open plekken. Ze houden ervan om te parasiteren onder bomen en op grote, oude stronken. Geef de voorkeur aan natte grond, daarom verschijnen in grote aantallen na regen.

Als het een jonge plant is, moet de dop hol zijn. Wanneer een paddenstoel groeit, wordt het geleidelijk vlakker en tenslotte wordt het volledig plat. De grootte van een volwassen paddenstoel kan 150 mm in diameter bereiken.

De kleur van de hele paddestoel is honing, er zijn kleine schubben of zelfs pluisjes. Onder de dop zie je een klein ringetje van dunne film. Het is noodzakelijk om de herfstpaddestoelen te onderscheiden van de grijsgele valse, die niet geschikt zijn voor voedsel. De sporen van deze paddestoelen zijn donker, terwijl eetbare wit zijn en er geen geur van bittere aarde is.

Als je veel olie wilt scoren, dan moet je naar de Belgorod-regio van het schiereiland. Maslata groeit in grote hoeveelheden:

• in het dorp Zelenogorsk;
• Strogonovke;
• op Ai-Petri.

Paddestoelen groeien van juni tot half herfst. Maslata geeft de voorkeur aan gebieden met veel licht, zodat ze zich aan de randen, weiden bevinden. Dergelijke paddenstoelen zijn niet alleen geliefd bij mensen, maar ook bij insecten, daarom worden jonge boleten vaak door hen gegeten.

Het voordeel van de schimmel is dat het vrij moeilijk is om het met anderen te verwarren. De dop is vlezig, zacht, alsof geolied. Deze paddestoelen zijn qua uiterlijk glad, bruin of lichtbruin van kleur. De vorm van de dop is een klein halfrond, en hoe volwassener de paddenstoel, hoe meer randen opkomen. Indien nodig, de huid is gescheiden van de pulp is heel eenvoudig, eronder zijn buizen met gele poriën. Ondanks de massaliteit van het bovenste deel, is het onderbeen dun, de lengte kan 100 mm bereiken.

Het is onmogelijk om olie lang te bewaren, ze worden onmiddellijk na het verzamelen klaargemaakt. In de pulp van heel wat wormen, om de paddestoel vrij te geven, is het de moeite waard om het een half uur of een uur in gezout water te drenken.

Milkwormen, hoewel ze in grote aantallen in de gemengde bossen van de Krim voorkomen, worden zelden verzameld door champignonplukkers, omdat ze moeilijk te koken zijn. Het verzamelseizoen begint halverwege de zomer en duurt tot het begin van de herfst. De meeste van alle snuit verschijnt na zware regenval.

Op het schiereiland zijn er verschillende soorten:

• eiken;
• droog;
• peper.

Verschilt van gemberkleur en lamellaire structuur. Op de pet zitten bruine strepen, op de poten zitten kleine gaatjes van gele schaduw. Hoe ouder de schimmel, hoe lager de dichtheid van het been.

Peperpaddestoel heeft een trechtervormige dop, verschillend in het wit. Op de borden kan sap zitten, dat smaakt bitter. De plant heeft een smal en kort been.

Droge melk heeft een witte kleur, maar er zijn bruine vlekken op de dop. De borden zijn blauw, als je de paddenstoel bakt, zal het sap niet opvallen.

In juli gaan tal van paddenstoelenzoekers voor deze paddenstoelen naar de bossen van het schiereiland. De belangrijkste groeiplaats is het gebied onder de bomen. Gember groeit niet alleen, alleen in kleine groepen.Want dergelijke paddenstoelen zouden naar de zuidkust moeten gaan.

Je kunt ze onderscheiden door de oranje dop, die 12 centimeter is. Als je de paddestoel draait, zijn er zichtbare rode borden. Als u hierop drukt, veranderen ze hun kleur in groen. De poten kunnen een dikte van 2 centimeter bereiken, op hun oppervlak zitten kleine holtes. Champignons worden gewaardeerd om geurige pulp, die een beetje zoet is.

Dit is een van die paddenstoelen die niet vergiftigd kunnen worden, maar bij het oogsten moet je het vlees controleren, dat wit moet zijn. Op het grondgebied van de Krim zijn er twee soorten regenjassen:

• peervormig;
• reus.

De gigantische regenjas heeft een wit, rond lichaam, dat met de leeftijd van kleur verandert in geel. Maximale hoogte - 340 mm. De peervormige regenhoes is zo genoemd omdat het een peerachtig lichaam heeft. Op de huid zijn kleine knobbeltjes, het oppervlak is ruw. Deze paddestoelen houden erg van rot hout, alleen jonge exemplaren kunnen worden gegeten.

Volgens de beschrijving behoort deze buitengewone steppeschimmel tot de familie van oesterzwammen. Het seizoen is erg lang, de paddenstoelenplukkers oogsten de plant van de lente tot de herfst, maar in de zomer is het moeilijk om het te vinden, omdat in de hitte, wanneer de grond te droog is, de enige kant niet groeit.

Als er veel regen valt, kun je in de bossen voldoende paddenstoelen vinden. Eenzijdige percelen zijn niet ver van boerderijen te vinden, ze groeien zelfs langs wegen en in ravijnen, vooral in de monding van rivieren en beken.

Truffel groeit inderdaad op het schiereiland, het verzamelseizoen is van augustus tot januari. Deze paddenstoelen worden gewaardeerd om hun unieke smaak. Want hun groei vereist een vochtig klimaat, dus truffels zijn alleen te vinden in de uitlopers en de zuidkust. Op de Krim groeit de paddenstoel onder een naaldkussen in jonge dennenbossen.

Het is belangrijk om giftige paddenstoelen te kunnen onderscheiden, omdat hun consumptie in voedsel leidt tot vergiftiging en zelfs de dood. Er zijn vergelijkbare exemplaren op het grondgebied van de Krim, waaronder je bekende namen als een vliegenzwam, bleke fuut en valse paddenstoelen.

Gevaarlijke paddenstoelen die met hun uiterlijk aantrekken, maar niet geschikt zijn voor menselijke consumptie. In sommige Europese landen worden de doppen van de schimmel afgebrokkeld en in schoteltjes met melk geplaatst om huisvliegen aan te trekken. Insecten drinken een vloeistof die gifstoffen bevat die kunnen oplossen in water en bijgevolg in melk. Na een tijdje worden de vliegen slaperig, vallen en sterven. Vandaar de naam van de schimmel.

Wanneer de paddenstoelen voor het eerst in de bosbodem verschijnen, zijn de jonge vruchtlichamen volledig bedekt met puntige witte wratten. Naarmate de dop uitzet, wordt deze rood. Het groeit totdat het uiteindelijk een rode huid vertoont, terwijl witte wratten min of meer gelijkmatig over het oppervlak worden verdeeld.

Zware regenval of zelfs contact met dieren is soms voldoende om sommige of alle witte vlokken van de paddestoelkap af te laten vallen, dus in het bos zijn gladde paddestoelen te vinden.

Deze eetbare paddestoelentweelingen groeien ook op stompen, in grote groepen, maar er is een verschil tussen hen, en u moet het weten om niet vergiftigd te raken. De kleur van het giftige monster lijkt sterk op de verkleuring van de zomerhoningzwam, maar de schaduw van de platen van de oneetbare plant is grijs. Zo'n paddestoel op stronken van een loofboom zal niet groeien. Na lang onderzoek bleek seroplastiniet-honingagar half eetbaar te zijn, het belangrijkste is om het lange tijd te laten koken.

Maar grijsgeel kan helemaal niet eten. Deze paddestoel ruikt onaangenaam, heeft een bittere smaak. Je kunt het onderscheiden door externe tekens. Op de stengel is er bijvoorbeeld geen ring, onder de bovenkant van de plaat kunnen de volgende tinten zijn:

• olijfzwart;
• grijs;
• geel groen.

De helderheid van de dop moet de paddestoelkiezer wegjagen, omdat de echte guirlande bruin is.

Bleke paddenstoelen zijn overal in de Krim te vinden.Als ze nog jong zijn, lijkt hun lichaam op een ei, waarop ze een film lijken te rekken. De dop kan een diameter bereiken van 15 centimeter, een schaduw van groen, dichter bij olijf, soms lichtgrijs. Als je een paddestoel breekt, ruikt het vlees goed, het is wit, het verandert niet van kleur. De eerste ring is breed, er zit een pony in, maar alleen bij jonge futen.

Als je de exemplaren vergelijkt, moet je niet vergeten dat de wilde champignon geen volva onder de motorkap heeft en dat de volwassen champignons een andere schaduw hebben. De ringworm mist ook een ring, het vlees is erg kwetsbaar, het brokkelt recht in de handen.

Ervaren paddestoelplukkers geven hun tips over het correct verzamelen van eetbare exemplaren en worden niet vergiftigd. Overweeg dergelijke aanbevelingen in meer detail.

• Als de plant onbekend is, is het beter om deze over te slaan. Het is de moeite waard alleen die paddenstoelen te verzamelen die bekend zijn.
• Onervaren paddenstoelenplukkers moeten beroep doen op professionele "jagers" en niet alleen in het bos lopen.
• Zoeken naar "prooi" is nodig in die gebieden die al lang bekend zijn bij lokale bewoners, anders kun je bij een lege mand blijven.
• Elke niet-eetbare paddenstoel is gevaarlijk voor de mens en zelfs als hij urenlang gekookt is, kun je nog steeds ernstige vergiftiging krijgen.
• Caesar Amanita staat vermeld in het Rode Boek, het is het niet waard om elkaar te raken.

Zie de volgende video voor meer informatie over paddenstoelen op de Krim.