Oezbeeks kostuum

De nationale kleding van de bevolking van Oezbekistan combineert verrassend de kenmerken die alle Oosterse volkeren gemeen hebben en hebben hun eigen individuele en unieke kenmerken.

Hoewel het Oezbeekse klederdocument na verloop van tijd wijzigingen heeft ondergaan, heeft het in zijn moderne vorm alle rijkdom van de culturele tradities van het Oosterse volk bewaard en de historische band, diep geworteld in de oudheid.

Een onderscheidend kenmerk van het Oezbeekse kostuum was en blijft een bekwaam borduurwerk in goud. Dergelijke outfits zijn typisch voor rijke mensen. Populair waren de gouden geborduurde nationale gewaden van de Oezbeek, die de heerser aan zijn gevolg gaf, en ook dergelijke geschenken ontvingen.

Met behulp van borduurwerk met gouden draad, werden niet alleen kleding gedecoreerd, maar ook hoeden en schoenen. Op dit moment is mannen bruiloft kleding in Oezbekistan traditioneel gedecoreerd met brokaat met goud of zilver.

Het kleurenschema van het nationale Oezbeekse kostuum is behoorlijk breed. De inwoners van verschillende regio's van het land hebben hun eigen kleurvoorkeuren, maar de Oezbeken houden niet van donkere kleding, omdat ze geloven dat ze in staat zijn om problemen aan te trekken.

Een ander kenmerk van de Oezbeekse traditionele jurken is de keuze van rijke stoffen voor naaien - fluweel en katoenfluweel.

Maar de snit van de kostuums daarentegen is heel eenvoudig en hetzelfde voor mannelijke en vrouwelijke modellen. Het is gebaseerd op gelijkaardige stukken stof, die in sommige afgelegen nederzettingen niet eens waren doorgesneden, maar gewoon in een rechte draad afkwamen.

Traditionele kledingstukken voor heren in Oezbekistan zijn altijd overhemden van verschillende stijlen en badjassen geweest, die met riemen vastzitten. Onderaan draagt ​​Uzbeks broeken en leren laarzen. Het hoofd in Oezbekistan moet niet alleen door vrouwen, maar ook door mannen worden bedekt, wat verband houdt met de islamitische godsdienst.

Bij mannen wordt hiervoor een tulband of kalotje gebruikt.

Een shirt voor dagelijks gebruik wordt kuylak genoemd. Aanvankelijk was zo'n shirt lang en lag het onder de knieën, maar later veranderde de stijl en werd het shirt een standaardlengte. De halslijn had twee interpretaties: in het eerste geval had het shirt een verticale gleuf waaraan de kraag was genaaid; in het tweede geval was er een horizontale spleet in het halsgebied, die de schouders bereikte.

Broeken die Ishton heetten waren volledig verstoken van extra decoratieve en functionele elementen. De lengte van deze broek, die op een broek leek, bereikte de enkels.

De herenjas wordt chapan genoemd en heeft een uniforme stijl voor alle leeftijden en statussen, die lange tijd niet is veranderd. Voor verschillende seizoenen van het jaar zijn er verschillende soorten badjassen - een dunne zomerjurk, een badjas met voering buiten het seizoen en warme katoenen badjassen voor het koude seizoen. Aan de zijkanten van het gewaad bevinden zich verticale delen voor eenvoudige beweging.

Vlechtwerk en weefsel van een andere kleur worden gebruikt als decoratieve elementen, die langs de randen van het gewaad en op de mouwen worden genaaid. Voor het sluiten van het gewaad zijn er riemen. Een sjerp wordt gebruikt als riem in nationale Oezbeekse herenpakken. Het is een driehoekige sjaal van katoen of zijde.

Als hoofddoek dragen mannen in Oezbekistan traditioneel Kulkh of Dupe kalotjespet. De meest populaire van alle schedelkaps is de hoofdtooi van de inwoners van de Fergana-vallei. Het onderscheidende kenmerk is een interessant bloemmotief geborduurd met witte draden op een zwarte achtergrond.

Vandaag zijn er in Oezbekistan fluwelen of katoenen schedelkapsels van blauwe, zwarte en donkergroene kleuren erg gewild.

Het nationale kostuum voor vrouwen in Oezbekistan bestaat uit een jurk, een broek, een gewaad, evenals mannen en een hoofdtooi. Bovendien versieren Oezbeekse meisjes en vrouwen zichzelf met gouden en zilveren sieraden. Traditionele Kashgar-Boldak-oorbellen en koepelvormige oorbellen, ringen en armbanden zijn gemaakt in een prachtige oosterse stijl. Vrouwen dragen een koraal ketting of een munt ketting om hun nek.

Jurken uit het nationale kostuum in Oezbekistan, kuylak genaamd, zien eruit als een tuniek met rechte lange mouwen en bijna tot aan de hielen. Pas aan het begin van de vorige eeuw verscheen er een kleine variëteit in de jurkenstijlen: er konden manchetten op de mouwen zitten of een kraag kan worden gemaakt met een rek. Om dit deel van het kostuum aan te passen, worden traditioneel edele zijde en satijn gebruikt.

Vrouwelijke broeken waren een verplicht onderdeel van de kast voor een meisje bijna vanaf de geboorte. Net als in de mannelijke versie is de broek breed aan de bovenkant en loopt hij naar de onderkant toe. Het onderste deel van het been is versierd met een vlecht met kwastjes.

In sommige regio's van Oezbekistan werden lange en passende badjassen genaamd rumcha uitgedeeld. Ook dragen Oezbeekse vrouwen Mursak - iets tussen een tuniek en een badjas. Meestal is Murrasak genaaid op een warme voering voor koude tijden, tot enkellengte en heeft een snee met een geur.

Nog geen tweehonderd jaar geleden werden slanke badjassen met verkorte en taps toelopende mouwen, camouflage genaamd, in gebruik genomen. Tegelijkertijd werden nimcha mouwloze jassen populaire kleding onder Oezbeekse vrouwen.

Vrouwen in Oezbekistan gebruiken een hoofddoek als hoofdtooi. In een traditionele cultuur worden twee hoofddoeken tegelijk op het hoofd gedragen. Een van hen is aan het voorhoofd gebonden en de andere is bedekt. hoofd

In de 19e eeuw was het hoofddeksel van de vrouw complex en meerlagig - in eerste instantie werd een sjaal gedragen, met een opening voor het gezicht, vervolgens werd een sjaal op het voorhoofd gebonden en werd een tulband van boven geconstrueerd. Vrouwen uit adellijke families droegen sjaals versierd met goud of zilver. Aan het begin van de vorige eeuw kregen traditionele oezbeekse schedelkappen met borduurwerk van zijde of goud een breed antwoord.

Toen een vrouw naar buiten ging, moest ze een gewaad op haar hoofd leggen om de schoonheid van haar lichaam te verbergen voor de ogen van anderen. Later werd de mantel aangepast en veranderd in een boerka. In het begin werden de mouwen van dit gewaad eenvoudig teruggetrokken en later werden ze volledig aan elkaar genaaid.

Verplichte attribuut aan de boerka was chavchans - een net geweven van paardenhaar, dat is ontworpen om het gezicht van een vrouw te dekken. De boerka en de bevolking van de hoofdstad waren verplichte elementen van dameskleding in islamitische landen voor alle vrouwen en meisjes, vanaf de leeftijd van negen jaar.In Oezbekistan werd dit kledingstuk echter alleen in steden gedistribueerd, en zelfs dan niet overal. En met de komst van de Sovjetmacht begon de boerka zich geleidelijk terug te trekken uit het dagelijkse leven van Oezbeekse schoonheden.

In de moderne wereld zijn de kleding van de inwoners van Oezbekistan behoorlijk divers. Stadsbewoners en sommige mensen uit het dorp, met name voor goed opgeleide jongeren, geven de voorkeur aan moderne Europese kleding. Echter, in moderne kledij, willen Uzbeks een bepaald detail van het land brengen - meisjes gebruiken traditionele sieraden, jonge mensen kunnen skullcaps dragen.

Mensen respecteren de tradities en dragen de kleding van hun mensen, ouderen, vooral degenen die niet in de stad wonen. Bij dergelijke evenementen, zoals een bruiloft of een nationale feestdag, is het kostuum echter nog steeds een verplicht attribuut, dat spreekt over de rijke tradities van het Oezbeekse volk, dat deze mensen respecteren.