Het nationale kostuum Udmurt is een symbool van ijver en nauwkeurigheid. Om hun borstkas te vullen met de bruidsschat leerden meisjes van 6 tot 7 jaar om te draaien, en een weefgetouw was de belangrijkste assistent in deze zaak. En dus, op de leeftijd van 16-17, werden ze ambachtslieden en ambachtslieden van alle beroepen, ze konden zowel dagelijkse kleding als trouwkleding maken. En iedereen die wilde trouwen, had in de winkel en cadeautjes moeten hebben voor de toekomstige echtgenoot en zijn familieleden. Over het algemeen waren er in de borst van elk zichzelf respecterend meisje meer dan 40 verschillende outfits.
Geschiedenis en functies
Het kostuum van de Udmurts is een bewaker en bescherming tegen boze geesten. Omdat Udmurts zijn verdeeld in het noorden en het zuiden, en hun kostuums verschillen in kleur, elementen en materialen.
De eerste kleren voor het kind waren het moeders hemd voor de dochter en de vader voor de zoon. Tot drie jaar oude kinderen droegen oudere kleren. Het was niet zozeer een besparing als het was om het comfort van het kind te garanderen, omdat de versleten en versleten kleding zacht werd en de nieuwe grove vezel niet over de tere huid wreef.
Eerder was het een eenvoudig shirt. Northern Udmurts gebruikte vlas voor de vervaardiging ervan, en zuidelijke - hennep. Schapenvacht, canvas en stoffen worden ook thuis gebruikt en gemaakt. Om de koude gebruikte wollen draden. Van hen weefde shortsdarem, die over het shirt werd gedragen.
Na verloop van tijd werden zijde en satijn gebruikt. Deze stof wordt gebruikt voor vakantiejurken.
Na de oorlog begon de nationale klederdracht, met de komst van fabrieksweverij, op de achtergrond te verdwijnen. Handwerk werd niet meer op prijs gesteld en geld kwam in omloop.
Een interessant kenmerk van de kostuums is dat toen de craftswoman haar werk afmaakte, ze haar stempel haalde uit een stel draden (chuk). Het was een soort merknaam. Kopiëren van zo'n pak was niet toegestaan.
Tegenwoordig zijn homespun canvases weer gewild en waardevol, het verhaal wordt hersteld. Nu heeft elke Udmurt-vrouw van de mode haar eigen gemoderniseerde versie van het nationale kostuum Udmurt met zijn inherente kleurenschema en decor.
Kleuren en inrichting
Het kostuum van de noordelijke Udmurts bevat drie kleuren: wit, zwart en rood.
Southern Udmurts onderscheidde zich door hun heldere, veelkleurige kostuums. Deze omvatten zowel wit als rood, en groen en bruin.
Kleding en hoeden waren versierd met kralen, kralen, munten, linten, borduurwerk met fragmenten van amuletten en nationale patronen.
Borduren op de shirts van mannen toonde de aard van hun activiteiten aan en had ook de rol van voogd.
Herenpak
Mannen kleedden zich eenvoudig aan. Het traditionele kostuum bestond uit een shirt-shirt, een gestreepte broek en een riem. Het shirt was wit met een bies en toen verscheen er een klein geruite, verweerde stof. Pants (erez) Udmurts was dicht bij de fabriek. De winterversie van de broek was gemaakt van huishoudtextiel van wol.
Een feestelijke versie van het kostuum is een wit overhemd, met een rode rand in de vorm van strepen op de mouwen en langs de onderkant van het shirt. Broek monochroom zwart of blauw. De brede riem is alleen rood of iriserend geweven.
In de winter droegen ze over een hemd een ingerichte korthaar. In de kou droegen sukman - kaftan, of hertogen. Over het geheel droegen ze schapenvachtjassen omgord met rieten gordels en riemen. Voor lange afstanden was er ook een lange teenlus met een grote kraag.
Het hoofddeksel was een hoed gemaakt van stof of een hoed van vilten schapenvacht of wol (izy). Schoenen waren gevlochten van bast - sandalen, ze werden later vervangen door laarzen en in de winter werden laarzen gered.
Dameskostuum
Dameskleding verschilde op verschillende manieren:
- woonplaats (noordelijk, zuidelijk);
- leeftijd van de eigenaar;
- burgerlijke staat.
Noordelijke Udmurtki adopteerde de kleding van de Perm-volken. De basis van het kostuum van de noordelijke Udmurka was een afleiding - een lang tuniekachtig shirt. Daaroverheen was een kabachi gekleed - een rechthoekige slabbetje met nationale borduursels, een korte broek - een gewaad en een azkyshet - een schort zonder een top, vastgemaakt aan een riem en een geweven riem of riem met borduurwerk.
Kabachi was een kledingstuk voor getrouwde vrouwen, ze werden vervangen door geappliqueerde musarezés - borstplaten gemaakt van stukken stof met borduurwerk, versierd met knopen en munten.
In de winter warmt hij de keelym-korthaar op: een kaftan boven een hemd en een laag schapenhuid in rode of zwarte kleur.
Het hoofdtooi combineerde verschillende elementen: een hoed, een sprei en een hoofdband. De basis was takya - een kap versierd met munten. Voor meisjes was er een lage Kotres takiya, maar voor meisjes ouder was ze al hoger - Kuziales takiye. Ze droegen ook verbanden versierd met linten en borduurwerk, en getrouwde vrouwen droegen yyr kotyr of vesyk kyshet - geborduurde sjaals.
Zuidelijke vertegenwoordigers van de Republiek Oedmoertië onderscheiden zich door bonte stoffen. Hun kleding ligt dicht bij de Tataren en Bashkirs.
De basis van het pak - korthaar - een trapeziumvormige jurk met een versmalde mouw. De rand was versierd met linten en ruches. Op de borst was een kykrak - een borstplaat in de vorm van een halve maan met munten. Over droeg een ayshet - schort met een gesloten kist. Caestem - een mouwloze kaftan en zybyn - een kaftan opgewarmd tot koelte, en in de winter droegen ze een jas van schapenvacht.
Als de dagelijkse kleding helder en kleurrijk was, was de bruidsjurk meestal wit.
Het hoofddeksel bestond uit mutsen, hoofdbanden, handdoeken, ayshony - hoeden met hoge voorhoofden, sjaals. Zuiderlingen droegen verfijnde hoeden. Op de topband, versierd met kralen en linten, een sjaal opzetten. Op de bruiloft droeg de bruid ayshon, en op de top - sylyk - een breed geborduurd canvas, versierd met pony. Het meisje droeg dit pakket tot ze moeder werd, ook getrouwde vrouwen droegen een geborduurde handdoek die met een zakdoek aan de bovenkant was bevestigd.
Men geloofde dat hoeveel kinderen er in een gezin zouden zijn, afhankelijk was van het aantal cellen in een Udmurk-pak, hoe meer hoe beter.
Op de grond werden kussentjes gedragen - kousen gemaakt van wit of blauw linnen. Op de top werd een eind gemaakt met Binalton -blokken van wit tot de knie. Bij mannen waren ze breder, later waren er gebreide lange sokken met heldere patronen. Bast schoenen werden ook beschouwd als traditionele schoenen voor vrouwen, voor vakanties werden ze versierd met veren en kralen, en later werden ze vervangen door feestelijke schoenen. In de winter trekken ze vilten laarzen aan.
versiering
Vrouwen sieraden benadrukten hun minnaressen. Heldere slabbetjes met munten dienden als bewaker voor de gastvrouw.
Hoofdbanden waren versierd met heldere linten, munten en kralen.
Het belangrijkste materiaal voor sieraden was zilver - armbanden, oorbellen, kettingen, ringen. Maar de kralen kregen niet zoveel aandacht. Maar onder de Udmurts bevonden populaire sieraden zoals yyrpin - witte schelpen zich in de rol van amuletten. Dergelijke sieraden werden doorgegeven van senior tot junior, een familiestuk.
Gehuwde meisjes verstopten hun haar met zakdoeken en geborduurde handdoeken, maar de meisjes versierden hun boeven - banden, linten, smalle strepen met munten.
Southern Udmurtki versierde zich met een schoeisel - een slinger over één schouder met genaaide munten. Maar het noorden voegde eraan toe en rode kralen.
Mannen van sieraden droegen alleen ringen, maar niet eenvoudig, maar met een generieke zegel.
Het nationale kostuum Udmurt met complexe elementen en ornamenten wordt vandaag hersteld en opnieuw gedaan. De gemoderniseerde versies veranderen in eenvoudige jurken, rokken en overhemden, maar de ornament- en borstdecoraties zijn ongewijzigd. Op dit moment beleeft het kostuum van Udmurts een nieuwe opkomst en wordt het steeds populairder.
