Tataars nationaal kostuum

Het traditionele kostuum was, is en blijft een van de meest opvallende aanwijzingen dat een persoon tot een bepaald land behoort.

Ondanks het feit dat de mode niet stil staat en het vaak onmogelijk is om een ​​Europees van een Aziatische kleding te onderscheiden, blijft het nationale kostuum de trots en rijkdom van elke natie, en de tradities in verband met de vervaardiging ervan worden doorgegeven van de oudere generatie naar de jongere generatie.

Het Tataarse kostuum is een zeer algemeen concept dat nationale kleding van verschillende subgroepen van Tataren, waaronder Krim, verenigt. De Wolga-Tataren, evenals oosterse tradities en religie, besteedden veel aandacht aan het uiterlijk van het kostuum.

Het uiterlijk van het kostuum werd sterk beïnvloed door de nomadische manier van leven van de Tataren. De kleding was zo ontworpen dat het comfortabel was om erin te rijden, het was niet koud in de winter en niet warm in de zomer. Ze had vrij licht en mooi moeten zijn. Voor het op maat maken, werden bont, natuurlijk leer, kameel of lammeren vilt en doek gebruikt.

Tegenwoordig wordt nationaal kostuum zelden gezien in de straten van Tatarstan. Meestal kan het worden gezien als een dans- of toneeloutfit.

Het Tataarse nationale kostuum heeft, naast het feit dat het bestaat uit een hemd, een kamerjas en een broek, nog een andere bijzonderheid: het is in een vrij beperkt kleurenbereik genaaid. Dit zijn voornamelijk kersen, blauw, wit, geel en groen.

Voor kleding, hoofddeksels en schoenen die worden gekenmerkt door een overvloedig gebruik van de inrichting. Meestal is het borduurwerk met gouden draden, kralen, munten. Het traditionele ornament voor borduurwerk is bloemen.

Het mannelijke en vrouwelijke nationale kostuum ziet er een beetje anders uit. Het belangrijkste element van het kostuum is een breed tuniekhemd met zijwiggen en een diepe halslijn op de borst. De Kazan Tatar-uitsparing verving de opstaande kraag. Het shirt was vrij lang, breed en zonder riem gedragen. Damestuniek was nog langer, ongeveer tot aan de enkels.

Overhemd kan wol, katoen, zijde of zelfs brokaat zijn. Voor de decoratie werden gekleurde linten, vergulde vlechtwerk, delicate kant, kralen enz. Gebruikt. Onder het hemd van de vrouw was het borstgedeelte (cuccoche of tesheldrek) gesloten, dat de hals van de borst bedekte. Bloeiers werden genaaid van grof linnen stof: voor vrouwen van monofonisch materiaal, voor mannen - van gestreept.

Bovenkleding die op het shirt werd gedragen, was noodzakelijkerwijs slingerend. Het heeft een licht getailleerd silhouet, zijwiggen en is aan de rechterkant geroken. Een verplicht element voor bovenkleding was een gebreide of textielriem.

Dameskostuum was anders dan alleen mannen in lengte en inrichting - het was versierd met bont, borduurwerk, applicaties, enz. Over het shirt droegen vrouwen hemden (badjassen, zwembroekjes) knielange of halfdij. Camisole kan mouwen hebben of zonder zijn. De zoom, mouwen en armsgaten waren versierd met vlechtwerk, veren, munten, enz.

De zoom en mouwen van de tuniek waren versierd met grote volants. Zorg ervoor dat je een groot aantal sieraden gebruikt: oorbellen, ringen, ringen, monisto, hangers, etc. Het mouwloze jasje dat over het shirt werd gedragen, was van fluweel genaaid en versierd met bont of gouden vlechtwerk.

Heren hoofdtooi bestond uit twee delen: de onderkant en de bovenkant. De skullcap, waarop een vilten hoed (kalpak), bontmuts of tulband werd aangetrokken, werd op de onderste of thuisversiering geplaatst.Kalpak - een kegelvormige hoed, soms met gebogen randen. Deze hoed werd gedragen door aristocraten, versierd met fluweel of satijn aan de buitenkant, en de binnenkant was bekleed met wit zacht vilt. Heldere, veelkleurige schedelkaps waren bedoeld voor jongeren, Tataren van middelbare leeftijd en oudere droeg eenvoudige modellen.

Het hoofddeksel van de vrouw wees naar haar burgerlijke staat. Jonge meisjes droegen hetzelfde soort textiel of een bontmuts "takiyu" of "burek", die was versierd met borduurwerk en decor van kralen, zilver, koraal. Het hoofd van gehuwde vrouwen was versierd met een compleet andere hoofdtooi, die uit drie delen bestond. Het onderste deel was bedoeld voor het fixeren van haar (vrouwen droegen 2 vlechten), vervolgens ging een sluier en ten slotte een verband, een hoepel, een sjaal of een kap die de sluier fixeerde.

Als nationale schoen gebruikte Tatars laarzen (leest of ichigi). Casual modellen waren zwarte, feestelijke schoenen versierd met ornamenten in mozaïektechnologie. Als werkschoen werd een soort Russische bast (chabat) gebruikt.

Het nationale kostuum is nog nooit zonder sieraden geweest. Er waren er veel, en ze werden gedragen door zowel mannen als vrouwen. Dit waren grote gouden ringen, zegels, ringen, gespen, damesbevestigingen, oorbellen, hangers, ringen, enz.

Kinderkleding was bijna hetzelfde en was niet verdeeld in kleding voor meisjes en jongens. Het enige verschil was het kleurengamma. Het kostuum voor meisjes werd genaaid in heldere, veelkleurige kleuren: rood, groen, blauw. Het kostuum voor de jongen was gemaakt in meer ingetogen tinten blauw of zwart. Met de groei van het kind veranderde het nationale kostuum geleidelijk: sieraden werden toegevoegd, hoeden en schoenen werden veranderd.

De kleur van de trouwjurk kan wit zijn, evenals rijk groen, bordeaux of blauw, volgens de Tataarse tradities. Een andere optie is ook mogelijk: een sneeuwwitte jurk + laarzen en een hemd, gemaakt in een van de genoemde kleuren. Het hoofd moet noodzakelijkerwijs bedekt zijn met een bruidssluier of een geborduurde kalfak.

Een herenbruidsak wordt gewoonlijk uitgevoerd in een donkerblauwe kleur en is geborduurd met nationale ornamenten met behulp van gouden draden. Hoofdtooi is verplicht.

Moderne trouwjurken, hoewel ze vaak niet in Europese stijl worden genaaid, zullen zeker de nationale smaak en loyaliteit aan de oude tradities behouden. Dit komt tot uiting in de klassieke stijl, lengte, de aanwezigheid van sieraden, traditionele ornamenten, enz.

Het Tataarse danskostuum onderging ook bepaalde veranderingen. Het kan korter zijn dan het klassieke exemplaar, maar dan van de nationale stijl. Bont vest razdetayk, traditionele hoed met een kwastje of sluier, traditionele ornamenten - dit alles maakt het kostuum voor dansen zeer herkenbaar.

De tijd staat niet stil en het oude nationale kostuum is enigszins aangepast: een gestileerd Tataars kostuum kan een ander ontwerp of andere lengte hebben, maar het moet details behouden die herkenbaar zijn voor traditionele kledij.

Bijvoorbeeld een sieraad, meestal vegetatief. Verplichte dop - kalfak. Het kan een iets andere vorm hebben, op maat zijn gemaakt voor de jurk zelf of monofonisch zijn. Zorg voor een groot aantal sieraden - en voor het pak en het meisje.

Het kostuum zelf, ongeacht of het oud of modern is, bestaat noodzakelijkerwijs uit verschillende elementen: een hemd (kulmek), harembroek (Yaschtyn) en bovenkleding.

Afhankelijk van de klasse of de materiële situatie van een persoon, verschilde het kostuum in het aantal en de verscheidenheid van decor, borduurwerk, gebruikte materiaal en de prijs ervoor.Het kostuum was versierd met borduurwerk, versierd met gekleurde kralen, kralen, satijnen linten en bont.

Hoofddeksels worden beschouwd als een essentieel onderdeel van het Tataarse kostuum. Bij mannen en vrouwen heeft hij die van hemzelf. Bovendien dragen jonge meisjes en getrouwde dames ook verschillende hoofddeksels.

Laarzen werden beschouwd als nationale schoenen van de Tataren. Ze werden het hele jaar door gedragen. Voor de zomer werd zachter leer gebruikt, dameslaarzen versierd met applique en borduurwerk.

Een belangrijk detail van het nationale kostuum is een riem. Voor de decoratie werden grote gespen of borduurwerken gemaakt van goud of zilver gebruikt.

Afhankelijk van het feit of het kostuum casual of feestelijk was, werden verschillende materialen gebruikt voor het afstemmen.

Dagelijkse outfits werden genaaid van katoenen linnen of huishouddoek. Schapenwol of watten werd gebruikt als verwarming voor bovenkleding. Elegante shirts en hemdjes werden genaaid van brokaat, zijde en wol. Ze waren versierd met gouden vlechtwerk, kant, duur borduurwerk. De vacht van sabelmarter, poolvos en vos ging naar de finish.

Tatar feestkostuum is gemaakt in overeenstemming met de huidige modetrends. De stijl, lengte, zendspoel, sierversiering bleef ongewijzigd.

Het is onmogelijk om de feestelijke kleding van de Tataar voor te stellen Sneeuwwitte tunieken op de vloer zijn versierd met een rijke gouden afwerking. Feestelijke brokaat of fluwelen kaftans en hoeden zijn ook versierd met goud.