Schots nationaal kostuum

Als het gaat om de Schotse nationale jurk, de meeste van de gedachten in het beeld van een geplooid wollen rok tot de knie. Dit is traditioneel de mannelijke versie van het pak, wat heel duidelijk de clan en zelfs de hiërarchische identiteit van de Schot demonstreert. Er zijn echter ook vrouwelijke, minder bekende varianten van een klassieke jurk. Het nationale kostuum van Schotland heeft zijn eigen geschiedenis en een hele reeks extra traditionele accessoires en elementen.

Volgens verschillende bronnen dankt het Schotse nationale kostuum zijn uiterlijk en introductie aan de massa's van de Hooglanders, die aan het eind van de 16e eeuw buitengewone bovenkleding hadden die eruitzag als een moderne loopgraaf met zijn functionaliteit. De naam is bewaard gebleven en is tot op de dag van vandaag gewend - een grote kilt.

Voor de bergbewoners van Schotland was het niet alleen kleding, maar een multifunctioneel kledingstuk. Het was gemaakt van een speciale wollen stof in een kooi, die tartan heette. Dit waren twee grote doeken, aan elkaar genaaid en met een lengte van 4 tot 8 meter. De breedte van een grote kilt werd berekend op basis van de hoogte van de man en bereikte anderhalve meter zodanig dat de lengte van het eindproduct eindigt op knieliveau.

De veelzijdigheid van dit specifieke element van de nationale kleding van de Schotten van de bergen was dat de grote kilt bij het transformeren van een cape-rok zou kunnen dienen als een deken, sluier en ook een klassieke mantel die hoofd en schouders bedekt tijdens slecht weer.

In de loop van de tijd heeft het traditionele Schotse kostuum kleine veranderingen ondergaan. Tegenwoordig heeft het een zeer specifieke, gevestigde structuur.

De traditionele kleding van vertegenwoordigers van de sterke helft van de inheemse Schotten bestaat uit de volgende delen:

• Ondergoed. Een goede helft van de mensheid (en misschien zelfs meer) heeft er alle vertrouwen in dat er niets onder de kilt Schotse mannen is. En - ze hebben gelijk. Geen enkele zichzelf respecterende en eerbiedende traditie, de Schot zal geen ondergoed dragen. Dus het gebeurde historisch. En de conservatieve Hooglanders zijn niet van plan de oude fundamenten te veranderen. De uitzondering zijn misschien de dansers en atleten.
• Jassen en overhemden. Voor dagelijks gebruik wordt een los linnen overhemd gebruikt, waarop een strikt jasje van klassieke tweed-snit wordt aangebracht, met een verkorte vorm - tot aan de taille. Het nationale Schotse kostuum voor de release wordt aangevuld met een elegant sneeuwwit shirt met een vlinderdas, een elegant vest en een van de officiële nationale jassen: Prince Charlie of Argyll.
• Voet accessoires. In de regel droegen Schotse mannen kniehoge kniekousen.Het kleurenschema was afhankelijk van het behoren tot een bepaalde clan of landgoed: vaker wit, meer zelden geruit met een kilo-tone kleur. De schoenen worden brogues genoemd - dit zijn speciale leren schoenen met perforaties en zeer lange veters, met behulp waarvan ze op de voet werden bevestigd over golf en het midden van de kuit bereikten.

Hoofdtooi. Schots nationaal kostuum heeft ten minste drie opties voor speciale hoeden:

1. Barmoral - een traditionele hoofddeksel voor mannen, gekenmerkt door een heldere wollen bubbel en satijnen linten (zoals de zee). De baret is gemaakt van dezelfde stof en heeft dezelfde kleur als de kilt.
2. Tam-o-shenter - een andere nationale neemt voor de Schotten. Evenals een bormaal, heeft het soms een cockade in de vorm van een clanwapenschild in het centrum en een veer aan zijn linkerkant. Het verschilt alleen van de vorige hoofdtooi bij afwezigheid van linten.
3. Glengarry - een foliekap, een gemodificeerd model van de bmoral. Haar eerste opdracht was om militaire dienst te verrichten met werkkleding. Vanaf de XIXe eeuw wordt het traditionele hoofddeksel van Schotse doedelzakspelers.

• Een van de kenmerkende toevoegingen aan de individuele stijl van moderne mannen in Schotland is de lederen sporran (handtas), die aan de kiltgordel is bevestigd. Voor Schotten wordt het beschouwd als een functioneel substituut voor zakken, die helaas niet in een strikt nationaal kostuum worden aangeboden. De sporran bevindt zich in de regel op de palm onder de riem van leer die de kilt repareert, of op een afzonderlijke ketting die de heupen vasthoudt.

• Skin doo is een traditioneel Schots mes, dat in de oudheid werd gedragen op de rechterbeengarter, zodat het handvat onzichtbaar bleef. Deze uitdrukking is vertaald uit de Gaelic taal als een zwarte dolk. Het mes is verplicht om deze naam, ten eerste, door het feit dat het mes was gemaakt van zwart materiaal; ten tweede suggereerde de manier van dragen ook de gedachten over de zwartheid van de gedachten van de gebruiker.

• Dirk is een klassieke Schotse zeemansdolk, exclusief ontworpen voor publicatie vandaag. Het is uitgerust met een recht mes van een halve meter. Het is gebonden aan een leren kilt riem.

• Gilly - zachte leren sneakers, mocassins voor Schotse dansers die nationale choreografische etudes uitvoeren.

Het gebruik van de kleurencombinatie van een andere gemeenschap wordt beschouwd als een sociale misdaad, die wordt onderzocht door een speciaal orgaan en de hoofdbode, die het leidt. Zijn belangrijkste verantwoordelijkheden zijn om controle uit te oefenen op het juiste gebruik van zijn (behorende tot een bepaalde clan) kleuren, melodieën.

Historisch gezien was het in Schotland mannenkleding die de meeste aandacht trok. Vrouwelijke garderobe was minder welsprekend en ingericht. De kleding is echter noodzakelijkerwijs uitgevoerd met elementen van clan-aansluiting.

De belangrijkste delen waaruit het nationale kostuum voor Schotse vrouwen bestond waren als volgt:

1. Eenvoudige katoenen onderjurk op de grond.
2. Top jurk gemaakt van wol, niet minder dan de knie in lengte, met een kenmerkende clan-kleur.
3. Klassiek wollen schort, versierd met een zeldzaam patroon of vlecht.
4. Kaap met een enkele gesp op de nek, die bestond uit een kap en een regenjas.
5. Hoofdtooien werden uitsluitend gedragen door getrouwde vrouwen.
6. Nationale damesschoenen Scotch verschilden van de mannen alleen in grootte.
7. Tegen het einde van de zestiende eeuw kwam het dragen van een langwerpige kilt-plaid in gebruik bij vrouwen.

De nationale kleding voor het meisje herhaalde volledig een standaardset van een pak voor de volwassen vrouw.De meisjes liepen altijd blootshoofds, en ze mochten ook de bovenste jurk en schorten versieren met de nationale patronen van heldere kinderen. Wat betreft de klassieke outfit voor de jongen, er was ook bijna geen verschil met de traditioneel mannelijke kilt met alle bijbehorende accessoires en toevoegingen.

Inzicht in alle subtiliteiten van de historische voorwaarden en voorwaarden voor de vorming van een nationale klederdracht, begint u te begrijpen hoe sterk de eenheid van de natie is, gebouwd voor eeuwen op de individualiteit van elke individuele familie. Tegenwoordig is het gebruik van de traditionele grote kilt te vinden onder de Keltische volkeren: de Welshe en de Ieren. In de minste mate betrokken bij dit en de inwoners van het eiland Man.