Russisch volkskostuum

Ondanks de verandering van naam en het politieke systeem, Ons land draagt ​​de oude en speciale culturele waarden van onze voorouders. Ze bestaan ​​niet alleen uit kunst, tradities, karakteristieke kenmerken van de natie, maar ook uit nationale klederdracht.

Het oude Russische kostuum wordt beschouwd als de nationale klederdracht van de Russische bevolking van de pre-Mongoolse invasie en Moskovië, voordat Peter aan de macht kwam. Hen de vorming van speciale kenmerken van kleding werd beïnvloed door verschillende factoren: nauwe relaties met Byzantium en West-Europa, metniveau klimatologische omstandigheden, activiteiten van de overgrote meerderheid van de bevolking (veeteelt, grondbewerking).

De kleding werd voornamelijk van vlas, katoen en wol genaaid en had op zich een eenvoudige snit en een lange, gesloten stijl. Maar wie het zich kon veroorloven, verfraaide op alle mogelijke manieren een bescheiden outfit met onbescheiden decoratieve elementen: parels, kralen, zijden borduurwerk, borduurwerk met goud of zilverdraad, pelsafwerking. Het nationale kostuum onderscheidde zich ook door de felle kleuren (karmozijnrood, scharlaken, azuur, groen).

Het kostuum uit het tijdperk Moskou Rus van de 15e tot de 17e eeuw behield zijn karakteristieke kenmerken, maar onderging enkele veranderingen in de richting van een meer verfijnde snit. De klassendivisies beïnvloedden de verschillen in de kostuums van de bevolking: hoe rijker en opvallender was de persoon, hoe meer gelaagd zijn outfit was, en ze werden zowel binnen als buiten gedragen, ongeacht de tijd van het jaar. Er verschenen swing- en gemonteerde kleding en de Oosterse en Poolse cultuur oefende invloed uit. Naast vlas werden stoffen, zijde en fluwelen materialen gebruikt. Er is een traditie om lichte kleding na te maken en ze rijkelijk te versieren.

Aan het begin van de XVII - XVIII eeuw heeft Peter I decreten uitgevaardigd die iedereen verbieden behalve boeren en priesters om nationale kostuums te dragen, wat een negatieve rol speelde in hun ontwikkeling. Er werden decreten uitgevaardigd om politieke betrekkingen met de Europese bondgenoten aan te gaan, om hun cultuur over te nemen. Mensen werden onder dwang ingeprent in de smaak, ter vervanging van chique, maar lange sex en ongemakkelijke meerlagige kleding met comfortabelere en lichtere Europese kleding met korte kaftans, laag uitgesneden jurken.

De Russische nationale klederdracht bleef in het gebruik van het volk en de kooplieden, maar keurde niettemin enkele modetrends goed, bijvoorbeeld een zonnejurk onder de borst. In de tweede helft van de achttiende eeuw deed Catherine II een poging om wat nationale identiteit terug te geven aan de Europese kostuums die in de mode kwamen., vooral met betrekking tot de gebruikte materialen en de pracht van de afwerking.

De 19e eeuw bracht de vraag naar nationale klederdracht terug, waarin het patriottisme, dat toeneemt als gevolg van de patriottische oorlog, een rol speelde. Sundresses en kokoshniks keerden terug naar gebruik door edele dames. Ze werden genaaid van brokaat, mousseline, batista. Het verschijnen van kleding, bijvoorbeeld "vrouwenuniform", mag uiterlijk niet lijken op een nationale klederdracht, maar heeft nog steeds een zekere symbolische indeling in een "hemd" en een "zonnejurk". In de 20e eeuw was er, door de scheiding van Europese leveranciers, sprake van een soort terugkeer van nationale outfits, en in de tweede helft, in de jaren '70, was het niet meer dan een modieuze trend.

Ondanks het feit dat er een bepaalde traditionele kleding is, vanwege het grote grondgebied van het land klederdracht nam de kenmerken van bepaalde regio's aan. De Noord-Russische set is een jurk en een beetje meer oud Zuid-Russisch - een nieuwe. In Centraal-Rusland was het pak meer vergelijkbaar met het noorden, maar kenmerken van de zuidelijke regio's werden aangetroffen.

Sundresses waren scharnierend en doof, hadden een trapeziumvormige stijl, genaaid van een of meer doeken. Meer eenvoudige sundresses zijn producten op de riemen, recht gesneden. Feestelijk genaaid van zijde en brokaat, en voor dagelijkse activiteiten en leven - doek en calico. Soms droeg bovenop de zomerjurk een warm jasje.

Elke provincie had zijn eigen voorkeuren en eigenaardigheden in decoratie, kleuren, elementen en zelfs namen. In het Voronezh-gouvernement werd oranje borduurwerk gedecoreerd, geometrische symbolen werden verspreid in Arkhangelsk, Tver en Vologda, en het feit dat in Yaroslavl Governorate "feryaz" werd genoemd, in Smolensk was het "Fortlin".

In de moderne wereld, zijn eigen speciale mode, maar de mensen hebben een interesse in bronnen, nationale kleding. Traditionele outfits zijn te zien in musea en soms op tentoonstellingen, ze worden gebruikt voor theatrale en dansvoorstellingen, op feestdagen. Veel ontwerpers en modeontwerpers gebruiken de karakteristieke kenmerken van Russisch volkskostuum in hun collecties, en sommigen van hen, zoals onderzoekers, gaan diep in op gedetailleerde studie, bijvoorbeeld Sergey Glebushkin en Fyodor Parmon.

De veelvoud aan kleding was kenmerkend voor alle segmenten van de bevolking. Terwijl bij de werkende mensen het pak uit zeven elementen kon bestaan, bij rijke edelmannen al vanaf twintig jaar. De ene kleding werd over de andere gedragen, of het nu gaat om roeispaan, doofheid, pet, om sluitingen en dassen. Een close-upsilhouet is praktisch niet eigen aan de nationale, integendeel, vrije, trapeziumvormige stijlen worden hoog gewaardeerd, en de lengte is in de meeste gevallen vloer.

Lang geleden had het Russische volk een passie voor felle kleuren die vreugde brengen. De meest voorkomende zijn rood, blauw, goud, wit, blauw, roze, crimson, groen, grijs. Maar naast hen had elke provincie zijn eigen voorkeuren in tinten waarvan er een heleboel waren: vossebes, korenbloem, rokerig, brandnetel, citroen, papaver, suiker, donkere kruidnagels, saffraan - en dit zijn er maar een paar. Maar zwarte kleur werd alleen gebruikt in elementen van sommige regio's en werd toen lange tijd uitsluitend geassocieerd met rouwkleding.

Van oudsher had borduurwerk een heilige betekenis voor het Russische nationale kostuum. Allereerst handelde ze altijd niet als decoratie, maar als een talisman, als bescherming tegen boze geesten. De heidense symboliek zakte niet weg in de vergetelheid, zelfs niet met de komst van het christendom, maar de ornamenten kregen nieuwe elementen, die de oude Slavische en nieuwe kerkmotieven combineerden. Beschermende bedels geborduurd op de kraag, manchetten, zoom. De meest gebruikte kleuroplossing was rode draden op een wit canvas en daarna begon de veelkleurigheid zich te verspreiden.

Na verloop van tijd kreeg het borduurwerk een tamelijk decoratief karakter, hoewel het op zichzelf al stukken antieke ornamenten en patronen bevatte. De ontwikkeling van gouden borduurkunst, borduurwerk met zoetwaterparels en ambachten, waarvan elementen werden overgebracht van borden en meubels naar kleding, speelde ook een rol bij het veranderen van de waarde. Het originele Russische patroon veronderstelt geometrische strikte vormen, bijna volledige afwezigheid van afgeronde elementen, die werd veroorzaakt door de borduurtechniek. De meest voorkomende motieven en specifieke symbolen zijn: de zon, bloemen en planten, dieren (vogels, paarden, herten), vrouwelijke beeldjes, hutten, figuren (ruiten, schuine kruisen, visgraat, rozetten, achthoekige sterren).

Naast het borduren, waren jurken van adel gedecoreerd met knopen. (houten knopen verstrengeld met cantle, kant, parels en soms edelstenen), aanruzhevom en bont op de zoom en nek, strepen, kettingen (geborduurd met parels, vastgezette kraag van satijn, fluweel, brokaat). Van de extra elementen zijn valse mouwen, riemen en sjerpen, tassen eraan genaaid, sieraden, koppelingen, hoeden.

Het moderne nationale kostuum voor dames is een soort compilatie van verschillende kenmerken tegelijk, omdat er in feite veel soorten en varianten van het originele Russische kostuum zijn. Meestal stellen we ons een shirt voor met volumineuze lange mouwen, een gekleurde of rode zomerjurk. De vereenvoudigde versie, hoewel het de meest gebruikelijke is, is echter verre van de enige, omdat veel ontwerpers en volkskunstenaars eenvoudig terugkeren naar de tradities van hun regio's, wat betekent dat verschillende stijlen en elementen in gebruik komen.

Kostuums voor meisjes en kinderen Ze lijken erg op volwassen modellen en omvatten overhemden, jassen, broeken, overgooiers, schorten, rokken, hoeden. Meestal kindermodellen kunnen worden gestikt met korte mouwen, voor meer comfort, en in principe om een ​​algemene uitstraling van een jurk te hebben, maar met bepaalde nationale elementen. Voor tienermeisjes is er een grotere variëteit aan volwassen modellen, en niet alleen sundresses en shirts, maar ook bontjassen, die zijn veranderd.

Winter folk kostuum is veel zware kleding. Naast een warme wollen sarafan is een deel van de outfit voor het koude seizoen een korte schommeljas, een doezelen jurk, een warm jasje, gewatteerde jassen, bontjassen, wollen kousen, warme hoeden en sjaals. In de rijkere versies van de huidige vacht.

Stage kostuums Er zijn twee soorten: het meest vergelijkbaar met echte nationale kostuums (voor het koor), waarin maatregels worden geobserveerd en gestileerd, die veel traditionele elementen hebben, maar de noodzakelijke afwijkingen zijn toegestaan. Kleding voor de dans, Russische volksdans of andere dansstijlen moeten bijvoorbeeld in de eerste plaats zo comfortabel mogelijk zijn, dus rokken kunnen worden ingekort, overdreven weelderig en mouwen zijn niet alleen lang, maar ook "zaklampen". Bovendien zijn podiumkostuums, als het geen theatrale productie is, rijkelijk versierd en zo helder mogelijk, en trekken ze de aandacht.

Bijzonder elegante en luxueuze landelijke bruidskostuums. Voor de rijken en edelen werden ze genaaid van zware, dure stoffen en de mensen konden zich meer eenvoudige stoffen, zoals linnen, veroorloven. Witte kleur werd beschouwd als een symbool van heiligheid, daarom werden trouwjurken gemaakt in andere kleuren - zilver, crème of veelkleurig, elegant. De aanwezigheid van borduurwerk van symbolen van flora - bessen, bladeren, bloemen werd als verplicht beschouwd. Bovendien omvatte het concept van een bruidsjurk vier sets kleding tegelijk - voor een bruiloftsfeest, bruiloften, ceremonies en vieringen.

Volkskostuums zo dicht mogelijk bij de bron. Ambachtslieden recreëren kostuums met de karakteristieke kenmerken van een bepaalde regio, provincie. Carnavalskostuums kunnen lijken op folklore of, omgekeerd, op veel manieren worden vereenvoudigd. Vakantiejurken zijn echter ongetwijfeld helder en het meest gedecoreerd.

De nationale smaak is een van de speciale stijlen in de mode.omdat het gaat om het verweven van moderne modetrends en traditionele kenmerken in de cultuur van een bepaald volk. Slavische en Russische motieven zijn niet alleen geliefd bij onze landgenoten, maar ook bij sommige buitenlandse ontwerpers. In dergelijke kleding kun je op elk moment verschijnen, terwijl je er ultrastijlvol en gepast uitziet.

De moderne stijl die op zichzelf wordt aangenomen, bestaat voornamelijk uit kleuren, ornamenten en borduurwerk. Bekende patronen zijn te vinden op modieuze potloodrokken, knielange jurken, blouses.Lange jurken en overgooiers in de vloer zien eruit als de meest authentieke nationale jurk. Ik veranderde de mode en individuele elementen, vooral voor stola's en sjaals, schoenen, hoeden.

Volkskostuum omvat kleding, schoenen, hoeden. Het belangrijkste element is een lang shirt, waarover een zonnejurk, rok of subwoofer wordt opgezet, bevestigd met een speciale riem. Over de capes en rokken draagt ​​soms een schort. Boven het shirt en de zonnejurk zijn acceptabele dameskleding, bontjassen.

De traditionele hoofdtooi die tot nu toe is ontstaan, is een feestelijke kokoshnik, naast hem is een deel van het kostuum echter hoepels, linten, hoofdbanden en sjaals. Authentieke outfit omvat het verplichte gebruik van sieraden, parelkettingen, geborduurde afneembare kragen. Onder de schoenen is het vermelden waard laarzen en lange laarzen, bast schoenen, vilt laarzen voor de winter.

In Rusland werden linnen, beddengoed, stoffen, zijde, fluweel en wollen materialen gebruikt voor het maken van maat, en kindyak werd als voering gebruikt. Deze stoffen waren beschikbaar voor de overgrote meerderheid van de bevolking. Maar de rijke klasse kon zich dure kostuums van taf, damast, brokaat, obyar, satijn, kutni, satijn en gespikkeld veroorloven.

Het is het gemakkelijkst om Russische volkskostuums te huren in carnavalskledingwinkels. Meestal zijn de kostuums vrij monotoon, eenvoudig, gemaakt van goedkope materialen beschikbaar. Dans of toneel kostuums kunnen worden genaaid op bestellingen van kostuumontwerpers en in het atelier dat dergelijke diensten biedt. Maar je kunt een kant-en-klare outfit kopen op veel plekken die niet alleen gestileerde kleding naaien, maar ook vergelijkbaar zijn met traditionele Slavische kleding. Deze sites zijn gemakkelijk te vinden in een zoekmachine en een van de meest bekende is de Russian Vintage-winkel (bestavantage).

• Kostuum uit de collectie "The Enchantment of the Russian North." Een elegante sarafan met een rijke blauwe kleur met een bloemig zwart en oranje ornament, een beige bontjas en een korundachtige toon (hoofdtooi) en een warme sjaal erboven. Aangezien het kostuum winter is, zijn de meest geschikte schoenen vilten laarzen.

• Een losse rode zomerjurk op de bandjes, op de grond, met riem onder de borst en een geborduurde riem. Onder een zonnejurk shirt met lange rechte mouwen en een print met traditionele patronen.

• Winter rode zomerjurk gemaakt van dikke stof en geborduurde klaprozen op de zoom. Over het pak is er een zwarte bontjas met bont trimmen van de zijkanten en wijd uitlopende mouwen, lederen gespen, borduurwerk, evenals op een zonnejurk. Aan de voeten van laarzen, en op zijn hoofd - een hoed met een biezenversiering.