Duits nationaal kostuum

Elk land heeft een originele nationale kleding. Schotten tonen geruite rokken, de Japanners verschijnen nog steeds op straat in kimono. Duitsland is geen uitzondering! Een staat met zo'n rijke, rijke geschiedenis kon eenvoudigweg niet opzij gaan.

Als een moderne persoon hoort over de nationale klederdracht van Duitsland, zal er onmiddellijk een duidelijke afbeelding in zijn verbeelding verschijnen. De traditionele outfit van de Duitsers is het makkelijkst te herkennen, en dat allemaal dankzij festivals die vaak over de hele wereld worden gehouden. Het kostuum absorbeerde elk onderscheidend kenmerk van de Duitse cultuur.

De geschiedenis van de oprichting van de nationale klederdracht begon in de oudheid, zelfs in de tijden van de primitieve samenleving. Het grondgebied van het huidige Duitsland kon de kolonisten dierenvellen opleveren, waaruit mensen nauwelijks warme kaftans konden maken. Dit kan geen traditionele outfit worden genoemd, maar het was toen dat de Duitse cultuur werd geboren. Er was niets aesthetisch in de oude kledij - alles wat nodig was om zichzelf te voorzien van warmte en bescherming tegen kleine insecten.

In de beginfase van de vorming van het nationale Duitse kostuum beïnvloedde de enorme invloed van Rome. Vertegenwoordigers van de Duitse natie verschenen voortdurend op het grondgebied van het grote rijk en de kleding van de inheemse bevolking trok hen aan. Na de details van de jurk te hebben bestudeerd, begonnen de Duitsers graag veel elementen van het Romeinse kostuum te exploiteren.

Ten tijde van de Renaissance ging de Duitse kleding de andere kant op. Kleding heeft dramatische veranderingen ondergaan om tot het uiterlijk te komen dat zo vertrouwd is voor een man van de eenentwintigste eeuw.

In elke regio van het land had het kostuum enkele verschillen:

1. De Duitsers, die een groot fortuin hebben, gekleed in kostuums gemaakt van dure stoffen - vlas, wol, fluweel, kregen de hoogste prioriteit.
2. Mensen met een laag inkomen mochten volgens de wet geen mooie kleding dragen. Ze waren beperkt tot zelfgemaakte kostuums. Gebruik voor hun creatie de goedkoopste materialen. Tinten van kleding konden niet bogen op diversiteit - alleen grijs en bruin waren toegestaan.

De nationale outfit van de mensen van Duitsland werd gecreëerd afhankelijk van de geografische kenmerken van het gebied. Door het vrij warme klimaat van het land konden de Duitsers zich niet in vachten wikkelen, op de vlucht voor de kou.

Het landschap heeft ook bijgedragen:

• Mensen die in bergachtige gebieden woonden waren meer vatbaar voor vochtige winden, dus alleen dikke stoffen werden gebruikt voor het maken van kleding.
• Het piemontegebied was aangenaam droog, neerslag was uiterst zeldzaam, dus de Duitsers maakten schoenen van haver of stro.
• De kuststreek, daarentegen, kwelde bewoners met een hoge luchtvochtigheid. Mensen zetten lederwaren op en schoenen kunnen zelfs van houten materialen zijn gemaakt.
• Op de vlakte droegen de Duitsers een vlas-outfit.

Niet alleen hangt het klimaat af van het uiterlijk van een traditioneel Duits kostuum. Beïnvloed door de aard van de Duitsers. In tegenstelling tot de meeste andere naties, is de Duitse natie nooit onderscheiden door een bepaald verlangen naar luxe. De aantrekkelijkheid van kleding voor hen was in gematigde strengheid en nauwkeurigheid. Natuurlijk ontkenden de Duitsers zichzelf geen decoratieve elementen, borduurwerk en kant, maar decoraties werden niet als het belangrijkste beschouwd.

De meest voorkomende kleur van het kostuum in Duitsland was blauw en grijs. De kleren, gemaakt in diepblauwe tinten, werden door speciale Duitsers en Duitsers gedragen tijdens een plechtige gebeurtenis.De meeste gezinnen konden zich elke zondag een blauwe outfit veroorloven.

De rijken verschenen in het openbaar in kleding met een overheersende rode en groene kleur.

Voor het boerenkostuum werden meestal bruine tinten gebruikt. Hun kleding was uitsluitend gericht op bruikbaarheid - sporen van stof en vuil kunnen niet worden gezien op saaie stof.

Ornamenten op nationale kostuums zagen er fantastisch uit. De ondervrouwen zetten al hun talent in het maken van prachtige patronen. Meestal waren de kleren versierd met borduur- en stoftoepassingen van natuurlijke en vegetatieve oriëntatie, de meisjes waren dol op bloemmotieven. Het kostuum van families met een grote stamboom werd ook onderscheiden door geborduurde heraldiek.

Het nationale kostuum van de Duitse bevolking heeft een uitstekende eigenschap - u hoeft er niet zorgvuldig voor te zorgen. Deze kwaliteit was van groot belang, omdat niet iedereen het zich kon veroorloven om elke maand zijn kledingkast bij te werken. Eén stel kleren diende de Duitsers lange tijd trouw, zonder tegelijkertijd te wijken voor een presentabel uniform. Crayon traditionele kledij bewonderde betrouwbaarheid.

De stijl was gratis, de bewegingen van mensen waren niet geketend. De brede mouw en hetzelfde grote armsgat maakten de kleding zo comfortabel en gemakkelijk te dragen. Steken schuren de gevoelige huid niet.

Het traditionele kostuum voor meisjes, dat de interessante naam "Dindrl" kreeg, werd aanvankelijk alleen gedragen door dienstmeisjes. Echter, na een korte tijd zag iemand de schoonheid van deze jurk, en geen enkele Duitse vrouw kon zichzelf zonder een beetje voorstellen.

Het was een witte blouse, die de vrouwelijkheid en elegantie van een Duitse vrouw benadrukte, en een aantrekkelijke zomerjurk, die een korset met veter en een lange rok met veel plooien omvatte. Corset heeft de natuurlijke schoonheid van de borst meesterlijk benadrukt.

In de garderobe van een Duits meisje, was er zeker een elegante dindl, noodzakelijk in het geval van plechtige gebeurtenissen en festiviteiten. Hij onderscheidde zich van de gebruikelijke versie door een wijde mouw en een helderder schort.

Het nationale Duitse schort is herkenbaar aan de strepenpatronen, maar er zijn solide opties. Het schort had een detail dat veel over de vrouw kon vertellen. Als de strik aan de rechterkant was vastgemaakt, betekende dit dat het meisje was getrouwd en aan de linkerkant een Duitse vrouw die op zoek was naar relaties. Vrouwen rouwden om hun overleden echtgenoot, bonden in het midden een boog.

De Duitsers houden van orde in alles, ook in kleding. Waaruit bestaat een traditionele Duitse outfit?

• Zoals gebruikelijk, mannen nationale klederdracht inclusief een vest, jas en broek. In plaats van een broek werden de Duitsers vaak vervangen door een leren broek, waardoor een streng beeld ontstond van een zelfverzekerde persoon. Niet minder populair was de broek.
• Broek gecombineerd met lage kousen van blauwe en andere lichte tinten.
• Mannen vonden het heerlijk om bretels en riemen te gebruiken.
• Elke Duitser had een jachtmes. Om het niet in hun handen te dragen, bedachten ze om een ​​ruime zak aan hun broek te naaien.
• Als een man een serieuze ontmoeting zou hebben, zou hij een elegante japonjas met dubbele rij knopen dragen.
• Stropdassen werden gebruikt als herenaccessoires, en het belangrijkste kenmerk was een traditionele hoofdtooi - een groene hoed met een grote veer.

De Duitsers kleedden graag kinderen aan in klederdracht. De outfit voor meisjes uit de kindertijd leerde hen breekbaarheid en tederheid - de kleintjes liepen in miniatuurjurken, overgooiers en schorten. De jongens droegen rijbroek met bretels, witte overhemden met vesten en laarzen.

De huwelijksceremonie betekent veel voor het Duitse volk. Families van beide partijen begonnen zich lang voor te bereiden op de bruiloft, maar vooral de ouders van de bruid waren druk in de weer. De wens om de dochter voor te bereiden op de mooiste jurk is heel natuurlijk, en zelfs de arme lagen van de bevolking hebben altijd met deze taak omgegaan.

Het nationale kostuum was versierd met prachtige borduursels.Geborduurde symbolen beloofd aan de pasgetrouwden de troost van thuis en toewijding aan elkaar tot het einde der dagen. De stijl van de bruidsjurk benadrukte de schoonheid van de figuur - de verleidelijke bocht van de taille en buste.

De bruid hield een weelderig boeket bloemen. De Duitsers gooiden zijn vriendinnen niet - het boeket werd voor altijd bewaard, de bloemen gedroogd. De trouwjurk voor vrouwen zorgt nog steeds voor plezier bij modeontwerpers.

Tegenwoordig dragen meisjes en mannen in Beieren het nationale Duitse kostuum met plezier. Er wordt aangenomen dat er geen persoon is die stijlvoller is dan degene die gekleed is in traditionele kleding van Duitsland. De kosten van kleding zijn hoog en kunnen een ernstige klap betekenen voor de gezinsfinanciën.

Natuurlijk waren er enkele aanpassingen. Eerder droegen de Duitsers lange rokken - hun rand bereikte zelfs het niveau van de knieën niet. Nu kunnen meisjes zich minirokken veroorloven, maar meestal blijft de canon bewaard - de Beierse fraulein laat zich niet vergunnen.

Duitse nationale klederdracht trekt onmiddellijk de aandacht. Eigenaren van traditionele kledij laten alleen positieve recensies achter. Ze worden bewonderd door het gemak van de jurk - het is gemaakt door hun zachte, aangenaam voor het lichaam materialen, de huid heeft altijd toegang tot zuurstof.