Indiaas kostuum

Nationale kostuums van India zijn zeer divers en variëren afhankelijk van nationaliteit, geografie, klimaat en culturele tradities. De materialen die worden gebruikt voor het maken van kleding hebben een andere weefstructuur, vezeldikte, kleur en een karakteristiek ornament. Bovendien worden de patronen op de stof vaak uitgevoerd met borduurwerk.

Tijdens de opgravingen werden ongeveer vijfduizend jaar v. Chr. Talloze botnaalden en spinwielen gevonden. Recente studies tonen aan dat de Indianen misschien het proces van het maken en verwerken van zijde al lang vóór de Chinese beschaving onder de knie hadden, wat traditioneel wordt beschouwd als de ontdekker van zijden stoffen.

Verschillende weeftechnieken werden gebruikt in het oude India, waarvan er vele tot op heden zijn bewaard gebleven. Zijde en katoen werden geweven in verschillende ontwerpen en motieven, waarbij elke regio een eigen speciale stijl en techniek ontwikkelde. Onder invloed van de cultuur van het oude Perzië begonnen Indiase meesters stoffen te borduren met gouden en zilveren draden.

Het verven van kleding in het oude India werd toegepast als een kunstvorm. Vijf primaire kleuren werden geïdentificeerd en complexe kleuren werden geclassificeerd op basis van hun talrijke tinten. Verfmeesters onderscheiden 5 tinten wit. De bijtverven techniek was gebruikelijk in India, te beginnen in het tweede millennium voor Christus.

Voor de vervaardiging van hun kostuums gebruikten de Indianen een ander materiaal - vlas. Vlas was bij uitstek geschikt in zijn kwaliteiten en eigenschappen voor het hete, vochtige klimaat van India.

Gebruik in het noorden van het land vaak de Kashmir-sjaal. Het is gemaakt van fijne geitenwol. Het verwarmt perfect in de koele avonden.

Indianen houden erg van brokaat. Kaftans worden vaak genaaid van deze goud-geborduurde stof.

In India zijn de opties voor damespakken extreem veelzijdig en zijn ze onlosmakelijk verbonden met de levensomstandigheden en tradities van elke regio afzonderlijk. Ze is altijd ongelooflijk mooi, elegant en vol met een verscheidenheid aan ornamenten, borduurwerken en ornamenten.

Het maken van deze outfits vereist speciaal vakmanschap, dus Indiase kleermakers worden zeer gerespecteerd door het publiek.

Traditionele faam - sari - werd wereldberoemd. Een sari is een strook van geribbelde stof, van vier tot negen meter lang, die in een grote verscheidenheid van variaties over het lichaam kan worden geworpen. De meest voorkomende stijl van het dragen van een sari is wanneer het canvas met één uiteinde om de taille wordt gewikkeld en het andere uiteinde rond de schouder is gewikkeld, waardoor de buik zichtbaar wordt. Zijde sarees worden beschouwd als de meest elegante.

In verschillende delen van het land heeft de sari een andere naam. In het zuiden van India wordt een sneeuwwitte sari, versierd met een gouden rand, die alleen bij plechtige gelegenheden wordt gebruikt, kavanis genoemd. Mundu wordt de alledaagse sari van lichte kleuren genoemd. In Tamil Nadu draagt ​​het de naam van de Padaway.

Sarees worden meestal gedragen met een korte blouse met korte mouwen en een diepe halslijn op de borst die de maag opent - choli.

De oudste variëteit van sarees. Gedragen zonder choli. Omdat het de heupen, de borst en de buik van de vrouw volledig bedekt en de schouders bloot laat.

Dit is ook een variant van het vrouwelijke traditionele kostuum.Het is een rok (Lang) van verschillende lengtes, sterk uitlopend en vergelijkbaar met een paraplu en choli. De lengte van de lengi is afhankelijk van de leeftijd en status van de vrouw.

Vertegenwoordigers van hogere kasten kunnen zich een rok met maximale lengte veroorloven. De feestelijke lechenga-choli is genaaid van dure stoffen geborduurd met kralen en goud, en kan van verschillende kleuren zijn. Hoewel pas onlangs rode kleding als plechtig werd beschouwd.

Voor jonge meisjes bestaat het traditionele kostuum uit lengi, choli en stola, die ze als een sari op zichzelf werpen. Bij het bereiken van de volwassenheid, dragen ze er al de voorkeur aan om een ​​klassieke sari te dragen.

Of shalvar-kamiz - een ander soort nationale dameskleding, het meest gebruikelijk in de noordwestelijke delen van het land (Punjab-regio). Het is erg populair onder de vrouwelijke bevolking, vooral jonge meisjes. Het bestaat uit een losse broek (salwar), smal helemaal onderaan de enkels, en een tuniek (kamiz), uitlopend naar de onderkant en voorzien van inkepingen aan de zijkanten. Shalvara valt prachtig in vele plooien.

Heel vaak dragen vrouwen een sluier die hun hoofd bedekt met salwar kamiz. Het wordt dupatta genoemd. In de oudheid konden alleen Indiase vrouwen van de hoogste kasten het zich veroorloven om dupatta te dragen. Nu is ze voor iedereen beschikbaar en maakt een integraal onderdeel uit van het feestelijke kostuum. Dupatta naait chiffon, brokaat, zijde, katoen - het hangt af van de stijl van salvar-kamiza.

Deze jurk is voor een klein Indiaas meisje. Het traditionele kinderkostuum is gemaakt van zijde. Dit is een tuniek die bijna tot op de tenen valt. De meest populaire pawad onder de bevolking van Zuid-India. Tijdens belangrijke ceremonies verkleden kinderen zich in dit kostuum.

Het is een soort shalvar kamiz. In dit geval is de broek (churidar) taps toelopend en past hij heel nauw bij het been net onder de knie. Deze broek is perfect te combineren met een langwerpige tuniek (Kurt). In tegenstelling tot kamiza, een losse geknipte kurt, korter met een afgeronde zoom.

Luxe lichtroze jurk. Anarkali heeft altijd een hoge taille en voldoende lengte, zodat het afzonderlijk kan worden gedragen, niet in combinatie met een broek. Dat is wat Europese vrouwen aantrok. Liefhebbers van het onlangs gebruik van outfits in Indiase stijl. Anarkali verbergt perfect de gebreken van elke vorm.

Een outfit die kenmerkend is voor Assamese vrouwen.

Dit complexe kostuum bestaat uit drie delen:

1. Het onderste deel wordt mekkhela genoemd. Dit is een vrij breed stuk stof, dat is gevouwen, veel vouwen vormt aan de rechterkant en overgoot met een riem. Ondanks de aanwezigheid van linten op de stof, zijn ze niet gebonden.
2. Het tweede deel van het kostuum is de chador. Dit is een stof met driehoekige vouwen van zeer lange lengte. Ze sluit de romp van een vrouw van bovenaf.
3. En het laatste deel is de ich. Trek de laatste over de chador aan.

Nationale kleding voor heren, evenals dameskleding, is uniek en origineel, maar het is niet zonder comfort en elegantie. Geen vakantie of viering is mogelijk zonder kleding in traditionele klederdracht.

• Dhoti is een lange, tot 6 meter lange katoenen doek met een lichte, meestal witte tint. Deze stof is rond de heupen gewikkeld, zodat de uiteinden tussen de benen worden doorgegeven en een knoop in de taille worden gebonden.Bevestigd aan de constructie van een dergelijke riem, waarvan de afwerking de status van de eigenaar aangeeft. Schilderijen en ornamenten aan de riem - een integraal onderdeel van een rijke indiaan.

De lengte van de dhoti, zoals de lengi bij vrouwen, varieert afhankelijk van de sociale status van de man. Gewone mensen op het platteland dragen een verkorte dhoti, omdat het handiger is en het werk niet hindert. Vanwege de invloed van de westerse cultuur wordt dhoti steeds vaker verdrongen door gewone Europese kleding. Maar nog steeds een integraal onderdeel van officiële evenementen.

• Lungi - een lang canvas, soms in de vorm van een rok. Ze zijn gewikkeld rond de benen en heupen van een man. Lungi is erg populair in het zuiden van het land, omdat het moeilijk is om een ​​normale broek te dragen met een hoge hitte en vochtigheid. Met een lungi kun je je voor de warmte verbergen zonder de ventilatie te belemmeren.

• Shervani is een langwerpig jasje of jas waarvan de lengte tot aan de knieën reikt. Een voorwaarde voor het dragen is knopen. Ziet er goed uit met brede broek shalvarami en met smalle churidara. Ideaal voor lange mannen. Lokale rajas niet beknibbelen, chervans kopen, borduren met goud, edelstenen, satijn. Niets voegt immers genade en statigheid toe als een luxe chervani.

• De tulband is en blijft de meest beroemde hoofdtooi in de Indiase nationale klederdracht. Hoeveel provincies in India, er zijn zoveel variaties op een tulband dat je door het land reist. Het oorspronkelijke doel van de tulband is al vergeten om het hoofd te beschermen tegen oververhitting op een hete middag. Maar de natte doek, strak opgerold rond het hoofd, werd bijna de hele dag afgekoeld, wat frisheid gaf.

Nu is de tulband een indicator van de status van de eigenaar, zijn religiositeit. Er zijn verschillende soorten hoofdtooi. Het bekendste model is Mysore Peta, zonder wie het Indiase Raja-kostuum niet werkte.

Indiase dans, zoals het Indiase kostuum, is uniek en uniek. Er zijn veel stijlen en trends in, dus danskostuums zijn ook heel veel. Meestal worden klassieke Indiase dansen, kathak- en popdansen in sari's gedanst. Voor de Bharatanatyam-stijl heeft de beroemde danser Rukmini Devi Arundale de sari aangepast, waardoor deze het beeld kreeg van een brede "pyjama". De gouden rand omlijsting van de randen van de jurk elementen is een verplicht onderdeel geworden van dit kostuum.

Klassieke dans Mohiniatta onderscheidt zich door zijn melodieuze, gratie en schoonheid, en daarom worden de kostuums van dansers altijd uitgevoerd in witte kleuren met gouden afwerking. Een gouden schort, gedragen over een sneeuwwitte rok, geeft charme aan de dans. Deze dans is gemaakt als de dans van de priesteressen van de tempel, dus de kostuums weerspiegelen dit idee.

Als de dans niet klassiek is, maar er gestileerd voor is, dan kan zowel Indiase als moderne muziek worden gebruikt. Daarom staat zo'n dans het gebruik van salwar kamiz, lechenga-choli en andere combinaties van traditionele kleding toe.

De Bollywood-dansstijl is een zeer populair fenomeen in het moderne India. De dans trekt moderne jonge mensen en meisjes aan met zijn kracht en massakarakter. Daarom hebben de kostuums voor de stijl van Bollywood altijd dezelfde snit, lengte en stijl, maar moeten verschillende kleuren hebben. En alleen de solist mag zich onderscheiden van de massa.

Kinderkleding voor dansen is meestal niet veel anders dan volwassenen, behalve de lengte en het aantal decoraties. Meisjes dragen meestal kortere rokjes en het aantal armbanden wordt geminimaliseerd voor het gemak van jonge dansers.

De lange kolonisatie van India door Groot-Brittannië bleef niet onopgemerkt en werd weerspiegeld in alle sferen van het Indiase leven.De westerse cultuur heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten in het beeld van de moderne Indiaan. Steeds vaker vind je in de straten van de stad Europese jeans of T-shirts. Kinderen geven de voorkeur aan moderne kleding. Desalniettemin waarderen Indiërs hun cultuur zeer en geven ze hun originaliteit op elke mogelijke manier weer, zoals bij ceremoniële recepties, bruiloften en andere belangrijke gebeurtenissen in traditionele nationale kostuums voor mannen en vrouwen.

Omgekeerd proberen Europese vrouwen om hun kledingkast te diversifiëren en elementen van oosterse smaak te brengen, voortdurend elementen in Indiase stijl in hun afbeeldingen.