Nationaal kostuum van Dagestan

Eerder was het volgens de nationale klederdracht van Dagestan mogelijk om de leeftijd van een persoon, zijn sociale status, geldbesparing en zelfs het dorp waar hij vandaan kwam te bepalen. Tegenwoordig worden dergelijke kostuums voornamelijk gedragen op feesten en theatervoorstellingen. De jongere generatie kan echter de historische betekenis en schoonheid van nationale kostuums waarderen, zodat kostuums van generatie op generatie worden doorgegeven.

Het nationale kostuum van Dagestan zoals we het vandaag kennen, heeft niet onmiddellijk vorm gekregen. De geschiedenis begon in de middeleeuwen. Herenpakken bestonden uit een wit overhemd, een donkere broek (grijs of zwart), beshmetov, laarzen, bontmutsen en een passende Circassian met gasbrandstoffen.

Circassian kon knielengte of zelfs lager zijn, tot de enkel, de mouwen naar beneden hadden een verlenging. Ze was vastgebonden met een smalle riem waaraan een dolk of een pistool was opgehangen.

De gasoren hadden doppen gemaakt van ivoor of zilver. Buskruit werd erin opgeslagen op basis van de berekening: één dop - één opname.

In het koude seizoen droegen de mannen van Dagestan een jas van fleece schapenvacht, en laarzen van ichigi of marokko als schoenen.

Damespakken gekenmerkt relatief losse pasvorm. Inwoners van de vlaktes preferente kleding gemaakt van zijde: shirt, broek, jurk, rode saffiano schoenen (geitenleer), en een hoofddoek.

Vrouwen die in de bergen woonden gaven de voorkeur aan brede lange jurken en broeken met een elegant goudpatroon aan de zijkanten. Als schoenen droegen ze dudes of laarzen en de hoofddeksels in elke plaats waren enigszins anders. Het haar werd netjes verwijderd onder een cap-chukhtu, waarover een deken werd gedragen, en vervolgens een sjaal met een patroon.

De kleur van het kostuum en de verscheidenheid aan sieraden wezen op de sociale status van de eigenaar van zo'n jurk, de materiaalbesparing en de leeftijd. Jonge Dagestaanse vrouwen gaven de voorkeur aan felle kleuren in kleding en stoffen met ornamenten, oudere vrouwen kozen meestal voor donker gekleurde kleding.

Meer dan zeventig etnische groepen (Avaren, Tabasarans, Kumyks, Lezgins, Dargins en anderen) wonen in Dagestan, die elk hun eigen kostuum hebben. Desondanks hebben alle nationale kostuums van Dagestan enkele veel voorkomende details: het gebruik van overhemden (tuniek en jurkachtig), tunieken, chukhts, tulbanden, sjaals en beshmek.

Deze dingen werden genaaid van heldere stoffen en versierd met patronen of borduurwerk (natuurlijke ornamenten, dieren). Patronen kunnen een symbolische functie hebben - om op te treden als talisman of esthetisch.

Jurken voor speciale gelegenheden werden versierd met zilver, goud en kostbare kleding. Als extra decoraties voor dameskleding werden gebruikt: armbanden, munten, riemen, ringen.

De overheersende kleuren in de kostuums waren: wit, zwart, rood. Witte kleur werd beschouwd als een symbool van zuiverheid en werd gebruikt tijdens bruiloften. Rood betekende welvaart en welvaart in het huis, de zwarte tint had magische boventonen en symboliseerde een onlosmakelijke band met de voorouders.

Multi-gelaagdheid is een kenmerkend kenmerk van alle kostuums van Dagestan. Het was gebruikelijk om meerdere shawls tegelijk aan te doen, een broek onder de jurk. Naast zij werden vele decoraties gebruikt, die als een integraal onderdeel van het nationale imago werden beschouwd.

Naast alle verplichte elementen van kleding, omvatte het kostuum van de mannen van Dagestan een hoed - een hoofdtooi, die werd beschouwd als een symbool van eer onder de Kaukasische volken.Degenen die een goed inkomen hadden, versierd in de astrachan bontmuts, eenvoudige mensen waren tevreden met hetzelfde product, maar dan van schapenvacht. Een hoed van zijn hoofd slaan, werd als een belediging beschouwd en het was een teken van vriendschap om zo'n hoofddoek te presenteren.

Het verschil tussen damesjurken in verschillende delen van het land was veel sterker dan dat van mannelijke modellen. Dus, in het zuiden van Dagestan droegen meerlagige versierde kostuums. Eerst werd een zijden jurk met een directe snit gedragen en pas daarna een rollator - een zwierende topjurk. Het hele kostuum was versierd met goud, kostbare stenen, prachtig patroon. Favoriete kleuren waren rood, paars, groen. Een zijden sjaal was op het hoofd gebonden.

Moderne Dagestaanse meisjes dragen nauwsluitende jurken om hun slank silhouet te benadrukken. Edelstenen worden gebruikt als sieraden, schoenen met hoge hakken worden gebruikt. Vrouwen balzakovskogo leeftijd geven de voorkeur losse jurken, overalls. De kleuren zijn meestal zwart, omdat ze de figuur in een gunstig daglicht stellen.

Mannen uit Dagestan dragen het liefst een broek en overhemden die niet verschillen van de kleding van elke moderne persoon.