De geschiedenis van het Tsjoevdische volkskostuum
De vorming van het Chuvash-folklorekostuum vond plaats onder de invloed van de plek waar de Tsjoevasj leefde, die veel van de kleine dingen en de details van de kleding van de naaste buren overnam. Traditionele outfits van de viryal (zij zijn de allerhoogste Tsjoevasj) uit de regio Cheboksary leken vrij sterk op de kostuums van de Fins-Oegrische bevolking van Rusland met hun eenvoud en gematigde ontwerpelementen.
De grass-roots Chuvash, ze zijn dezelfde antars, gebruikten verschillende ruches tijdens het afstemmen van jurken en kostuums, en de kleur van het schort was verzadigd rood. Handdoeken en schorten hadden een ongewoon borduurwerk met gekleurde draden van verschillende tinten. Pakken, jurken, borstplaten en hoofdtooien van de Chuvash van de Samara-regio hebben veel overeenkomsten met de nationale kostuums van Mordovië.
Materialen Chuvash-kostuums
Chuvash is al heel lang bezig met het zelf vervaardigen van stoffen en verschillende natuurlijke kleurstoffen. Om garen te verven, was het nodig om veel tijd door te brengen, waardoor de hoofdkleur van de pakken en jurken een gewone witte kleur was.
Al snel verwierven de antaren anilinekleurstoffen, wat het proces van het verven van het garen enorm vergemakkelijkte, en dit gaf een impuls aan de ontwikkeling van de productie van dergelijk materiaal zoals pestryad. Toen werden de kleren van de stamper vervangen door gewone witte pakken. Viryals gebruikten de stamper helemaal niet bij de vervaardiging van kleding en jurken.
Kostuumkleuren
De witte kleur gepersonifieerde zuiverheid en was de belangrijkste in traditionele kostuums en chuvash jurken. Een fris wit shirt werd gedragen voor verschillende feestdagen en festiviteiten. Vaak werd de witte basiskleur gecombineerd met rijk rood, wat ook symbool stond voor zuiverheid, heiligheid en leven, daarom waren bijna alle naden van pakken en jurken bedekt met administratieve rompslomp.
Voor de vervaardiging van kleding gebruikte de Tsjoevasj een speciale stof gemaakt van draden van verschillende kleuren (deze stof heette pestryad) en in jurken en overhemden gemaakt van dergelijk materiaal begon te verkleden zowel voor verschillende feesten en voor gewoon werk in het veld. De oudere generatie was buitengewoon ontevreden en ongerust hierover, waardoor soms een categorisch verbod op kledingstukken met patchwork in werking trad, en in het geval van overtreding van deze regel, schonk de overtreder 41 emmers ijzig water in.
Ontwerp outfits
Een wit overhemd (aka Kepe) was een essentieel element van zowel het nationale als het nationale kostuum voor dames. Het ontwerp van het shirt was vrij simpel: een hennepdoek werd gevormd en wiggen werden in de zijkanten genaaid, waardoor het shirt aan de onderkant werd verbreed. Overhemden voor damespakken werden gemaakt met een lengte van 120 cm en een inkeping in het midden op de borst. Herenoverhemden hadden vergelijkbare sneden aan de zijkanten.
Herenpakken
Aanvankelijk werden Tsjoevasj-shirts met een riem voor mannen vrij en lang (tot de knieën) gemaakt. Mannenkleding had een verscheidenheid aan rijk en feestelijk borduurwerk, applicaties en zijden patronen, terwijl de eenvoudige kostuums, niet bedoeld voor de feestdagen, vrij laconiek en streng waren en er geen patronen op werden aangebracht.
In het verre verleden moesten mannen schone witte overhemden dragen om heidense rituelen uit te voeren.Met de ontwikkeling van nieuwe technologieën kreeg het Chuvash-folklorekostuum voor mannen een kraag en werd het moderner, met vloeiende lijnen van ronde armsgaten. Herenkaftans en hoofddeksels bestemd voor verschillende vakanties waren rijkelijk versierd in het borst- en kraaggebied, evenals langs de randen van kleding.
Dames kostuums
Chuvash traditionele overhemden voor gehuwde vrouwen hadden nogal gecompliceerd borduurwerk van ongewone vorm, terwijl de zoom met geometrische strepen en strepen zich onderscheidde door ingetogenheid en eenvoud. Tijdens de vakantie en gewone weekdagen droegen vrouwen speciaal materiaal met franjes, patronen en strepen op hun dijen, gemaakt van zijde en wollen draden.
Ongehuwde meisjes droegen bescheiden outfits zonder borduurwerk en patronen, om de aandacht niet af te leiden van hun eigen schoonheid.
Dames sieraden met kralen
Sieradencomplexen met zilveren munten, kralen en dure stenen zijn:
- vrouwen hoeden;
- outfits voor de nek en borst (in Chuvash worden ze ama, alka, may genoemd);
- armbanden en ringen (ze zijn sul en zwavel);
- kleine spiegel, die op de riem is gemonteerd (Toker);
- riempocket (enchenok)
- ophangingen aan de riem (jes hure).
Bruiloft pak
Chuvash-kleding voor de bruiloft had de volgende interessante details:
- de jurk van de bruid was versierd met kralen, schelpen en munten, waardoor een groot en complex patroon ontstond, aangevuld met een speciale hoofdtooi;
- het overhemd, de schort en de bovenkleding van de bruid waren versierd met chique borduursels, bovendien droeg het meisje ringen, armbanden, hangers en een portefeuille met een kleine spiegel aan haar riem (het is vermeldenswaard dat deze uitrusting ongeveer 16 kg woog);
- het Chuvash-bruidskostuum had één belangrijk detail, zoals - een perchenchek (groot wit materiaal of een sprei) met rijke borduurmotieven langs de randen, waaronder de bruid een bepaalde tijd bleef, waarna de sluier werd verwijderd en het meisje zich verkleedde als een getrouwde vrouw;
- de bruidegom, gekleed in een hemd en een kaftan met een brede kleurenriem, en ook handschoenen, laarzen en een bontmuts met een munt op het voorhoofd.
Kinder kostuums
De folkloristische kostuums voor kinderen van Chuvash waren opmerkelijk voor de rijkdom en luxe van borduurwerk. De kleding voor de meisjes was vrij eenvoudig en versierd met vlechtwerk of eenvoudige patronen die op de zoom waren genaaid. Het hoofd was bedekt met gewone kralen ornamenten en vlechtwerk. Oudere meisjes droegen kralenjuwelen die vanaf de achterkant aan de riem waren bevestigd.
Pakken voor kleine mannen waren vrij eenvoudig en verschilden alleen in heldere patronen op de kraag.
Dameshoeden en spreien
In de oudheid werden de dameshoeden van Tsjoevas vertegenwoordigd door doppen en spreien.
Surpans (hoofdbanden) van verschillende lengtes, tulbanden, sjaals en bruidsmeisjes, die uitsluitend bestemd waren voor gehuwde vrouwen, behoorden tot beddenspreien.
De lange of korte (met smallere patronen) van de onderste Chuvash surp bedekte zijn hoofd volledig en de randen waren royaal geborduurd en versierd met strepen, ornamenten en veters met een patroon. De surpans van de Chuvash-opheffingen waren tamelijk kort en aan beide zijden versierd met borduursels, die interessante ornamenten vertegenwoordigden, geborduurd met tiers, evenals met franjes en kralen aan de uiteinden. Hoofddeksels en hoofdbanden verschilden vrij sterk in groepen.
Sieraden amuletten
In het rijke nationale kostuum heeft Chuvashka veel kleine, maar vrij belangrijke details en ornamenten, die de identiteit, leeftijd en sociale status van vrouwen aangeven.
Talrijke versieringen van damesjurken (munten, schelpen, kralen) worden voornamelijk beschermd tegen boze geesten, vijanden en verschillende gevaren. Voor vakanties of bruiloften droeg chuvashki een volledige set amuletten, die meer dan 10 kg wogen.
schoenen
In het zomerseizoen droegen Chuvash-heren en -vrouwen sandalen.Deze schoenen zijn op verschillende en nogal sluwe manieren geweven, waardoor sommige modellen tot op de dag van vandaag bewaard zijn en momenteel in het museum zijn. Met bast-schoenen doen ze comfortabele doekvangers aan. Toen de winter viel, maakte de Tsjoevasj de bastschoenen schoon en trok warme laarzen aan, zonder welke het gewoon onmogelijk was om te doen.
Aan het einde van de 19e eeuw was het een traditie om een bruiloft te geven voor leren laarzen aan zonen en leren schoenen voor haar dochter, die vervolgens uiterst zeldzaam en zeer geliefd werd aangetrokken.
Moderne mode van Tsjoevasjië
Op dit moment is het traditionele nationale kostuum van de Tsjoevasj niet langer relevant en alleen in sommige dorpen en dorpen worden Tsjoevasj-jurken gedragen tijdens vakanties of ceremonies.
Het nationale kostuum wordt vaak gebruikt tijdens verschillende concerten en uitvoeringen van folkloregroepen. Modeontwerpers vertrouwen niet langer op traditionele klederdrachten en shirts in hun ontwerpen, maar gebruiken vergelijkbare afbeeldingen in hun pogingen om alle details van folkornamenten, ornamenten en patronen te produceren.
