Tsjetsjeens nationaal kostuum

De Kaukasus is een zeer multinationale regio van Rusland. Zij aan zij coëxisteren hier verschillende landen, die nauw samenwerken en de ervaringen delen die door de eeuwen heen zijn verzameld.

Het nationale Tsjetsjeense kostuum is een levendig voorbeeld van de unieke creativiteit van ambachtslieden, een staaltje van oude gewoonten, bewijs van de diepe interactie van het Tsjetsjeense volk met naburige landen. Het nationale kostuum weerspiegelde niet alleen de levensstijl van de bergbeklimmers en hun tradities, maar ook spirituele waarden en geloof.

Het Tsjetsjeense volk onderscheidt zich door diep respect en eerbied voor hun voorouders, daarom wordt het nationale kostuum niet bewaard in musea, maar wordt het veel gebruikt in het dagelijks leven.

De manier van leven van het Tsjetsjeense volk houdt rechtstreeks verband met de materialen die sinds de oudheid zijn gebruikt bij de productie van nationale kleding. Weefsels werden gesponnen uit schapenwol, de pels en het leer van lokale dieren werden op grote schaal gebruikt.

Doek, vilt - alles was een eigen productie. Alle kostuums werden alleen onafhankelijk gemaakt. Vrijwel elke vrouw kon naaien of ronddraaien. Vaardigheden voor de productie van nationale kleding doorgegeven van generatie op generatie en werd beschouwd als het onderwerp van nationale trots.

De hoofdonderdelen van elk herenpak waren een broek en een langwerpige halfkaftan (beshmet). Broek had een snit, versmald tot het handig was om ze in laarzen te vullen.

De beshmet is een semi-caftan, op maat gemaakt van lichtgewicht materiaal, diende als een hemd. Beshmet hechtte zich strak aan de figuur van een man tot aan zijn middel, en onder zich verbreedde hij bijna tot aan de knie. Deze vorm benadrukte in het ideale geval de slanke en gespierde vorm van een Tsjetsjeense man. Op de borst moet de Bothmet altijd stevig worden vastgemaakt met speciale knoopknopen. Dezelfde knopen versierden de manchetten van de versmalde mouwen van de half-kaftan.

Beshmet werd zowel als homewear en als feestelijk gebruikt. Het verschil was alleen de gebruikte stof. Een eenvoudige katoenen stof werd gebruikt voor de casual versie, en een dure multi-gekleurde satijn voor de feestelijke gelegenheid. Ondanks de strakke pasvorm van de besjes op de figuur, was hij altijd comfortabel en beperkte hij de bewegingen van de man niet. Daarom werd dergelijke kleding gebruikt voor uniformen van troepen.

Circassian is qua uiterlijk en gesneden met een behhmet deel van een herenpak. Circassian voerde de functie uit van feestkleding, dus het was altijd gemaakt van duurdere materialen. Meest gebruikte doek van de beste kwaliteit. Cherkessk werd over de beshmet gedragen en herhaalde zijn vorm. Smal tot aan de taille, het viel naar beneden uit en bedekte haar knieën. In tegenstelling tot de beshmet, knoopte de knoopsluiting alleen op de riem.

Het meest interessante detail van dit kledingstuk waren gaspads, die zich aan beide kanten van de borst bevonden. Ze dienden om reservepatronen op te slaan. Momenteel is het directe doel van dit detail niet langer nodig, maar het is nog steeds aanwezig als een jurkversiering.

Burka werd alleen door vrouwen gemaakt en alleen de beste meesters hadden dit recht. Voor de productie hebben ze alleen schapenwol van hoge kwaliteit gebruikt.

De waarde van de boerka is moeilijk te overschatten.In de onvoorspelbare omstandigheden van het hoogland diende deze warme en winddichte regenjas als kleding, beddengoed en een deken.

Het traditionele kostuum werd aangevuld met een hoofdtooi - een papach en leren laarzen tot op de knie, waar mannen hun laarzen stopten. Een hoed is een symbool van eer en waardigheid van een Tsjetsjeense man. Gemaakt van een natuurlijke schapenvacht. Ze kan langharig of kortharig zijn (astrakan). De hoed werd geërfd en als de man geen zonen had, werd de hoed met groot respect doorgegeven aan de meest gerespecteerde man van de clan.

Het is verboden iemand anders zijn hoed aan te raken om de gastheer niet te beledigen. Interessant is dat in sommige gevallen de hoed kan worden vervangen door een jonge man op een datum. Een vriend die de hoed van de bruidegom neemt, kan hem vervangen door een ontmoeting met een meisje. En ze kon met hem praten als haar geliefde.

Hoeden en nu zijn de permanente hoofddeksels van de Tsjetsjenen, die tegen de druk van de moderne mode hebben gestaan.

Een verplicht element van het pak was ook een leren riem. Versierd met metalen inserts, diende het om een ​​wapen of een vuurwapen te dragen.

De Tsjetsjeense vrouw is de erg bescheidenheid, kuisheid en schoonheid. Meisjes laten hun lichaam nooit zien aan buitenstaanders. Dit gedrag komt tot uiting in de snit van een traditioneel kostuum.

Dameskostuum is zeer divers van kleur. Oudere vrouwen dragen rustiger kleuren, terwijl meisjes jurken in verschillende kleuren en tinten dragen, gedecoreerd met gouden en zilveren draden en dure stenen.

Damesoutfit bestaat uit vier verplichte delen.

Het was in de vorm van een tuniek en viel tot aan de enkels. Smal tot aan de taille, het flakkerde licht naar beneden en vormde licht vloeiende plooien. Er was een kleine uitsparing op de borst en een halsband met een kleine knoop bedekte de nek. De onderjurk is altijd onderscheiden door lange mouwen die tot aan de toppen van de vingers reiken.

Zo'n jurk mocht gedragen worden met een losse broek en vrij de straat op gaan, natuurlijk door het kostuum aan te vullen met een passend hoofddeksel.

De onderjurk was bescheiden en vrouwen gebruikten speciale borstplaten voor decoratie. Ze werden besteld bij de meesters en gedragen, genaaid tot de bovenkant van de tuniek. Voor de versiering gebruikten ze zilveren en gouden draden, evenals kostbare en halfedelstenen. Het uiterlijk van de slab weerspiegelde het materiële welzijn van het gezin.

Het was als een kaftan of een lange badjas. Hij had geen kraag en opende de kist zodat de mooie slabbetjes duidelijk zichtbaar waren. In de taille was het bevestigd met kleine haakjes, waardoor de vrouwelijke figuur een zeer vrouwelijke vorm kreeg.

De bovenste jurk was erg mooi. De duurste en mooiste stoffen werden gebruikt - brokaat, marokko, zijde, satijn, fluweel. Het was versierd met luxe borduurwerk, stenen, kralen. De vloeren van de rok verspreidden zich als twee bloembladen, waardoor het feest meer genade kreeg.

Deze outfit was typisch alleen voor jonge meisjes en volwassen vrouwen kleedden zich bescheidener.

Het hoofd van de Tsjetsjeense vrouw moet een sjaal of een lichte sjaal hebben bedekt. Na het huwelijk zetten de meisjes een speciale tas op, waar ze hun haar verwijderden - een cheukh. Een sjaal voor een vrouw was net zo belangrijk als een hoed voor een man. Hij symboliseerde zuiverheid en kuisheid.

De riem voor de vrouw was erg belangrijk. Voor hem gebruikte zilver, goud, edelstenen. Hij werd overgeleverd en moeders gaven de eerste riem aan dochters vóór de bruiloft.