Boerjaans nationaal kostuum

Het nationale kostuum weerspiegelt niet alleen het behoren tot een volk, etnische groep, maar combineert ook de cultuur van deze mensen. Zijn levensstijl, tradities en originaliteit.

Het nationale kostuum van Buryat was geen uitzondering en toont duidelijk de manier van leven en levensstijl die inherent is aan dit volk gedurende vele eeuwen.

Buryats leven op het grondgebied van Siberië - de Republiek Buryatia, de regio Irkoetsk en het Trans-Baikal-gebied. Verhalen weten ook dat er uitgebreide nederzettingen zijn van Buryats in Binnen-Mongolië, China, Mongolië en Mantsjoerije.

Het Buryat-kostuum is verwant aan veel van de kostuums van de Mongoolse en Turkse volkeren. Buryats zijn lang nomaden geweest, bezig met veeteelt en jacht, leefden in het harde Siberische klimaat. Dit heeft grotendeels de aanwezigheid in de nationale klederdracht van vele elementen beïnvloed, wat gemak en bewegingsvrijheid, uitvoerbaarheid en seizoensgevoeligheid opleverde.

Aanvankelijk werden geïmproviseerde materialen zoals schapenvacht, bont (poolvos, vos, sabel en anderen), echt leer en wol gebruikt in het Buryat-kostuum. Later, met de opkomst van handelsrelaties, werden zijde, fluweel, katoen, sieraden gemaakt van stenen, zilver en goud toegevoegd aan het kostuum.

Er zijn ook tribale verschillen in het Buryat-kostuum. Conventioneel zijn Buryats onderverdeeld in oosterse en westerse geslachten ten opzichte van het Baikalmeer. De traditionele Buryat-religie - sjamanisme en lamaïsme (boeddhisme) droegen ook bij tot hun schaduw.

Een traditionele mannelijke degal in de vorm van een peignoir met een bovenzijde en een onderste gordel was een zijden sjerp, een leren riem versierd met zilver en stenen. Degal - winter versie van de kamerjas was gemaakt van schapenvacht, afgezet op de top van de stof - zijde, fluweel. De zomerversie heette een terlig-dunner, zonder isolatie. Casual ontkalkt genaaid van katoenweefsel.

De mannelijke degal was noodzakelijkerwijs versierd met drie veelkleurige strepen bovenop, de enger genoemd. Elke kleur had een speciale betekenis: zwart - vruchtbare grond, blauw - de kleur van de lucht, groen - aarde, rood - reinigend vuur. Engaarse strepen hadden een duidelijke kleurenschikking, de bovenste strook kon anders zijn bij een bepaald geslacht, de stam - Enger bevond zich in stappen op de borst.

• De kraag was ontworpen als een standaard, de kamerjas zelf paste niet, het gaf bewegingsvrijheid.
• De mouwen van degal of terlig waren enkel gesneden om te beschermen tegen wind en kou. Een badjas dichtgeknoopt aan de zijkant. Het aantal knoppen en hun locatie hadden ook een heilige betekenis - de drie bovenste knoppen op de kraag brachten geluk, op de schouders en in de oksel - een symbool van rijkdom, de onderste knopen in de taille werden beschouwd als een symbool van eer. De knopen waren van zilver, koraal, goud.
• De mouw had een manchet - turuun (hoef) in de vorm van een kegel. In de kou keerde de manchet zich om en beschermde haar handen. Het voorste gedeelte van de manchet was versierd met borduurpatronen, patronen die symbool stonden voor het aantal dieren, rijkdom.
• De lengte van het gewaad was zodanig dat het de benen bedekte tijdens het lopen en paardrijden. Bovendien kon één verdieping van Degala gaan liggen, en de andere om te schuilen tijdens de omzwervingen.

Een katoenen hemd en broek gemaakt van leer en stof werden gedragen onder de degal of terlig. Een verplicht element van een herenpak was een riem. Het was genaaid van verschillende materialen en had een verschillende lengte en breedte, versierd met stenen, zilveren gespen. Een mes, snuifdoos en andere accessoires werden aan de riem gedragen.

Dameskostuum heeft veranderingen ondergaan met de leeftijd. De meisjes droegen de gebruikelijke degely en terligi sjerp vóór de adolescentie.

Met het begin van 13-15 jaar, veranderde de kledingsnede - deze werd afgeknipt in de taille, een bies - werd op de naad genaaid.

Met een huwelijk in een damespak werd mouwloos toegevoegd. Ze kan kort zijn in de vorm van een vest of lang, afhankelijk van het lidmaatschap van een of ander geslacht. De voorste randen van het vest waren versierd met ornamenten, borduurwerk, contrastlinten of vlechtwerk.

Het onderhemd was gemaakt van katoen en er was ook een broek aan.

Het meest complexe systeem bestond uit vrouwenjuwelen. Naast traditionele oorbellen, ringen, armbanden en halsjuwelen waren er anderen in de wildernis - tijdelijke ringen, borstdecoraties, elegante riemen, koraalkralen, zilveren hangers. Sommige geslachten bestonden uit schouderjuwelen, zijriemhangers, haarornamenten, amuletten. Sieraden voor vrouwen toonden niet alleen de identiteit van het gezin, maar ook de rijkdom van het gezin, de sociale status.

Buryat-sieraden voor vrouwen waren gemaakt van zilver met stenen van koraal, barnsteen, turkoois en andere natuurstenen. Zilveren sieraden hadden een filigrain smeedwerk in de vorm van nationale ornamenten en patronen.

Zowel mannen als vrouwen droegen altijd een hoofdtooi. Hoofddeksels waren gevarieerd en gevarieerd in verschillende geslachten.

In de westelijke Buryats had de hoofdtooi de vorm van een pet, langs de onderkant afgezet met bont. De top was genaaid van velours of andere stof, versierd met borduurwerk, kralen van koraal, vlechtwerk. De vacht werd gebruikt van otter, hert, lynx, sable.

Droeg ook petjes zoals een bontmuts met bont met een lange stapel - vos, vos.

De oostelijke Buryats hadden een hoofdtooi in de vorm van een kegel met een hoge kroon en gebogen randen. Ook populair was een hoed in de vorm van een yurt of een heuvel met een puntig uiteinde, versierd met een kraal of kwast - de meest karakteristieke van de inwoners van Boerjatië en Mongolië.

Hoeden verschilden ook per geografische locatie - Horin, Agin, etc.

Het hoofdtooi van Buryat was een symbool van de hemel, een respectvolle houding werd voortgebracht door de vitaliteit en de houding ertegen. Het was onmogelijk om hem op de grond te gooien, over hem heen te stappen, om respectloos te behandelen.

Boerjatenschoenen waren laarzen van leer, op een platte zool met opgerichte tenen gevoeld. Gekrulde sokken zijn ontworpen om de aarde en levende wezens niet te schaden tijdens het lopen.

Dergelijke schoenen werden gedragen door zowel mannen als vrouwen. Echt lederen schoenen waren comfortabel, hygiënisch en praktisch. Ze versierden schoenen met borduursel aan de bovenkant of met contrasterende naden in de vorm van ornamenten en patronen.

Winterlaarzen waren met schapenvacht en wilde dieren isolatie. Winteropties worden ook gepresenteerd in de vorm van laarzen.

De zomerversie van schoenen werd van paardenhaar op een platte zool genaaid.

Moderne stilering van nationale klederdracht is enorm populair in Buryatia. Stijlen worden gebruikt onder degal van verschillende lengtes, in de vorm van een avondjurk, bovenkleding. De originele snit van de mouwen, de kraag, met de inzetstukken met de enger - een getrapt patroon van gekleurde strepen, manchetten worden gebruikt.

Stoffen - zijde, satijn met patronen en getextureerd borduurwerk, met verwevenheid van zilver en goud draden, traditionele felle kleuren - blauw, rood, groen, geel en turquoise verdienen aandacht.

In de moderne mode, Buryat kostuum styling in de vorm van een avondjurk, blouse, jas, borduren met een sieraad, traditionele patronen is populair, worden satijnen linten en linten gebruikt voor decoratie. Zilveren sieraden met koralen, turquoise en agaat worden actief gebruikt.

In het dagelijks leven is het in toenemende mate mogelijk gestileerd nationaal schoeisel op te merken in de vorm van ugg-laarzen, laarzen en laarzen. En ook hoofdtooien met bont in nationale stijl in combinatie met echt leer, suède.

Het traditionele Buryat-kostuum wordt gedragen op belangrijke nationale feestdagen - Sagaalgan (Witte Maand - oudejaarsavond volgens de maankalender), Surkharban (sportieve zomervakantie), op theatervoorstellingen, religieuze feestdagen, ontmoeting van geëerde gasten.

Moderne modellen van trouwjurken in nationale stijl worden steeds populairder. Veel artiesten gebruiken het nationale Buryat-kostuum voor hun podiumimago.

In de afgelopen jaren zijn interregionale wedstrijden gehouden voor modeontwerpers die gestileerde nationale klederdracht en etnische motieven in hun collecties gebruikten.Veel interessante modellen van dergelijke shows vallen in de "massa's" en worden populair bij jonge mensen.

Buitengewoon warme en gezellige schapenwolmodellen met de toevoeging van kasjmier zijn erg handig bij de Siberische vorst. Dit kan een broekversie zijn met een gestileerde top voor een nationaal Buryat-kostuum - een opstaande kraag, een getrapte kraal op de borst, een ongewone mouw, een capuchon. Of het is een optie met een zacht silhouet, strakke, maar niet dwingende beweging, met een maxi-lange rok of jurk, met etnische patronen. Wol is een dun en origineel materiaal dat de kou warmte geeft en de hitte inademt. Nadat je een originele hoofdtooi in ethno-stijl hebt toegevoegd, zal je look onvergetelijk zijn.

De originele jurk in wit met zilver contrasterend ontwerp in de vorm van randen en accenten past zowel de avond uit als als een trouwjurk. Een interessant ontwerp van het lijfje en de asymmetrie van de schouder met een zilveren rand ziet eruit als een getrapte Enger-insert; De verticale zilveren streep op de rok brengt weer nationale motieven. De lengte van de jurk boven de knieën ziet er niet uitdagend uit. Na unieke sieraden op het hoofd te hebben toegevoegd met zilveren hangers, zul je zeker onweerstaanbaar zijn.

Een ander beeld voor een avondje uit of een huwelijksfeest in wit met goud zal onvergetelijk zijn. Van het nationale Buryat-kostuum is er een afneembare rok met een top, een origineel gouden borduurwerk in de vorm van een ornament, nationale ornamenten - armbanden, een borstketting en een rijke hoofdtooi. De jurk heeft een korte mouw afgezet met gouden randen, evenals een lijfje. Een gouden hoge hoofdtooi met een versiering op het voorhoofd en hangers geeft vrouwelijkheid, statigheid en chique. De pracht en lengte van de rok benadrukken de slankheid van de taille.