Azerbeidzjaans nationaal kostuum

Elk land heeft zijn eigen geschiedenis, die uit vele momenten bestaat: cultuur, keuken, taal, kostuums. De geschiedenis van Azerbeidzjan is interessant, fascinerend, soms triest en tragisch. Een belangrijke plaats in de geschiedenis van deze natie is gereserveerd voor kleding. Het Azerbeidzjaanse nationale kostuum valt op door zijn buitengewone schoonheid, die vakkundig wordt gecombineerd met de nationale eigenaardigheden van de inwoners van het zonnige Azerbeidzjan. Gedurende de gehele periode van het bestaan ​​van de reeks, onderging hij talrijke veranderingen.

Kostuums van mensen hebben unieke kenmerken die onderscheidende kenmerken hebben. Azerbeidzjaanse kostuums zijn geen uitzondering.

Materialen werden verschillend gekozen: geïmporteerd en lokaal. Zijde werd het meest gebruikt. Bij het creëren van vrijetijdskleding werd de voorkeur gegeven aan vlas, wol en chintz. Jurken van rijke mensen bestonden uit fluweel, stof, tirme, fijne zijde.

Afwerking is altijd bekwaam en expressief geweest. Zelfs een eenvoudig pak in de bekwame handen van een geschoolde arbeider kreeg een dure uitstraling. Goud, zilveren draden, kralen, kant, kant, dure munten werden gebruikt voor decoratie.

Dameskostuum bestond uit twee delen en een groot aantal elementen met complexe en vreemde namen. Laten we proberen ze te begrijpen en het beeld te presenteren van een Azerbeidzjaanse vrouw die enkele eeuwen geleden leefde.

• De sluier is een zakvormig dekbed dat werd aangetrokken bij een uitgang van het huis.

• Rubend - een element dat het gezicht van een vrouw bedekte. Thuis was dit element niet versleten, maar het was verboden om het huis zonder te verlaten.

• De lippen van de geyims - dit was de naam van de bovenkleding, inclusief een shirt met wijde mouwen, brede broek die eindigde op het niveau van de enkel, een uitlopende rok.
• Chapken werd op zijn shirt gelegd, dat op zijn beurt werd vastgemaakt met een knoop in de nek. Zijdelings in chepken waren er mouwen met mouwen. Om deze kleding te maken werden velours, Tirme en andere materialen met een schitterende textuur gebruikt.

• Archalyg is een korte trui die op de rug en de borst past. De mouwen in zulke kleren waren lang. In de taille was deze trui strakker, en toen was hij weelderig en uitgespreid in weelderige ruches. Dit element van het nationale kostuum werd beschouwd als de meest voorkomende in het hele land.
• Als de onderkant van het pak werd gebruikt zoom, die een andere breedte kon hebben. Voor het maken van een zoom werden geplooid en gegolfd materiaal gebruikt.

• In aanvulling op dergelijke standaardelementen zouden andere kledingstukken aanwezig kunnen zijn als onderdeel van het nationale Azerbeidzjaanse kostuum. Bijvoorbeeld, een gewatteerde mantel met een voering (lebbade), bovenkleding gemaakt van gewatteerd materiaal (eshmek of kyurdu), top tot aan de taille met een zoom van gegolfd materiaal.

Gedurende de hele periode van het bestaan ​​was het nationale Azerbeidzjaanse kostuum aanwezig met verschillen in outfits volgens de regionale indicator.Vrouwen die op het grondgebied van Gazakhi woonden, droegen lange overhemden met zijsplitjes. De bewoners van Karabach in de garderobe werden bijgewoond door caps met lange mouwen, die de taille stevig vastmaakten.

Rokken zijn niet lager dan de knieën en een brede broek werd gedragen door vrouwen uit Nakhchivan. Maar de inwoners van Shusha en Shamakhi droegen lange rokken. Op rijke vrouwen uit Nakhchivan en Ganja was het vaak mogelijk om lang kulege te zien met rijk borduurwerk en verschillende patronen.

• Een zilver met gouden of gouden riem werd over de bovenkant gedragen (arkhaliga, chepken). Ook was er vaak een leren riem geborduurd met munten of versierd met een badge. Het dragen van een riem was alleen toegestaan ​​voor gehuwde vrouwen. Het meisje op de bruiloft ontving haar eerste riem als een geschenk.

• Het hoofddeksel was van bijzonder belang. Caps werden in verschillende vormen gemaakt. Sjaals zouden bovenop gedragen kunnen worden. Het haar was verborgen in een speciale linnen tas, die "chutga" werd genoemd. Een hoed in de vorm van een cilinder werd op het hoofd gedragen, meestal was het fluweel. Over de hoeden heen bonden een tulband en sjaals. Vooral populair was kelagai, een zijden sjaal. Er was een manier om het te binden. In het koude seizoen werd een Kashmir-sjaal toegevoegd, voor de creatie waarvan alleen natuurlijke wol werd gebruikt.

• Er waren Joraba kousen en schoenen met een spitse neus, zonder rug, met een kleine hak. Dergelijke schoenen maakten deel uit van de zomergarderobe en gebruikten in de winter charygi. Kousen werden gemaakt met zijn eigen hand van wol of katoen. Over de gehele lengte was er een groot aantal patronen en ontwerpen die vergelijkbaar waren met die die op tapijten aanwezig waren.

• De meisjes begonnen sieraden vanaf de leeftijd van 3 te dragen, ze werden grotendeels gezien als een bewaker tegen slechte woorden en ogen. Tot dat moment, toen het meisje een getrouwde vrouw ging worden, kon een hele verzameling sieraden verzamelen. Niet alle kunnen worden gedragen. Bijvoorbeeld tijdens een religieuze ceremonie, gedurende 40 dagen na het overlijden of de geboorte van een kind. Rijke en arme vrouwen droegen ongeveer dezelfde sieraden, het enige verschil was de aanwezigheid van edelstenen.

Mannen Azerbeidzjaans kostuum bestond uit een shirt, een broek, een beshmet, vernauwd rond de taille, en een jas van schapenvacht, die werd gebruikt bij koud weer. Circassian speciale aandacht werd gegeven, ze legde bovenop zijn hemd, dat op zijn beurt in zijn broek stopte. Er waren laarzen aan zijn voeten en op zijn hoofd zat een bonthoed, waarvoor astrakan of schapenvacht werd gekozen.

Circassian knoopte alle knopen dicht en de mouwen waren gebogen. Op de borst waren er speciale vakken voor buizen, gasbogen of kogels. Deze zakken werden gazyrnitsami genoemd. Vanwege de grote omvang van de zakken, was de kans op ernstige schade tijdens het snijden kleiner. Nu zijn deze zakken meer decoratief dan praktisch.

Moderne jonge mensen dragen niet langer nationale kostuums. Van de mode kwamen ze uit vóór het begin van de twintigste eeuw. Nu worden nationale kostuums gebruikt in theaterproducties en in museumexposities.

Het nationale Azerbeidzjaanse kostuum is van groot belang voor Europese ontwerpers. In moderne collecties die op Europese podia verschijnen, worden elementen uit de nationale kleding van de Azerbeidzjaanse bevolking steeds vaker aangetroffen. Bloeiers, lange rokken en bovenkleding werden de basis voor vele collecties. Ontwerpers van Azerbeidzjan beginnen deze trend net op te pakken.