Hoe zien katten onze wereld?

Er wordt aangenomen dat katten een speciale visie hebben. Ze hebben de eer de andere wereld en een heleboel magische eigenschappen te zien. Laten we, om alle twijfels weg te nemen, gedetailleerd stilstaan ​​bij dit onderwerp en onderzoeken hoe katten onze wereld zien, hoe zij een persoon waarnemen en of kleuren van elkaar verschillen.

Het kattenvisie verschilt qua structuur, aantal kegels en tubuli van het menselijk oog. Over het algemeen heeft de structuur van het oog bij mensen en katten veel overeenkomsten. De bovenste laag is het hoornvlies - lichte vuurvaste barrière. Daaronder bevindt zich het choroidea, dat zich vormt voor de iris en de pupil. De iris is een gespierde ring en de pupil is er een gat in. Achter de iris bevindt zich een minerale glaslens. De binnenschaal wordt gerepresenteerd door een lichtgevoelige retina, bestaande uit stokcellen die bewegingen waarnemen, evenals kegeltjes die verantwoordelijk zijn voor de kleurperceptie. Vanaf de achterkant naderen de zenuwuiteinden de binnenwand van het oog. In het oog zit een heldere, dikke vloeistof.

Het type zicht bij katten is binoculair, waardoor de dieren een schatting kunnen geven van de afstand tot het object. De locatie van een bepaald object wordt bepaald door het verschil in de positie van het beeld op het netvlies van de linker- en rechterogen. De structuur van de ogen van de kat heeft echter de volgende kenmerken:

• het hoornvlies in het oog van de kat is groter en beslaat bijna het gehele oppervlak van het open gedeelte;
• de vorm van de pupil van de kat is langwerpig; Deze functie verklaart de mogelijkheid om de hoeveelheid binnenvallend licht te versmallen en te beperken;
• tussen het netvlies en de choroidea is een tapetum (reflecterend membraan vergelijkbaar met visschubben), waardoor een deel van de stralen op het netvlies wordt gereflecteerd;
• het oog van de kat heeft geen blinde zone, er is een speciale schijf met kegeltjes op deze plek;
• er zijn veel meer stokken rond het oog, wat het vermogen van het dier om te zien in het donker verklaart.

Een interessant kenmerk van de structuur van het oog van de kat is de veelheid van lichtreflectie. Hierdoor gloeien de ogen van katten in het donker, evenals in gevallen waar bijvoorbeeld een lantaarnlicht op dieren wordt geïnduceerd. Wie zou echter gedacht hebben dat katten bij daglicht slechter zien. Dit feit wordt verklaard door de grote gevoeligheid voor licht. Om het voorwerp beter te kunnen zien, vernauwt de kat de pupillen, waarbij hij zich op een bepaald object concentreert, terwijl de verticale pupil hem helpt de ogen te beschermen tegen ultraviolette straling.

Het algemene geloof dat katten de wereld in zwart en wit zien, is niet waar. In feite zijn ze in staat om bepaalde tinten te onderscheiden, hoewel hun mate van verzadiging niet hetzelfde is als dat een persoon het ziet. Als we veel kleurschakeringen kunnen onderscheiden, hebben katten er niet zoveel. Tegelijkertijd zijn ze bijna allemaal minder verzadigd en, hoogstwaarschijnlijk zelfs vervaagd, gehuld in een wazige mist.

Ze onderscheiden duidelijk tinten blauw en groen, zien grijze en rokerige tonen. Deze kleuren zijn niet toevallig, vanwege de fotoreceptoren bij katten, is het nachtzicht beter ontwikkeld, daarom zien de kattenogen de rode, feloranje en gele tonen niet. Integendeel, ten koste van een kleiner aantal verfkegels, zullen ze de tonen naderen die kenmerkend zijn voor scherp nachtzicht.Een kat ziet er bijvoorbeeld geel uit als groenachtig met gele en grijze subtonen, maar de kleur zal warm zijn.

Het kleurenpalet van het dier bevat een paarse kleur. Zijn huisdier ziet niet te vervormd. Opmerkelijk is het feit dat katten kleuren van koude temperatuur beter waarnemen. Het spectrum van onderscheidende tonen is echter rechtstreeks afhankelijk van de mate van verlichting, bijvoorbeeld bij avondlicht kunnen de tinten anders lijken, daarom kan het dier dezelfde sinaasappel met rood verwarren.

Over het algemeen hebben katten niet drie, maar twee soorten fotoreceptorkegels, die verantwoordelijk zijn voor dagzicht in kleur. Er wordt aangenomen dat ze maximaal 25 grijstinten kunnen onderscheiden, maar met een kleurenpalet is de situatie slechter dan met neutraal. Deze gradatie wordt verklaard door het aantal kegeltjes dat verantwoordelijk is voor de waarneming van een bepaalde kleur.

Het percentage van elke klasse van kegeltjes verschilt van die van de mens. Daarom is de lichtgevoeligheid voor de componenten van het zonnespectrum anders. Door de aanwezigheid van tapetum wordt activiteit bij daglicht of kunstlicht echter belemmerd. En het tapetum zelf straalt geen lichtdeeltjes uit, het weerspiegelt alleen de bestaande deeltjes.

Over het algemeen ziet de kat, naast grijs, 6 primaire kleuren (blauw, wit, geelachtig, groen, paars, zwart), en de meest duidelijke hiervan is blauw en paars. Rood, bruin en smelten samen tot één kleur, die grijsachtig onzuiver is. Ze zien het alsof ze in een grafische editor de mate van helderheid verminderen, waardoor de kleur eruit wordt gedrukt ten gunste van neutrale kleuren.

Je kunt vaak de uitdrukking horen die katten perfect in volledige duisternis zien. Deze uitspraak klopt niet: voor visuele waarneming van omringende objecten 's nachts, hebben kattenogen op zijn minst een kleine lichtstroom nodig. Hun gezichtsscherpte is veel beter in vergelijking met een persoon, maar ook een groot deel van de oriëntatie in de ruimte wordt verklaard door de gevoeligheid van vibrissae, die informatie geven als gevolg van luchttrillingen. Opmerkelijk is het feit dat de kat de minste trilling voelt komen van de muispoten. Om te begrijpen in welke richting de prooi liep, hoeft hij niet meerdere malen beter te zien dan een man. Het is voldoende om de grond nauwelijks te raken met de vibrissae.

Als we het zicht in het donker van een man en een kat vergelijken, zal de winst 6: 1 zijn ten gunste van het dier of zelfs meer vanwege de hoge concentratie fotoreceptoren. In de schemering worden de pupillen van het dier verwijd, waardoor de kleinste lichtdeeltjes kunnen worden ingevangen. Met betrekking tot het lichaam zijn de ogen van dieren vrij groot, daarom worden katten vaak de huisdieren met de meeste grote ogen genoemd. In het donker lijken de leerlingen bodemloos, licht wordt opgenomen en gereflecteerd door het tapetum, waarna het terugkeert naar de zenuwuiteinden.

Door de structuur van de ogen is het bijna onmogelijk om een ​​kat vast te houden. Nog een paar seconden kon ze zich in de zon koesteren en na een moment kon ze scherp springen en de prooi grijpen. Behendigheid wordt verklaard door de kijkhoek, die veel meer is vergeleken met een persoon. Het is daardoor dat het dier kan zien wat er rondom gebeurt. De vorm van de pupil bij katten kan variëren, afhankelijk van de sterkte van de lichtstroom. Het is verbazingwekkend dat hij de breedte kan veranderen.

Het dier neemt de wereld waar met twee ogen, vanwege de speciale structuur kan de kat ze gemakkelijk verplaatsen ten opzichte van de visuele as. Elk van haar ogen ziet 45% van de foto. Het hoornvlies heeft een uitstulping, waardoor de dekking 200 graden kan bereiken tegen 180 in het menselijk oog. De contouren van de verticale pupillen kunnen vrijwel onmiddellijk veranderen, hetgeen optreedt onder invloed van externe stimuli, zodat de pupil niet alleen rond, maar zelfs spleetachtig kan zijn.Katten hebben een grotere gezichtshoek dan mensen.

Wat betreft de grootte van de objecten die de kat ziet, zijn er tegenstrijdige meningen. Iemand is er zeker van dat de grote voorwerpen in de buurt van de kat slecht zien. Er wordt benadrukt dat als het object onbeweegbaar is, het visioen nog erger is. Je kunt hier echter wel argumenteren: een kat, zonder angst, springt op dozen, kasten en zelfs een persoon, en grijpt er behendig mee. Als ze alleen silhouetten en contouren zag, kon ze zich nauwelijks met groot gemak en gratie hebben bewogen.

Hoogstwaarschijnlijk fokkers die dol zijn op katten, merkten niet eens dat de kutjes beter reageren op de beweging. Nadat hij het dier voor hem had geplant, knipperde de man en de kat ving onmiddellijk deze beweging op, ondanks het feit dat de ogen van de persoon erg dicht bij de ogen van het huisdier waren. Je zou kunnen zeggen dat het dier meer reageert op de lucht dan op de ogen. Als je echter niet knippert, maar je ogen naar links en rechts kijken, is er geen luchtstroom, maar de kat noteert op dat moment de beweging; wat er gebeurt is letterlijk voor zijn ogen. Tegelijkertijd beweegt hij niet terug, hij tuurt niet, probeert niet te focussen en daarom heeft hij geen problemen met zijn gezichtsvermogen. Hij merkt meteen de beweging op: waar praten de brandende jachtogen over?

Het is mogelijk om te argumenteren met de mening dat dieren verschillende dingen slecht ervaren op het scherm van de monitor of smartphone. Als je de huisdieren gedurende lange tijd in de gaten houdt wat er in het verslag gebeurt, bewijst hij: ze kunnen hun eigenaars herkennen op de schermen en de bewegingen van andere dieren met nieuwsgierigheid volgen. Er is een geval waarin een kat die zich verveelt om zijn overleden eigenaar de opname op een smartphone heeft bekeken waar deze voor lange tijd is vastgelegd. Haar ogen waren op hem gericht, ze wreef over haar gezicht en purred.

Wat de zintuigen betreft, dan voegen ze natuurlijk de nauwkeurigheid van het wereldbeeld toe, zodat ze de grootte helpen bepalen. In dit geval geven de snorharen duidelijke informatie over de locatie, de mate van afstand en de grootte van verschillende objecten. Visie is samen met hen een overlevingsmechanisme dat de jachtinstincten stimuleert.

Hoogstwaarschijnlijk werden kattenfokkers geconfronteerd met het feit dat hun huisdieren letterlijk in het voedsel moesten duiken dat zich in de dieren voor hun neus bevond. En het punt hier is geen slecht reukvermogen, maar veel visie. Katten kunnen niet duidelijk objecten zien die zich voor de neus bevinden. Individuen zijn verziende, duidelijk onderscheidende objecten die zich van hen bevinden in het bereik van 70 cm tot 6 m. Met deze afstand kunt u de lengte, hoogte en kracht van de sprong berekenen. Als je echter het gedrag van sommige mensen volgt, kun je merken dat ze blij en zeer nauwkeurig zijn met een poot op hun "prooi", terwijl ze met de tablet spelen. Aangezien het zich in de buurt bevindt, is de grootte van het object klein en komt er een fel licht uit het scherm. Dit kan erop duiden dat niet alle personen verziend zijn.

De mening over hoe een kat een persoon ziet, is ook tegenstrijdig. Het wordt beschouwd als dat het dier de eigenaar onduidelijk ziet, maar het richt de ogen niet, kijkt niet naar hem of andere voorwerpen, zoals het wordt gedaan door slechtziende mensen, beweegt niet terug zoals verziend. Het dier beweegt nogal zelfverzekerd, onhandigheid is ongebruikelijk daarvoor, wanneer er een gastheer of een paar grote objecten in de buurt zijn. De kat berekent zeer nauwkeurig de nauwkeurigheid van de sprong, terwijl hij op de vensterbank staat. Hij kan moeiteloos in het raam springen zonder de bloempotten in de buurt te raken. Het is onwaarschijnlijk dat hij zou slagen als hij alleen de onduidelijke contouren van objecten zag en alleen op zijn vibrissae vertrouwde. Natuurlijk helpt het vermogen om de ogen te draaien in een snelle oriëntatie, maar de focus is ook belangrijk.

Wat betreft het toewijzen van magische eigenschappen aan katten, of het zogenaamde zesde zintuig in relatie tot de mens en de omringende wereld, wordt dit verklaard door de aanwezigheid van vibrissae op de wangen, boven de ogen en ook op de poten. Ze geven het dier informatie over het gevaar, maar niet de actie van buitenaardse krachten of een speciale magische blik.

Zie hoe de katten de wereld zien in de volgende video.