De huwelijksceremonie is de oudste en maakt deel uit van de cultuur van alle volkeren van de wereld. Een van de mooiste en meest ernstige huwelijksceremonies is Slavisch. Alle tradities worden erin waargenomen, die zowel het feest zelf als de attributen doordrenkt. Slavische trouwringen zijn niet alleen symbolisch van aard, maar beschermen ook het jonge gezin.
Bruiloftbedels van de oude Slaven
B. A. Rybakov identificeert verschillende soorten familie Slavische amuletten:
- Een vogel die nederig in een nest zit, personifieert het gezinsleven.
- Afbeeldingen van lepels, als een symbool van verzadiging, of om preciezer te zijn, het symbool van de materiële staat.
- De sleutel. Men geloofde dat hij het eigendom beschermde.
- De kaak van het roofdier is een bewaker tegen slechte en duistere krachten. Het wordt beschouwd als de oudste talisman van de Slaven.
Maar het populaire in onze dagen bruiloft in de studie van Rybakov van twee delen ontbreekt. Is dit symbool slechts een mythe en een mooi verhaal uitgevonden in de moderne samenleving?
Zoals je weet, de benoeming van de huwelijksmaster om het gezin en de liefde te beschermen. Maar het is ook bekend dat huwelijken in de oudheid voor het grootste deel gebaseerd waren op de berekening en dat er nooit sprake was van liefde.
Er wordt ook gedacht dat naast de jonggehuwden, besloten werd om trouwringen te geven aan mensen die alleen kinderen grootbrengen. Aan de ene kant geloofden de Ouden dat zo'n geschenk in de vorm van een ring de energie van het gezin moest beschermen. Maar aan de andere kant - de ring sloot een alliantie met eenzaamheid.
Motieven en materialen
Het populairste motief voor de trouwringen van de Slaven was de swastika. Het had ongeveer 50 betekenissen en interpretaties, waarvan de belangrijkste het symbool was van het eeuwige leven en de cyclus van het leven. Het symbool leek op de zon en verpersoonlijkte de overwinning van het goede op het kwade.
De contouren van de swastika op gepaarde sieraden betekenden oneindige loyaliteit en liefde, evenals het overwinnen van alle moeilijkheden en gezamenlijke wedergeboorte na de dood.
Het populairste amulet en symbool werden als juwelen met een bruiloft beschouwd. Het symbool bestaat uit twee swastika's, een rode en een blauwe, die het mannelijke en vrouwelijke personifiëren, evenals het verweven van twee geslachten. Symbolen zijn niet rond gesloten, wat betekent dat het gezin niet alleen in hun eigen wereld leeft, maar ook in de stam. Svadebnik heeft geen scherpe hoeken, die spreekt van zachtheid en vrede.
Acht stralen verpersoonlijken acht kinderen die door echtgenoten aan ouders en goden werden gegeven als betaling. Vier gaven moeder, vier vader. En het negende kind - de eerstgeborene, werd door beide ouders aan zijn familie gegeven.
Trouwringen versierden het teken van Solard. Het is ook ontworpen als een swastika en betekent vruchtbaarheid en vrouwelijkheid.
Een ander symbool voor trouwringen is de Odal-rune. Het symboliseert de voortzetting van het gezin, het vaderland en de eigendommen, maar de belangrijkste waarde is de veiligheid van rijkdom in het gezin.
Voor vrouwen werden bruiloftsproducten versierd met de symboliek van Mokosh - Moeder Aarde. Ze werden op de ringen afgebeeld als een vierkant, verdeeld in vier delen.
Voor de vervaardiging van Slavische trouwringen die voornamelijk worden gebruikt in brons, koper en goud. Zilver werd als een zeldzaam en duur metaal beschouwd en de eigenaren van dergelijke sieraden konden alleen maar jaloers zijn.
Maar ondanks de beschikbaarheid van zilver in onze dagen, wordt het nog steeds niet aanbevolen om te worden gebruikt voor de vervaardiging van trouwjuwelen, omdat het een kort leven beschoren is en uiteindelijk zijn vorm verliest.
De meest populaire ringen in de Slavische stijl zijn producten gemaakt van wit goud. Ze zien eruit als zilver, maar zijn duurzaam.
Gegoten decoraties met een gegraveerd patroon zijn niet minderwaardig in populariteit.
Hoe te dragen?
In Rusland zijn de regels voor het dragen van trouwringen altijd gerespecteerd. Na de overgangsrite en de censuur van de bruid en bruidegom, wisselden de jonge mensen ringen af en legden ze op elkaar op de ringvinger van de rechterhand.
Direct na het huwelijk zelf werden alleen andere ringen op dezelfde vinger van de linkerhand gedragen.
Met de komst van de orthodoxie is een deel van de traditie in de vergetelheid geraakt en nu zijn de pasgetrouwden alleen beperkt tot trouwringen die ze na de bruiloft aan hun rechterhand op elkaar zetten.
De trouwringen van de Slaven verschilden van de verloving doordat de eerste precies hetzelfde moest zijn, en de tweede kon verschillen, afhankelijk van de charme die op hen werd toegepast.
Tegenwoordig zijn huwelijkstradities zodanig dat trouwringen heel divers kunnen zijn. De keuze hangt alleen af van de persoonlijke wensen van de jongeren.
