Kunstmatige amethist: wat is het en hoe onderscheid je het van natuursteen?

Amethyst is een soort natuurlijk kwarts. Het behoort tot de kostbare of halfedelstenen en is bekend sinds de oudheid. Transparante kopieën behoren tot het kostbare en ondoorzichtige - tot het halfedel. Amethist wordt genoemd, zelfs in bijbelse teksten. Kopieën van dit mineraal sieren de kronen van zowel het Britse rijk als de Russische tsaren. De populariteit van dit mineraal is in onze tijd niet vervaagd.

Moderne juweliers gebruiken het bij de vervaardiging van verschillende sieraden: hangers, hangers, ringen, armbanden, haarspelden, enz. Ondanks het feit dat amethist geen zeldzame of zeer dure steen is, begonnen ze het actief te smeden.

Om de echtheid van de steen te kunnen bepalen en natuurlijk kristal van een nep te kunnen onderscheiden, zelfs thuis, moet je een paar kenmerken overwegen die inherent zijn aan deze amethist. Het belangrijkste kenmerk is kleur. Het kleurenschema is voornamelijk in violette tinten - van licht lila tot donker lila, bijna zwart. Vanwege deze kleur wordt edelsteen vaak steenpaars genoemd. De steen is meestal doorzichtig, ongelijke, saaie kleuren.

Het kristal heeft een voldoende hardheidsgraad - 7 op de schaal van Mohs, dat wil zeggen, het is problematisch om het te krassen, het kan echter gemakkelijk het glas zelf beschadigen, bijvoorbeeld. Voor amethist kenmerk glas, parelglans, transparantie, fragiliteit, gebrek aan decollete.

Onder het mom van een echt juweeltje, bieden oneerlijke verkopers imitaties aan van glas, plastic, andere natuurlijke maar goedkopere mineralen. Bovendien komen kunstmatig gekweekte kristallen, waaronder amethisten, naar voren. Groei soortgelijke exemplaren op basis van kwarts. Dat wil zeggen, natuurlijk materiaal wordt gebruikt. De snelheid van kristalvorming in het laboratorium is ongeveer 0,5 mm per dag, d.w.z. klein kristal kan binnen een maand worden verkregen.

Door de meeste kenmerken zijn hydrothermale monsters niet inferieur aan natuurlijke, overtreffen ze zelfs in sommige indicatoren. Omdat kunststenen perfect zijn. Zo'n aard komt niet voor. Een van de manieren om kunstmatige mineralen te maken is hydrothermisch. De essentie ervan ligt in de kristallisatie van een stof uit een hete oplossing van water onder hoge druk.

Synthetische en hydrothermale kristallen zijn niet in de volledige betekenis van een nep-natuursteen. Ze horen eerder bij kunstmatige tegenhangers, dit is een soort alternatief voor natuurlijke materialen. Het belangrijkste verschil tussen synthetische kristallen en hydrothermische kristallen is dus de basis. Voor hydrothermale, natuurlijke grondstoffen worden in kleine stukjes gehakt. En voor synthetisch geen kruimel, een oplossing.

Omdat de fysieke basiskenmerken en eigenschappen van het juweel behouden blijven, worden synthetische en hydrothermische stenen veel gebruikt in sieraden. Meesters zijn niet zo belangrijk in welke omstandigheden het kristal werd gevormd - in de natuur of in het laboratorium zijn kleur, dichtheid en structuur belangrijker.

Hydrothermische en synthetische stenen worden niet alleen gebruikt voor de vervaardiging van sieraden, maar ook in de militaire en ruimtevaartindustrie, zelfs in medische apparaten. De verkoper moet de koper vertellen dat de steen hydrothermisch is verwerkt. Als een product wordt verkocht met een hydrothermale steen, dan staat er in de beschrijving van de insert een "GT" -markering, die aangeeft dat het juweel een kunstjuweel is.

Ook kan een imitatie van het juweel worden verkregen als het kleurloze kwarts wordt bestraald met kobalt, waarna het kristal verandert in een violette kleur. Het probleem is dat het snel zal verdwijnen als het wordt verwarmd of in het zonlicht blijft.

Kunststofimitatie is het gemakkelijkst te identificeren. Het is licht in vergelijking met de steen, warm, gemakkelijk beschadigd. Zelfs een onvoorbereid persoon kan het aan.

Er zijn verschillende manieren om een ​​echt mineraal te onderscheiden van een synthetisch of glas analoog.

• Kleur. De eerste stap in de visuele beoordeling van de steen is voorgesteld om aandacht te besteden aan de zuiverheid en kleur. De kleur van het natuurlijke edelsteen is niet volledig vlak en even verzadigd over het gehele oppervlak. Er is ook geen perfecte transparantie. Natuurlijk zou zo'n exemplaar er het meest voordelig uitzien in elke decoratie. Maar het feit is dat deze in de natuur uiterst zeldzaam zijn. Dus, voor ons kunstmatig gegroeid kristal.
• Het volgende item is een test voor hardheid. Voor deze test heb je een mes of mes nodig dat kan worden gebruikt om een ​​steen te krassen. Zoals eerder vermeld, is amethist behoorlijk moeilijk, dus het is moeilijk om er een krasje op te leggen. Als dit lukt, dan heb je nep. Evenzo is het mogelijk om een ​​mineraal van natuurlijke oorsprong te onderscheiden van glas en plastic. Als het kristal kunstmatig wordt gekweekt, heeft het dezelfde hardheid als het echte kristal. Daarom zullen er geen krassen op verschijnen.
• Thermische geleidbaarheid. Een van de gemakkelijkste methoden. De meeste van de natuurlijke edelstenen (amethyst is geen uitzondering) worden gekenmerkt door slechte thermische geleidbaarheid. Als je het in je hand houdt, zal een echte amethist nauwelijks opwarmen. Vervalsing is veel sneller. Deze ervaring werkt het beste bij het vergelijken van twee voorbeelden. Als u de oorsprong van een ervan kent, kan imitatie worden bepaald door het verschil in verwarmingstijd.
• Water. In dit experiment wordt het monster bij het controleren op echtheid gedurende een minuut ondergedompeld in water en gekeken naar de randen ervan. Met een echte steen zien de randen er bleker uit. Deze methode is geschikt voor alle versies van imitaties, inclusief kunstmatig gekweekte mineralen - ze behouden een uniforme kleur.
• Ultraviolet. Bij blootstelling aan ultraviolet licht zal amethist van natuurlijke oorsprong gelijkmatig verkleuren, in tegenstelling tot synthetische. Laatste verkleurde vlekken. Zelfs als u de kleur van het kristal in fel zonlicht en binnenverlichting vergelijkt, zal het verschil merkbaar zijn in natuursteen.
• Vergrootglas. Met een microscoop of een vergrootglas kunt u microscheuren of het opnemen van gasbellen detecteren. Kunstmatig gekweekte monsters kunnen ze niet hebben. Ook op het oppervlak van kunstmatige mineralen zijn ongelijke lijnen - ze komen voor bij groei in laboratoriumomstandigheden.

Alle hierboven vermelde verificatiemethoden zijn geschikt voor thuisgebruik. Er zijn laboratoriummethoden - röntgen- of spectrale analyse. Ze hebben hoge kosten, maar garanderen de bepaling van de authenticiteit van het mineraal met hoge nauwkeurigheid.

Hoe je de natuursteen kunt bepalen, zie de volgende video.