Old Crimea: attracties, waar is en hoe te bereiken?

In het oostelijke deel van het schiereiland de Krim ligt de stad van de oude Krim, die een rijke geschiedenis heeft, veel heeft overleefd, maar zijn gezicht heeft behouden. Tegenwoordig maakt het deel uit van de Kirov-regio, hier wonen minder dan 10 duizend mensen.

Het grondgebied van de stad is uniek voor elke onderzoeker en gewoon een liefhebber van het bestuderen van geschiedenis. Er zijn verschillende zones van neolithische nederzettingen met eponiemen - Bakatash, Stary Krym, Izyumovka. Tijdens opgravingen in de stad vonden archeologen voorwerpen van antieke keramiek, die dateren uit de 4de-3de eeuw v.Chr. Maar deze lagen, die in staat zijn om antwoorden op vele andere vragen te geven, worden geblokkeerd door middeleeuwse lagen en ze worden gedeeltelijk vernietigd.

Men gelooft dat het uiterlijk van de stad viel op de XIII eeuw, toen de steppe Krim een ​​deel van de Gouden Horde werd. Maar in de stad werd bij de opgravingen een eretitel van 222 nC gevonden, en dit alleen al was genoeg om de officiële datum van de stad in twijfel te trekken. Het is bekend dat in de 11de eeuw Armeniërs zich op hun grondgebied vestigden, en na 3 eeuwen werd de stad een belangrijk handelscentrum, met een grote Armeense kolonie en Tataarse macht.

Toen de Horde-regering werd gevestigd in het oosten van het schiereiland, verscheen de stad Kyrym hier.

Deskundigen suggereren dat de stad was eenvoudig verdeeld in 2 delen - in de moslim was de residentie van de emir, en in de christen woonden Italiaanse handelaren. En deze gebieden werden genoemd: de eerste Kyrym, de tweede Solkhat.

De 14e eeuw kan met recht worden beschouwd als de bloeitijd van een nederzetting. In die tijd had de stad de status van een groot winkelcentrum aan de Zijderoute van het Aziatische tot het Europese deel. Hij groeide in een snel tempo, opgebouwd. Het was toen dat verschillende moskeeën en madrasahs werden gebouwd in de nederzetting, waarvan sommige zijn bewaard gebleven tot op de dag van vandaag.

Toen de Krim niet meer afhankelijk was van de Horde, de Krim-Khanate werd gevormd, werd de hoofdstad verplaatst. Ten eerste, teken status won Kirk-Yer, toen Bakhchisarai. Kyrym verloor geleidelijk aan zijn status. Op dit moment begon de nederzetting Eski-Kyrym te heten, wat zich vertaalt als "Oude Krim". De huidige naam van de stad, die sinds 2014 een deel van Rusland werd, is slechts een naslagwerk van de vroegere naam, alleen Russisch sprekend.

De stad had ook de naam Levkopol (in de jaren dat het deel uitmaakte van het Russische rijk), maar het bleef niet hangen.

De vreselijke pagina's van de geschiedenis van de Oude Krim waren de jaren van de Grote Patriottische Oorlog. In het najaar van 1941 vielen de indringers hier binnen en op 13 april 1944, toen de gezamenlijke strijdkrachten van het Rode Leger en de partizanen de nederzetting namen, organiseerde de Wehrmacht een gruwelijk bloedbad, waarbij 584 mensen werden gedood, waaronder 200 kinderen.

Historische en architecturale monumenten in de oude Krim zijn te vinden, zo niet bij elke beurt, dan met een indrukwekkende toeristische frequentie. Aan het einde van de 18e eeuw bezocht Catherine II de stad. Wachtte op haar komst, ter ere van zijn zelfs een paleis gebouwd, een fontein in de oosterse stijl, een tuinhuisje.

Veel reizigers komen hier om de graven van Alexander Green en Yulia Drunina te aanbidden, de toneelschrijver Kepler is hier ook begraven. Aanbeden en gezocht naar een gelegenheid om te blijven hangen in deze plaatsen Konstantin Paustovsky, de grote Russische schrijver, voor wie Marlene Dietrich zelf viel op haar knieën.

Ten slotte zijn moskeeën, kloosters en kapellen nieuwsgierig naar toeristen naar de gebouwen uit de oudheid die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven.

Tegenwoordig zijn er verschillende niet erg grote ondernemingen actief in de stad, de bevolking neemt niet toe. Bijna de helft van de inwoners van de oude Krim beschouwen zichzelf als Russen, 35% beschouwt zichzelf als Krim-Tataren. De Simferopol-Feodosia-weg loopt door de stad.

Het klimaat kan worden omschreven als milde berg. De nederzetting van Agarmysh vanuit het noordwesten is gesloten en de Karasan-Ob bergruggen vanuit het zuiden. Hier stroomt de rivier de Churuk-Su, maar het is nog steeds moeilijk om het een rivier te noemen, het is meer een stroom en tegen de zomer droogt het volledig uit.

De stad ligt op een hoogte van 320 m boven de zeespiegel.

In de zomer is het hier heel goed, maar degenen die willen ontspannen in een warm klimaat kunnen deze route onmiddellijk annuleren. Overdag kan het inderdaad warm zijn, maar de nachten zijn best cool. Er is geen benauwdheid die je aan de kust achtervolgt. Er zijn hier niet zo veel toeristen, vooral familieleden van de Oude Misdaden komen hier in het seizoen.

Er zijn niet veel hotels in zo'n klein dorp - er zijn er 6. Daar kun je verblijven in het Hunter's House, in het hotel "Halal" op ul. Noord, 30 en Stamova, 48, in het hotel "Sunny Crimea", evenals in het pension "Zarema".

Maar als u niet "in het appartement" wilt wonen en hotels aan zee zijn duur voor u, is het voordeliger om in een hotel in de oude Krim te verblijven en met de auto naar het strand te rijden. Het lijkt alleen zo duur en ongemakkelijk: een hotel huren aan zee is veel duurder.

Niettemin gaat niet iedereen naar de Krim omwille van de brandende zon: iemand wil niet "frituren", namelijk om zijn gezondheid te verbeteren. Wandelen door de stad, waarin zelfs de lucht geneest, is al een herstel. En met de auto, eigenlijk, ga gewoon naar het strand.

De bezienswaardigheden van dit stadje zijn vol. En als je hier ontspant, is er tijd om alles te zien.

Dit heiligdom is een van de meest gerespecteerde inheemse Crimeans. Maar niet alleen moslims bezoeken het, toeristen met interesse zijn in de oude tempel. De moskee werd gebouwd in 1314, terwijl de Khan van de Gouden Horde Mohammed Oezbeeks was, vandaar de naam.

Tijdens zijn bewind ontwikkelde de Tataarse staat zich actief, het islamitische geloof verspreidde zich onder de bevolking, dus in Solkhat, zoals ze de oude Krim noemden, en er werd besloten een moskee te bouwen.

Het werd gebouwd in de vorm van een rechthoekige basiliek, een hoek aangevuld met een enkele minaret, een wenteltrap leidt er naar toe. De ingang heeft de vorm van een portaal, in de kamer is drie beuken, in een ervan - een mihrab. Dit zijn echt waardevolle voorbeelden van kunst, omdat het snijden op de steen, waarin zowel het portaal als de mihrab zijn gemaakt, zeer artistiek genoemd kan worden.

Naast de moskee kun je kijken naar de ruïnes van de madrasa - een middelbare school voor moslims, gesticht in de 14e eeuw.

En dit is de oudste moskee op de Krim, hoewel deze, in tegenstelling tot de vorige, niet handelt. De naam van de tempel werd gegeven door Sultan Beibars, meer bepaald, dankbare tijdgenoten noemden een moskee ter ere van hem. Hij sponsorde de bouw in 1287. Het was slechts gedeeltelijk bewaard gebleven, er restten alleen nog ruïnes. Maar als je erover nadenkt, hoeveel eeuwen de tempel op deze plek stond, zelfs de ruïnes ervan zijn indrukwekkend.

Aan de voet van de monastieke berg ligt het oude Armeense klooster van Surb Khach, wat zich vertaalt als 'het heilige kruis'. Het werd opgericht in de XIV eeuw.

Je kunt lopen naar de Armeense kerk Surb-Nshan met prachtige fonteinen. Hier zijn heilige bronnen waaruit toeristen niet vergeten water te putten.

Kijk ook naar de kapel van St. Panteleimon, die vereerd wordt door gelovigen als beschermheer van genezing.

Er is een legende volgens welke een kapel boven de bron werd gebouwd, waar ze de ikoon van de heilige vonden. Aan het eind van de jaren 40 van de vorige eeuw brandde de oude kapel af, maar al aan het begin van de 21e eeuw werd een nieuwe gebouwd met het geld van onverschillige parochianen. Bron van genezend water bewaard.

Stadsparochie is gevestigd op de weg Simferopol – Kertsj op de heuvel Kuzgun-Burun. In grotere mate kennen ze hem als de plaats van de laatste schuilplaats van de grote Russische schrijver Alexander Green.

De schrijver werd niet op 8 juli 1932, en op 9 juli werd zijn lichaam begraven op de begraafplaats van de stad. Dit is de plek waar fans van zijn talent Green's geheugen eren, koos de schrijver-vrouw, Nina Green. En zij schreef dat vanaf hier de gouden beker van de kusten van Theodosia zichtbaar was, vol van zeeblauw, die Alexander Stepanovitsj innig liefhad.

De schrijver heeft nagelaten om een ​​bescheiden proces van kersenpruim te planten, afkomstig van een boom die buiten zijn huis groeit, bij zijn grafsteen.

In het midden van de jaren 40, bij Green, werd de moeder van zijn vrouw begraven. De echtgenoot zelf stierf in 1870, maar de autoriteiten verboden haar te begraven naast Alexander Stepanovich, waarna de trouwe vrouw begraven werd op 50 meter van de begrafenis van de echtgenoot. Maar het meest interessante is dat de executeurs van de weduwe van Green in staat waren om haar een jaar later in het geheim opnieuw te begraven.

Het gebeurde zo dat er bij de familiebegrafenis van de Groenen een literaire necropolis werd gevormd - hier is fictieschrijver en uitvinder Vadim Okhotnikov, dichter-vertaler Grigory Petnikov begraven.

En in de diepten van het grondgebied van het oude kerkhof, vonden cinematograaf Alexey Kapler en zijn vrouw, Yulia Drunina, hun laatste toevluchtsoord. En hoewel ze in verschillende jaren in Moskou stierven, besloten de beroemde man en vrouw hier voor altijd te blijven.

In 1960 opende de stad het Alexander Green House Museum. Het maakt deel uit van het reservaat "Cimmeria M. A. Voloshin." De plaats wordt als uniek beschouwd, omdat het niet de zomerresidentie van schrijvers is - het was zijn enige thuis.

En hij woonde hier gewoon niets, de rekening duurde dagen. Nina Nikolaevna kocht het in ruil voor een horloge met polsgoud. Het was het vierde adres van de prozaschrijver in de stad, en de eerste was van hemzelf, waar Green een kleine kans had om de gastheer te zijn.

Hier dicteerde Alexander Stepanovich de pagina's van het onvoltooide werk "The Touchy", en hier hield hij in zijn handen het laatste boek dat hij tijdens zijn leven publiceerde - "Autobiographical Tale".

De samenstelling van de tentoonstelling bestaat uit drie kleine kamers. In de eerste is er een expositie over literaire en gedenkboeken, hier kun je de eigen dingen, boeken, schilderijen en foto's van de schrijver vinden. Dit zijn allemaal getuigen van de laatste periode van het leven van Alexander Stepanovich, dom, maar tegelijkertijd zo veel gesproken. Verbazingwekkend genoeg bleef alles in de tweede kamer precies hetzelfde als in de laatste dagen van Green's leven. Alleen de houten vloer moest worden gemaakt, voordat het aarden was.

Het museum is het geesteskind van weduwe proza. De koppigheid en standvastigheid van beide vrouwen en een duidelijk begrip van het doel, en natuurlijk de liefde van hun Meester, deden het ondenkbare - alles wat zo waardevol voor haar was, en dat zei en blijft spreken over een van de meest lyrische en mysterieuze schrijvers van de Russische literatuur, overleefde en naar ons toe kwam.Noch de moeilijke tijden van vervolging, noch de nazi-bezetting dwongen Nina Nikolaevna af te zien van het doel van het creëren van een museum.

Elk jaar is er een literaire festival "Groenland" eind augustus, door de inspanningen van verschillende poëtische en andere organisaties van de Krim, wordt een viering van creativiteit gevierd. Het hoogtepunt van het festival kan de opkomst van die scharlaken zeilen op de helling van de berg Agarmysh worden genoemd. En op 24 augustus kwamen allen bijeen voor de vakantie van de Oude Krim naar Koktebel, het pad volgend van Alexander Green.

Een bezoek aan het huis-museum van Green, om zijn graf te vereren (waar trouwens de compositie "Running through the Waves" zich afspeelt) is niet alleen een eerbetoon aan de herinnering, misschien niet volledig gewaardeerde schrijver van de XX eeuw. Het is ook een reden om nieuw proza ​​te ontdekken, om iets meer te lezen dan het tekstboek Scarlet Sails. Voor mensen die schrijven - een plaats van macht, inspiratie en creatieve pelgrimstocht.

Het Paustovsky Museum in de stad werd veel later geopend dan het Green House-Museum in 2005.

En Paustovsky arriveerde expres in de Oude Krim om de geliefde van Green Green te zien om zijn graf te aanbidden. Het gebeurde in 1934. Hij woonde hier toen op drie adressen, en een daarvan werd het toekomstige museum.

Hier komen de fans van het zogenaamde evenemententoerisme. Dit is een klein landelijk huis waarvan de kamers sporen van het verblijf van de schrijver bij zijn familie bewaren. Er zijn veel foto's van de klassieker zelf en zijn omgeving. De piano en de spiegel, de fonograaf, de vazen ​​en de boeken zijn hier allemaal achter en lijken te wachten op de eigenaars.

Op de binnenplaats van het huis staat een geschilderde boot, die een symbool is van de richting die door Green is geopend. In de tuin waar de boot zich bevindt, vindt elk jaar een ongewone rally plaats. Fans van de schrijver brachten Sorang door (de nachtwind vanuit het zuiden, zeer zelden waargenomen door meteorologen).

De oude Krim is een plaats waar de tijd een beetje is gestopt. Tempels, musea, gekenmerkt door de stempel van de oudheid, maken de stad niet gehaast, een beetje bevroren in een prachtige, romantische eeuwigheid. Dat en de oude Krim is waardevol. En de rest daarin is hetzelfde langzaam en lyrisch. Er is ook een literair en kunstmuseum, het Krim-Tataars Museum, evenals het museum van het sanatorium "Oude Krim".

Er is een centraal park in de stad, waar u 's middags en' s avonds kunt wandelen. Het is prachtig ingericht, er is veel groen.

Er zijn speeltuinen voor kinderen en, zij het bescheiden, maar attracties. Kinderen zullen geïnteresseerd zijn in het Safari Ranch Goat Balka ecopark. Je kunt de dieren die erin leven zelfs voeden met de handen. Geiten, herten, lama's en vogels leven in een ecopark.

Koktebel is niet ver van hier, dus het is onwaarschijnlijk dat de reis compleet is zonder een bezoek aan het waterpark en het dolfinarium. Relatief dichtbij (23 km) Theodosia met zijn prachtige stranden.

Vanaf het nieuwe vliegveld van Simferopol om naar de oude Krim te komen kan er een reguliere bus worden aangedaan. Je kunt naar het busstation "Kurortnaya" gaan, vanaf daar gaan de vluchten naar de oude Krim elk half uur.

De afstand tot de zee is 20-30 km, alles is vrij compact, als je met de auto bent, is het erg handig. De kaart laat zien dat je tijdens je verblijf op de oude Krim kunt reizen naar de stranden van Koktebel, Sudak, Theodosia.

Een stad voor tekstdichters, romantici, liefhebbers van stille rust en schone lucht, geschiedenis, literatuur en stille plekken, op de loer in de schaduw van grote resorts. Een bezoek waard!

Je zult meer te weten komen over de Oude Krim door de volgende video te bekijken.