Alles over heliophobia

Wij en alles dat ons omringt, kan niet bestaan ​​zonder zonlicht. Het is belangrijk voor ons, net als water en lucht, het hele ecosysteem van onze planeet is afhankelijk van de invloed van de zon. Maar er zijn mensen die veel zullen geven, als er maar helemaal geen zon is - dit zijn heliofoben.

Heliophobia wordt genoemd pathologische angst voor zonlicht, de stralen van de zon. Het is opmerkelijk dat een dergelijke angst niet vreemd is aan een levend wezen, behalve de mens. Er zijn nachtdieren die zich hebben aangepast aan het donker en er hun hele leven in leven, maar dit heeft niets met angst te maken.

Heliophobia is een psychische stoornis, een ziekte die door moderne psychiatrische classificatie wordt geclassificeerd als fobische stoornissen. (code F-40 in ICD-10). Dit soort pathologische angst is niet zo gewoon als de angst voor duisternis (nyctofobie), maar volgens verschillende bronnen is ongeveer 0,7-1% van de bewoners van de wereld bang voor zonlicht.

Als een persoon bang is voor diepte, duisternis, hoogte - dit is een hypertrofisch 'werk' van dit instinct, dat is ontworpen om een ​​persoon voor uitsterven te behoeden. Zonlicht is nodig voor het lichaam en de angst daarvoor kan niet worden verklaard door de manifestatie van het instinct van zelfbehoud en overleving.

Verwar heliofoben niet met mensen die last hebben van xerodermapigment. Dit is een vrij zeldzame dermatologische aandoening die gepaard gaat met de ontwikkeling van ernstige zonnebrand, zelfs met een korte blootstelling aan ultraviolette stralen. Zulke mensen vrezen de zon volkomen terecht, hun angst is rationeel. Heliofoben lijden niet aan zoiets, hun huid verschilt niet van de huid van andere mensen in hun eigenschappen, niets bedreigt hen als ze in de zon zijn en daarom is hun angst irrationeel, ongerechtvaardigd.

Bijvoorbeeld bij patiënten hypochondrie (een obsessieve staat van zoeken naar ziekten in zichzelf) kan angst voor de zon ontwikkelen vanwege het waanidee dat een persoon de voorwaarden heeft voor de vorming van melanoom of andere kwaadaardige ziekten. In sommige vormen sociale fobie mensen vermijden plekken die fel verlicht zijn door de zon, omdat het hen zo lijkt dat iedereen op zulke plaatsen naar hen kijkt, ze in aanmerking neemt.

Bij carcinofobie (angst voor oncologische aandoeningen) wordt heliofobie aanvankelijk gevormd als een begeleidend symptoom, maar na verloop van tijd wordt omgezet in een onafhankelijke, volwaardige geestelijke ziekte. Angst voor zonlicht ontwikkelt zich vaak tegen de achtergrond van verwaarloosd agorafobie (angst voor open ruimtes). Maar de pathologische angst voor de zonnestralen kan wel eens een aparte stoornis zijn, en dan is zorgvuldig vermijden van de zon de enige "eigenaardigheid" in menselijk gedrag.

De geschiedenis heeft gegevens bewaard die wijzen op een vergelijkbare geestesziekte bij de beroemde schrijver Honore de Balzac. Hij was bang voor daglicht, de zon liet hem niet rustig denken, werken, leven en zich gelukkig voelen. De briljante Franse schrijver schreef al zijn werken 's nachts. Bij het aanbreken van de dag dronk hij de slaappillen en ging naar bed. Hij sloot de luiken stevig dicht in het huis, stond in de schemering op, dronk sterke koffie en ging zitten voor literair werk.Dat hij de zin bezit: "Indien nodig kan de nacht voor altijd duren."

In 2011 werd een inwoner van Houston, Lyle Bensley, gearresteerd in de VS, die zich in zijn jeugdjaren had voorgesteld als een vampier die niet minder dan 500 jaar oud is. Hij ging 's nachts naar buiten en sloot overdag in een donkere kast en sliep. Hij was vreselijk, tot het punt van hysterie, hij was bang dat de stralen van de zon hem zouden verbranden. Ze arresteerden een jonge man met bedrieglijke frustratie en waanideeën van grootsheid alleen nadat hij een vrouw had gebeten, en besloten dat de tijd rijp was om zijn vampiersessentie volledige vrijheid te geven.

Over het algemeen is heliophobia een gewoon persoon, zijn intellect is niet gestoord, zijn mentale vermogens zijn normaal. Het enige symptoom is ijverig vermijding van situaties die een aanval van angst kunnen veroorzaken.

Als heliofobie bij een persoon die eraan wordt blootgesteld de enige stoornis is, dan is de persoon zich er goed van bewust dat zijn angst niet gerechtvaardigd is, dat er niets te vrezen valt. Hij kan het met dergelijke argumenten eens zijn, maar wanneer hij de zon raakt stopt hij met het beheersen van zijn emoties en kan hij de controle over zijn eigen gedrag verliezen. De helderheid van de symptomen met deze angst kan verschillen van angst tot paniekaanval.

Dat is de reden waarom heliofobie er zeker van is dat haar "rage" kan worden veroordeeld door anderen, die door hen als negatief worden ervaren. Hij is bang dat een paniekaanval in het openbaar kan gebeuren. Dientengevolge kiezen heliofoben voor een vermijdend gedrag - ze proberen uit hun leven situaties te verwijderen waarin ze in paniek raken. In de praktijk betekent dit het volgende: moet blootstelling aan de zon vermijden.

Bij een lichte fobische stoornis, wanneer iemand bang is dat de zonnestralen hem ernstige brandwonden of kanker zullen veroorzaken, Heliophobe kan gesloten kleding, handschoenen, zonnebrillen, hoofddeksels aantrekken en proberen de onbedekte huid niet te laten.. In deze vorm, bijna het hele jaar door, zal hij het huis verlaten om te gaan werken, studeren of winkelen.

Als aanvankelijk angst universeel is en de patiënt in het algemeen bang is voor het licht van de zon, kan hij overschakelen naar het nachtleven, zoals Balzac deed - om werk te vinden in de nachtploeg, om alleen 24-uurs winkels en winkelcentra te bezoeken, om de ramen volledig te sluiten met donkere jaloezieën of verduisteringsgordijnen. Lichte graden van heliophobia manifesteren zich door de behoefte om op een zonnige dag zonder falen uit te gaan, met een paraplu om te beschermen tegen de stralen, bij overmatig gebruik van zonnebrandcrème. Heliophobe zul je nooit ontmoeten op het strand.

Wat gebeurt er als de "gevaarlijke" situatie nog steeds een persoon inhaalt, is niet zo moeilijk te begrijpen. De hersenen nemen een vals alarmsignaal op, er wordt een grote hoeveelheid adrenaline geproduceerd. Leerlingen dilateren, verschijnen tremor, opwinding, angst.

In ernstige gevallen, braken, verlies van evenwicht, bewustzijn. Als een persoon bij bewustzijn blijft, gehoorzaamt hij de bevelen van het diepe centrale deel van de hersenen - het limbisch systeem. Dit betekent dat hij een maximum aan snelheid en uithoudingsvermogen zal laten zien, zoals een enthousiaste Olympische atleet, om zo snel mogelijk weg te rennen en te ontsnappen aan gevaarlijke omstandigheden. Wanneer de adrenaline weer normaal wordt, begrijpt de persoon zelf niet waarom hij rende, wat hem precies bedreigde, hij voelt zich minderwaardig, moe, sommigen beginnen een gevoel van schaamte en schuldgevoel te krijgen.

Of het nodig is om te zeggen dat het niet de wens is dergelijke aanvallen opnieuw te ervaren in dergelijke peuken, en daarom zijn ze klaar om wonderen van vindingrijkheid te tonen, als ze zich niet langer in angstaanjagende omstandigheden bevinden. Het vermijden van gedrag bij deze psychische stoornis heeft ernstige gevolgen: de zonnestralen dragen bij aan de productie van vitamine D in het lichaam en tijdens het leven in het donker lijken de symptomen van hypovitaminose D zeer snel

Nachtdieren zijn niet bevorderlijk voor de normale productie van melatonine, omdat deze stof alleen wordt gesynthetiseerd tijdens de slaap 's nachts. Talloze hormonale stoornissen tijdens de nachtelijke levensstijl verergeren het mentale probleem, angstgevoelens en constante "paraatheid", het wachten op gevaar leidt tot de ontwikkeling van misleidende toestanden. Gaandeweg begint het te lijken dat zonlicht daadwerkelijk fysieke pijn veroorzaakt.

Angst drijft iemand in een raamwerk waardoor hij niet volledig kan leven - hij kan niet op vakantie gaan, en soms studeren of werken, sociale contacten worden schaars, zeldzaam. Over het creëren van een gezin, kinderen opvoeden en niet praten.

Diagnostiek en diagnose worden uitgevoerd door psychiaters. Om dit te doen, gebruiken ze speciale tests voor het niveau van angst, evenals een gesprek en onderzoek van de toestand van de hersenen via CT of MRI.

De exacte redenen die kunnen leiden tot de ontwikkeling van dit soort fobieën zijn onbekend voor artsen, omdat de ziekte niet zo vaak voorkomt als bijvoorbeeld angst voor beperkte ruimte (claustrofobie) of angst voor spinnen (arachnofobie). Er zijn suggesties dat de stoornis zich ontwikkelt als een defensieve reactie bij het vormen van de verkeerde attitudes.

Als een kind als kind in de zon zwaar verbrand was, een ernstige zonnebrand kreeg die al lange tijd ziek was, zou hij een soort pathologische relatie kunnen hebben tussen de zon en pijn, gevaar. Meestal zijn zulke kinderen zeer beïnvloedbaar, melancholisch, angstig, ze hebben een rijke en pijnlijke verbeeldingskracht.

Er zijn gevallen beschreven waarin heliofobie zich ontwikkelde tegen de achtergrond van een hitteberoerte met hallucinaties die een persoon in zijn kinderjaren had. Daarna kan de zon beginnen te worden gezien als iets mystieks. Soms gaat de panische angst voor de oorzaken in een andere negatieve ervaring, bijvoorbeeld, het kind ervoer een sterke schok, angst voor de aanval van het dier, maar op dit moment richtte zijn aandacht zich op de zon (het was op een zonnige dag buiten).

Iemand met trage schizofrenie of vóór het debuut van de ziekte kan een nogal uitgesproken heliofobie vertonen. En de angst voor de zon begint te voorafgaan aan waanstoele frustratie met een massa onwetenschappelijke en eerlijk gezegd absurde beweegredenen (ik ben bang voor zonneschijn, omdat het me zwart kan maken of het op de grond kan doen branden).

Niet noodzakelijkerwijs contact met de zon veroorzaakt de ontwikkeling van een fobie. Soms kan een beïnvloedbaar kind verkeerde overtuigingen vormen bij het kijken naar een film waarin de zon doodt of bij het overdenken van de sterke destructieve effecten van droogte en zonnebrand op anderen.

Hoe vaker een baby het hoort, hoe waarschijnlijker het is dat hij bang begint te worden voor zonlicht en warmte. Als er verwanten in de familie van een kind zijn die bang zijn voor de zon, dan is de kans groot dat het kind eenvoudig een vergelijkbaar gedrags- en wereldbeeld op het geloof zal aannemen en het zal gebruiken.Het is al lang bewezen dat het object van angst voor papa of mama een onbewuste opwinding bij een kind veroorzaakt.

Dit type fobie is verplicht vereist een professionele benadering van de behandeling. Het is bijna onmogelijk om met dergelijke angst om te gaan, en onbekwame pogingen om dit te doen kunnen leiden tot verergering van fobische stoornissen. En daarom moet je contact opnemen met een psychiater.

Gewoonlijk vindt de behandeling plaats op een poliklinische basis, alleen voor ernstige vormen is een verblijf in een patiënt nodig. De meest effectieve methode is psychotherapie met de verplichte identificatie van de onderliggende oorzaken van fobieën bij kinderen. Optioneel kan worden toegewezen antidepressiva met het bevestigde feit van verhoogde angst en depressie.