Androphobia: oorzaken, symptomen en behandeling

Mannen maken het leven van een vrouw intenser, interessanter. Ze geven vrouwen de mogelijkheid om geliefd te zijn, gewenst, om de vreugde van natuurlijke conceptie en moederschap te ervaren. Maar soms veroorzaakt het beeld van een man een pathologische angst, die androfobie wordt genoemd. Niet alleen vrouwen, maar mannen zijn ook onderworpen aan angst voor mannen.

Androphobia is de pathologische angst voor mannen. De naam komt van de oude Griekse woorden? Ν? Ρ - "man" en φ? Βος - "angst." Androfobie verwijst naar fobische stoornissen en in ICD-10 is er geen aparte code voor. De ziekte staat vermeld onder code 40.2.

Vaak is paniekangst voor mannen een manifestatie van aanhoudende sociale fobie, angststoornissen. Maar soms is er een geïsoleerde, onafhankelijke androfobie, waarin een persoon geen hechte relaties kan opbouwen met vertegenwoordigers van de sterkere sekse, niet kan vertrouwen, vrienden met ze kan worden, samen een leven opbouwt.

Androfobie-experts beschouwen een van de moeilijkste fobieën, omdat het veelzijdig, multifactorieel en moeilijk te behandelen is. Een persoon van elke leeftijd, sociale status, welvaartniveau en opleiding kan het onder ogen zien. Meestal wordt een psychische stoornis gediagnosticeerd bij jonge vrouwen, meisjes. Gevallen van klinische androfobie bij mannen zijn een vrij zeldzaam verschijnsel en zijn meestal bijna altijd nauw verbonden met andere psychische problemen (sociale fobie, schizofrenie, enz.). Tegelijkertijd manifesteert de mannelijke fobie zich meestal door angst en angst voor een grote opeenstapeling van andere mannen (een typisch mannelijk bedrijf), en bij vrouwen verspreidt de aandoening zich vaak zelf naar de vertegenwoordigers van de sterkere seks.

Niet noodzakelijk androphobe bang voor iedereen, zonder uitzondering, mannen. Angst kan selectief zijn. Alleen de baarden zijn bang voor iemand, terwijl anderen klaar zijn om flauw te vallen bij het zien van kale mannen. Als een vrouw alleen bang is voor oudere mannen, dan zal ze in het gezelschap van jonge mensen redelijk comfortabel zijn, en als alleen brunettes angst veroorzaken, dan zullen blonde en bruinharige mensen niet pijnlijk worden waargenomen.

Verwar verlegen, bescheiden meisje niet met androfobe. Als een vrouw beperkt is in communicatie, niet zeker is van haar aantrekkelijkheid, zich verlegen voelt tegenover mannen die haar proberen te leren kennen, wijst dit niet op de aanwezigheid van een mentale stoornis. Misschien is het opvoeding, de tradities van het gezin, de mensen waaronder de vrouw is gegroeid, haar persoonlijke overtuigingen.

Androphoba verschilt van verlegen mensen in de pathologische aard van mentale processen: angst ontstaat spontaan in elke situatie die een persoon als gevaarlijk ervaart, angst vindt onmiddellijk manifestatie op een vegetatief niveau en kan niet worden gecontroleerd door een fob. Met alle verlangen om zijn paniek te verbergen, werkt het niet voor de androfobe, hoewel hij op het logische niveau zelfkritiek behoudt, realiseert hij zich dat zijn gruwel geen adequate rationele reden heeft, het is onlogisch, ongepast, onwaarschijnlijk. Ondanks alle pogingen om zichzelf te beheersen, werkt het niet voor de fob. Verlegen mensen kunnen hun emoties beheersen.

Een vrouw blijft eenzaam, soms kan ze zelfs niet normaal naar het werk, winkels of rijden in het transport gaan, omdat het type mannen dat haar bang maakt (kaal, zwartharig, bebaarde) of in het algemeen mannen op elk moment op de meest onverwachte plaats kan ontmoeten. Soms veroorzaakt een fobie dat een vrouw een vrijwillige kluizenaar in haar eigen huis wordt. Ze ontmoet geen mannen, gaat geen nauwe relatie met hen aan. Het persoonlijke leven wordt ontoegankelijk, het is onmogelijk om een ​​normaal gezin te creëren en al het advies over de psychologie van relaties is in deze situatie machteloos.

Zo'n angst kan op elke leeftijd verschijnen, niet noodzakelijk op jonge leeftijd, maar vaker worden de voorwaarden nog steeds gevonden in de kindertijd. De basis van angst kan elke situatie zijn waarin een persoon is onderworpen aan de traumatische effecten van mannen.

In de kindertijd kan de angst voor mannen beginnen te vormen als gevolg van een moeilijke relatie met de vader, fysieke straf. Soms beïnvloedt de ervaring van de moeder het meisje: de vader of stiefvader mishandelt haar, of de moeder vermijdt constant mannen, is bang voor hen, haat ze. Dit alles wordt door het meisje gezien als een echt en het enige correcte gedragsmodel dat ze voor zichzelf en voor zichzelf aanneemt.

Bij een volwassen vrouw wordt fobie soms gevormd als gevolg van langdurige traumatische blootstelling.waarin ze gedwongen wordt te zijn (een tirannieke echtgenoot, een sadist), terwijl de fobie wordt teruggelegd in het huwelijk en zich begint te manifesteren na een scheiding. Nieuwe kennissen en relaties worden onmogelijk door het feit dat in elke man een vrouw een kweller ziet.

In veel opzichten hangen de manifestaties van deze fobie af van hoe ernstig het psychologische trauma was, hoe oud en ernstig de mentale stoornis is. Mannelijke en vrouwelijke symptomen in relatie tot groepen mannen, als het de groepen zijn die angst veroorzaken, zijn behoorlijk karakteristiek. Gedrag wordt onlogisch, ontoereikend. Bij het zien van een rustig staande groep van 2-3 mannen, kan Androphob zich eenvoudig omdraaien en in paniek rennen, of het bewustzijn verliezen, in een stupor belanden.

Als de ontmoeting onvermijdelijk is, en dat hoort ook, ervaart een androphob voor haar grote opwinding., kan niet slapen, hij heeft tachycardie (snelle hartslag), gebrek aan eetlust. Op het laatste moment kan een androfobe iets onverwachts doen om toch een onaangename ontmoeting te vermijden - bijvoorbeeld om geen belangrijk examen bij te wonen, alleen omdat de commissie van examinatoren een man is.

Als een bepaald type personage, uiterlijk, beroep aanwezig is in het bedrijf, in een bedrijf (afhankelijk van waar de fobie eigenlijk bang voor is), verandert de patiënt in gedrag, begint hij gedoe, wordt hij nerveus, hij bedenkt verschillende redenen om zo snel mogelijk weg te gaan. dit bedrijf. Als zo'n man een metro of bus instapt, kan een androphob bij de dichtstbijzijnde bushalte naar buiten springen, ondanks het feit dat hij ergens te laat is.

Tekenen van paniek treden op op fysiologisch niveau: de persoon wordt bleek, hij heeft een tremor in zijn handen, een tremor van de lippen en kin, de pupillen verwijden zich snel, er ontstaat een droog gevoel in zijn mond, hij kan geen slikbewegingen maken - hij staat spasmen van het strottenhoofd niet toe. Vanaf dit punt kan de FOB geen beslissingen nemen, deze heeft geen controle over de externe omgeving, het kan astma-aanvallen veroorzaken, bewustzijnsverlies. Dit alles komt door een scherpe afgifte van adrenaline in het bloed - een verplichte metgezel van angst.

Als androfobie een voldoende duidelijk stadium heeft, kan angst niet alleen ontstaan ​​door contact met een angstaanjagend mannelijk type in de realiteit, maar ook met slechts één gedachte over een mogelijke ontmoeting. Androfobe vrouwen vermijden vaak het openbaar vervoer tijdens de spits en willen niet worden aangeraakt door andere mannen in de menigte. Ze zijn bang om met mannen samen te leven, om met hen te communiceren, en in dit geval denken ze niet aan een persoonlijk leven.

Diagnose is geen big deal. Meestal zijn de androfoben zelf heel bereid om de essentie van hun pathologische angst te verklaren. Ter beschikking van psychiaters en psychotherapeuten zijn er speciale tests die het niveau van angst bepalen in verband met bepaalde omstandigheden, objecten. Hij is zich goed bewust van zijn androfobe probleem, ontkent niet, veel mensen vragen zelf om hulp en daarom is alles vrij eenvoudig met de installatie van een nauwkeurige diagnose.

Het belangrijkste is om de patiënt te overtuigen om een ​​specialist te raadplegen. Psychologen stellen geen diagnose en bepalen de mate van stoornis. Dit is een taak voor een psychotherapeut of psychiater. Het is belangrijk dat deze artsen geen mannen zijn, en deze vraag moet van tevoren worden opgehelderd, anders kan de behandeling mislukken als gevolg van een ontoereikende reactie van de patiënt op de arts.

Als een fobie wordt ontdekt in het beginstadium, wanneer de mentale stoornis er nog niet in geslaagd is om te "overgroeien" en daarmee gepaard gaande angsten, manische stemmingen, depressie en obsessieve gedachten, dan kan het veel gemakkelijker worden overwonnen. Voor dergelijke androfoben wordt groepspsychotherapie aanbevolen, het helpt een persoon, kijkend naar anderen, om de oorzaken van angst te begrijpen, om ze te heroverwegen, om met angst om te gaan.

In de praktijk zoeken mannen meestal echter geen hulp, en deze stoornis wordt onthuld in de diagnose van andere, ernstiger psychische problemen, zoals vervolging of schizofrenie. En vrouwen komen naar een specialist wanneer ze al de hoop verloren hebben op een onafhankelijke correctie van het probleem, wanneer er geen kans is op zelfregulering van hun persoonlijke leven, en de biologische klok onwrikbaar "tikt". Dit betekent dat de fobie nu behoorlijk verwaarloosd is en dat de behandeling ervan meer tijd en moeite kost.

De psychotherapeut helpt de androfobe om de nerveuze spanning waarin hij daarvoor jaren leefde, te verlichtenen dit alleen al zorgt voor merkbare opluchting. Na het identificeren van de oorzaken van angst (gebeurtenissen in het verleden), helpt de arts de androfobe om zijn houding ten opzichte van het object van de nachtmerrie te heroverwegen. En dan begint een soepele convergentie onder de controle van een specialist met wat de laatste tijd meer angst heeft veroorzaakt: de androphob begint te communiceren met mannen, samen met hen om het ongecompliceerde werk gedaan door een specialist uit te voeren. Dit is cognitieve gedragstherapie, die vandaag wordt beschouwd als de meest effectieve manier om fobieën te overwinnen.

Hoe moeilijker de symptomen van de fobie zijn in de fase voorafgaand aan de behandeling, hoe groter de kans dat, naast psychotherapie en hypnotherapie, medicamenteuze behandeling vereist is. Bij een ernstige fobie kan een intramurale behandeling nodig zijn waarbij kalmerende middelen korte cursussen moeten volgen die geen drugsverslaving veroorzaken. Met een relatief lage mate van frustratie en tekenen van gelijktijdige depressie is antidepressieve therapie geïndiceerd in kuren van anderhalf tot drie maanden.

Na een behandelingskuur is het in ongeveer 80% van de gevallen mogelijk om een ​​duidelijk positief resultaat te bereiken. - de androfob van gisteren begint de vertegenwoordigers van het sterkere geslacht te tolereren, houdt op hen te beschouwen als een bedreiging voor hun leven en gezondheid. Maar zelfs daarna staat niet iedereen klaar om contact te leggen met mannen. Daarom wordt de hulp van een psycholoog, groepslessen, kunsttherapie aanbevolen. Niet meteen, maar het probleem is onoverkomelijk, je hebt gewoon geduld nodig.Op het moment van de behandeling wordt het aanbevolen om stress te vermijden, geen alcohol te gebruiken, geen medicijnen te nemen. Vrouwen zouden yoga moeten doen, de basistechnieken van ademhalingsoefeningen beheersen.

Velen zijn geïnteresseerd in de vraag of het mogelijk is om alleen op deze manier om te gaan met deze vorm van angst. Gezien de hoge mate van angst die gepaard gaat met de stoornis, is zelfbehandeling in het geval van androfobie onmogelijk en ineffectief.

Je leert meer over androfobie uit de volgende video.