Overzicht van het Karalar-natuurpark op de Krim

Reizen is het nastreven van endorfines, nieuwe indrukken en inspiratie. Er is een gezegde: "Als je gaat wandelen, ga je er door een persoon naar toe en kom je een beetje anders." Wat te zeggen over de volledige reis, wat soms de beste manier is om opnieuw op te starten. En het is niet altijd nodig om naar plaatsen met een hoge toestroom van toeristen te gaan en een toplijn in de ranglijst van de meest populaire plaatsen om te reizen.

Er zijn zulke gebieden, zones, territoria, waarover velen nog nooit hebben gehoord, maar eenmaal daar worden ze verliefd op hen met hun hele ziel. En deze definitie beschrijft perfect het Karalar natuurpark.

Om bij het regionale landschapspark te komen, moet je komen ten noorden van het schiereiland Kerch, in het oostelijke deel van de Krim. Het reservaat is gelegen in de buurt van de oude Kerch, en als je echt tot rust komt of naar de stad komt voor 'op evenementen gebaseerd' toerisme, zoek dan een kans om ook het reservaat te bezoeken. Om er te komen met de auto van Kerch is zeer eenvoudig en handig. Georganiseerde excursies naar deze plaats zijn niet voorzien, maar het is eerder een pluspunt dan een minpuntje.

Karalarsky Park is een goed natuurreservaat voor enkele of familie-uitstapjes. Veel mensen gaan erheen om alleen te zijn met hun gedachten, om een ​​psychologische herstart te maken. Het gebied is hiervoor het meest geschikt - landschappen zijn kalm, lyrisch, filmisch. Betalingen voor het bezoeken van het park worden niet in rekening gebracht. Blijkbaar, tot de gecentraliseerde excursies zijn georganiseerd, zal het niet zijn.

Ondertussen, zelfs als we aannemen dat de plaats met de bus kan worden bezocht, heeft dit geen zin en is de helft van de schoonheid van het reservaat gewoon niet te zien. Omdat de auto - de enige goede optie. Je kunt natuurlijk met het openbaar vervoer een taxi nemen naar het dorp Resort, maar dan alleen te voet. Maar niet iedereen kan lopen, omdat het zich 21 km uitstrekt langs de kust.

Vooraf route in de navigator, google map. Trouwens, als je de schaal van de kaart vergroot, zie je een soort aankondiging van de toekomstige reis - het is moeilijk om niet op te merken hoeveel baaien het Karalarsky-park omvat.

Het past niet in het hoofd, maar gedurende meerdere decennia was het grondgebied van het huidige reservaat een testterrein voor militaire processen. Gedurende 50 jaar op deze mooiste, unieke plekken vond het testen plaats van wapens van grote vernietiging. Vrijwel onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog werd een proefterrein gevormd en bestond de hele wapenwedloop. Maar er is geen reden om bang te zijn: er waren hier geen explosies, sterker nog, het proefterrein behoorde toe aan het militaire vliegveld Bagerovsky, en daar waren ze, volgens de beschikbare informatie, bezig met het ontgassen en deactiveren van vliegtuigen.

Er waren echter vreselijke dingen die het natuurpark niet passeerden. Het vliegveld werd in het begin van de jaren '70 gesloten, terwijl de stortplaats een nucleaire begraafplaats werd, waar met straling besmette apparatuur en apparatuur werd begraven (en daarnaast nog 6.000 ton grond verontreinigd met schadelijke stoffen). En pas in 1998 realiseerden de lokale autoriteiten zich een fout: het unieke karakter werd uiteindelijk gewaardeerd en het grondgebied van 5900 hectare werd toegewezen, wat de basis werd van de reservezone.

Het werd een regionaal landschapscomplex in 2007, tegelijkertijd uitgebreid met nog eens 900 hectare. Voor het vierde jaar wordt het Karalarsky-park beschouwd als een beschermd reservaat van regionaal belang.

Naast het landoppervlak omvat het reservaat ook 360 hectare van het Azov-watergebied. De structuur van het reservaat omvat bijna het hele noordelijke deel van het schiereiland Kerch. De plaats is niet alleen schilderachtig: de heuvels, de vlaktes, de rotsen, de steengroeven, de rivieren, de meren en de mooiste stranden vormen een gemeenschappelijk natuurgebied.

Niet zonder historische objecten: de overblijfselen van nederzettingen uit de oudheid (Bronstijd) zijn bijvoorbeeld onderdeel van het natuurlijke monument. Natuurlijk lijken ze voor iemand niet meer dan een stapel stenen, maar een goed opgeleide en deskundige persoon kan een echte beoordeling van deze stenen geven.

In het noordwesten wordt het reservaat gewassen door de wateren van de Zee van Azov, de kust heeft een rotsachtige structuur - niet de heetste richels, diepe kliffen en scherpe pieken. Rotsformaties lijken bezaaid met grotten, oude steengroeven. Diep in het schiereiland Kerch verlaat de steppe, die de blik van de reiziger schokken, vooral in de lente. Dit seizoen kan het bogen op indrukwekkende vegetatie, zeldzame soorten bloemen.

In het oosten van het reservaat zult u zien Lake Chokrak, dat is ver van de Zee van Azov door een smalle dijk. Het meer is een van de grootste waterlichamen in zijn soort in de Krim. Volgende - Osovinsky steppe array, een plek van eenzaamheid, zeer bevorderlijk voor filosoferen, heroverwegen van hun leven. Sommige toeristen vergelijken het met de rand van de wereld: dus de steppe lijkt mysterieus levenloos.

In het zuiden van het park - grootschalig artesisch stelsel. En al deze diversiteit in één gebied. Fans van de zogenaamde geciviliseerde recreatie met stranden, attracties en andere uitgaansgelegenheden vol met zonnebrandliefhebbers zullen waarschijnlijk niet genieten van de eenzame, eeuwig zichtbare woestijn van het Karalar natuurpark. Maar deze plaats is, figuurlijk gesproken, niet voor 'breed, maar voor een diep publiek'.

Prima, als het je lukt om hier in de lente te zijn. In de zomer is de steppe stoffig, grijs en lijkt hij uitgedroogd te zijn van de meedogenloze zon. De lente is iets anders. In het seizoen van ontwaken bloeit en ruikt alles hier zoet. Hier kunt u zeldzame vogels zien die zijn opgenomen in het Rode boek. En de bloemen hier zijn niet schaars in hun verscheidenheid. Waarom zijn alleen de beroemde Krim-tulpen, zoals je nergens anders zult vinden!

Dit is wat de toerist in de eerste plaats aantrekt. Ja, het is moeilijk om de roze bloeiende rimpelingen rond het meer van Chokrak te vergeten. Dit is een zout, een plant die gewend is om te leven op de oevers van zoutmeren en zeeën. Maar desalniettemin zullen de woestijnkustlijnen, die in een soort eindeloze, trieste en groots gebroken lijn staan ​​opgesteld, waarschijnlijk nog steeds van je dromen. Achter het meer van Chokrak, klimt de weg op een plateau, waarlangs je langs de kust kunt bewegen. Zeer mooie landschappen openen zich al achter de eerste bocht in de weg.

Interessant is dat, aanvankelijk het plannen van een route van de kaart, de navigator, je dat zult leren de weg langs de route duurt slechts een uur. Maar om één uur zul je zeker niet met elkaar overweg kunnen! Je wilt hier beslist staan, hier een foto maken, hier zitten en op die plaats een volle zak granaten verzamelen, waarvan er miljarden zijn.

Elke opening naar je uiterlijk is op zijn eigen manier mooi. En wat zijn hun namen: Fox, Pontoon, Lilac, Shelkovichny, Lady, Monkey. Maar de beroemdste baaien van het territorium van het park zijn generaal en breed.

Een van de meest interessante is de Bay of the Lady. Ze is de baai van Nefertiti, zij is de rots van de Maagd. Van een afstand lijkt de rots op een meisjesachtig silhouet. Iemand ziet Assol, die op haar prins wacht, iemand is een trieste weduwe die haar geliefde in de diepten van de zee heeft verloren, iemand is een eenzame zwerver. Je kunt met je eigen versie komen: de plek moet creatief denken en romantiseren van wat hij zag.

In theorie kun je met de auto naar sommige baaien gaan, maar weggaan zal niet gemakkelijk zijn. Daarom is het beter om te lopen. Er zijn tuinhuisjes op het grondgebied van individuele baaien.Ik wil erin zitten met thermosflessen en heerlijke gebakjes, maar squally wind kan je plannen verstoren.

Als er geen einde lijkt te komen aan stranden en baaien, evenals je onderdompeling in jezelf en de dialoog met de natuur, beginnen er tekenen van beschaving te zien. Navigator laat zien dat je na het passeren van een groot gebied naar het dorp Zolotoe gaat. En het correspondeert met zijn naam, vooral als het weer daar naartoe gaat - goudkleurig zand, zonlicht dat langs de kust wordt gegoten, wordt snel vervangen door een beetje somber ascetisch strand.

Inderdaad, men kan zo'n definitie van toeristen horen. Het is waarschijnlijk de moeite waard om deze hypnotische zelfredzaamheid van de plek uit te leggen - vandaag niet verstoord door menselijke activiteit, lawaai, drukte van het territorium, algemene onthechting met interne ordelijkheid, de overheersing van de elementen, en niet de 'kroon van de natuur'. Iemand vergeleek het ralar-park met de beste van de voorgestelde psychotherapie-instrumenten.

Zelfs als u deze plaats bezoekt bent u een klein bedrijf, de indruk zal ontstaan ​​dat de natuur persoonlijk met u spreekt. Mensen adviseren zelfs om hier te komen in periodes van bezinning en verantwoorde beslissingen te nemen. Ze verwijzen naar het feit dat bepaalde zwaartekrachten, de krachten van de elementen een goede invloed hebben op de intuïtie van een persoon, en hij kiest de juiste beslissing. Je moet het Karalar Park zeker bezoeken voor degenen die:

• houdt van reizen met een gevoel van privacy, een stil gesprek met de natuur;
• houdt van de snelle omzet van natuurlijke voorwerpen - het meer, de zee, de steppe, de baai;
• houdt van wandelen langs de romantische kusten, geblazen door de zeewind, ritselende schelpen onder hun voeten;
• Ik heb lang de steppevegetatie willen bewonderen.

Video-evaluatie van het Karalar natuurpark vanuit de lucht, zie de volgende video.