Foros-kerk op de Krim: geschiedenis en locatie

Op de Krimvlakten bij het dorp Foros op de Rode Rots boven de zeespiegel (412 m) torent de majestueuze kerk van de Wederopstanding van Christus. Al meer dan 100 jaar worden daar kerkdiensten gehouden en mensen smeken om hulp aan God en prijzen zijn kracht en kracht.

De muren van de tempel overleefden de aanval van de fascisten tijdens de Grote Patriottische Oorlog, "overleefden" roemloze tijden, toen ze werden doorzeefd met kogelgaten. Maar dankzij de inspanningen van gelovigen is de kerk nu een onovertroffen architectonisch monument: de koepels schijnen met gouden vuur, en de heiligen kijken liefdevol vanuit de pictogrammen naar talrijke parochianen.

De kerk is een tempel met kruisvormige koepel, gebouwd in de Byzantijnse stijl. Voor de bouw van gebruikte muren een speciale baksteen - plinfa. Deze zijn klein van formaat, maar zeer compact qua samenstelling en stevige rechthoeken.

Baksteenmortel werd toegevoegd aan de kalkmortel die het materiaal bij elkaar hield. Vanwege de afwisseling van gele en rode bakstenen en wandbekleding met Inkerman-marmer zag de tempel er erg mooi en plechtig uit.

Byzantijnse meesters hebben de ruimte onder de koepel uitgebreid en niet op de muren geïnstalleerd, maar op de kolommen in het gebouw. De laatste waren gelegen in de vorm van een ring, waarop de trommel werd gehesen, en reeds daarop een koepel. Hierdoor was de tempel een piramidevormige structuur en werd zonlicht ongehinderd door de vensters van de koepel gedrongen.

Deze plaats was een symbool van het uitspansel - kerkdiensten werden eronder gehouden. Deze techniek werd gebruikt bij de bouw van een kerk bij het dorp Foros op de Krim.

De Italiaan Antonio Salviatti, oorspronkelijk van Vincenz, creëerde verbazingwekkende mozaïekcreaties in zijn werkplaats - veel van zijn ervaringen werden opgepikt door studenten, die vervolgens de interieurdecoratie van de Foros-kerk ontwierpen. De vloer leek op een mozaïek van Chersonesus uit de oudheid en Carrara-marmer werd gebruikt voor vensterbanken, kolommen en wandpanelen.

De iconen die de Kerk van de Wederopstanding van Christus sieren, zijn geschilderd door de grote Russische schilders: K. E. Makovsky, N. E Sverchkov. Hier en 'Het laatste avondmaal' en 'Aankondiging' en 'Kerstmis, Christus' en 'Moeder van God'.

Helaas hebben deze meesterwerken de revolutie en de Tweede Wereldoorlog niet 'overleefd' en moesten de wandcomposities aan het einde van de twintigste eeuw opnieuw worden hersteld.

De luxueuze binneninrichting creëerde een feestelijke en zeer plechtige sfeer: veelkleurig marmer, 28 grote glas-in-loodramen, decoratieve steenpatronen, prachtige fresco's en een mozaïek op een gouden achtergrond. Het licht van de brandende kaarsen speelde op de iconen en het leek de mensen dat de levende heiligen naar hen staarden.

De hoeksteen die het begin van het verbazingwekkende lot van de Foros-tempel markeerde, werd gelegd dankzij de koopman van Moskou, A. Kuznetsov, die onontgonnen terrein nabij Foros kocht, dat in 1842 een nederzetting was van niet meer dan 5 yards. In het begin van de jaren 1850 begon de handelaar, na 250 hectare te hebben veroverd, het grondgebied te verfijnen: hij legde wijngaarden aan, begon een nieuw landhuis, een park, een herenhuis te bouwen.

Op verzoek van de plaatselijke orthodoxe bewoners gaf A. G. Kuznetsov begin architecten het architecturale project van de toekomstige Foros-kerk aan de heer N. M. Chagin. Vanaf dat moment begon de verbazingwekkende geschiedenis van de tempel, die vandaag doorgaat. De consecratie van de kerk vond plaats op 4 oktober 1892. De ceremonie werd gehouden door de bisschop van Simferopol Martinian.

Tot 1917 was pater Pavel (Undolsky) het hoofd van de kerk.

De revolutie van 1917 ging niet voorbij aan dit prachtige gebouw, hoewel de Foros-kerk zich op grote afstand van grote steden bevond, waardoor het mogelijk was om kerkdiensten te houden tot 1921. In 1920 werd het Revolutionaire Comité opgericht in de Krim, die besloot de kerk in 1924 te sluiten en Vader Pavel naar Siberië te verbannen (hij is daar nooit meer teruggekomen).

Deze tegenslagen zijn nog niet voorbij, de kerk was tenslotte niet alleen een unieke creatie van architectuur, maar ook een opslagplaats van waardevolle iconen, decoratieartikelen, en dit was voor de bolsjewieken 'smakelijke buit'. In 1927 werd de kerk doorzocht en opgepikt met vergulde kandelaars en badjassen, iconen, kroonluchters, kruisen, de koepels smelten.

De muren van de "onpersoonlijke" kerk speelden een historische rol tijdens de Grote Patriottische Oorlog. Hier grenswachters onder het bevel van A.S. Terpetsky vond onderdak.

De inscriptie op de muren van de vervallen kerk is gebleven: "Guerrilla's, de fascisten verslaan!" Tijdens de bezetting bereikten de Duitsers de muren van het heilige gebouw en schikten er een stal in. De prachtige mozaïekvloer werd geslagen door de hoeven van paarden en in de muren, zoals wonden, gapende gaten van schelpfragmenten.

In zo'n onaantrekkelijke vorm werd de Foros-kerk in de naoorlogse jaren gekocht voor de bouw van een restaurant. De tempel werd veranderd in een horecagebouw. Dit feit in de jaren zestig verontwaardigde diep de sjah van Iran, die Nikita Chroesjtsjov uitnodigde voor het avondeten. In de harten van Chroesjtsjov bevolen om het restaurant te slopen (goed, dat de kerk zelf niet werd vernietigd).

Tot 1969 was ze 'voorbereid' om een ​​magazijn te zijn. Verderop was er een vreselijke gebeurtenis: een vuur, waarbij niet alleen het weinige dat in de kerk bleef, maar zelfs het gips dat van de muur viel, niet overleefde.

In de jaren tachtig dachten het regionaal uitvoerend comité en het Yalta stadsbestuurscomité niet beter dan aan het doneren van de Foros-kerk en de nabijgelegen landen voor de bouw van het pension van het Yuzhmashzavod-ontwerpbureau (Dnipropetrovsk).

Het was een zielige aanblik: het gebouw had geen ramen, geen deuren, geen koepels, en gaten schenen in de muren.

Restauratie begon Sevastopol onder leiding van EI Bartan alleen in 1987. De kerk werd teruggegeven aan de gelovigen en de tweede 'golf' van de restauratie vond plaats in de moeilijke jaren 1990. In 1990 werd de jonge priester Pater Peter (Posadnev) benoemd tot rector van de kerk. Ondanks zijn 24 jaar slaagde de abt erin om ervoor te zorgen dat het actieve herstel en de heropleving van de Foros-kerk begon.

Momenteel is de tempel een prachtig gebouw, waar mensen van over de hele wereld komen. En inderdaad, er is iets te zien: vergulde koepels en kruisen begonnen te spelen met felle kleuren, fresco's en mozaïekpatronen werden hersteld, er zijn veel iconen van grote meesters aan de muren, en de sonore bel van de Zwarte Zeevloot (gebracht uit Sarych vuurtoren, gemaakt in 1962, weegt 200 pond), draagt ​​gemeten, schone geluiden voor vele kilometers rond.

Vanwege het feit dat de tempel op een rots ligt, creëert hij het gevoel dat hij in de lucht zweeft. Er verschijnt een speciaal eerbiedig gevoel, dat onwillekeurig gedachten aan het eeuwige oproept.

In het midden van oktober 1888, van de Krim naar St. Petersburg, op de Kursk-Kharkiv-spoorweg, werd gevolgd door een trein waarin tsaar Alexander III en zijn familieleden reisden. Het was een sabotage of een toevallige combinatie van omstandigheden, maar de compositie ging van de rails.

Het rijtuig waarin de koninklijke familie was gevestigd viel opzij, maar niemand raakte gewond van het paar. Verkoper A.Kuznetsov vroeg toestemming van de grote soeverein om de tempel bij Foros te bouwen ter ere van deze prachtige gebeurtenis.

Meer dan eens bezocht de schrijver A.P. Chekhov de muren van de Foros-kerk. Hij was bevriend met de eerste abt van de tempel - pater Paul. Er was een school met brieven aan de kerk en het genie van de Russische literatuur was actief betrokken bij de ontwikkeling ervan, evenals bij de bouw van de parochiale school in Mukhalatka.

Tien jaar na het treinongeval, waarbij het koningshuis op wonderbaarlijke wijze overleefde, bezochten keizer Nicholas II en Alexandra Feodorovna de Foros-kerk. Hij kwam met prinsessen.

Aan het einde van de twintigste eeuw bezochten Michael en Raisa Gorbachov hier vaak. De eerste president van Rusland besloot een huisje in de buurt van Foros te bouwen.

L. D. Kuchma, de voormalige president van Oekraïne, doneerde een groot bedrag voor restauratiewerkzaamheden en de aankoop van noodzakelijke materialen, waardoor glasramen volledig werden vervangen, muren, koepels, vergulde schilderijen werden hersteld, de mozaïekvloer op orde werd gebracht. Nu ziet het gebouw er anders uit dan in de 19e eeuw, maar de prachtige iconen die de Moeder van God, Jezus Christus en de grote heiligen voorstellen, inspireren niet minder een gevoel van ontzag en bewondering dan voorheen.

Het is handiger om met de auto naar Foros Church te reizen en de borden langs de snelweg Sevastopol-Yalta te volgen.

Maak een inkrimping van de noodzaak om "Baydarsky Gate" te ondertekenen. Het pad van de South Coast Highway naar de tempel is slechts 4 km.

Een wandeling van de snelweg naar de kerk zelf duurt 1-1,5 uur. Je kunt de Baidar-vallei volgen via Orlinoye vanuit Simferopol. Reizigers krijgen een panorama van prachtige plekken die op de foto kunnen worden vastgelegd.

Je kunt meer over Foros Church te weten komen door de volgende video te bekijken.